Helen en ik hebben ons een poosje afzijdig van de groep gehouden. We waren behoorlijk geschrokken na Helen's heftige krampen. We koesteren nu het wezentje dat in haar buik groeit. Ook waren we geëmotioneerd door alle moorden en hebben we weer het gevoel dat we in hetzelfde schuitje zitten als een jaar geleden. De mensen hier doen rare dingen en met die rare dingen willen we ons niet graag bemoeien.
Vandaag hebben we besloten ons weer met de groep te bemoeien. Helen loopt voor me uit. Taylor vraagt iets aan haar en Helen antwoord met: "Ja, ik ga mee. En jij ook, toch Anne? Dave gaat ook vast mee!" "Mee? Waarheen?" vraag ik verbaasd.

- Dave Clarkson

Haylee bleef zo zielig alleen achter en wat ze zei, je vriendinnetje. Ze is mijn vriendin niet. Ze rende weg en begon tegen een boom aan te huilen, met al mijn hart en ziel wou ik naar haar toe gaan, maar dat kon niet, dat zou ze nooit willen. Daarom deed ik het niet, ik hield van Haylee, meer dan dat ik ooit van Katy zou gaan houden en nu, nu had ik het verpest. Alleen omdat ik ze allebei te vriend wou houden. Katy... Katy... ze had het gewoon verpest, voor mij, voor Haylee en voor iedereen. Waarom moet ze nou weer Marilyn meenemen als een pop? Ik weet het, ik word zelf ook gek van de omgeving hier en de situatie maar kom op zeg, een lijk meenemen als een pop!?
Dat kan toch niet!? Ik moest Haylee te vriend houden, misschien als ik Marilyn zou gaan begraven... maar dan moest ik eerst Katy ompraten. Ik liep naar haar toe, met afgrijzen keek ik naar het lijk van Marilyn in haar handen, daar zat ze, te glimlachen. 'Greg...' zei ze. 'Katy, kom op zeg. Je moet haar begraven, dat is beter. Denk aan Haylee, weet je wel wat zij nu doormaakt? We zitten al in een moeilijke situatie... en jij, jij verergert het allemaal! Kom, we begraven Marilyn ja? Je houdt iemand gewoon niet als pop, dat doe je niet!'

-Greg-

Ik zat daar een tijdje. Op een gegeven moment liep Greg eindelijk naar me toe. Hij keek naar Marilyn met een gezicht dat je nou niet bepaald blij maakt. Maar ja, kan gebeuren! 'Greg!' zei ik tegen hem, glimlachend.
'Katy, kom op zeg. Je moet haar begraven, dat is beter. Denk aan Haylee, weet je wel wat zij nu doormaakt? We zitten al in een moeilijke situatie... en jij, jij verergert het allemaal! Kom, we begraven Marilyn ja? Je houdt iemand gewoon niet als pop, dat doe je niet!'
...Wat bedoelt hij?
'Ze is een pop! Waarom zou ik een pop begraven? Dat slaat nergens op, en ze is nog mooi ook! En Haylee? Waarom zou ik aan haar moeten denken? Ik ken haar niet eens! En, en wat vererger ik? Wat doe ik? Ik doe toch niks verkeerd? Toch, toch?!' Per ongeluk denk ik hardop. Ik druk Marilyn tegen me aan en kijk boos naar Greg.

~Katy

In deze vreselijke jungle gebeuren steeds ergere dingen. Een meisje gebruikt een lijk als pop, er worden mensen vermoord.
Maar ik ben er niet bij. Ik ben in de wolken. De enige die ik zie is Darryl.
En er zijn blijkbaar plannen om weg te gaan. Mij een zorg.
Als ik maar naast Darryl kan lopen. Hand in hand.

