aah, dat vind ik echt tof dat je dat zegt

Leuke upp
En lekker lang
:bloemetje

Gaaf! Adoror! Vind nog steeeds jdat je er een boek van maken moet!

Dankjewel. Maar ik houd het nog even bij het kleine publiek als je het goed vind

Ik zie dat het aanpassen van mijn photobucket niet zo goed is uitgevallen. Ik ga er zo snel mogelijk wat aan proberen te doen.

-Daarom wilde ik er eerst mee wachten en nu was ik dat vergeten, verdorie. Ach, komt goed -

Op pagina 10 is de eerste post hersteld. Het stuk Alleen in de Schaduw, waar Romeo en Julius zich in de schaduw van de school voor Chris verbergen, is weer compleet. Het zijn nieuwe foto's, aangezien ik de school kort nadat ik de oude foto's had gemaakt veranderd heb. Ik heb de foto's niet verkleind, als je er wat over te zeggen hebt kan dat ik ga zo snel mogelijk verder alle oude foto's terug te plaatsen en daarnaast natuurlijk het nieuwe stuk te schrijven

Vervelend dat alles wegvalt . Wel goed dat je het allemaal bijwerkt .

Nou, met een nieuwe harde schijf doet sims het weer super! Nu mijn 6 weken vakantievieren bijna over zijn, hoop ik dinsdag alle foto's terug te plaatsen.
Voor iedereen die zich afvraagd waar ik mee bezig ben: Ik ga voortaan in de eerste post een soort logboek bijhouden waarin staat waar ik mee bezig ben. Ik heb namelijk niet stil gezeten. Nougoed, ik ga nu weer wat doen, dat staat dus vanaf nu in de eerste post. Over een tijdje ga ik ook beginnen met een rondleiding door Zomeren, om te laten zien dat 'Sunset Valley', echt geen Sunset Valley meer is, maar een eigen dorpje: Zomeren.

Leuk! Ben benieuwd!

Ik ben benieuwd!

Episode 2
Familie Groenewoud
Alle kaarten open



“Wát doe jij hier!” Diana rende tierend door de voordeur, de trap af, naar Herman toe. “Ga weg! Ik wil je hier niet meer zien, begrepen. Je bent dood! DOOD!” Herman keek haar met een gepijnigd gezicht aan. “Lieve zus, kalmeer alsjeblieft. Ik leef nog. Ik heb Augusta alles uitgelegd en ze heeft me zelf hier uitgenodigd.” Diana wuifde het weg. “Ik heb met Augusta gepraat, maar het maakt me niet uit. Je was dood, je bent dood, je blijft dood! Begrepen! Verdwijn uit m’n ogen, nu!” Herman liet zich niet zo gemakkelijk wegjagen. Hij stapte op haar af. “Diana, zusje van me, laten we even gaan praten. Samen met Augusta. Het komt allemaal goed,” hij legde een hand op haar schouder en zag daaroverheen dat Olivier al naar de deur toegelopen kwam. “Kom,” zei hij zacht.



Diana bleef beduusd staan, terwijl Herman langs haar heen naar binnen liep. Ze keek lijkbleek voor zich uit. Het was nog steeds niet te begrijpen, voor haar. Olivier verwelkomde ondertussen Herman binnen. Hij wierp een bezorgde blik op Diana, maar zij draaide zich om en klikte. Hij sloot de deur en schudde Herman jovaal de hand. “Ik ben blij dat u er bent, meneer Groenewoud. Ik heb u gemist.” “Ik heb het ook gemist, in die cel, om een butler te hebben die alles voor me doet,” Herman lachte, “Maar ik heb je vooral als mijn beste vriend en vertrouweling gemist, Olivier. Ik ben blij dat ik hier weer gewoon kan rondlopen,” “Daar ben ik ook zeer content mee, meneer,” Olivier glimlachte, “Augusta wacht op u, en mij, in de Rozenkamer.” “Goed, en dat is…?” “Boven,” zei Olivier en hij liep de trap op. “Komt Diana niet?” vroeg Herman, die nog even in de hal bleef staan. “Jawel, meneer, zo meteen,”



