Hoofdstuk 16 ~ Living your life means hunting your deepest fears


‘Cassie, laten we de dingen niet overhaasten,’ zei ze kalm.
‘Weet je nog dat meisje dat samen met haar ouders is verongelukt doordat hun huis vlam vatte?’ zei ik ongeduldig.
‘Christine McCourtney was het toch? Haar ouders waren zulke schatten.’
‘Oma, even bij de les blijven, alsjeblieft.’
‘Oké, vertel maar verder.’
‘Ik heb dus met haar gepraat. Net nog,’ zei ik enthousiast.


‘Ssht,’ siste ze. ‘Dat is niets om trots op te zijn. Je kan hier maar beter je mond over houden,’ snauwde ze.
‘W-waarom?’ zei ik verbaasd door haar spontane boosheid. Ze stond op en keek me emotieloos aan.
‘Living your life means hunting your deepest fears.’ En met die woorden liep ze weg. Als versteend keek ik haar na. Wat bedoelde ze daarmee?
‘Oma!’ riep ik, maar ze was al weg. Ik had het vreemde gevoel dat er iets ging gebeuren, maar ik wist niet wat.


Doelloos reed ik door de stad.
Living your life means hunting your deepest fears.
Die zin bleef maar door mijn hoofd spoken. Ik kon maar niet begrijpen wat oma ermee bedoelde.
Uiteindelijk besloot ik om naar de bibliotheek te gaan om het internet raad te plegen. We hadden zelf geen geld om een computer te kopen. Niet dat ik zo’n ding echt miste, maar soms was het wel handig.


Gelukkig was ik snel bij de bieb aangekomen. Ik haastte me naar binnen en schoot achter de eerste vrije computer die ik zag. Ik startte internet op en vulde ‘praten met doden’ in op Google. Geen resultaat.
‘Contact met doden, dan,’ mompelde ik ongeduldig. Weer niets nuttigs. Opeens herinnerde ik me iets wat ik eerder in een boek had gelezen. Ik tikte ‘necromancer’ in. Nog geen seconde later verschenen er een heleboel links. Ik trok mijn jas uit, ging er goed voor zitten en las rustig alle pagina’s door.


Laat in de middag was ik pas weer onderweg naar huis. Ik had heel veel informatie gevonden, maar er zat niets tussen wat ik écht kon gebruiken. Ik hoopte eigenlijk een antwoord te vinden op de vreemde reactie van mijn oma.
Ik zette mijn motor tegen de veranda aan en liep het trapje op. Ik duwde de voordeur open, maar tot mijn verbazing knalde ik tegen het hout aan. Was oma dan nog steeds niet thuis?


Ik draaide de deur van het slot en liep naar binnen.
‘Oma! Oma, ben je hier?’ riep ik. Geen antwoord. Ik doorzocht het hele huis. Bij elke kamer die ik leeg aantrof, werd ik steeds bezorgder. Verloren plofte ik na mijn zoektocht op de bank. Ik pakte mijn mobiel. Zou ze die van haar bij zich hebben? Ik hoopte het vurig. Snel toetste ik het nummer in en kruiste mijn vingers terwijl de telefoon overging.


Vanuit de eetkamer hoorde ik haar mobiel overgaan. Zuchtend liep ik er naartoe. Ik stopte mijn mobiel weer weg en pakte die van haar op. Vanuit mijn ooghoeken zag ik iets wits naar beneden dwarrelen. Vlak voordat het op de grond viel, ving ik het. Een zee van ongerustheid overspoelde me toen ik las wat er op geschreven stond.
_________________________________________________________
Yaay nu ben ik weer gemeen aan het doen :3
Maar als ik optijd klaar ben met mijn huiswerk en jullie dat willen, kan ik vanmiddag/vanavond nog een hoofdstuk online zetten :3
Ik heb deze keer alleen niet alles opnieuw gelezen, dus er zitten probs wat foutjes in

Jaa, wel updaten, ik moet weten wat erop staat ;o

Nou je roept wel vragen op! Ik hoop dat het lukt met het updaten.

Sorry, nu zie ik dat ik 2x gepost heb? Begrijp ik niet helemaal, maar het was niet de bedoeling.

Nou je roept wel vragen op! Ik hoop dat het lukt met het updaten.

dit kan je ons toch niet aan doen! update maar weer snel!

heee, hier met dat hoofdstuk :33

Okay, ik zal jullie blij maken :3 Ik ben bijna klaar met het schrijven en ga zo foto's maken :3 En dan komt de volgende up ^^

jeahhhh!!!!!

Spannend

VERDORIE NOU WIL IK HET WETEN OOK! HAHAHAHA

Ik heb een beetje vervelend nieuws
Ik wilde vanochtend de sims opstarten en toen gaf 'ie een foutmelding. Ik ben nu alles aan het proberen om het weer aan de gang te krijgen. Dus ik hoop dat ik snel weer verder kan. Maar tot die tijd zullen jullie moeten wachten totdat het spel het weer doet
Sorry o:

ahhhh das nou jammer , hopelijk doet ie het snel weer, succes!!

