Gisteren was zo'n leuke dag! We hebben gevolleybald! Ik speelde met Anne en Flynn. Flynn was zo'n aardige jongen, dat vond ik de hele tocht al en Anne bleek ook een geweldig leuke meid! Toen Jarry opsloeg moest ik zo lachen, ik dacht dat hij alles zou breken, maar hij was er nog best goed in, zeg! Uiteindelijk hebben we het toernooi niet eens afgemaakt volgens mij, maar ik heb me doodgelachen. Even dacht ik niet aan Brad.. Oh, wat mis ik hem. Nu we vandaag weer lekker allemaal ons eigen ding doen denk ik weer aan hem. Ik ben blij dat we even niet reizen, al is de moordenaar zeker onder ons. Ik zou geen idee hebben wie het kan zijn, maar hij of zij zal wel niet meer opereren nu we met zo weinig zijn, toch..? 'Hee Jill!' hoor ik ineens enthousiast. Het is Darryl. 'Hee, Dar! Kom je voor wat girltalk,' lach ik. Ik ben zo ontzettend blij dat wij nog samen hier zijn, anders had ik mezelf waarschijnlijk al in een boom gehangen.

- Jill Banks -

Het volleybaltoernooi was een groot succes, we hebben allemaal genoten. Dave heeft Helen en mij apart genomen en begon weer over het verlaten van de groep. 'Nee, we moeten juist nu extra goed opletten. Misschien komen we er zo wel achter wie de moordenaars zijn. Ze denken waarschijnlijk het zelfde: we vertrouwen elkaar. En daar zullen ze vast gebruik van maken', ga ik tegen Dave in. 'Ik ben het wel met Anne eens, het is wel een risico', zegt Helen. 'Nee! We moeten echt weg! Ik ben al langer gebleven tegen mijn zin in, nu heb ik echt het gevoel dat we weg moeten!', roept Dave, vastberaden om weg te gaan. 'Wat is je plan dan?', vraag ik.

- Anne Felix

Nou dat volleybaltoernooi, was euh, leuk? Geen held in volleybal en ook nooit geweest. Het was echt een super idee, maar ik kon alles maar niet uit mijn hoofd krijgen. Ik was inmiddels al gewend aan het verschrikkelijke klimaat in die jungle hier maar die koude, dode blik uit je hoofd krijgen was onmogelijk. Iedereen in de groep was weer voor zichzelf bezig toen er plotseling een schot klonk. Met een verschrikte blik keek ik om me heen, maar zag Greg nergens met zijn pistool lopen klooien. De groep begon zachtjes de spullen bij elkaar te pakken en zich weer op een hoopje te vormen. Langzaam begon iedereen door elkaar te praten, wat uiteindelijk resulteerde in een grote bekvecht. 'Zouden het stropers kunnen zijn?' 'Ja, jongens, we gaan eraan!'

- Haylee Castro -
(kom op jongens, even wat leven in de brouwerij gooien lol)

Haylee zei dat ze een schot hoorde, een schot? Ik had niet geschoten en ik was de enige met een pistool, zover ik wist. Ik pakte mijn pistool en kwam bij Haylee staan, als ze zouden komen, ik zou niet twijfelen, ik zou schieten. Maar we waren toch alleen in de jungle? Als er nu mensen zijn met wapens, ik begon me af te vragen hoeveel knallen het geweest waren, dan kon je het soort wapen in ieder geval bepalen. Steeds maar 1 schot, niet achter elkaar... dus het was geen automatisch wapen. Dat was tenminste iets... dan was er nog een redelijk eerlijke kans, als ik maar snel genoeg zou schieten.
'Allemaal achter mij!' schreeuwde ik, de groep volgde. 'Houd de jungle in de gaten, rustig blijven wachten. We gaan niet kijken!' Een vierkantje werd gevormd, met mij als een soort punt. Angstig kon je ogen de randen afspeuren, er was niks te zien. 'Er is niks, meer!' zei iemand. 'Blijven wachten, we moeten zeker zijn!'

-Greg-

Ik hoorde een schot. "Allemaal achter mij! Houd de jungle in de gaten, rustig blijven wachten. We gaan niet kijken!" riep Greg. Hij stond met zijn geweer in zijn handen, Helen zag mijn gezicht woest staan. Ik wou naar Greg toe rennen om het geweer uit zijn handen te slaan, onbetrouwbare zak. Ik werd tegengehouden door Helen en Anne, Helen duwde haar hand voor mijn mond toen ik wou schreeuwen. "Er is niks meer!" riep Anne hard om mijn al gedemte geschreeuw nog meer te overstemmen. "Blijven wachten, we moeten zeker zijn!" riep Greg als antwoord. Ik wist me los te rukken en rende met een luide schreeuw op Greg af. Iemand anders zag me al rennen en tackelde me net op tijd voordat ik Greg ook maar iets aan kon doen. Iemand ging op me zitten om mij er van te weerhouden Greg iets aan te doen. "Hij heeft een pistool en we hoorden een schot, hij is de moordenaar!" wil ik zeggen, maar het klinkt als een vaag gemurmel. Greg staat nog steeds beschermend voor de groep.