*Flynn McKinney*

Het was donker, misschien al te donker om te vertrekken, maar we moesten hier weg. Darryl en Flynn stonden klaar om te vertrekken, of nouja klaar.. ze zaten de hele tijd aan elkaar enzo.. 'Gaat het weer een beetje, Haylee?' vroeg ik voorzichtig aan het meisje dat haar rugzak op haar rug hees. Ze veegde de tranen uit haar ogen. 'Iedereen die mee wil verzamelen!' riep Brad. Iedereen pakte zijn spullen. Ging dan ineens iedereen met me mee? Ik had niet eens iedereen uitgenodigd, zo ontkomen we niet aan de moordenaar! Maargoed, we ontsnappen in ieder geval uit de jungle. Ik dacht na hoe dit zo gekomen was.

Ik had Taylor, Nora, Alex, Brad, Flynn, Haylee en Darryl uitgenodigd. Taylor had Helen, Dave en Anne meegevraagd. Greg volgde Haylee, zodat ze samen hun dramastukje af konden maken en die enge Sandy volgde Greg en Brad steeds.. Waarom? Alleen William, Zane, Jarry en Jody hielden zich afzijdig. Maar ik zag dat Zane snel opstond toen hij erachter kwam dat ze anders met z'n vieren achter bleven. En dan was daar Katy, gestoorde Katy. Ze dacht dat dit allemaal een spel was. 'Één regel voor die psychopaat,' fluisterde ik tegen Brad. 'Ze moet het lijk van Marilyn hier laten. Dit kan zo niet langer, hoe erg is dit voor iedereen? Vooral voor Haylee die ziet hoe haar dode vriendin door de jungle wordt gesleurd als één of andere handpop!'

'Nou, Jody, Jarry en.. William heette je, hè? Jullie blijven hier?'

- Jill Banks -

"Iedereen die mee wil verzamelen!" riep ik tegen de groep en iedereen pakte hun spullen. Ook Katy ging mee, die ene Katy die hysterisch schreeuwde dat ik in drugs handel. Het bleef elke dag in mijn hoofd rond spoken, hoe wist zij dit? Er moest nog iemand zijn die hiervan af weet. Maar wie? Ik had namelijk geen flauw idee! Ik keek vanuit de verte naar Katy. Wilde ze nou echt Marilyn meenemen als pop? "Één regel voor die psychopaat," fluisterde Jill in mijn oor. "Ze moet het lijk van Marilyn hier laten. Dit kan zo niet langer, hoe erg is dit voor iedereen? Vooral voor Haylee die ziet hoe haar dode vriendin door de jungle wordt gesleurd als één of andere handpop!" "Pff, gestoord wijf" fluisterde ik terug. "Moet zij echt mee?"

Iedereen had hun spullen ingepakt en waren klaar voor vertrek. "Nou, waar wachten we op? Kom we gaan!" riep Jill.
"Zeg, welke kant moeten we eigenlijk op?" vroeg ik.

- Brad Lane -

"Zeg, welke kant moeten we eigenlijk op?" vroeg Brad.
Iemand riep naar het noorden. Dus pakten we een kompas en we begonnen naar het noorden te lopen.

We liepen stevig door. We hadden al veel eerder moeten gaan lopen, in plaats van midden in de jungle af te wachten.

Ik liep naast Darryl. We liepen hand in hand. Heel verlegen gaf ik hem een kusje op zijn wang. Ik begon meteen te blozen.

*Flynn McKinney*

Ik volgde de groep op een afstandje, Katy liep daar weer achter, nog steeds met het lijk van Marilyn. Elke keer als Haylee omkeek probeerde ik voor haar gezichtsveld te staan, zodat ze niet weer die helse pijn, als een steek in haar hart, hoefde door te maken. Katy was veranderd in een psychopaat, dat was het gewoon. Ze moest Marilyn gewoon begraven, maar ze weigerde te geloven dat haar "pop" eigenlijk het lijk van Marilyn was.