Hoofdstuk 17 ~ When I was a little girl


Het spijt me, Cassie. Maar ik kan het gewoon niet meer zonder hen. Hopelijk tot snel. Elenore Maria Black.
De tranen vulden mijn ogen terwijl ik het papiertje boos in de hoek gooide. Hoe kon ze dat doen? Hoe kon ze?! Ik schopte kei hard tegen de tafel. Een verschrikkelijke pijn schoot door mijn voet, maar ik negeerde het.
‘Verdomme!’ schreeuwde ik. Ik stampte door het huis. Ik had geen idee wat ik moest doen. Maar waarschijnlijk kon ik al niets meer doen. Ik keek naar haar telefoon ik mijn hand. Ik gooide hem tegen de muur aan. Niet veel later lag ook dat ding kapot op de grond.


Ik stampte huilend naar mijn kamer. Hoe had ik haar kunnen laten gaan?! Er was duidelijk iets mis met haar. Ik huilde, schreeuwde en huilde nog meer, totdat ik niet meer kon.
‘Het is allemaal mijn schuld,’ snikte ik. ‘Allemaal mijn schuld.’ Ik draaide me op mijn zij. Ik verlangde zo naar mijn moeder. Zij troostte me altijd..


Het was een normale dag. Ik ging gewoon naar school. Werd zoals altijd gepest en uitgescholden. Maar ik had geleerd om mezelf ervoor af te sluiten. Al die woorden die ze naar me gooiden deden me niks meer. School was niets anders dan een tijd die ik moest opvullen met wachten.
Zoals gewoonlijk liep ik na school naar huis. Ik luisterde naar de muziek die uit mijn mp3, die ik voor mijn verjaardag gekregen had, kwam. Vrolijk zong ik met de liedjes mee. En voor even kon ik ontsnappen uit mij dagelijks leven.


Een half uur later kwam ik thuis aan. Vanuit de woonkamer hoorde ik twee stemmen komen. Nieuwsgierig gluurde ik om de hoek.
‘Tante Melanie!’ riep ik blij.
‘Hey, Cassie!’ Ze stond op en gaf me een dikke knuffel.
‘Hoe was het op school,’ vroeg mama.
‘Wel goed,’ loog ik.


Tante Melanie bleef ’s avonds ook eten. We hadden pizza besteld omdat mama geen zin had om te koken. Met zijn allen zaten we op de bank met de pizza in onze handen een film te kijken. Het was echt de leukste avond die ik sinds tijden had gehad.
Om acht uur zei ik tante Melanie en mama gedag en ging naar bed. Maar ik kon de slaap niet vatten. Ik hoorde overal enge geluiden. Ze kwamen vanonder mijn bed en uit mijn kast. Het waren de droommonsters. Als jij sliep, kwamen ze en aten je hersenen op. En vannacht zaten ze weer in mijn kamer.


Ik hoorde mama op de gang lopen. Snel sprong ik mijn bed uit en rende naar haar toe.
‘Cas, wat is er aan de hand.’
‘De droommonsters. Ze zitten onder mijn bed,’ zei ik bang.
‘Alweer?’ vroeg ze verbaasd. Ik knikte heftig met mijn hoofd.
‘Moet ik ze voor je wegjagen?’ vroeg ze lief. Weer knikte ik.
‘Pas wel op, hè?’ zei ik voordat ze mijn kamer in liep. Zenuwachtig wachtte ik haar terugkomst af.
‘Ze zijn weer weg!’ zei ze toen ze mijn kamer weer uit kwam lopen.


Bang liep ik mijn kamer weer in. Ik keek naar mijn bed en de kast.
'Ga maar kijken, ze zijn allemaal weg,' zei mama bemoedigend.
'Nee, durf ik niet,' jammerde ik. Ik ging in bed liggen en mama legde de dekens over me heen.
'Wil je nog een keer onder het bed kijken?' vroeg ik. Mama knikte en keek onder het bed.
'Ze zijn echt weg. Je kan nu veilig slapen.' Ze knipoogde.
'Mooi,' zei ik glimlachend. Ze gaf me een kus op mijn hoofd en liep mijn kamer weer uit.
'Wil je het licht aanlaten?' Ze knikte en sloot voorzichtig de deur.
_________________________________________________________
Yaay het is me gelukt om het weer aan de praat te krijgen ;DD
Als je heel slim bent, kun je deze herinnering linken aan iets uit het vorige hoofdstuk :3
En reacties zijn gewoon altijd leuk ^^

Neeh ik heb het alweer niet overnieuw gelezen om te kijken of er foutjes in zaten x33

oooooo ik weet het al! er zaten geesten in haar kamer, en dat voelde cassie, en haar moeder kan met ze praten dus die heeft echt gevraagt of ze weg wouden gaan! oooooooo ik hou van dit verhaal! je schrijft ook echt supermooi! d:

Dit verhaal is zo origineel ;o
Maar ik vind het heel erg voor Cassie ;o

Leuke up, wordt steeds leuker ;O

Thankuu alledrie ~<3

@davevanleeuwen Je hebt me nu eigenlijk inspiratie gegeven Want ik had eigenlijk iets anders in gedachten

Ik hoop dat ik vandaag nog een upje kan maken en anders wordt het morgen ;P
Ik lijd alleen een beetje aan inspiratieloosheid

Ahw
K hoop dat je snel weer wat bedenkt

Hoop et ook