Hoofdstuk 1: Hoe kan je dat doen?
Hoofdstuk 2: Nog erger, het leven gaat toch door!
Denise. "Lieverd, ik ben thuis!" Riep ik toen ik binnen liep. Ik schrok me dood toen ik Doogie op de grond zag liggen. Ik maakte hem wakker. "Lieverd? Je was toch boodschappen doen?" Antwoorde hij nog suf van het flauwvallen. Ik knikte. "Ik ben dus thuis, maar hoe gaat het met Roselina?" Hij keek me raar aan. "Roselina? Wat is er met haar dan?" Ik zuchtte ik wou tegen hem aan gaan schelden maar het kwam mijn mond niet uit. "Je zou toch met haar naar de dokter?" Hij keek ongelofelijk. "Weetje nog! Omdat ze gevallen was!" Hij was alles vergeten. "JIJ JIJ !" Ik keek verschrikken.
Ik rende snel naar roselina's kamer. Ik zuchtte opgelucht. Ik zag dat ze gewoon met haar voetjes zat te spelen alleen niet met haar linkerarm. Dat vond ik raar. "Roosje? Hoe gaat het met je arm?" Ze pakte haar arm vast en begon te huilen. Ik gaf haar een kusje en troostte haar. "Mama moet even met pappa praten." Met boos gezicht liep ik naar Doogie. "JIJ MAAKT NU EEN AFSPRAAK MET DE DOKTER!" Schreeuwde ik.
Toen we met zijn alle bij de dokter waren schrok ik wel. Zal er iets ergs zijn met Roosje? '" Goedenmorgen, Met Roselina is alles oké, ze heeft nu een drukverbandje om haar arm alleen maar omdat het een beetje gekneusd is." Zei de dokter. Ik schrok gelukkig nog niet. "Alleen Doogie, het is erger dan je had verwacht." Toen schrok ik echt. "Uw leven is niet lang meer. U wordt heel snel oud, dus u gaat heel snel dood." Ik slikte om mijn tranen niet in te houden.
Laatst gewijzigd door xgekkelisa. op ma 28 jun 2010, 17:10, 1 keer totaal gewijzigd.
En misschien gaat hij wel eerder dood, en is het niet besmetelijk. Owja, en nee hij gaat niet binnen een jaar dood hij gaat veel eerder dood. (denk ik)
Eigenlijk gaat het mij er niet om wanneer ze dood gaat.. Of dat het niet besmettelijk is. Maar meer dat ze ook een ziekte heeft waar ze aan sterft. Maarja, ga maar gewoon door hoor. We zien wel.
Jullie zeuren maar. Ik was eindelijk een beetje goed bezig julie weten het einde niet het draait niet om hem maar om haar! Ik doe wel een update.
Hoofdstuk 2: Nog erger, het leven gaat toch door!
Toen we thuis waren deed ik snel Roselina in haar wiegje, ze was erg moe van deze dag. Ik zelf ook wel. "Lieverdje, we moeten praten" Zei ik toen ik de kamer binnen liep. "Ik wil je niet kwijt." Doogie zuchtte. "Ik moet iets opbiechten." Toen keek ik boos. "Ik wist van deze ziekte, ik heb het je alleen nooit vertelt.."
Ik stond op. In mijn hoofd spooktte allerlei rare dingen rond. "We hebben Potverdorie een dochter!" Hij knikte "Die gezond is." Verbeterde hij me. "We zijn getrouwd! Al twee jaar!" Zei ik boos. "Ik ben op mijn 19e met jouw getrouwd omdat ik dacht dat je mijn ware was, ik heb me vergist." Hij keek verdrietig toen ik dat zei. "Ik wil niet meer met jou. Ik wil scheiden."
Hij rende weg, ergens. Ik weet niet waar, alleen ik hoefde hem gelukkig nooit meer te zien...
afbuiter schreef:Eigenlijk gaat het mij er niet om wanneer ze dood gaat.. Of dat het niet besmettelijk is. Maar meer dat ze ook een ziekte heeft waar ze aan sterft. Maarja, ga maar gewoon door hoor. We zien wel.
Het is hij, die vrouw lijdt aan niets. Alleen nu aan de breuk.
Als ik wel alleen maar bad comentaar krijg stop ik wel.. Sorry, maar dan heb ik niet voldaan, en dan moet ik wel iets anders doen als iedereen het zo'n stom verhaal vind.