Misschien hadden we dit alles kunnen voorkomen, door eerder weg te gaan. Ik had Haylee, Katy en de rest van de groep gewoon mee moeten nemen, veel eerder. Zodat er niemand gestorven zou zijn en we dit avontuur allemaal vaarwel konden zeggen. Dan konden we gewoon verder gaan met onze levens en niet steeds terug denken aan wat hier gebeurt was...
Ik moest het goed maken met Haylee... ik moest het goedmaken, maar hoe? maar hoe?

-Greg-

We lopen al een halve dag door de jungle te ploeteren. Inmiddels heeft volgens mij iedereen zich wel bij de groep aangesloten, maar echt geteld hebben we niet. Ik loop voorop, samen met Jill en Dave, aangezien wij zo'n beetje de leiding op ons hebben genomen. Opeens voel ik een zacht tikje op mijn schouder.
"Uhm, Helen? Dat was het hè?", vraagt een meisje, waarvan ik me herinner dat het de beste vriendin was van het meisje dat net is overleden.
"Ja, klopt. Wat is er?"
"Nou, ik kan er niet meer tegen dat Katy met mijn beste vriendin loopt te knuffelen alsof het een pop is. Kunnen jullie er alsjeblieft iets aan doen?", vraagt ze terwijl ik de tranen in haar ogen zie verschijnen. Ik knikt en stoot Dave en Jill aan. Dat moet meteen verandert worden.
"OKÉ MENSEN! EVEN STOPPEN ALLEMAAL! DIT KAN ZO NIET LANGER. WE KUNNEN GEEN LIJK MEESLEPEN, KATY. WE GAAN HAAR BEGRAVEN, NU METEEN. NEEM MAAR AFSCHEID EN BEGIN MET GRAVEN!", schreeuw ik naar de groep.

- Helen Clarkson.

We lopen door de jungle, ik op gepaste afstand van het meisje met het lijk. Ik kan er gewoon niet naar kijken, het is gewoon krankzinnig! Ook de rest van de groep lijkt het absoluut niet leuk te vinden. Plotseling hoor ik Helen schreeuwen dat Marilyn, het dode meisje die wordt meegesleept als pop, begraven moet worden. Het kan zo niet langer. Ik ben het met haar eens, ik zet mijn verstand op nul en loop naar Katy toe. Ik tik haar op haar schouder 'Katy, Helen heeft gelijk. Besef je niet hoe oneerlijk het is om een dood meisje, die een mooie en respectvolle begrafenis verdiend, mee te slepen als je pop? Ten koste van alle andere mensen hier die op zo'n manier haar dood niet kunnen verwerken?' Ik keek haar en en vermeed de starende ogen van de dode Marilyn, die inmiddels spierwit waren. Ik was bang voor haar reactie maar ik wist dat de anderen van de groep achter me zouden staan. Dit kon gewoon niet langer.

~Taylor Lawson

We lopen door de jungle. Op een gegeven moment hoor ik opeens Helen krijsen dat Marilyn moet worden begraven.
...
Hoe durven ze. Ze sporen echt niet. Haha.
'Katy, Helen heeft gelijk. Besef je niet hoe oneerlijk het is om een dood meisje, die een mooie en respectvolle begrafenis verdiend, mee te slepen als je pop? Ten koste van alle andere mensen hier die op zo'n manier haar dood niet kunnen verwerken?' een vrouw die ik niet ken loopt naar me toe en vertelt dit aan me.
...Ze zijn allemaal gek!
'Hou je kop, dom wijf. Ze is niet dood! Poppen kunnen niet dood gaan! Ben je gek of zo?! En jij ook Helen, ik krijg koppijn van al dat gekrijs van je! Nee, je gaat Marilyn niet begraven!" Ik roep dit met een boos gezicht terwijl ik Marilyn tegen me aan houd.

