Wie is kane? Heb ik wat gemist?

Jullie schrijven beide erg mooi
Hopelijk heeft ze zo een idee waar ze kan beginnen met de zoektocht

Kayleigh ;p Hoewel ik Alice ook wel leuk vind, en Nick te aardig is voor dit dagboek

@Dave; Jaah, je hebt blijkbaar was gemist Kane is Alice' biologische vader, dat staat in Endless Desire :3

^
Dat vind ik dus ook
Kayleigh is gewoon awesome :3

Leuk dagboek.
Ik ga het zeker volgen!!
xxx

Leuk dagboek ik volg ook zekerr...

Superdagboek! <3

Namens mij; Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie geweldige reacties, en ik wens jullie heel fijne feestdagen en een gelukkig nieuw jaar toe!

Ik denk dat Eline jullie datzelfde ook wel wil wensen!

Ja zeker

4. No One Knows (Eline)
Yeah, you've been alone,
I've been gone for far too long. ~ Gunslinger, Avenged Sevenfold



Mijn vinger drukte voor de zoveelste keer op een deurbel. Ik had er niet zoveel vertrouwen meer in, want we waren al heel wat huizen afgegaan. Maar niemand kende ene Kane Way. Kayleigh bleef door gaan en had er het volste vertrouwen in.


'Hallo mevrouw, ik ben Alice en dit is mijn vriendin Kayleigh.' De vrouw keek ons verbaasd aan. 'Wij zijn op zoek naar Kane Way, die in deze stad moet wonen.' De vrouw trok haar wenkbrauwen op en de moed zakte in mijn schoenen. 'Nee sorry, hij is mij onbekend, maar nog succes met zoeken.' De vrouw sloot de deur en verdrietig liep ik het terrein af.


'Kay, ik weet het echt niet meer, ik denk niet dat we hem nog gaan vinden.' zei ik toen we op een bankje in het park zaten. 'Alice, je geeft te snel op, je moet erin blijven geloven, anders kun je er inderdaad van uitgaan dat het niet gaat lukken.' Ik moest haar gelijk geven. Opeens voelde ik een stoot. 'Kijk Alice!.' Ze wees naar de sneeuwvlokken die naar beneden vielen. 'Dit betekent dat alles weer goed komt.' Ik keek op en glimlachte naar haar, ze was altijd zo positief.


Toch straalde ik nog onzekerheid uit. En Kay zag dat, zoals altijd. 'Alice, als je niet meer wilt, kan ik je ook niet dwingen.' 'Maar als je je vader wilt vinden, moet je sterk blijven en de zoektocht voortzetten, aan jou de keuze.' Ik wilde verder met de zoektocht, maar zou het lukken? Ik dacht terug aan de woorden van Kayleigh. Ja, het zou lukken. Ik keek op en keek recht in het gezicht van Kayleigh, die me nog altijd vragend aankeek. 'Ja, we gaan verder zoeken.' zei ik. Ze glimlachte. 'Ik ben trots op je.' zei ze toen.


Ze stond op en sloeg haar armen om mij heen. 'Geloof in jezelf.' zei ze. Ik was te emotioneel om wat terug te zeggen, maar ik wist zeker dat Kayleigh voelde dat ik het er mee eens was.

Nice

Awhh ;o
Ze zijn best wel grappig als vriendinnen
En Kayleigh's haar is awesome :3

Spannend...

Leukk

mooie up! Ben benieuwd naar de volgende!

Alice is toch wel mijn favoriete personage.

Dankje allemaal

Binnenkort komt er weer een update hoor, ik ben momenteel bezig met mijn 1OG afronden en een ander dagboek dat ik eerst wil afmaken voordat ik het online zet, maar we gaan zeker niet stoppen hoor

5. The Only One Who Knows It (Elisa) {door Kayleigh}
Never cared for what they know ~ Nothing Else Matters, Metallica


Ik hoorde haar rustige ademhaling, en zachtjes draaide ik me om. Ze sliep, eindelijk. We waren al drie weken aan het zoeken, maar we hadden nog geen enkel spoor van Alice´ vader. Ze had het er moeilijk mee, merkte ik, want de laatste dagen lag ze 's nachts te huilen als ze dacht dat ik sliep. Ik maakte me zorgen, want ze was mijn beste vriendin, en de enige die ik momenteel had. Als ze zou breken zou dat onverdraaglijk voor me zijn.


We moesten hem vinden en snel. Maar hoe zouden we zijn adres kunnen achterhalen? Opeens schoot me te binnen dat ze bij de bibliotheek een archief hadden waar ze oude krantenberichten hadden liggen. Ja, het was ver gezocht, maar we moesten alles proberen. Snel trok ik mijn kleren aan, en zonder te eten vloog ik de deur uit naar de bieb.


De bibliotheek was al open, iets wat normaal was voor hier. Ik liep langs de hoge boekenkasten, tot ik vond wat ik nog had. Het was een boek waarin allerlei krantenartikelen van de afgelopen twintig jaar in geplakt waren.


Al snel vond ik de stukjes uit het geboorteregister, maar bij Alice stond er niets vermeld waar ik iets aan had. Zoals gewoonlijk stonden Nick en Rosalie er als ouders. Toen bedacht ik me iets. Stel dat Rosalie wist waar Kane woonde? Ik keek op mijn horloge, en aangezien het een doordeweekse dag was, was het al laat genoeg om eens bij Rosalie en Nick langs te gaan.


Gespannen belde ik aan bij het huis van Alice' moeder. Een paar minuten later deed Rosalie open, en even vroeg ik me af waarom ik dit deed. Waarom zou Rosalie me het adres geven? Ze had het jaren lang verzwegen voor Alice, en waarschijnlijk wist ze niet eens dat ik over hem wist. Maar toen dacht ik aan Alice, en aan hoe slecht het met haar ging. 'Hallo mevrouw Iero.. Ik.. Ik wilde graag iets vragen.' Het leek me niet verstandig om haar een hint te geven. Ze liet me binnen, en ik zag dat haar gezicht zowel nieuwsgierig als bezorgd stond.


Inmiddels zaten we op de bank, en ik wist dat ik het moest vragen. 'Mevrouw, ik.. ik.. samen met Alice ben ik..' Ze liet me niet verder spreken, maar praatte er paniekerig doorheen. 'Weet je waar Alice is? Godzijdank.. Ik.. Waar is ze? Gaat het goed met haar?' Ik wist dat Alice niet blij zou zijn als ik haar schuilplaats zou verraden, dus bedacht ik een plan. Zij zou mij informatie geven, in ruil voor een telefoontje met Alice. Ja, dat leek me een goede deal.


'Mevrouw, weetje.. Ik weet waar Alice is, en als u mijn vraag beantwoord, dan krijg je Alice' nummer, zodat je zelf met haar kan praten.' Ze antwoordde meteen vastberaden. 'Ik zal alles voor Alice doen.' Zonder dat ik het doorhad, moest ik grijnzen. 'Mevrouw, ik wil weten waar Kane Way, Alice' vader woont..'

Nice upje, ben benieuwd :3

Leukk!

Ah, Rosalie verteld het wel toch? Rosalie bedoelt het gewoon goed..
Ik ben benieuwd naar de rest