Voor dat ik nog bij Elena aankwam zag ik allemaal politie bij Tim zijn huis staan. Ik gooide mijn fiets op de weg, en rende erheen. 'politie, wat is er aan de hand?' zei ik
'Dat mogen wij helaas nog niet zeggen.' antwoorde een aardig uitziende politieman. 'Maar..' ik verzon een smoesje. 'Ik ben een hele goede vriendin van de Tim, die ook in dit huis woont.'
De politiemand keek me aan. 'Tim is vermoord in de hal, om 4 uur.' zei hij toen zacht.
'WAT?' ik gilde. toen draaide ik me om en fietste keihard naar Elena. De tranen zaten in mijn ogen, en gelukkig was ik al bijna bij het huis van haar.

~Irene~

Toen Irene bij mijn huis aankwam, was ik net klaar met opmaken enzo.
Irene trok me weer mee naar binnen en gilde keihard "TIM IS VERMOORD!" in mijn oor.
"WAT?" Riep ik.
"Ja, ik fietste langs Tims huis en er stond politie en ik vroeg wat er was. Eerst wouden ze het niet zeggen, maar toen ik een smoes verzon wel!"
"O gosh, ik wil nu niet meer naar school." Zei ik met tranen in m'n ogen.
"Ik ook niet Elena." Zei Irene en ze gaf me een knuffel.
"Als je wil, mag je hier blijven. Mijn vader en moeder zijn toch niet thuis."
"Ja, graag. Ik hoop dat de andere uit onze klas het ook weten.." Zei Irene bezorgt.
"Trouwens heb je mijn SMSje gelezen?" Vroeg ik.
Toen werd het stil..

-Elena-

woehoe een moordenaar dood :3
_______________________________________

mijn wekker ging om 7 uur af en werd wakker zonder het eigenlijk te willen
ik ging meteen douchen aankleden en dan mijn make-up op doen
en ging daarna eten, mijn haar doen en tandenpoetsen
ik ging voro het eerst lopend naar school, ik zag niemand het was doodstil
ik liep naar binnen in school en ik zag niemand ik vroeg me af wat er was gebeurd
dus ik belde Irene, zij was zo'n stuudje die wist wel wat er was gebeurd

-Maya-

Mijn telefoon ging af. Ik nam snel op.
'Met Irene.'
'Met Maya, waar is iedereen?'
'Maya..' begon ik zacht. 'Tim is vermoord.'
Het werd stil aan de andere kant van de lijn, ik hoorde niks meer: Maya had al opgehongen. Ik was zo blij dat ik bij Elena mocht blijven. Ik wist alleen geen antwoord op dat smsje..
'Elena, Tim is vermoord, begin nou niet meteen over dat smsje, oke?' een beetje boos keek ik haar aan. 'Mijn beltegoed was op.'

~Irene~

toen Irene had verteld wat er was gebeurd raakte ik best wel in een shock
ik rende naar huis op mijn 10 cm hakken sneller dan als ik op platte schoenen zou lopen ik was binnen 5 minuten thuis
ik rende naar mijn moeder en gaf haar een knuffel en vroeg of ze wist dat Tim was vermoord

-Maya-

Ik loop langs Elena en plof op de bnak neer, hier was mijn tweede huis. Ik pakte een boek, en begon te lezen. 'Waarom ga je lezen?' vraagt Elena, als ze naast mij komt zitten.
'Ik heb gemerkt dat ik van lezen ontspan.' antwoord ik.

~Irene~

Na een rustig onbijt met mijn man en Maya die vanochtend weer even op het meisje leek van voor haar pubertijd pak ik mijn spullen en ga naar school.

Maya geeft me een knuffel en terwijl ze de trap oprent gilt ze "tot straks".

Bij de ingang van de school staat Katja al te wachten, "meid wat ben je vroeg" ze lacht en loopt met me mee naar binnen.

Ik doe de lichten aan en de ramen open van het klaslokaal, wat is dat voor herrie

Katja komt naar me toe en kijkt me een beetje angstg aan, "hoort u ook al die sirenes merouw Riverston?"

Dan gaan tegelijkertijd de schooltelefoon en mijn mobieltje.