~Katy

Oke, het wordt hier echt een gekkenhuis. We zijn de hele dag al aan het lopen, en dat gestoorde meisje draagt nog steeds een lijk bij haar. Ze is gestoord. Dat zeggen al genoeg mensen tegen haar, dus denk ik niet dat het zin heeft dat ìk het ook nog ga zeggen.
Ik liep nog steeds met Darryl hand in hand. Hij leek alleen afwezig. Hij keek steeds met een glazige blik voor zich uit. Wat zou er zijn?
'Darryl, wat is er?' Vroeg ik. 'Als je liever heb dat ik ergens anders ga lopen, vind ik dat best hoor' loog ik. Darryl was een van de enige die ik hier aardig vond, ik kon tussen deze gestoorde gekken echt niet zonder hem.

*Flynn McKinney*

'Darryl, wat is er?' Vroeg hij. 'Als je liever heb dat ik ergens anders ga lopen, vind ik dat best hoor' Maar ik zag dat hij het niet meende. Gelukkig maar, ik wil hem niet kwijt. Maar ik ben er gewoon niet bij met mijn knappe kop. Niet dat ik niet blij ben dat ik eindelijk met Flynn heb, en dat mijn relatie met Jill is verbeterd. Nee, dat niet. Het is hier alleen zo eng. Heel eng. En op dat moment kneep Flynn in mijn hand. Ik gilde. 'AAAAAAAAAHH!!!' Ik schreeuwde, en iedereen keek me geschrokken aan. Toen ze zagen dat er niks aan de hand was gingen ze weer verder. 'Je liet me schrikken!' zei ik. 'Sorry' zei Flynn. En daarom viel ik op hem.
Hij is zo'n schat!

- Darryl Ryan -

We liepen de hele dag al door de jungle. Plotseling hoorde ik Helen schreeuwen dat Marilyn, het dode meisje die wordt meegesleept als pop, begraven moet worden. "Katy, Helen heeft gelijk" begon Taylor en probeerde Katy ervan te overtuigen om Marilyn te gaan begraven. "Hou je kop, dom wijf. Ze is niet dood! Poppen kunnen niet dood gaan! Ben je gek of zo?! En jij ook Helen, ik krijg koppijn van al dat gekrijs van je! Nee, je gaat Marilyn niet begraven!" riep Katy boos. "LUISTER EENS KATY! IK WORDT SCHEID ZIEK VAN JOU WEET JE DAT!" begon ik te schreeuwen. Ik kookte van woede en kon mezelf niet meer beheersen. "JE BENT ECHT GESTOORD! MARILYN IS GEEN POP! WE GAAN HAAR NU BEGRAVEN, OF JE DAT NOU WIL OF NIET!"

- Brad Lane -

Nog steeds houdt dat gestoorde kind vast aan haar waanideeën. Brad Lane is de eerste die het haar recht in haar gezicht zegt en daardoor volgen er meer. Steeds meer mensen kijken haar vuil aan en schreeuwen beledigende woorden. Hier ben ik dan ook weer niet op uit. Het moet nu snel gebeuren, voordat er kampen ontstaan.
"Oké, welke sterke man zou zo aardig willen zijn om Katy vast te houden? Brad? Dave?", beide mannen knikken en stappen op Katy af. Ze pakken haar beet en proberen Marilyn los te wurmen zonder er naar te hoeven kijken. Uiteindelijk hebben we haar dan eindelijk weten af te pakken, onder luid protest van Katy natuurlijk. Nu kunnen we beginnen met graven en daarna vredig afscheid nemen van Marilyn. Voor zover mogelijk..

- Helen Clarkson.

Ik hou Haylee's hand vast terwijl Brad en Dave Katy en het lijk scheiden. Het was vreselijk om te zien. 'Kom, Haylee, we lopen vast een stukje vooruit,' zei ik en ik keek haar aan. De tranen stroomden over haar wangen. Dit was geen goede manier van het verwerken van de dood van je vriendin, om te zien hoe een psychopaat haar gebruikt als speelgoed. 'Kom, deze kant,' fluisterde ik tegen Haylee.

