"Wat is er aan de hand?", had Jessica geschrokken gevraagd.
"Mika, hij neemt niet op. We moeten hem zoeken!", zei ik in lichte paniek "We zetten de cruise stil en we gaan zoeken. Straks varen we ergens tegenop!"
Ik klop op de zoveelst deur. Jessica en ik hebben ons gesplitst. Ik doe boven en zij beneden. Niemand heeft ook maar een spoir can Mika gezien en zelfs als ze een foto hebben gezien kennen ze hem niet. Zou hij misschien ook vermoord zijn? Of was hij misschien wel helemaal niet op de cruise?
~ Helen Wane.

De tijden erna was rustig verlopen, Dani had me wel een beetje getroost, geschrokken dat was ze zeker. Maar ja, ze was de eerste hier aan wie ik dit verteld heb en na dat het gene waar ik nu niet meer over ga praten omdat er dan weer tranen in mijn ogen schieten, had ik mij afgezonderd van meisjes. Maar toch is een meisje de gene die het als eerste weet?
bijzonder. Kende ik mezelf eigenlijk wel?
Wat zit ik nou weer te twijfelen... natuurlijk ken ik mijzelf. Ik ben: een lieve, zachtaardige jongen en totaal niet stoer. En daarom hield Karien van me. Wat zeg ik hield? wat Dani al zei, ze houdt nog steeds van me, evenveel als ik van haar houd.
Ja hoor, daar kwamen de tranen weer. Kan ik niet even aan iets anders denken ofzo? Een traan krabbelde langzaam als een rustig stromend beekje, in de mooie gloed van de zon, langzaam langs mijn gezicht. Op de foto van Karien. Dani was natuurlijk allang weggegaan, was ze voordat ik in slaap was gevallen weggegaan, of er na? Ach, wat zal het. Lief, dat was ze zeker. Maar niet zo lief als Karien.

Ik droogde mijn tranen en stapte op. De wijde wereld in. Alhoewel wijde wereld? Meer een stilstaand cruiseschip, maar wat zal het.

-Jinzo-

Ik ben versleten, kapot. Ik schaam me voor de uitspatting van gisteren, tegen die jongen, en tegen mezelf. Ik moet een keer die stemmingswisselingen onder controle krijgen, want nu was het echt niet meer leuk!
Zuchtend loop ik naar de kantine, of hoe het hier op deze cruise ook heten mag. Ik bestel wat water en wat yoghurt. 'Thanks', mompel ik als de barman het aan me geeft. Ik pak de dingen op en zoek een tafeltje dicht bij het water. Vandaag is het weer prachtig, de zonnestralen verwarmen mijn huid. Ik drink van mijn water en eet de yoghurt op.
Hier zitten op een cruise was niet slecht.. Behalve dan dat de kapitein vermoord is, dat is het nadeel, wetend dat er een moordenaar rond loopt. Die ik misschien ken, met wie ik misschien gepraat heb. Een lichte huivering loopt over mijn rug.

~°Suzy Bradley°~

Na de heftige gebeurtenis van gisteren, had ik erg slecht geslapen. De hele nacht had ik bijna geen één oog dicht gedaan, want stel je voor als de moordenaar s'nachts voor je bed staat en je vermoord. Als ik er al aan dacht, kreeg ik al de rillingen.

Vandaag was het een heerlijke zonnige dag. Ik zat aan de bar naast het zwembad en bestelde een cocktail. 'Één cocktail graag' zei ik tegen de mixoloog en hij had m'n cocktail binnen no time gemaakt en deed er zelfs nog wat kunstjes bij. Wow, hoe doet hij dat toch? dacht ik bij me zelf. Ik was zelf ook een aardig goede mixoloog, maar niet zo goed als hem. 'Mag ik het ook eens proberen?' zei ik tegen hem. ‘Natuurlijk!’. Ik ging achter de bar staan en probeerde wat leuke kunstjes. ‘Platz!’ Glas kapot. ‘Oo sorry, dat was niet mijn bedoeling’ ‘Geeft niet. Oefening baart kunst’ zei de mixoloog. Ik vond de mixoloog echt een aardige gozer. Ik zou veel van hem kunnen leren en hopelijk word ik later net zo goed als hem.

