Samen met een groepje mensen lopen we verder de jungle in om water te zoeken. Uit m'n rugtas haal ik een mes waarmee ik de takken van de bomen af snij zodat ik dieper de jungle ik kom. Ik keek goed om me heen en luisterde. Na lang zoeken hoorde ik iets, het leek wel ... stromend water! "Jongens luister! Ik hoor stromend water!" riep ik. Ik probeerde te luisteren waar het geluid vandaan kwam en liep er naar toe. "JA ... JA! IK ZIE WATER!" riep ik. Tussen alle bomen en bladeren zag ik in de verte iets glinsteren. Het was water dat glinsterde door de zon. Ik liep er naar toe, gevolgd door de groep. Een klein riviertje met stromend water. "We hebben water!" riep ik.

- Brad Lane -

Water! We hebben water gevonden! Enthousiast rennen we er naartoe en nemen een paar slokken uit het smalle beekje. De stemming is meteen helemaal goed.
"Ik heb nog twee bidons, die moeten we vullen!", roept Greg. Iedereen begint nog meer te joelen en wie dat bij zich heeft, vult opnieuw zijn of haar flesje. Ook ik neem de laatste slokken uit mijn bidon en vul hem dan met het water. Daarna keren we terug naar de rest om het goede nieuws te vertellen. Daar aangekomen ziet ook Nora er weer iets beter uit.
"We hebben water! We hebben water!", roept ons groepje. Verrast en blij kijkt iedereen onze kant op. De meesten beseffen niet eens dat dit wel eens onze redding zou kunnen zijn. We moeten er zo snel mogelijk naartoe.

- Helen Clarkson.

Samen met het groepje dat de jungle in liep, hebben we het water gevonden! En het leek ook nog eens schoon, ik kon mijn spiegelbeeld erin zien! En dat is natuurlijk een erg knap spiegelbeeld! Helen trommelde iedereen op, en liet ze naar de waterbron gaan. Ondertussen heb ik Flynn en Jill niet meer gezien...

-Darryl

Ik ging mee met de groep die water gingen zoeken. Na een tijd hadden we water gevonden, een grootte opluchting. Ik knielde en reek mijn handen naar het water. Zo fris, zo koud. Ik nam een slonk, het was schoon. Ik vulde mijn bidon met water, dat kon altijd nog van pas komen. Naast me stond een jongenman zichzelf te bewonderen, hij zag zichzelf in het water. Ik lachte en zag mezelf ook in het sprankelende water. Ik zag een oude man, niet de sportieve man van vroeger meer. Ik ben veel te oud voor al deze avonturen. Uit mijn tas haalde ik mijn kam op mijn haren goed te doen. De jongeman keek me aan, ik lachte en leende hem mijn kam. ''Mijn naam is Jarry, Jarry Sherman''. Terwijl hij zijn haren goed deed zij hij:''Mijn naam is Darryl, de aantrekkelijke fotomodel''.

Jarry Sherman

ik kwam bij water maar,ik besefte dat ik gevoelens had voor nora.
ik maakten een praatje met haar,we hadden het leuk.

Het is inmiddels al aan het schemeren. We hebben best een goede eerste dag gehad, we hebben een waterbron gevonden! Dat kan onze redding worden. Naja, om in ieder geval langer in leven te blijven. Iedereen is nu zijn rust aan het pakken, ik besluit om ook maar even uit te rusten. We hebben een groot stuk gelopen. Uit mijn rugzak pak ik de overlevingsgids die ik amper heb gelezen. Het is misschien wel verstandig om er eens een kijkje in te nemen. Mijn ogen vallen meteen op het woordje 'voedsel'. Waar water is moet ook eten zijn.. Heel veel verstand heb ik niet van planten, maar ik weet wel wat. We zijn nog dicht bij de waterbron, ik gooi mijn rugzak over mijn schouder en ga met het boek in mijn handen naar het beekje.

- Anne Felix

'Oh hemel!' roep ik geschrokken als mijn ogen op de onnatuurlijke houding van de enkel van één van de reizigers vallen. Snel kijk ik de andere kant op en besluit een stukje alleen de jungle in te lopen. Ik zorg dat ik de groep kan blijven zien, dit is de laatste plek waar je alleen wilt zijn geloof ik.. Ik vertrouwde in ieder geval niet wat er met die reisleider gebeurd was.