- Jill Banks -

Ik had Darryl een kneepje in zijn hand gegeven en hij begin te schreeuwen. Ik bood meteen mijn excuses aan en hij keek erg verheugd.
Maar steeds meer mensen beginnen vuile woorden naar het 'gestoorde meisje' te gooien en twee jongens begonnen aan haar te trekken en duwen.
Mijn hart klopte in mijn keel. Ze trokken Het lijk van dat andere meisje uit haar handen en ik zag haar beste vriendin samen met Jill vooruit lopen.
Ik stond er maar bij, aan de grond genageld, met in mijn hand Darryls hand.
'En Darryl, wat doen wij?' Vroeg ik zachtjes.

*Flynn McKinney*

"LUISTER EENS KATY! IK WORDT SCHEID ZIEK VAN JOU WEET JE DAT! JE BENT ECHT GESTOORD! MARILYN IS GEEN POP! WE GAAN HAAR NU BEGRAVEN, OF JE DAT NOU WIL OF NIET!" Brad begint ook al tegen me te schreeuwen. Het is maar een pop, wat doe ik verkeerd?!
"Oké, welke sterke man zou zo aardig willen zijn om Katy vast te houden? Brad? Dave?" zegt die Helen. Nee, ik heb hier echt geen zin in. Het is een pop. Een pop! Die begraaf je toch niet? Ondertussen beginnen die Brad en Dave aan me te trekken en te duwen. Ze willen Marilyn van me afpakken! Idioten, idioten!! "Jullie sporen niet!!!" schreeuw ik.
......Helaas is het ze na een tijdje gelukt. Natuurlijk laat ik het niet zo eindigen. Ik wil Marilyn terug! Nu!
Sommige mensen van de groep beginnen een kuiltje te graven. Waar is Marilyn? Waar is Marilyn?! Ik moet iets doen! Snel ren ik naar Brad en fluister ik in zijn oor.

"...Als je Marilyn niet teruggeeft, vertel ik iedereen wat je allemaal gedaan hebt."

~Katy

'En Darryl, wat doen wij?' fluisterde Flynn in mijn oor. En het klonk zo fijn. Ik dacht opeens dat ik condooms in mijn zak had. 'Kom mee!' zei ik tegen hem. 'We gaan even weg.' Maar Flynn keek niet zo gerust. 'We zullen niet te ver van de groep weg gaan.' En Flynn liep gehoorzaam met me mee. Ik duwde Flynn zachtjes tegen de boom aan. Ik kuste hem langzaam op zijn mond, richting zijn nek.
Dit was geweldig.

- Darryl Ryan -

(Haha, hier hadden Hugo en ik het over in onze PM's )

Er ontstond tumult omdat Katy absoluut niet van plan was Marilyn te begraven. Ze snauwde me af en keek naar me alsof ik de gene ben die gestoord is. Ik deinsde achteruit en voor ik het wist hadden twee jongens Katy vastgepakt en probeerden het dode lichaam van Marilyn van haar af te trekken. ik kon er niet naar kijken. Ik wilde dit achter de rug hebben, ik kon het niet meer aanzien. Afleiding, dat had ik nodig. Ik zocht een mooi plekje tussen de bomen en begon wanhopig te graven, ze moest begraven worden. Dat verdiende ze, een moment van stilte en geen giechelend gestoord kind dat haar de hele tijd meesleurde. Ik keek om me heen 'Wie wil me helpen? Een klein moment van stilte is wel het minste wat we voor haar kunnen doen in deze wildernis.' Ik groef verder en er kwamen al verscheidene mensen om me te helpen. Mijn hoofd tolde, Katy schreeuwde op de achtergrond dat ze haar pop terug wilde hebben. Ze was gewoon panisch 'Jullie sporen niet! Jullie sporen niet! ' die woorden herhaalde ze. Ik begon te huilen, dit was toch niet normaal meer?

~Taylor Lawson