~Dick Walcom

Geïrriteerd liep ik naar mijn kamer. Gisteren was er tijdens het eten een man naar me toe gekomen, een man die door mijn vader was gestuurd. Natuurlijk had hij het gehoord. Ik stak mijn hand uit om de deur open te draaien, maar die was al open. Een jonge man stond midden in mijn kamer, omringd door colablikjes. Was hij ook al door mijn vader gestuurd? Jeetje, die man draaide door. 'Eh, wat doe jij hier?' vroeg ik aan de man.

Amy~

Helen had me de opdracht gegeven om naar Mika te zoeken. Heel vaag had ik kennis met hem gemaakt toen ik net op de cruise kwam, maar ik had nog nooit met hem gesproken. Het was dat Helen me een foto van hem in mijn handen had gedrukt, anders had ik niet eens geweten naar welk gezicht ik moest zoeken. Ik had de hele beneden verdieping al gehad, maar daar was niemand die Mika had gezien. Moedeloos liep ik daarom maar naar het restaurant, hopend dat iemand daar Mika had gezien. Ik stapte op de eerste de beste persoon die ik zag.
'Meneer Smith, mag ik u iets vragen?' vroeg ik zo zelfverzekerd mogelijk. 'Heeft u deze man toevallig gezien?

-- Jessica Jones --

Ik struin peinzend over de gangen en klop af en toe op een kamer. Dit is hopeloos, Mika is nergens te vinden. Er moet iets met hem gebeurt zijn. Of hij is, zoals ik al dacht, gewoon niet op de cruise gekomen. Maar natuurlijk is dat niet waar. Mika is een leerling van de kapitein, hij moet altijd op de cruise aanwezig zijn om te leren. Ik heb hem vaak genoeg zien meekijken over de schouder van de kapitein, om het te leren. Hij is al een tijdje leerling en heeft al 6 keer meegevaren met de cruise. Van Bridgeport tot de andere kant van de wereld en weer terug. Inmiddels zou hij moeten weten hoe je een cruise bestuurd en anders moet ik het doen. Ik weet zelf namelijk net zo goed hoe ik de cruise moet besturen.
Ineens staan er twee benen voor mijn gezicht. Ik merk dat ik op de grond ben gaan zitten en de persoon kijkt op me neer. "Mevrouw, kunt u mij helpen?" *
~ Helen Wane.

*Wie vraagt dit?

Ik stond net op het punt om weg te gaan van het restaurant, aangezien ik al klaar was met mijn lunch. Opeens stond er een meisje voor mij, volgensmij was ze van het personeel.
'Meneer Smith, mag ik u iets vragen?' 'Heeft u deze man toevallig gezien?'
Ik nam een blik op de foto. Het was een lange jonge gozer met donkere krullen, Mika geloof ik. Vorig jaar op de cruise was hij geloof ik hulp-kapitein ofzo iets..
Voorzichtig keek ik omhoog naar het meisje, en keek in haar blauwe ogen.
'Het spijt me, eh... Jessica' zei ik terwijl ik naar haar naamkaartje op haar borst keek. 'Ik heb hem helaas niet gezien.'
Glimlachend gaf ik de foto terug.
'Is er iets aan de hand dan?' vroeg ik terwijl ik haar strak bleef aankijken.

René Smith.
-ff gewijzigt

Na een nachtje slecht slapen wordt ik wakker. Gisterenavond heb ik nog heel lang de wacht gehouden voor de deur van Carina. Om twee uur 's nachts werd ze woedend en heeft ze mij weggestuurd. Toen ben ik maar gaan slapen alleen omdat ik zo bezorgd was kon ik geen oog dicht doen.