“Lodewijk,” Net nadat Olivier en Herman naar boven waren gegaan, kwam Marjolein vanuit de keuken naar de woonkamer gelopen. Lodewijk kwam net thuis, hij had lunchpauze en hoewel hij vaak bij de bistro at, had Marjolein hem vandaag gevraagd om naar huis te komen, aangezien ze een verrassing had gepland. “En, wat vind je er van?” Marjolein opende de deuren van de woonkamer en liep met Lodewijk naar binnen. “W.. wauw, het is… heel anders,” zei Lodewijk verbaasd terwijl hij naar de nieuw ingerichte kamer keek. “Ja, en ik heb me zelfs aan het budget gehouden,” Marjolein werd enthousiast. “Het is echt prachtig geworden” Lodewijk gaf haar een zoen op haar wang. Marjolein draaide zich om en aarzelde even. “Is er wat?” vroeg Lodewijk toen ze niet omdraaide. “Ja, ik vond dit heel leuk om te doen, en zo, maar het is niet mijn huis.” “Wat bedoel je?” “Nou, vind je niet dat we nu al lang genoeg bij je ouders wonen? Ik wil Dian en Julius eindelijk een plaats voor zich zelf geven.” Marjolein was ondertussen omgedraaid en Lodewijk zag dat ze het meende. “Je hebt er al veel over nagedacht hè?” vroeg hij.



“Kom eens zitten” Lodewijk ging zitten, maar Marjolein bleef staan. Ze keek naar buiten. “Marjolein?” Ze liep naar voren. “Ik heb al een prachtig huis gezien. Het ligt aan de andere kant van Zomeren, vlak bij het strand, op de weg naar de stad. Het is er heerlijk rustig, maar wel op afstand van zowel de stad als het dorpshart.” Lodewijk zuchtte, “We hebben hier toch alles wat we willen?” “Nee Lodewijk, dat hebben we niet! Je vader is zojuist uit de dood herrezen en…” Lodewijk onderbrak haar plotseling, “Dat hij weer leeft heeft niets, maar dan ook niets met mij te maken. Ik ben opgegroeid met mijn broer Robert, een butler Olivier, tante Diana en een moeder die Augusta heet. Dat zijn de enige familie die ik heb en dat hier plotseling een oude dikzak komt verkondigen dat hij nog leeft doet me niets!”



“Mevrouw Augusta, meneer Herman is er,” Olivier ging Herman voor de Rozenkamer binnen, waar Augusta thee zat te drinken. “Eindelijk,” zei ze en ze keek opzij. “Ga zitten, Herman. Ik wil met je praten. Olivier, jij moet ook lbijven. En waar is Diana?” Olivier sloot de deur toen Herman binnen was, “Diana is nog even buiten, ze komt er zo aan. Ze lijkt het nieuws dat.. dat meneer Groenewoud nog leeft, zeer slecht op te vatten. Als ik het mag zeggen, tenminste.” “Je hebt gelijk, Olivier, mijn zus lijkt er niet blij mee te zijn.” “Dat hoeft ze ook helemaal niet,” zei Augusta, “Het is heel logisch, we zijn al dertig jaar gewend aan jouw dood.” Ze keek Herman streng aan, die wijselijk zweeg. “Kan ik iets inschenken?” vroeg Olivier vervolgens, om de stilte die was ontstaan te doorbreken. “Nee, voor mij niet, ik heb nog. Wil jij thee, Herman?” Herman schudde zijn hoofd, “Nee, aangezien je zo sterk tegen mijn aanwezigheid op deze wereld bent, zullen we maar meteen ter zaken komen, nietwaar?” “Zo mag ik het horen,” zei Augusta, zonder enig sentiment in haar stem.