- Dave Clarkson

Dat volleybal toernooi hadden we dus dik verloren. Maar dat was eigenlijk geen wonder, ik zat bij Darryl en Sandy in het team. Volgende keer mogen Helen en Taylor betere teams maken. Ik kon niet eens bij de bal komen. Ik was te sloom en was bang om te vallen. En Darryl was bang dat hij 'vies' zou worden. Dat schoot dus helemaal niet op. Na het volleybal toernooi had ik weer wat tijd voor mezelf. Ik nam tijd voor een dutje, ik was namelijk kapot door dat toernooi. Ik sloot mijn ogen, en genoot van de rust. Uiteindelijk viel ik in slaap. En wat daarna allemaal ging gebeuren, wist ik niet. Want terwijl er ''iets'' aan de hand was, lag ik heerlijk te slapen.

Jarry Sherman

Het volleybal had geholpen, iets wat ik niet had gedacht. We hadden verschrikkelijke lol. En daardoor leek de groep plots een stuk hechter. Ik begon me langzamerhand vertrouwd te voelen bij de rest. Maar was dat niet hartstikke gevaarlijk? Ik wist het niet, ik wilde er ook niet aan denken nu.
Maar de angst keerde al snel weer terug, er was een schot. Niet van Greg, dus van een vreemde. Een onbekende, die ons kon aanzien voor... voor zijn prooi... Greg riep dat iedereen bij elkaar moest gaan staan en dat deden we. Doodsbang wachten we af. Plots hoorde ik een luide schreeuw, Dave storte zich naar voren. Klaar om Greg aan te vliegen. Als in een reflex tackelde ik hem en hield hem op de grond, mijn sportcarrière had zijn vruchten afgeworpen. Ik was sterker dan de meesten dachten. 'Dave! Niet doen, ben je gek geworden!' schreeuwde ik 'Wil je dat er nog meer doden vallen soms?!' Helen kwam geschrokken aanrennen. Langzaam liet ik Dave los, hij probeerde niet te ontsnappen.

~Taylor Lawson

Drama. Hectiek. Ik wist niet wat ik moest doen, dus volgde de rest, maar mijn ogen bleven gericht op Greg. De enige met een geweer, de enige van wie het schot zou kunnen komen of niet.. Werden we misschien al die tijd al gevolgd, was de moordenaar niet in onze groep, maar werden we gewoon opgejaagd? Opgejaagd als dieren. Ik keek rond, maar hoopte niemand te zien, ik verwachtte ook niemand te zien, hij jaagde al weken op ons, en nu bij toeval zou ik hem ineens spotten. Iedereen hield de omgeving om zich heen in de gaten, maar mijn ogen konden Greg niet loslaten. Ik bleef naar dat geweer kijken, zou hij daarmee Jody gedwongen hebben haarzelf op te hangen? Dexter zo bang gemaakt dat hij zelf van de klif af sprong, Katy de rivier in gegooid hebben? Was hij de dader, had hij Brad vermoord, mijn Brad? Ik kookte van binnen, maar besloot me in te houden, niet hier, niet nu.

- Jill Banks -

We gingen allemaal bij elkaar staan, iedereen lette op eens weer goed op.
Alle lol van gisteren was weer verdwenen en iedereen stond weer strak.
Zou er echt nog iemand zijn? Ik zag iets ritselen. Bij een struik, vijftig meter voor me.
'Daar beweegt iets!' Gilde ik voordat ik er erg in had.
Iedereen draaide met een ruk om. Ik wees.
'Daarzo. Nu zie ik niks meer. Het zal wel niks zijn geweest' Verontschuldigde ik me met een rood hoofd.
Ik hoorde veel geïrriteerde zuchten. Plotseling, ik denk door de honger en de moorden, flipte ik.
'JA SORRY HOOR! VOOR HETZELFDE GELD WAS HET EEN MOORDENAAR GEWEEST EN HAD IK JULLIE NIET GEWAARSCHUWD, DAN LAGEN ER HIER MISSCHIEN WEL NOG MEER DODEN!' Schreeuwde ik.
Ik sprong uit de groep en iemand greep me. Ik hoorde mensen fluisteren. Natuurlijk ging het over mij.
'JA, NU HEB IK HET WEER GEDAAN!' Snauwde ik, en ik besefte dat mensen dit totaal niet van me hadden zien aankomen, en nu waarschijnlijk best wel geschokt waren.