- James Mequari

Ik heb nog niks gegeten sinds het nieuws. Ik ben begonnen aan een nieuw liedje voor mijn nieuwe album. Als er nog een nieuw album komt..
Mijn maag begint nu toch wel te zeuren. Het is best druk in het restaurant. Ik pak een tafeltje en lees de menu kaart. Er staan zoveel dingen op de kaart. Eindelijk heb ik een keuze kunnen maken. Ik bestel een broodje saté met een glas mineraal water. Na dat ik gegeten heb ga ik maar een rondje lopen. Ik heb geen zin om naar mijn kamer te gaan.

- Anouk Mooij

Nadat ik wakker geworden was, had ik me meteen gehaast naar de keuken om de bestellingen van de mensen rond te gaan brengen bij hun kamers. Wat onhandig liep ik die gigantische kar met moeite rond te duwen. Eenmaal hij tot stilstand was gekomen, was het een hele klus om hem weer in gang te krijgen. Maar dat vond ik niet erg, ik hield van mijn werk en ik zou alles doen voor een promotie. Ik stopte bij het volgende kamernummer dat op mijn lijst stond. Ik hoorde rare geluiden binnen, die ik niet meteen kon thuisbrengen. Ik werd een beetje nieuwsgierig en klopte zacht op de deur. 'Roomservice, mag ik alstublieft binnenkomen?'

= Cindy Sand =

(Wie? :])

Het gigantische verfblik waar de donkere achtergrondkleur in huisde, kletterde op de vloer.
"Shit," Als ik het blik wil oprapen, vallen de kwasten uit mijn handen en kletsen tegen het aluminium van het blik. De houten vloer zit onder de donkerblauwe spetters.
'Roomservice, mag ik alstublieft binnenkomen?' klinkt een gedempte stem vanachter de deur vandaan.
Nu al? Ik heb die kaaspizza pas net besteld. Ik werp een blik op de klok. Vijf minuten geleden, ja. De service wordt met de dag beter hier. Ik werp een laken over het schildersdoek.
"Kom binnen," roep ik terwijl ik snel nog even mijn zwembadhanddoek over de troep gooi. Zo, niets van te zien.

Dani Broertjes

Ik zat er nog steeds. De mensen om me heen leken me te negeren, er zijn zoveel mensen hier. Ze krioelen over, als een soort mieren. Alleen negeren deze mieren me volkomen. Ze zijn te druk bezig met hun eigen ding.
Ik vis mijn oortjes en mijn IPod uit mijn zak + mijn oortjes. Ik duw de oortjes in mijn oren en scroll de muzieklijst af opzoek naar een goed nummer.
Na een tijdje gezocht te hebben knik ik mee op de bas en zing zachtjes voor me uit. Ik sta op en loop naar de reling. Je mag veel zeggen, maar het uitzicht hier is prachtig. Ik glimlach en leg mijn armen op de reling. 'Make me come alive', zing ik zachtjes mee.


~°Suzy Bradley°~

Het was rond etentijd en mijn maag begon een beetje te knorre. Langzaam liep ik naar het restaurant. Het was er super druk, maar dat is logisch. Het was tenslotte 18:00. Etenstijd dus. Ik ging aan een tafeltje zitten en las de menukaart. Er stonden veel lekkere gerechten in waardoor ik bijna niet kon kiezen. Uiteindelijk had ik een keuze gemaakt en was het wachten tot het eten werd geserveerd.

~Dick Walcom

Brr... Slecht geslapen... Amper een oog dicht gedaan. Wat wil je ook, met deze situatie... Ik ben mezelf niet meer en ik wil naar huis.

~Dennis Robberts.

Vannacht slecht geslapen. Ik hoorde de hele tijd water tegen mijn kamer klotsen en soms vielen er boeken uit mijn kast. Uit mijn Charles Dickens collectie viel A Christmas Carol uit elkaar. Pff een zeldzame uit de vorige eeuw! Hopelijk is er snel een oplossing.