Herman was gaan zitten op de bank, Olivier bleef staan, hij wachtte nog op Diana’s komst. Hij had het hele plan al gehoord van Augusta en ook Diana wist haar aandeel erin. Ze moesten nu Herman nog even inlichten, zodat ze met z’n vieren sterk stonden. “Goed, zoals je weet, gaan we wraak nemen op Christiaan. Ik was eerlijk gezegd al langer bezig om zijn kleine rijk hier in Zomeren uit elkaar te werken, maar door wat jij me hebt verteld ben ik vastberaden door te gaan en hem helemaal kapot te maken.” Herman knikte, maar zei niets. Hij was benieuwd en als hij het zich goed herinnerde was Augusta enorm wraakzuchtig. “Ik zal het je even kort uitleggen. Diana is in contact gekomen met Ramon Drivier, hij is de curator van het Zomerse Museum. Hij is bereid om Victoria van Zomeren de Rozen, de schoondochter van Christiaan, groots te maken in de kunstwereld. Het hoeft niet heel groots, als zij maar met een excuus naar het buitenland kan om daar haar kunstwerken te promoten. Vervolgens kom jij in het spel, aangezien ik erop vertrouw dat jij je connecties nog wel hebt. Jij zorgt ervoor dat er enkele dames bereid zijn om voor veel geld met Roderick te trouwen. Ze moeten hem natuurlijk eerst verleiden, maar langzaam maken we het huwelijk van Victoria en Roderick kapot, om zo iemand van onze kant het huis in te werken. Zij zal met hem trouwen op huwelijkse voorwaarden en nadat een derde vrouw dat huwelijk kapot maakt, zullen ze scheiden. Zo verliezen ze veel kapitaal aan ons.” Augusta sprak aan een stuk en Herman had moeite alles te volgen. “Wacht… je wilt dus onderaan beginnen? Bij z’n kind?” Augusta knikte, “Wacht maar, tegen de tijd dat Christiaan een graf nodig heeft, hebben ze nog niet eens geld om een hondengraf te betalen.” Ze lachte kort, maar het klonk enorm harteloos.



“Lijkt het je niet beter om te verhuizen?” Marjolein keek Lodewijk aan, nu ze naast hem op de bank zat. Lodewijk haalde zijn schouders op, “Ik vind het niet nodig, Marjolein. Door hier te wonen houden we enorm veel geld over. Het gaat ons veel kosten, willen we onze eigen plek hebben.” “We hebben het geld,” antwoordde Marjolein vlug. “Ik…” Marjolein drukte haar mond op die van hem en zoende hem. “Geen twijfels, geloof me. Het is het beste. Jij wil je vader ook niet kennen en voor je het weet zijn Augusta en Herman weer getrouwd en loopt hij hier iedere dag rond. Doe eens een keer zoals Robert, onbezonnen en spontaan.” Lodewijk keek haar twijfelend aan. Marjoleins ogen vlamde van passie, van enthousiasme, maar hij wist nog steeds niet of hij het wel wilde. Het was het vertrouwde opgeven, maar was het vertrouwde nog wel zo vertrouwd? Er waren in de afgelopen weken veel dingen veranderd. Marjolein had wel gelijk, er ging nog meer veranderen.



Julius stond in een stille, eenzame kamer. Hij hield zijn mobiel in zijn hand en keek naar het lege sms’je. Bovenin het scherm stond: Aan: Romeo. ‘Ik maak het uit’ ‘Ik wil niet meer’ ‘Ik kan het niet meer Romeo, ik doe je te veel pijn.’ Al die zinnetjes had hij getypt en weer gewist. Hij wist het niet meer goed. Hij hield van Romeo, maar hield Romeo wel van hem? Was hij wel goed genoeg voor hem en deed hij hem niet veel meer ongeluk dan geluk aan. Julius liet zijn telefoon zakken. Toch typte hij nog één sms’je. Daarna gooide hij zijn mobiel op de bank en liet hij zich op zijn bed vallen. Zenuwachtig wachtte hij de reactie van Romeo af.