Maya komt binnen en ziet lijkbleek......
De telefoons moeten maar even wachten, mijn kind gaat voor.

Mam, mam het is... het is...

Ik pak haar bij haar schouders "Maya probeer rustig adem te halen en vertel me wat er is gebeurd."

"TIM IS VERMOORD" en dan begint ze te huilen, achter me hoor ik een klap. Katja ligt op de grond. Ze is flauwgevallen.

Ik besloot niet naar het werk te gaan vandaag, de supermarkt zou toch dicht zijn en in een dorp zo klein als deze stond nu alles even stil. Ik maakt van de vrijheid gebruik en plofte op de bank. Ik zette de tv aan en keek naar het nieuws. De pers mocht het duidelijk nog niet weten. Ik zette de tv uit en ging liggen. Ik liet m'n gedachten wegdrijven, en toen ging de bel. Ik zuchtte, wat was er nu weer. Ik deed niet open, en liet ze lekker wachten. Toen ik de voetstappen hoorde over het grindpad zuchtte ik, die waren eindelijk weg. Ik gluurde door de gordijnen die altijd dichtbleven en zag twee politiemannen weglopen.
Wat had ik gedaan? Ik zocht iets strafbaars, of verkeerds, maar ik wist niks te vinden. Ze moesten zeker vragen hebben gehad over de pestkop.

~Marica

Ik had niets te doen thuis.
Omdat Irene ook was aan het lezen pakte ik ook iets.
Ik pakte dan wel geen boek, maar een tijdschrift, misschien stond er ook iets in voor Irenes puisten.

-Elena-

Toen Elena ook ging lezen pakte ik mijn mobiel. Ik moest iemand bellen. ik keek ik mijn lijst, en zag Jasper staan. Zou ik Jasper bellen?
Ik klikte op zijn naam en belde hem op.
'Met Jasper.' zei hij, het klonk bang, zou hij het ook al weten?
'Ja, met Irene, heb jij het ook al gehoord?'
'Ja.'
'Erg, hé?' Ik wist niks anders te zeggen, misschien had Elena toch gelijk, en was ik wel verliefd op hem.. Maar daar moest ik niet aan denken, niet nu.

~Irene~

"Wie was dat?" Vroeg ik toen Irene haar mobiel weglegde.
"Dat was Jasper." Antwoordde ze.
"Wist hij het ook?"
"Ja, hij is ook thuis."
"Oh, gelukkig. Weet iedereen van onze klas het nu?"
"Geen idee.."
Ik las verder in mijn tijdschrift en zag toen een liefdestest.
"Ireen?"
"Ja?"
Ik liet haar de liefdestest zien.
"Wil je testen of je op Jasper bent?"

-Elena-

Ik drukte het blad weg. 'Ik snap niet dat jij daaraan kunt denken!' Ik stopte de bladwijzer tussen mijn boek en klapte mijn boek dicht. 'Weet je het al? Tim is vermoord!' Chagrijnig pakte ik mijn tas en stopte het boek erin.
'Waar ga je heen?' vroeg ze.
'Sorry Elena, ik moet gewoon even weg.'
Ik deed de deur open en liep naar mijn fiets toe. Ik fietste weg, en kwam weer langs het huis van Tim, er stonden nog steeds nieuwschierige mensen, en veel politiemannen. Ik stopte bij een huis, en belde aan. Jasper zijn moeder deed open, ze leek erg voorzichtig.
'Is Jasper ook thuis?' vroeg ik.

~Irene~

'Ja hij is thuis, jij bent zeker Irene?' Hoorde ik mijn moeder beneden praten tegen iemand. Ik stormde naar beneden en viel bijna halverwege de trap af maar ik kon me gelukkig nog vastklemmen aan de paal. 'Hhey.' Zei ik met een grote glimlach op mijn mond, ik wist zeker dat ik zo rood als een tomaat geworden was. 'Hey' Antwoordde Irene terug. Mijn moeder knikte naar me en liet ons alleen.

-Jasper

Huilend zat ik thuis, helemaal alleen.
Ik was hartstikke bang dat de moordenaar naar mij toe zou komen.
'Ik wil ook iemand bij me hebben.' Dacht ik.
Ik zocht in contactenpersonen.
Irene.. Nee die komt niet meer.
Katja.. Nee.
Maya.. Ook niet.
Noah.. Weet hij het al van Tim? Hij is best wel knap.. Wat denk ik nou! Ach, ik bel hem gewoon.