'Water! We hebben water gevonden!' hoorde ik iemand roepen. Mijn ogen werden groot. Water betekende overleving, dat wist ik wel. Bij de bron zag ik Darryl met een oude man praten. Toen hij mij zag draaide hij zich om. 'Hee Jill! Daar ben je!' Wat een domme opmerking, alsof hij een seconde aan me gedacht had. 'Wat is er? Moet ik soms een afspraak voor je uitstellen?' vroeg ik bot. Ik realiseerde me gelijk dat het niet kon wat ik zei. 'Grapje,' zei ik lachend als een boer met kiespijn. Als ik ooit nog model wilde worden kon een beroemde vriend geen kwaad, maar oh wat haatte ik die man zeg.. De oude man begon weer te praten tegen Darryl en hij zei dat we elkaar later zouden zien en dat ik altijd bij hem terecht kon. Yeah right.. Gelukkig kwam daar wel een hele knappe man aangelopen. 'Jill,' zei ik en ik stak m'n hand naar voren. 'Brad,' antwoordde hij.

- Jill Banks -

Kijk nou Anne rende weg voedsel nouja ik had niet zo'n trek,ik dacht nog aan Nora.
Ik dacht ik heb nog een vriendin,maar ik vond haar leuker terwijl ik om mijn vriendin heb te staan huilen.
Ik wist dat water me goed zou doen,ik stelde aan darryl voor om te gaan zwemmen, na al dat gedoe moet het ook leuk blijven.

-dexter-

We keerde terug om het goede nieuws aan de andere te vertellen. "We hebben water! We hebben water!" riep iemand uit ons groepje. Blij en verrast kijken ze ons aan. "We moeten er naar toe, kom!" roep ik. En met z'n allen liepen we gezamelijk richting het beekje. Iedereen begon hun flesjes te vullen en zichzelf te wassen. Ook ik pakte mijn waterfles uit mijn rugtas en vulde deze bij. Ik nam een slok. Het was heerlijk fris en zuiver water. We hadden een groot stuk gelopen en iedereen was aan wat rust toe. Ik klom op een grote rotsblok en rustte uit.

- Brad Lane -

Ik wou Nora ondersteunen tijdens het lopen naar het riviertje, maar een jongeman was me voor. Ik besloot hand in hand met Helen te lopen. "Weet je..." begin ik. Helen kijkt me vragend aan. "Ik was ongerust, toen je zo even weg was." We kijken elkaar aan en we weten allebei wat ik bedoel. "Lieverd, we zijn samen, het komt allemaal weer goed." fluistert ze. Ik geef haar een kus en we lopen verder.

- Dave Clarkson.

Ik zat met mijn rug tegen een boom aan en keek naar de mensen die allemaal bij het water bezig waren. Er waren al een paar mensen langs geweest om te vragen of het ging en een jonge man had mij geholpen naar de waterkant. Met hen had ik daarna nog een gezellig praatje gemaakt, een beetje de mensen leren kennen waar ik mee moest overleven. Geen seconde had Alex mijn zijde verlaten
'Kan je mij mijn tas even aangeven?' Alex reageerde niet. Ik gaf hem een duwtje. 'Halloo? Waar ben jij met je hoofd?'
'Huh, nergens,' antwoordde hij zacht en gaf mijn tas aan.
'Kijk,' zei ik terwijl ik een boekje uit mijn tas pakte. Samen bekeken we alle foto's van ons samen die er in stonden. Voor nu, vond ik het allemaal niet zo verschrikkelijk. Gelukkig voelde mijn voet ook al wat beter aan. Of kwam dat door de verdoving?

- Nora Grece -

Opnieuw zijn we bezig met de hangmatten vastknopen, dat duurt gelukkig een stuk minder lang. Ook zijn twee mannen bezig een kampvuur te maken. Dat moet ook meteen het wild weghouden. We hebben mazzel gehad dat we gister geen dieren zijn tegen gekomen. Ik zie Anne bij het beekje zitten met een boek en besluit haar te vergezellen. Mijn tas laat ik in de hangmat liggen.
"Hey Anne, wat lees je?", vraag ik terwijl ik naast haar ga zitten. Geschrokken slaat ze het boek dicht.
"Ik lees een overlevingsgids. Ik heb er nog maar weinig van gelezen," antwoordt ze een beetje beschaamd.
"Maar dat is toch super handig! Heel goed dat je hem mee hebt juist!", haar ogen beginnen te stralen en ze knikt. "Vertel me eens, wat staat er allemaal in?", en dat hoef ik geen tweede keer te zeggen. Enthousiast begint ze te vertellen over eetbare planten en insecten.

- Helen Clarkson.

Nora ik moest naar Nora ik vond haar echt leuk toen ik naar haar toe liep zij ik
" je kunt op me rekenen" ik maakten nog een grapje en ik zat aan de waterkant.

