Ik had mijn vader al 2 dagen gesmeekt om naar school te gaan. Hij vroeg me waarom ik opeens zo graag naar school wilde gaan. Die vraag had ik niet makkelijk beantwoord. Om eerlijk te zijn, ik voelde me wel een beetje eenzaam. Op school zelf was ik ook wel altijd eenzaam, maar toch. Ik had Irene ook al lang niet meer gezien. Eindelijk ging mijn vader akkoord en bracht me namiddag naar school. Ik gooide de portier van de auto dicht en zwaaide naar mijn vader en liep door naar de ingang.
Opeens hoorde ik de deur open gaan, dat was Jasper!
"JASPER HOU DE DEUR OPEN!" Riep ik.
Te laat, de deur viel dicht.
"Waarom?" Vroeg Jasper geschrokken.
"We zitten hier opgesloten, we hebben wel genoeg bedden enzo, maar de deur gaat van binnenuit niet open. Bereik is hier ook niet!"
Oh he bah.. Nu staan er mensen voor de deur die naar binnen willen. Naja, of de moordenaar moet een van de mensen die hier binnen zitten zijn, maar ik denk dat we hier toch veiliger zitten.
Ik ga eens in de vooraadkast kijken of er nog iets ligt voor het diner. Jep, bonen in blik, bonen in blik, en meer bonen in blik.
Ik riep naar de rest: Voortaan is het avondeten bonen mensen, het is het enige wat hier staat dat warm geserveerd kan worden. We waren afgesloten van electriciteit en gas, maar gelukkig was er nog een campingkookstelletje, dat de kinderen op kamp gebruikten.
Ik opende een blik bonen, waarna een zucht kwam omdat het alleen maar bruine bonen waren.
Hmm.. Die school mag wel wat beters kopen...
John.
Gatver, we kregen te horen dat het avondeten voortaan bonen zouden zijn, bah.
Thuis krijg ik nooit bonen, meestal alleen dingen die goed zijn voor mijn huid enzo.
Ik weet niet eens hoe bonen smaken, maar ze ruiken vies en zien vies uit.
Amanda ging nog even achter de computer zitten voor ze ging dineren. Ze zag opeens een scherm met "Eliminate" staan. Ze moest een Y of een N typen...Ze wilde N typen maar ze schoot uit, en drukte op de Y! Ze hoorde opeens voetstappen achter zich....En toen voelde ze een hand en viel ze voorover, dood. Er stroomde druppeltjes bloed uit haar nek...
Amanda (Elodie) BURGER, is dood. Als iemand straks na het diner gaat computeren, komt die een enge verrassing tegen...
Vanaf nu mogen de geesten (dode personen) overleggen in het spel zelf, aan het computereiland.
Pratend tegen elkaar liepen we het lokaal in.
Toen ik net wou gaan zitten zag ik iets liggen..
"JUF AMANDA!" Riep ik.
"Hé, wat?" Zei Katja.
"Ju-ju-juf Amanda da-da-daar." Katja keek.
"JUF AMANDA!" Schreeuwde ze.
"JUF AMANDA IS VERMOORD!" Riepen Katja en ik door het gebouw terwijl we zochten naar de burgemeester.
We waren helemaal in paniek.
Ik zat rustig, maar verveeld bonen te koken, terwijl ik geschreeuw hoorde. Ik zette de bonen even op een laag vuurtje, voordat ik er naartoe rende. Toen ik aankwam zag ik Elena (ja ik heb geoefend op namen) schreeuwen. Ik kwam wat dichterbij, waarna ik zelf in shock raakte. Amanda was do......
We vertelde het de burgemeester.
Geen vijf seconden later viel hij flauw.
Wat nu?
Geen volwassenen meer hier!
Ik had echt zin om een potje te gaan schelden, maar ik hield me stil.
Ik was altijd het tutje, maar ik ben dat tutje echt niet meer.
Wel met make-up enzo, maar niet meer zo stil..
Maar.. Nu moest ik me focussen op de burgemeester.
Hoe heet hij eigenlijk?
ik ging naar mijn moeder om te kijken wat ze aan het doen was, totdat ik haar dood zag liggen, ik was ergens heel blij en ergens ook heel verdrietig
ik zag mijn moeder ergens zitten en zweef naar haar toe en gaf haar een dikke knuffel en vroeg wie haar vermoord had
Samen met Katja ging ik op zoek naar de geest van Juf Amanda.
Opeens zag ik Maya daar in de armen van haar moeder.
Ik was blij voor Maya, ze was weer bij haar moeder.
Samen bleven Katja en ik naar hun kijken.