“Heb je het hem uitgelegd?” klonk het plotseling. De deur van de kamer was opengezwaaid en Diana stond in de deuropening. “Ja,” zei Augusta. “En, doet hij mee?” vroeg ze. “Ja,” zei Augusta weer. Diana sloot de deur. Olivier liep naar haar toe. “Wilt u wat drinken?” vroeg hij. “Nee dank je,” zei ze en ze ging zitten. “Goed, begrijp je het ook… Herman?” vroeg Diana, maar ze keek hem niet aan. “Ramon Drivier jaagt Victoria weg van Roderick. Dan spelen wij een vrouw naar hem toe die uiteindelijk met hem trouwt, om vervolgens te scheiden en de helft van z’n bezittingen af te nemen. Ondertussen steunen wij Lodewijk en het bedrijf, zodat Roderick geen kans krijgt om daarmee nog veel geld binnen te halen.” Herman pauzeerde even, beide dames knikte. “Jullie zijn alleen niet helemaal op de hoogte van de feiten. Christiaan is hartstikke failliet. Elisabeth en Roderick zijn hard bezig met nieuw kapitaal te vergaren. Het zal niet lang duren, voor ze het landgoed moeten verkopen.” Augusta stond op, “Dat werpt een heel nieuw licht op ons plan…”



Het was stil tussen Marjolein en Lodewijk. Marjolein wilde verhuizen, Lodewijk niet. Wat de kinderen wilden wisten ze beide niet. “Goed…” zei Lodewijk na een tijdje, “Ik wil dat je een afspraak met de makelaar regelt. Ik wil dat huis wel eens zien, waar je zo verliefd op bent.” “Oh! Echt waar?” Marjolein sprong van vreugde op, “Oh schatje, wat geweldig!” Ze trok Lodewijk omhoog en kuste hem vol op zijn mond. “Maar, houd het nog even geheim oké? Voor iedereen,” Lodewijk glimlachte, “Oké, dat is goed, oh ik vind het zo geweldig. Ik kan niet wachten nieuwe meubels uit te zoeken en vloeren en…” Lodewijk legde glimlachend een vinger op haar mond, “Stilzwijgen, maak die afspraak nou maar.”



“Roderick en Victoria moeten uit elkaar,” zei Augusta, terwijl ze naar buiten keek. Ze stond met haar rug naar haar partners in crime. “Ik wil die hele familie kapot hebben, helemaal kapot! Als ze zichzelf financieel kapot maken, kunnen wij hen enkel helpen door het proces te bespoedigen. Herman, jij zoekt uit hoe we ze zo snel mogelijk failliet krijgen. Ik wil al hun inkomstenbronnen droog hebben, begrijp je dat?” Herman stond op, “Ik wil dat best doen, maar dan wil ik ook weer hier wonen, bij jullie in de villa.” Diana stond meteen verontwaardigd op. “Geen sprake van!” Augusta draaide zich om, “Diana?” Diana zuchtte, “Ik wil hem niet hier, punt.” Augusta schudde haar hoofd. “Ik wil dat hij hier is. Alles moet perfect gaan.” Diana keek haar boos aan, maar protesteerde niet meer. “Ik zal uw koffers in het hotel gaan halen, meneer Herman,” zei Olivier. Toen hij weg was glimlachte Augusta. “Goed, tijd om te plannen. Diana, neem jij contact op met Ramon? Herman, zoek jij uit hoe we hen het beste financieel kunnen treffen?”

Het nieuwe stuk. Mijn dagboek is weer in ere hersteld. Alle foto's zijn weer teruggeplaatst en er staat een nieuwe update online. Binnenkort meer, maar vermaak je met het stuk hier boven, tot die tijd.

Super

Wauw Adoror echt geweldig. Ik ben nu wel benieuwd wat er in Julius' sms-je staat..

Dankjulliewel ,

en JustMyLIfe, ik ook

Mooi! Ben benieuwd naar de rondleiding door Zomeren

Ik ben er hard mee bezig. Ik twijfel alleen nog over hoe ik de plaatjes erin ga zetten. Groot, een stuk kleiner of clickable. Maar misschien ga ik wat anders zoeken dan photobucket, want als ik jullie link naar m'n photobucket kunnen jullie alle nog niet gebruikte foto's zien . Enige idee?

Imageshack?

leuke up, benieuwd

Ik moet Imageshack weer een proberen ja. Nou ik kijk wel Ik ga er vanavond weer aan werken.

En bedankt caesar