"Met Noah."
"Haaii Noah. Met Elena. Weet je het al van Tim?"

-Elena-

Opeens schrok ik wakker. O ja.. Tijd om weer naar school te gaan. denk ik.. Snel kleed ik me aan,poets mn tanden en doe mn haar een beetje goed. Ik begin snel aan mn boterham terwijl in mn huiswerk inpak. Mn mobiel gelukkig al gevonden gevonden. Dan maar even zonder ben ik bang. Ik kijk op de klok. Oh nee,bijna te laat voor school. Snel pak ik mijn fiets en ga snel naar school. Vandaag moet ik wel naar school,want ik moet Tim alles nog vertellen. Opeens hoor ik sirenes. Ik weet niet waar het vandaan komt. Ik fiets een straat in om te kijken wat er aan de hand is. Ik zie nog steeds niks. Ik kan nu niet heel de straat uit fietsen,ik moet ook nog naar school. Ik keer weer om en fiets weer op weg naar school. Opeens gaat mijn mobiel af. Ik twijfel nog om op te nemen maar ik doe het toch. Ik neem op Het is Elena.

"Met Noah."
"Haaii Noah. Met Elena. Weet je het al van Tim?"
''Van Tim,wat?!''

- Noah

Ik wist niet wat ik moest doen of zeggen, waarom was ik ook naar Jasper gegaan? Ik kon beter naar Maya gaan, of Katja. Maar ik kon niet meer terug. Jasper liep de trap af. 'Ik kan het niet geloven.' zeg ik zacht. Ik wapper met mijn hand bij mijn ogen en kijk omhoog, nu moet ik echt niet gaan huilen! Een traan rolt over mijn wang, en ik veeg hem snel weg. 'Wie doet zoiets?' fluister ik.

~Irene~

Nadat ik Maya wat gekalmeerd heb, bel ik een dokter voor Katja. Dit kan ik niet alleen aan.
Nadat de dokter geweest is breng ik de meisje naar huis.

Daarna bel ik de burgemeester om te vragen naar zijn ideeen omtrent de opvang van de leerlingen.

Het is belangrijk dat iedereen hier hulp krijgt.

ik zat thuis op de bank met mijn voeten op de bank en mijn hoofd op mijn knieen en een kussen tussen mijn buik en benen
tv te kijken ik was super bang, dat irritante meisje die soms te snel chaggo kon zijn, nou dies was nu verdwenen ik was nu het laffe bange meisje
bij elke gil die ik hoorde op tv ging ik ookgillen
toen ik een schot hoorde op tv gilde ik super hard en rende gillend naar boven en spring onder mijn deken
en durfde er niet onderuit te komen

-Maya-

'Irene, kom je naar binnen? Van mijn moeder mag ik niet naar buiten. Het is veel te gevaarlijk.' Zei ik en toen voelde ik de tranen alweer komen. Mijn ogen vulden, waren we nu nooit meer veilig? Tot de moordenaar was opgepakt, hoelang zou het duren voordat ze die stomme schurk in de gevangenis zouden gooien. Irene kwam naar binnen en ze was erg verlegen. 'Mag ik je jas?' Vroeg ik haar. Ze deed haar jas uit en gaf het aan mij. Ik hing haar jas op aan de kapstok en gebaarde dat we naar boven zouden gaan. Naar mijn game kamer. Ze knikte en ging de trap op, ik volgde haar. Toen we boven waren liet ik de deur zien en we gingen naar binnen. Toen ze binnen was keek ze rond in mijn paarse technokamer. 'Wauw.' Zei ze. Ik was blij dat ze het mooi vond..

Ik keek naar Jasper zijn computer, alles. Ik had niet verwacht dat hij zo`n mooie kamer had. Toen viel mijn blik op een hoesje. Het was een spel, toen ik de achterkant las zag ik dat Jasper het had gemaakt. 'Heb jij dit zelf gemaakt?' vol belangstelling keek ik naar hem. Hij knikte, en zat aan zijn bril te friemelen. 'Wat knap.'

~Irene~