Terwijl ik bijna klaar was met drinken, begon het alweer een beetje te schemeren. Ik ga eens met wat mensen praten. Ik liep naar een man die zichzelf in het water bekeek, ik tikte en op zijn schouder en stelde me zelf voor:''Hey, ik ben Zane'', zei ik. ''Ik ben Darryl'', zei hij. We zaten wat te kletsen over van alles en nog wat maar ik had mijn rugzak open liggen waardoor hij de foto zag. Hij vroeg wie het was, ik wilde eigenlijk wat gaan mompelen maar ik kan net zo goed de waarheid gewoon zeggen. Ik zei tegen hem:''Dat is een foto... van mijn vriendin''. Hij vroeg:''Waar is ze nu''. Toen zei ik:''Ver weg hiervandaan...". Hij begreep gelukkig meteen wat ik bedoelde en zij:''Het spijt me voor je''. ''Maakt niks uit hoor, het is niet jouw schuld'', zei ik terug. Daarna gingen we nog over allerlei andere onderwerpen praten...

~Zane Robbins~

Toen Brad zich voorgesteld had liep hij meteen langs me heen en ging een eindje verderop op een rots zitten. Wel heb je ooit, dacht ik. Ben ik soms onzichtbaar voor iedereen? Ik liep naar hem toe en klom ongemakkelijk op het rotsblok. Brad keek naar me. 'Ben jij altijd zo kortaf?' vroeg ik hem. Hij mompelde wat. 'Goed, je bent aan rust toe, dat begrijp ik. Maar ik ben dat ook.' Ik legde mijn rugzak als een soort kussen op de keiharde rots en ging er met mijn hoofd op liggen. 'Nou, vertel, wie ben je, waar kom je vandaag en wat doe je in je eentje op deze uit de hand gelopen excursie?'

- Jill Banks -

Zwijgend las ik in mijn eentje, Jarry was met een aantal gasten aan het praten en ik was weer in mijn jungle boek begonnen, hoe vaak ik het ook las, elke bladzijde zoog me in het verhaal. Helaas werd ik onderbroken toen ik op mijn schouder werd getikt.

~Jody Fox

Ik voelde me nog steeds nutteloos.

En ik begon mezelf eraan te irriteren dat ik steeds naar Darryl keek.
Hij praatte met een oude man, daarna met een andere jongen.
Hij was de enige die ik hier had leren kennen, dus hoopte ik maar dat hij straks ook weer een praatje met mij zou maken.

Ik tikte een meisje op haar schouder. 'Wat lees je?'
Vroeg ik beleefd.

Flynn McKinney

"Het is toch wat hè..." zei ik tegen Nora, ik was er echt niet bij met mijn hoofd... En weer dwaalde ik af in een dagdroom.. "Halloo? Waar ben jij met je hoofd?" zei Nora. "Huh, nergens" zei ik.. Ik gaf Nora haar tas aan en ze pakte een boekje uit d'r tas, met foto's van ons erin. Ze keek zo geïnteresseerd naar de foto's terwijl ik meer geïnteresseerd naar haar keek, die glans in haar ogen, die mooie lippen.. Dit was me nog nooit eerder opgevallen. "Ehh, Nora... Als je het niet erg vindt ga ik slapen." zei ik vrij vroeg, "Huh? Waarom dat nou?" vroeg ze. "Ja nou, ik ben een beetje moe en ik moet nog wat regelen..." "Ah, oke, slaap lekker, Alex!" en ze draaide haar hoofd weer met een glimlach naar het fotoboek.. Eenmaal in de hangmat begon ik te denken aan Nora, en alweer kwamen die 'kriebels' in mijn buik.. Zou het nou echt? Ben ik nu echt verliefd? Dit is dus waarom ik niks kan eten of dat ik steeds dagdroom... Ik denk dat ik verliefd ben..

- Alex

Geschrokken keek ik op. Achter me stond een jongen.
"Wat lees je?", vroeg hij.
"Een boek over mensen die in de jungle moeten overleven, dus ongeveer zoals wij moeten doen nu",zeg ik.
"Dus een soort verhaal over ons?", grapt de jongen, ik moet erom lachen. "Tja zo kan je het ook bekijken", zeg ik lachend.

~Jody

Zuchtend lig ik in de schaduw van een boom. Tenminste, daar lag ik. Nu is het al zo aan het schemeren dat er overal schaduw is. Ik druk mijn hand tegen mijn hoofd om de voortdurende hoofdpijn te onderdrukken. Ik neem nog een paar flinke slokken water, maar zelfs dat helpt niet. Zuchtend sluit ik mijn ogen. Wat doet Helen toch heel de tijd? Ik doe mijn ogen weer open en speur de menigte af. Ze zit weer te praten met mensen. Ik kijk opzij en zie Helen's tas liggen. Plotseling bedenk ik dat Helen altijd aspirine bij haar heeft. Ik grijp haar tas en zoek naar de aspirine. Ik vind een doosje en haal hem tevreden uit haar tas. 'Clearblue zwangerschapstest' staat er op. Met een raar voorgevoel maak ik het doosje open en trek de zwangerschapstest er uit. Ik kijk naar het schermpje en hap naar adem.

- Dave Clarkson.