*Flynn McKinney*

Ik was weer opgestaan, ik deed of ik rustig was maar ik kookte van woede van binnen. Helen en Anne keken weer onrustig om zich heen, de jungle afspeuren. Iedereen was doodstil en ik keek eens de groep rond. Flynn riep een vals alarm af en werd toen weer weggetrokken door Darryl. Ze omhelsden elkaar om elkaar te beschermen. Plotseling zag ik Jill staan. Als enige keek zij niet naar de jungle maar naar Greg. Greg, de enige met een geweer. Het zou ontactisch zijn om hem nu weer aan te vallen, maar ik vertrouw hem nog steeds niet en Jill zo te zien ook niet. Ik probeerde oogcontact met haar te maken, maar het lukte niet, ze bleef Greg woest aanstaren. Uiteindelijk besloot ik het op te geven en ik begon weer met staren naar Greg, op zoek naar onbetrouwbare reacties.

- Dave Clarkson

"leuk, een spelletje volleybal", dacht ik sarcastisch. Als er 1 sport is waar ik een hekel aan heb.. Het spel was gelukkig voorbij, en niet snel daarna hoorde ik schoten. SCHOTEN? "Greg, wat ben je aan het doen"? schreeuwde ik. Mijn ogen gaan wantrouwend de groep rond. Ieder moment kan de moordenaar weer toeslaan.

-Sandy

De vierde moordronde
"Oké jongens, we gaan het zo doen: iedereen klimt in een eigen boom, ALLEEN DUS. Dan hebben we allemaal een ander uitzicht, de schutters zullen ons niet snel vinden en we zien ze aankomen. We fluiten zachtjes als we iemand zien, dat fluiten wordt naar de volgende door gegeven totdat iedereen het gehoord heeft. Iemand moet Jarry helpen in een boom te komen en daarna een eigen boom vinden," fluistert Greg naar de groep en iedereen gehoorzaamt. Taylor mompelt in zichzelf dat dit een makkelijk karweitje is. Ze helpt eerst Jarry de boom in en klautert daarna als een aapje een eigen boom in, zo soepel. Helemaal tot boven in de boom. Ze zit nog geen kwartier op haar uitkijkpunt of ze hoort geritsel achter zich. Voor ze kan gillen wordt er een hand op haar mond gelegd.
"Jammer dat je me niet hebt kunnen ontmaskeren, hè? Nu weet je wie ik ben. Maar nu is het te laat. Misschien had je beter lager bij de grond kunnen blijven. Vaarwel, 'lieve' Taylor," fluistert de stem in haar oor. Uit alle macht probeert ze zich los te krijgen, maar de moordenaar is te sterk. "Veel plezier daar beneden!", lacht de moordenaar wreed, waarna Taylor uit de boom wordt gegooid. Zo'n val zou niemand overleven.

Taylor Lawson (abctje) is vermoord. Zij was een reiziger.

Je mag nog een laatste keer posten, waarin je je dood beschrijft.

We zijn allemaal in een boom geklommen. Ik zat als een van de eerste in een boom en kijk toe hoe de rest er in probeert te klimmen. Taylor is de laatste die naar boven klimt. Daar zitten we dan, allemaal verstopt in een boom, wachtend op een volgend schot of een persoon. Maar inplaats van een schot dat we horen, horen we het geluid van iemand die hard op de grond terecht komt. Het is Taylor! Ze ligt stil op de grond, in een rare positie. 'Taylor!', roep ik naar beneden. Geen reactie. 'Taylor!', roept iemand anders. Ik weet dat het een risico is om nu uit de boom te gaan, maar ik mag Taylor. Ik klim snel naar beneden en voel haar pols. Ik kijk omhoog naar de bezorgde gezichten en schud mijn hoofd. Ze is dood.

- Anne Felix

Ik werd wakker van een harde klap op de grond. Ik liep in de richting van waar het geluid vandaan kwam en ik zag een kleine groep mensen om Taylor heen staan. Ik zag dat ze in een rare positie lag. Ik vroeg aan Anne wat er gebeurd was. Ze antwoordde: ''Taylor zat helemaal boven in de boom tot ze eruit viel of ze werd geduwd door de moordenaar.'' Niemand had iets gezien van de moordenaar. Toen besloot de groep maar om Taylor te gaan begraven en dat deden we, ik en wat anderen legden er wat bloemen bij en we liepen weer weg...

