H5:
'Denk, Denk, DENK!' mompelde Sam. Zijn carrière in de journalistiek zat aan de rand van de afgrond, hij moest een nieuw artikel schrijven. Maar zijn inspiratie was nul. Hij trok zijn haren bijna uit zijn hoofd, hij kraakte zijn hersenen. Kortom, hij deed alles om een nieuw artikel te schrijven. Maar niets hielp. Plots voelde hij de bekende druk opkomen. 'Nee, niet door het lint gaan, NIET door het lint gaan!'
Maar het was al te laat, Sam sprong van zijn stoel en schreeuwde het uit. 'Waarom, Ohhh alsjeblieft! Waarom weet ik nou niks!?' Hij sprong in het rond van wanhoop, maar de inspiratie bleef weg.
'Alles oké?' Harold, zijn collega, leunde nonchalant tegen de deurpost. 'Het gaat alweer...' zuchtte Sam. Harold was de grootste roddeltante van het hele gebouw, maar dan in mannelijke vorm. 'Vertel is? Wat is er aan de hand?' Vroeg hij gretig. 'Niks.... Het is niks...' Teleurgesteld keek Harold hem aan. Maar plots klaarde zijn gezicht weer op. 'Weet je wat! Ik trakteer op koffie, en dan vertel jij me maar precies wat er aan de hand is, want anders!' Hij bulderde van het lachen, om zijn eigen grap. Sam slenterde achter hem aan, met een diepe zucht.
Toen ze eenmaal in de 'kantine' waren, plofte Sam in een stoel. Harold stapte op het koffiezetapparaat af en drukte wat op de knoppen. Na enkele seconden pruttelde er dampende koffie uit en klonk het vertrouwde gebrom van de oude machine. 'Het is dat stomme artikel..' zuchtte Sam 'Ik kan maar niks bedenken, en als ik niet snel met iets kom. Dan is het over en uit voor mij....' Harold luisterde met een half oor. 'Kom op, dat zal vast niet het enige zijn! Hoe gaat het met je vrouw, kinderen?' Daar begon het verhoor al. En Harold zou niet stoppen voor hij detail voor detail wist wat er speelde in huize Vrijevogel.
Harold ging zette een kop stomende koffie voor zijn neus en ging zelf ook zitten. 'Zeg het me maar, je kan mij wel vertrouwen toch?' Sam had de neiging om hem eens flink de waarheid te zeggen, maar hij hield zich stil. Ach, wat maakt het ook uit.... Net toen hij los wou barsten, klonk het piepje van de lift. En gingen de deuren open.
Jolanda stapte uit. Sam zijn gezicht vertrok. 'Jolanda?' Vroeg hij verbaasd. 'Jolanda, wat doe je hier?' Harold mistte geen woord van het gebeuren, hij luisterde met gespitste oren. Jolanda keek hem kil aan. 'Wat privacy misschien?' Ze sprak langzaam en dreigend. Harold stond gauw op en liep op een holletje naar zijn eigen kantoor. Jolanda beende naar Sam.....
.....en ze keek bepaald niet blij. 'Naar je kantoor, NU!'
Toen ze eenmaal in Sam zijn kantoor waren, brandde Jolanda los. 'Hoe kun je me dit aandoen?! Dat mens, ze maakt me knettergek!! Ik moet alles voor haar doen! ALLES! Ik moest mijn baan opgeven, mijn vrije tijd, mijn leven!' Sam keek haar geschokt aan 'Het valt toch wel een beetje mee?' Probeerde hij haar te kalmeren. 'Het valt wel een beetje mee?! HET VALT WEL EEN BEETJE MEE!? Nee! Het valt NIET mee! Het is een verschrikking! Ik kan er niet meer tegen!!' Plots barstte ze in snikken uit.
Sam drukte haar tegen hem aan. 'Het komt wel goed liefje, het komt wel goed...' Al klonk zijn stem niet zo zeker. 'Ik kan er echt niet meer tegen, ik ga kapot!' Huilde ze 'Het is zij eruit, of ik eruit....'
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Ik had zin om te updaten
Even tussendoor, Jolanda heeft dus ontslag genomen en is nu een tuinder