Update 8 staat er nu helemaal op, dus lees die ook even af als je dat wil

Ondertussen staat hier de een-na-laatste update van dit seizoen. Ik denk dat ik van update 10 wel een slot update kan maken, zo niet komt er toch een 11

Deze update is wel heel belangrijk in het verhaal en hij zal ook wel iets langer zijn dan normaal.
Update 9: Heel ingewikkeld en verstopt

Ik ging nog even in de stoel zitten en bleef naar Flore kijken, wat een lief kindje was het toch.
Chrissy kwam stilletjes de kamer in en liet me schrikken omdat ik zowat in een trance was geraakt.
"Mooi he?" Zei ze. Ik knikte.

Ik stond op, en Chrissy pakte mijn handen vast.
"Ik ben heel gelukkig met jou." Zei ze verlegen. "Ik wil verkering met je, nu officieel omdat we dat nooit hebben gedaan."
"Oke, het is wel vreemd maar dan toch, ja." Antwoordde ik.
Omdat we heel voorzichtig waren met Flore en we geen ervaring hebben met opvoeden leek het ons beter om haar niet alleen te laten. Dus ik zette het kleine wiegje in mijn slaapkamer.

Chrissy sliep natuurlijk dan ook bij mij op de kamer.

Ik stopte Flore goed in en gaf haar een kus. Daarna gingen we slapen want wat was er weer veel gebeurd vandaag!

Ik sliep niet veel, Flore was rustig, maar ik werd erg vroeg wakker en realiseerde me dat de was nog gedaan moest worden. Vlug verzamelde ik de kleren.

Ik stopte alle kleren in de droger en keek opzij naar de babykamer. Ik kon mijn lach niet onderdrukken, wat geweldig dat ik vader was, ik vader dat verzin je toch niet!

Chrissy was ook al wakker, en blijkbaar had Flore honger gekregen.

Ik keek toe vanuit de gang.
"Ze is zo'n lieve moeder.." Zei ik dromerig. Ik hoorde mijn maag knorren. "Zij is niet de enige met honger!"

Ik maakte wat simpels klaar. Chrissy liet Flore nu wel achter, maar gelukkig sliep ze.
We aten het snel op, en Chrissy herinnerde me aan de ster.
"Ik zal even gaan kijken, ok?" Zei ik.
"Ok, maar kijk uit hoor!" Zei Chrissy bezorgd.
Ik liep naar de plek die Chrissy had gezien.

Ik pakte de stenen ster die ik had gevonden.
"He joh, hij past precies!" Zei ik verbaasd. Er kwam een blauwe gloed af en ik hoorde iets verderop, maar dat geluid stierf snel weg.
"Mm, toch niks speciaals dus." Zei ik teleurgesteld. Ik liep naar de woonkamer omdat ik dacht dat Chrissy daar zou zijn.

Daar was ze dus niet, maar was ze er maar geweest dan had ze me even kunnen knijpen.
"Een trap." Zei ik vol ongeloof. "Een trap, een trap, een trap!" Riep ik. Ik werd er helemaal gek van, wat is dít nu weer?
Ik schreef snel een briefje aan Chrissy dat ik naar beneden was om te onderzoeken, zo hoefde ze niet ongerust te zijn.

"Die verdomde Egyptenaren met hun zwembaden!" Riep ik boos.

Bang liep ik de trap af. Ik wist niet wat er ging komen, misschien zaten er wel monsters wie zal het zeggen?

Ik schrok wel een beetje toen ik de sarcofaag zag staan, gelukkig bewoog er verder niks, behalve een geluid van een loszittende tegel was er niks.
Die loszittende tegel baarde me toch zorgen.

En dat gevoel was op zijn plaats, op wat voor rare plek stond mijn huis wel niet gebouwd??

Ondertussen boven was Chrissy naar boven gerend omdat Flore huilde.
"Ach liefie, wat is er dan?" Zei ze lief. Terwijl zij vertroeteld werd, vocht papa met een mummy!

Gelukkig was dit niet de eerste keer, en na het gevecht verdween de mummy in stof.
Achter de sarcofaag was een muur, en daarachter niks, atlhans...

Ik hoopte een geheime deur te vinden.

En die vond ik.
"Dit gaat me wel mijn dag kosten denk ik." Zei ik hardop. Als dit echt een heel complex is hoop ik er zelfs op er ooit nog levend uit te komen!"
De muur ging vrij makkelijk open en ik kon door lopen.

Tot mijn pad verspert werd...

Na het verwijderen van de stenen kwam ik weer in een nieuwe paniek situatie.
"O god, dit gaat écht een lange dag worden." Zei ik huiverig.

Deze mummie was blijkbaar geen krijger vroeger, zo makkelijk had ik niet eens een potje schaken van een baby gewonnen.

Om de hoek kwam ik een val tegen. Ik had wel iets over vallen gelezen, en deze was niet al te moeilijk om kapot te maken.

Een doodlopende gang maakte me niet meer gespannen, dat zal wel de zoveelste geheime deur zijn. En ik had het dus weer goed!