- Edward MC Curry

Mika is spoorloos, daar zijn we inmiddels achter. Ik heb Jessica terug gestuurd naar de keuken om aan haar werk te beginnen, zodat ik even rustig kan nadenken. Ik moet alles op een rijtje zetten en kijken wat we nu moeten doen.
Wat gaat er fout?
- De kapitein is dood.
- Er is geen opvolger.
- Mika is weg.
- Er loopt hier een moordenaar rond.
Wat te doen?
- De cruise besturen.
- De passagiers niet bang maken.
- Erachter komen wie de moordenaar is.
Het leek niet zo veel, maar drie punten, maar er waren waarschijnlijk heel wat mensen en heel wat uurtjes werk voor nodig. "Hallo, uh, Helen.. ?" *

~ Helen Wane.
* Wie is dit?

Ik zat in de eetzaal s'avonds laat nog te genieten van een kom warme tomatensoep. Een klassieke thriller lag voor mijn neus, waarvan de kaft versleten was en het stikte van de ezelsoren. Ik lepelde snel het bodempje van de kom op en stond op. Met het boek in mijn hand liep ik terug naar mijn kamer en dacht aan de kapitein. Was er al een vervanger? En wie heeft hem vermoord? De vragen zwierven door mijn hoofd en ik was afgeleid. Plotseling lag ik languit op de grond. Ik ging rechtop zitten en haalde mijn bruine haren uit mijn ogen. Degene over wie ik viel keek me recht aan.

Kaylee Bratt
-Wie o wie?-

'Gaat het?', vraag ik bezorgd aan het meisje dat gestruikeld is. Ze staart me ever verdwaast aan en begint dan heftig te knikken. Ik steek mijn hand uit en trek haar omhoog. 'Sorry het is mijn schuld', zeg ik en raap het boek op dat ze heeft laten vallen. Als ik de titel lees komt er automatisch een glimlach op mijn gezicht. 'Goed boek hé?', zeg ik. 'Een echte klassieker.' Het meisje knikt, 'ik ben Suzy trouwens', zeg ik en glimlach breeduit. Het meisje schudt wat twijfelend mijn hand. 'Kaylee', zegt ze. 'Aangenaam kennis te maken Kaylee, en sorry dat je viel, ik lette niet op', zeg ik. Ik glimlach nog 1 keer naar het meisje en draai me om. Het nummer van mijn IPod verspringt, dit is mijn lievelings nummer..
Snel loop ik naar mijn hut, zet de deur op een kiertje en zet de IPod op de speakers. Ik zing en dans mee met de tekst.


~°Suzy Bradley°~

Eva en ik hadden best goed geslapen, voor na wat er gisteren gebeurd was. Ik struinde wat over het schip, ik had niet echt het idee dat we vaarden, misschien kon ik helpen? Ik had immers toen ik klein was wel hand bestuurbare bootjes gehad, ik kon altijd kijken of ik misschien kon helpen. Die reserve kapitein was er volgens mij helemaal niet. Ik keek omhoog naar de kajuit, en ik besloot er heen te lopen. Ik klom en trap op en zag een vrouw binnen zitten. Dit moest Helen zijn, zij had al vaker dingen omgeroepen. Ik klopte op de deur. "Hallo, uh, Helen.. ?" Begon ik. Ze keek verbaasd op, ik keek gauw opzij, maar bedacht dat dit erg onbeleefd was, dus keek ik haar aan. Ik was totaal niet gecharmeerd van haar, hoewel het toch werkelijk een prachtige vrouw was. "Hallo.. meneer?" Ik kuchte. "Kan ik misschien wat vragen over die reserve kapitein..." Ze keek me beleefd aan. "Nou, is die er wel?" Ze schudde haar hoofd. "Misschien kan ik kijken of ik een beetje kan helpen, ik heb geen ervaring, maar vroeger..." Ik stopte mijn zin gauw.

- Dave Clarkson.