Hoi, ik ben Kay Pebble. Ik ben 17 jaar en ik woon in Twinbrook. Mijn ouders zijn verdronken toen we op vakantie in Frankrijk waren. Nu woon ik bij mijn beste vriendin, Sterre, en haar dochter Amy. We hebben het heel fijn samen, ookal is er maar één slaapkamer en moeten Amy en ik in de huiskamer slapen. Ik wil graag een eigen huisje, maar jammergenoeg heb ik daar nog niet genoeg geld voor. Ik ben bijna 18 namelijk. Nou, ik zal zo maar beginnen met mijn verhaal.



Wordt vervolgd.

Leuk begin,ben benieuwd naar de rest

Dankje Lots! Ik ben nu bezig met het 2e stuk

Deel 1

Het is de laatste schooldag van de basisschool. Groep 8 heeft een week eerder vakantie dan groep 7. Mijn beste vriendin, Sterre, gaat naar dezelfde middelbare school als ik en we zitten bij elkaar in de klas. Dan voel ik me waarschijnlijk ook sneller thuis. Vandaag gaan we niet meer werken. We gaan onze spullen inpakken en afscheid nemen...

"Zoals jullie weten, is het jullie laatste schooldag vandaag. zegt meester Xander. "Ik heb de laatste 2 jaar echt van jullie genoten, jullie zijn zo'n speciale groep. Dat maak je niet altijd mee. Helaas gaat niet iedereen naar dezelfde school. Dan zie je elkaar niet vaak. Dat zal vast ook moeilijk zijn." De bel gaat. Ik krijg een traan in mijn ogen. De laatste dag... Ik geloof het zowat niet! "Jullie mogen nu wel afscheid van elkaar nemen. zegt de meester. Ik zal bij de deur staan." Iedereen staat op en loopt naar elkaar toe.

We knuffelen, schudden handen, en snikken wat.
Ineens horen we iemand heel hard huilen. Het is Sterre. Ik loop naar haar toe en troost haar. Maar nu moet ik ook huilen. En niet lang daarna huilt de hele klas mee. De meester staat nog steeds in de deuropening en huilt ook.

Na een kwartier verlaten we met z'n allen de school. Ik ga snel naar huis, ik moet mijn koffers inpakken. We gaan op vakantie naar Frankrijk.




Wordt vervolgd

leuk begin

Leuk begin!
Ik ga het zeker volgen!

Deel 2


Ik ga naar mijn kamer en pak een koffer. Ik denk aan de vakantie in Frankrijk. Wat als we de weg niet weten? Of nog erger: We verdwalen? Niet aan denken! Ik ruim de speelgoedblokjes op en pak de rest in. "Kay, ben je zover?" Het is mama. Volgens mij gaan we vertrekken. Ik pak de koffers en ga naar buiten. Ik laad de koffers in de auto en we gaan naar Frankrijk.

We kamperen aan een vrolijk meertje met grote vissen en lelies. Mijn ouders zijn heel geïnteresseerd in de lelies en nadat de tent opgezet is stappen ze het water in. "Nou nou, hier zitten echt veel planten zeg!" zegt mijn vader. Ik giechel. Straks komen ze uit het water met allemaal planten aan hun benen. Dat lijkt me grappig om een keer mee te maken.

Ik ga ook het water in en inderdaad, er zitten allemaal planten. Ik vind het koud worden en ga er maar weer uit. Ik ga de tent in en bel Sterre op, om te vertellen dat we in Frankrijk zijn. Ineens hoor ik mijn vader schelden. Ik besteed er maar geen aandacht aan. Zonder te weten wat mijn ouders aan het doen zijn klets ik nog even door met Sterre. Na een tijdje hang ik op en ik kijk naar buiten.

Zijn ze nu naar het meer diepere gedeelte gegaan of zijn ze een beetje naar beneden gezakt? Ik kijk eens goed. "Help! Kay, help!" Ik ren naar het meertje en zie mijn ouders koppie onder gaan. Ik ren het water in maar het is al te laat: Ik zie mijn ouders onder water, maar ze komen niet meer boven! Ik probeer ze naar boven te trekken maar het heeft geen zin. Ze zijn.. Verdronken?! Ik duik onder water en probeer te ontdekken wat de oorzaak daarvan is. Maar het meer is te donker om onder water te kunnen zien! Wat nu?!





Wordt vervolgd

Mooi verhaal! Wel zielig zeg, voor Kay Ben benieuwd naar de rest!

Wat zielig.. Wel mooi!

Leuk weer

Ik ga zo weer verder met screens en het verhaal
Bedankt allemaal

Je moet het niet zo zielig maken!!!!

Nee, grapje! Ik vind het echt spannend, en mooi geschreven!

Deel 3


Zwijgend loop ik weg van het politiebureau. Sterre's moeder, Anne, wacht me op. Ik heb het verhaal telkens weer aan de politie moeten vertellen. Ik vertelde echt alles wat ik wist. Ik kon mijn tranen bijna niet tegenhouden. Waarom ik ook altijd?! Anne en ik lopen over straat. Morgen worden mijn ouders begraven. Ik begin te huilen. Anne slaat een arm om me heen. Ze weet nog steeds niet precies wat er nou gebeurd is. Dat vertel ik haar thuis wel. "Je verblijft tijdelijk bij ons." verteld Anne. Ik weet niet wat ze nou precies bedoelt met tijdelijk, maar het zal wel zo zijn. We gaan naar Sterre's huis. Anne en Sterre komen bij mij op de bank zitten. Ik vertel het hele verhaal.

Ik slaap tijdelijk in de logeerkamer, maar Anne heeft het een beetje opgevrolijkt met schilderijtjes enzo. Maar het helpt niet echt. Ik ga in mijn hoofd na wat er gebeurd is. Ineens schiet me iets tebinnen. De vissen! Er zwommen hele grote vissen in het meertje! Zullen die er iets mee te maken hebben?



Wordt vervolgd

Jammer dat het zo`n korte update is ..
Maar wel heel leuk !!

Idd een korte update, maar wel leuk! Je schrijft heel fijn.

goed verhaal

Jenny schreef:Jammer dat het zo`n korte update is ..
Maar wel heel leuk !!

Inderdaad, maar wel heel tof!

Sorry dat het zo'n korte was, ik had heel weinig tijd.
Tijdelijk komen er even geen updates meer, want ik ga vanaf morgen op vakantie. Wel kan ik proberen om updates te plaatsen maar dan komen die wel 's avonds

leuk verhaal :applaus

Oke!
Geniet van je vakantie, en het is heus niet erg als je dan niet post!
(Maar het zou wel leuk voor ons zijn .. )