Na de volgende puin hoop zat weer een schakelaar, ik werd dit keer aangenaam verrast door een verborgen trap.

Ik hoopte zo dat er niet nog een mummie kwam. Die kwam er gelukkig ook niet en ik kon rustig verder.

"Lalalalalala." Zong ik. Ik was wel vrolijk gestemd, omdat het veel makkelijker ging dan ik dacht.

Bij de volgende hoek schrok ik weer van een sarcofaag. Deze ging gelukkig niet open en ik hakte snel de stenen weg. Ik keek steeds achterom of er geen mummie stond en toen ik door kon ben ik maar wat harder gaan lopen.

De volgende gang bevatte een val en een rare tegel. Ik ging op de tegel staan en de val werd uitgeschakeld. Dat scheelde dus ook lekker wat werk.

Aan het eind van de gang zat voor de verandering eens een geheime deur, die had ik zo open want daar ben in onderhand een expert in geworden.

In deze kamer hing een briefje aan de muur. Er stond iets van: Dit is de grafkamer van Rashasasiheash El Gadouri (of zoiets) de grote oude farao die de zonnegod werd genoemd. Wees voorzichtig dat u hem niet stoort in zijn schoonheidsslaapje en een prettige tocht verder.
In ieder geval zat hier een puzzel die niet heel erg moeilijk was, maar wel ontzettend irritant. Je werd van de ene naar de andere geheime schakelaar gestuurd, toen kwam er een geheime deur naar een klein kamertje waar ook nog 3 verborgen schakelaars zaten, en na die te hebben gevonden en geactiveerd kwam er nog een geheime deur.

Gespannen duwde ik de muur open. Dit ging heel wat moeilijker dan de vorige muur. Uiteindelijk kwam ik in een angstaanjagende kamer met een stenen bak in het midden en de sarcofaag. Heel leuk hoor een zonnegod in een donkere enge tombe.

Op mijn hoede liep ik naar de bak. Als hier dan een leuke schat in zit kan ik er misschien nog veel mensen blij mee maken. Ik opende de bak, maar er zat niks in! Wat een onuitstaanbare rot plek was dit toch, en onder MIJN huis!

Ik hoorde wat en was doodstil. Angstig keek ik voor me uit....

Zoals verwacht dook er een mummy uit de sarcofaag, maar dit gevecht was 10 keer moeilijker en harder dan de vorige. Ik had het heel moeilijk.

Ik werd volledig overklast en verloor het gevecht. Ik lag een paar minuten met mijn hoofd tegen de grond. Waarschijnlijk te wachten op mijn dood. Maar er kwam niks.
Bang keek ik toch maar op, en ik zag helemaal niks. Er was niemand meer niks te bekennen.
Ik stond op en hoorde de sarcofaag dicht gaan.
"Wat heb ik een geluk." Zei ik trillerig. Ik keek om me heen en zag een verstopte deur achter een standbeeld.

IK schoof het standbeeld opzij en ging door de deur.

Toen kwam ik in de schatkamer!
"Waaaauw!" Zei ik blij. "Ik keek in een paar kisten en er zaten waardevolle schatten in, ik besloot het er in te laten zitten en snel naar boven te gaan. Dit moest bekend worden, maar dan bij mensen die er iets nuttigs mee doen.
Ik opende de geheime deur.

Tot mijn verbazing stond ik weer bij de trap van net.
"Haha, mijn geluksdag!" Zei ik blij.

Zo hard als ik kon rende ik de tombe uit, ik had er nu wel genoeg van. Eenmaal weer boven begreep ik het.
"De grafkamer is recht onder het zwembad, en dat wisten die zogenaamde zwembadleggers dus na het leggen van het zwembad. Ze hebben een toegang gemaakt naar het tombecomplex en daarom duurde het veel langer dan gepland. Vervolgens gaan ze dus op een andere manier er naar toe omdat hun toegangsroute (de verborgen trap) niet gebruikt kon worden omdat wij hier wonen."
Tijdens mijn verhaal sloot de trap zich weer af, maar ik was er zeker van dat ik hem weer een keer open kon krijgen.

Ik rende naar de slaapkamer, en Chrissy zuchtte van opluchting dat me niks was overkomen.
Ik vertelde alles, en ze was diep onder de indruk.
"Waauw!" Zei ze iets te hard waardoor Flore wakker werd. "Ik ga wel." Zei ze.

"Hallo liefje, wat is er dan?" Vroeg ze lief.

Chrissy tilde haar op en hield haar boven haar hoofd. Flore vond het helemaal leuk en lachte heel hard.
Ik keek er naar en kreeg een warm gevoel van binnen, dit is toch het mooiste wat er is.

"Welterusten schatje, niet wakker worden hoor, dat is helemaal niet goed voor jou." Zei Chrissy op een leuke toon. Flore lachte en spartelde, maar werd daarna toch rustig.

Zo konden wij ook weer eens gaan slapen.

En ons kleine juweeltje ook!
Laatst gewijzigd door Jozz op zo 29 aug 2010, 13:40, 1 keer totaal gewijzigd.