~Zane Robbins~

Ik rende naar Taylor toe. Anne zat al bij haar en schudde haar hoofd. Ze was overleden en ik geloofde niet dat dit een ongeluk was. Ik speurde de bomen af. Waar was Greg? Ik zag hem zo snel niet. 'We moeten haar lichaam controleren, misschien is ze geschoten van dichtbij of gesneden. Ik hoorde het mezelf zeggen. Koelbloedig klonk het, zo was ik niet, maar ik moest overleven. Snel keek ik of ik Darryl zag. Gelukkig, hij klom ook naar beneden, hij deed het wat onhandig, maargoed.. Met open mond liep hij voorzichtig naar het lijk. Op hetzelfde moment begonnen we te huilen. 'Dit kan toch niet waar zijn?' zei ik. 'Waarom?' fluisterde Darryl. 'Is dit moord?' vroeg hij. Mijn hoofd liep over. Wist ik het antwoord op die vraag maar. Er werd gemoord, dat zeker, maar of die moordenaar zich onder ons bevond of dat het een psychopatische junglebewoner was.. Of Taylor een slachtoffer van deze moordenaar was of gewoon ongelukkig uit de boom gekiepeld was, wisten we het maar.. 'We moeten weg hier, het kan niet snel genoeg,' zei ik hardop. Dit had ik in de jungle al minstens 50 keer gezegd, maar er leek geen einde aan deze rotjungle te komen. Ook Haylee kwam nu aanlopen en ik omhelsde haar ook. 'Wat erg..' zei ze. 'Ze is dood, hè?' Ik knikte. Ik vertrouwde haar en was haar als echte vriendin gaan beschouwen. 'Laten we gaan,' zei ik en ik keek om me heen om te kijken wie er instemde en wie wilde blijven.

- Jill Banks -

Ik volgde het gesprek tussen Jill en Darryl op een afstand. Darryl vertrouwde ik niet, maar Jill vertrouwde Greg niet, dus besloot ik haar ook in vertrouwen te nemen. Ik liep onopvallend richting het stel, ik ging achter Jill staan en kuchte zachtjes. Ze schrok even maar zag dat ik zo onopvallend mogelijk iets wou zeggen. "Ik wil ook mee, ik vertrouw Greg en de rest voor geen meter." fluisterde ik in haar oor. Ze knikte en fluisterde haast onverstaanbaar: "Helen?". Ik slikte. Ze zou het niet willen maar ze moest, voor deze ene keer zou ze mij maar moeten gehoorzamen. "Die gaat mee." zei ik toen ik voor haar langs weg liep. Helen klauterde voorzichtig uit de bosjes en vroeg: "Wat is er gebeurd?" ze keek bezorgd. Ik trok haar mee de jungle in. Dit keer was Anne er niet bij, van mij hoefde zij niet mee. "Een lijk. Pak wat je pakken kan, we vertrekken." "Maar Dave. Hoe bedoel je? Met zijn tweeën?" Ik schudde mijn hoofd. "Jill vertrouwt Greg ook niet, daarom heb ik besloten haar te vertrouwen." zei ik trots.

- Dave Clarkson

Wat? Taylor die naar beneden valt? Ik durf mijn boom niet uit en ik ben blij dat de anderen zich over haar ontfermen. Waar is Greg trouwens? Heeft hij Taylor geduwd? Is ze gevallen? Ik laat mezelf uit de boom zakken. Ik zie dat Helen en Dave staan te praten en besluiten verder te gaan. "Mag ik met jullie mee"? vraag ik angstig.

-Sandy-

En daar zat ik dan, in de hoge boom. Verscholen en helemaal alleen. ''Eej hallo'', riep ik. ''Kan iemand me uit deze boom halen?''. Geen reactie, misschien zit ik te hoog en kunnen ze me niet horen. ''Is er iemand!?'' Dat word wachten totdat iemand voorbij loopt. Misschien Taylor, die had me goed in de boom geholpen. Na urenlang wachten, daar leek het tenminste op, kwam er iemand voorbij. ''Heey, kun je me helpen?''

Jarry Sherman

"Mag ik met jullie mee." Vraagt Sandy angstig. Helen wilt antwoorden maar ik ben haar net voor. "We gaan niet weg, voorlopig niet." Sandy loopt beteuterd weg. "Oh Dave, wat fijn dat je van gedachten bent veranderd!" Zegt Helen blij. "Ik ben niet van gedachten veranderd. Sterker nog, misschien wilt Jill helemaal niet met ons weg, maar stiekem. En dat gaan wij ook doen." Helen hapt naar adem. "Met zijn tweeën de jungle door, ben je gek?" "We zijn fit, we kunnen dagen lopen en we hoeven niet wantrouwig te zijn."

- Dave Clarkson

Nadat we de boom uit waren, bleek Taylor dood te zijn.
Deze groep begon als een familie te voelen. Elke dood was een steek in mijn maag.
Ik liep nog eens langs de bomen, waar het was gebeurd.
Plotseling hoorde ik een stem.
''Heey, kun je me helpen?''
Ik schrok. De moordenaar!
Ik keek omhoog, het bleek Jarry te zijn. Hij zat nog steeds in zijn boom.
Rugpijn, waarschijnlijk. Ik hielp hem eruit. Hij bedankte me, en we liepen een eindje.

*Flynn McKinney*