Bedankt beide =D

Heel veel mensen willen een update. Is er 1 blijft het stil

Iig, ik ga zo weer simsen, heb het hele plot weer in mijn hoofd

Oh, sorry. Ik had hem allang gelezen en dacht dat ik al gereageerd had.

Super leuke update! Heeft ze nou gewoon niet door dat hij een vampier is.. ?

aah zo leuk jou dagboek!
Heb alles vanaf pagina 14 bij moeten lezen.

Bedankt beide

Nieuwe tekst neer gezet boven de stamhouders.

Naaiss

Bedankt

super leuk dagboek! net alles gelezen haha

Nice up!

Wow, echt vet! Ik denk dat ik vanaf nu gewoon ga volgen!

^ Je had het altijd al moeten volgen! Dit dagboek is super! <3

Bedankt allemaal!

~~~~~~

Hoofdstuk 2



Zuchtend kijk ik in de spiegel, van mijn zwangerschap zag je nog niks, wel mijn verdriet.
Jonas heeft me verlaten, ik snap het niet, ik.. ik ben er altijd voor hem geweest, ik keek niet naar anderen, ik keek juist naar hem. "Het is iets persoonlijks", had hij gezegd. "Niks tegen jou, het ligt helemaal niet aan jou trouwens, het is mijn schuld..", hij was even stil gevallen. "Lieve Lucky.. Ik houd zielsveel van je en tot in de eeuwigheid, maar ik kan het niet, ik.. ik kan het niet meer aan lief. Ik vertrek, het is jou schuld niet, onthoudt dat", en met die woorden draaide hij zich om en liep weg.



Ik begraaf mijn gezicht in mijn handen en geef mijn tranen de vrije loop. 'Jonas... Waarom?', hakkel ik moeizaam. Ik draai me om van de spiegel, ik wil mijn eigen gezicht niet zien, niet nu, niet nooit. Het gene wat mij zo dierbaar is ben ik verloren. 'O Jonas', snik ik zachtjes. 'En je zal nu ook nooit weten dat je vader wordt', fluister ik zachtjes. Ik veeg mijn tranen weg en kijk naar de mascara sporen op mijn hand. Ik ben gebroken.



Ik loop de slaapkamer uit en loop naar het raam. Het huis is stil en leeg zonder Jonas, het is eng. 'Je hebt zeker een ander', fluister ik tegen het raam. 'En je wilt niet dat ik dat weet zeker, dat ik je betrap terwijl je met een ander in bed ligt te rotzooien', mijn stem sterft weg en ik leun tegen het raam, een lichte weerspiegeling van mezelf laat me schrikken, de donkere wallen onder mijn ogen, de mascara sporen, de verdrietige blik. Ik wend mijn hoofd af.



Ik zucht en pak wat salade uit de koelkast, sinds Jonas is weggegaan heb ik nauwelijks wat gegeten, niet goed, als je bedenkt dat ik zwanger ben. Van van die.. Nee, Jonas is geen klootzak, hij deed het om mij pijn te besparen, al vraag ik me af of deze pijn erger kan worden.



Weer komt er een zachte snik uit mijn keel. Ik strompel naar de bank en krul me op. Waarom? Waarom heeft Jonas me eigenlijk verlaten? Waarom kon hij niet gewoon de waarheid vertellen, dat had ik op zijn minst er begrip voor kunnen hebben, maar nee. Jonas zei niks, Jonas hield verder zijn mond en laat me nu lijden, ja, nu was het wel een klootzak.



Een borrelend gevoel in mijn maag doet me opspringen en naar het toilet hollen. Ik zak op mijn knieën en gooi mijn maag inhoud de wc in. Ik druk mijn gloeiende wang tegen mijn hand en kreun zachtjes, dit zal geen makkelijke zwangerschap worden denk ik zo.



Ik strompel zachtjes terug naar de bank en zak daar onderuit. Een zacht miauw haalt me na een tijdje uit mijn gedachtes. 'Heey Corwin', zeg ik met een waterige glimlach en klop op mijn schoot, Corwin miauwt naar me en begint me kopjes te geven als hij op mijn schoot zit. Ik zucht diep, nu is Corwin mijn enige gezelschap, maar zelf hij is er haast nooit.



Uiteindelijk springt Corwin van mijn schoot en gaat zich voor me uitgebreid wassen, en precies op dat moment barst ik in tranen uit.

~~~~~~

Awh, wat zielig voor haar.
Wel een mooie up

Heel zielig, ik hoop dat hij nog terug komt

Bedankt beide

Nog even snel er een update achteraan omdat ik dat leuk vind =D

~~~~~~

Hoofdstuk 3



De volgende ochtend zit ik op het trappetje dat naar de voordeur leid. Corwin ligt een traptreden lager als mij en ligt uitgebreid te spinnen. Ik glimlach naar mijn kat, Corwin was een rare, maar hij was er wel voor me.



'Miauw!', klinkt het opeens naast me, als ik kijk naar de plek waar Corwin net gelegen heeft zie ik een lege plek en in de verte een kat weg sprinten, achter een vogel aan. Een zacht lachje komt over mijn lippen. 'Idiote kat', mompel ik zachtjes en trek mijn benen op.
Ik geef het eerlijk toe, ik heb niemand vertelt dat ik nu alleen woon, zonder Jonas. En nog niemand weet dat ik zwanger ben, ik heb besloten om me de komende 9 maanden op te sluiten, waarom? Omdat ik geen zin heb om iemand tegen te komen die ik ken en dan het moeten uitleggen dat ik zwanger ben en dat de vader de benen heeft genomen. Ik zucht en leg mijn wang tegen mijn knie. Het leven is niet eerlijk.



Ik trek mezelf op van de plaats buiten en verhuis naar binnen. Ik zet een kop warme koffie en met deze in mijn hand neem ik plaats bij de computer. Verveelt surf ik op wat websites rond, er is eigenlijk niks te doen. Het huis schoonmaken heeft geen zin want het huis is al schoon, en verder.. Tja. Verder is er ook geen bal te doen in dit huis. Ik zucht en zet de koffiekop neer. Mijn hand glijdt over mijn nog platte buik. 'Komaan kleintje, ga groeien', fluister ik tegen mijn buik.



Een soort vecht geluid doet me uit mijn gedachtes opschrikken, ik ren op het geluid af en struikel daarbij een aantal keer. 'Corwin!', gil ik en staar naar het plekje waar Sylvester net nog had gezeten. 'Verdomme Corwin!', roep ik boos uit.



'Kon je Sylvester dan echt niet proberen op te eten!', woedend staar ik naar de onschuldig ogende kat, die zich uitgebreid zit te wassen, naast een restje dat waarschijnlijk ooit Sylvester is geweest. 'Was het hoog nodig?', grom ik boos naar Corwin. Corwin kijkt me aan met grote kraaloogjes. Ik zet mijn handen in mijn haar en trek er zachtjes aan. 'Rot kat', mompel ik zachtjes en ruim het restje van Sylvester op.



Na dit gedaan te hebben zak ik op de bank neer en kijk bedenkelijk voor me uit. Tranen heb ik niet gelaten om Sylvester, maarja, hij was niet zo close zeg maar, hij deed alles wat hij wilde en, ja, als ik in de weg stond moest ik opdonderen. Een glimlach loopt over mijn lippen, eigenlijk was het een best wel raar beest.



Ik sta op en wil naar de slaapkamer lopen, als ik plots blijf staan en naar de muur staar. De muur die gisteren nog leeg was, waar toen niks hing. Nu hangt er wel wat. Een foto, van mij en Jonas, en zo te zien een recent genomen ook. Maar ik kan me niet heugen dat ik Jonas gezien heb.. Of in de buurt ben geweest van iets met een camera. Ik slik en strijk met mijn hand over de foto, en die blijft hangen bij Jonas' tatoeage in zijn nek. En dan valt alles op zijn plaats.
Waarom Jonas me verlaten heeft, hij is niet menselijk. Plots lijken alle stukjes te passen, in elkaar te vallen.



Happend naar adem ga ik op de grond zitten. Mijn hoofd tolde en mijn gedachtes deinzen als gekken op en neer. Jonas is geen mens, in ieder geval niet meer, nee, hij is een vampier. Ik slik en ga met mijn hand naar mijn buik. Maar hoe heeft hij het dan in godsnaam voor elkaar gekregen om mij zwanger te maken?!
Ik leun tegen de muur aan en probeer rustig te ademen. Daarom wilde Jonas niks zeggen, ik zou een hartverzakking krijgen, en hij had ook allang door dat ik zwanger zou zijn. Ik sluit mijn ogen en voel warme tranen over mijn wangen glijden. 'Oh Jonas', fluister ik. 'Het spijt me zo.'


~~~~~~

Het zit haar niet echt mee.
Mooie up

WAUWIE! ik ben fan!

Het is echt heel zielig voor haar maar ik weet zeker dat ze nog wel echte liefde zal vinden