MEERMEERMEER!!

Ik heb zin in de update van sooow!!!

ik oowk

Update 13: Our love is unbreakable !



Ik ontwaakte snel nadat Shane mijn droom verliet. Vreemd genoeg voelde dit niet alleen als een droom aan. Ik had echt het gevoel dat dit werkelijk was, er was geen andere verklaring voor en ik heb nu toch niets meer te verliezen. Hij had gezegd: 'Je zwembad'. Ook al klinkt het vrij onlogisch...



Ik voelde me raar, onbegrepen en ongerust. Ik liet nog een laatste kreet vrij. ' WAAROM IK !' Schreeuwde ik waardoor ik bijna mijn stembanden kon horen scheuren. Niemand zal je horen Lauren. Je staat er alleen voor dit keer, Rosaline zal je niet komen helpen...



Zwembad, daar hoort zwemkleding bij. Ik wilde niet teveel overdrijven. Wat maakte het toch allemaal uit. De kans dat ik daar levend uit kom is toch al klein. Stel je voor dat ik hem vind, wordt ik vermoord. Als ik hem dan niet vind, verdrink ik mezelf in dat water gewoon...



Zonder enige twijfel sprong ik in het water, ik beefde eerst wel van de kou. Maar de vlam die in mij brandde, en de adrenaline die als maar bleef stijgen hielden mij warm. Ik had geen idee hoelaat het was. Aan het weer te zien nog lang niet 8 uur. Het is herfst. Men zal denken dat ik gek geworden ben. Daar ben ik zeker van.



Het enige wat ik op dit moment kan doen is zwemmen voor mijn leven. Doorzoek het bad Lauren. Ik doe mijn best. Ik nam ook een aantal keren een duik om te zien of er onder water iets te zien was. Wel jammer dat ik geen zwembril heb, dat zou het vergemakkelijken.



Opeens herinnerde ik me mijn moeder, ze liet ons zoveel mogelijk buiten dit zwembad. Ze vertelde ons altijd dat ze hydrofobisch was maar zwemmen leek geen probleem te zijn aan het strand. Dus er moest wel iets mis zijn met dit zwembad. Shane had gelijk, het is hier ergens !



Ik zwom door, tot ik niet meer kon. Ik moest deze hele grote zwembad doorzoeken, en liefst nog voordat de buren me zullen zien.



Onder het kleine balkonetje, een plek waar ik normaal gezien nooit zou kijken, stond een heel verdachte afvoerput. Een afvoerput in een zwembad was niet heel normaal. Al het water zou weg moeten gaan dan, maar het ging niet weg.



Ik hoopte dat ik Shane dit keer zou vinden. Na al die moeite. De reis naar New York, de tranen die elke dag spontaan over mijn wangen stroomden. Mijn kindje...
Ik dook onder water om de afvoerput te onderzoeken.



Ik stak mijn hand erin en voelde een hendel, die trok ik naar me toe. De put zoog al het water op. Het leek allemaal zo nep, zoals in een droom. Ik kon mijn hand zelfs niet meer wegtrekken. 'Help ! Mijn hand zit vast !' Gilde ik
Niemand hoorde me, na een kwartier, toen al het water weg was, kon ik met gemak mijn hand er ook uithalen. Hij was rood geworden, ik trok me er niets van aan.
'Wat nu?' Zei ik hardop tegen mezelf. Ik sloeg tegen de muur en schreeuwde nog een keer: 'WAT NU?!'



De muur begon te draaien en er verscheen een deur. Net in een Egyptisch tombe, het leek allemaal wel een raadsel. Een sprookje waar de rollen zijn omgedraaid, de prinses red haar prins...



Maar ik moest hem vinden, hij die mij had gesmeekt om hem te komen halen. Zonder na te denken welke nare dingen mij te wachten stond, duwde ik de deur open en ging naar binnen.



Nu werd alles nog ingewikkelder, de stenen deur achter mij ging vanzelf terug toe en weer stonden er twee grote glazen deuren voor me waar ik ook snel doorheen wandelde. Er hing een groot plasma tv voor mijn neus die als een lussysteem werkte, reclame, reclame, reclame. Maar nog steeds was ik er niet. Dat moest de laatste deur zijn. Die grote metalen deur voor mijn neus.



Net toen ik de deur zomaar wilde opengooien zag ik een enge man binnen zittend aan zijn computer en HO, daar stopte ik. Nu werd ik bang, dat angstgevoel moest veel eerder opdagen. Zal ik binnengaan? Ga nou gewoon, dit is jouw huis, je hebt het recht om te vragen wat hij hier doet. Je hebt gelijk, stem in mijn hoofd, let's do this !



Ik wandelde naar binnen, de man keek nog niet eens in mijn gezicht en stond op.
'Lauren River, ik verwachtte je al.' Zei hij rustig
'WAT?' Vroeg ik geschrokken, wie was deze man, hij kende me
'Ik neem aan dat je geschrokken bent, je hebt helemaal gelijk. Maar je moet hier helemaal niet zijn en ik ben je geen uitleg verschuldigd. Dus ik laat je hier nu vandaan halen.'
'Nee dat ben je wel ! Dit is mijn huis en ik heb het recht om te weten wie je bent en wat je hier doet. WAAR IS SHANE?!' Schreeuwde ik luid



'Dat zijn jouw zaken niet, hij heeft een klein probleempje gehad met onze bedrijf een aantal jaren geleden.'
'Wat voor problemen, wie ben jij?' Vroeg ik geïnteresseerd
'Hij heeft zijn schulden niet betaald en is toen zomaar gevlucht uit Riverview. Omdat dat onacceptabel is voor ons bedrijf hebben we hem een waarschuwing gegeven. Maar die negeerde hij en onderschatte onze macht. Mensen die onze macht onderschatten en hun schulden niet op tijd afbetalen worden bestraft via onze manier. Zo simpel. En nu ga je weg.'



'Ik ga helemaal nergens heen zonder Shane ! Zijn schulden worden zo snel mogelijk afbetaald ik zweer het je ! Wie denk je wel dat je bent ! Zomaar mensen ontvoeren en mishandelen. Ik wil hem nu hier hebben ! Onmiddellijk !'
'Lauren, je moet weten dat ik heel veel respect heb voor jouw vader. Maar ik wil jouw hart niet breken.'
'Mijn vader? Kende je hem? Als je hem kende moet je weten dat mijn vader zoiets nooit zou toelaten, dit is belachelijk ! Laat Shane gaan en je krijgt je geld terug WHATEVER!



Hij zei niets en stapte zuchtend richting de telefoon.
'Breng hem hierheen.'
Hij legde de telefoon neer en keek me machteloos aan. Mijn vader de grote Sir Michael R. River, bijna de hele stad had gehuild bij zijn graf. Ik ben trots dat ik zijn dochter mag zijn.
'Hij komt eraan, luister wij willen alleen maar ons geld terug.'
Ik luisterde niet naar hem en bleef naar de deur staren, de deur waar hij zometeen binnen zal komen.



Met twee agenten aan zijn zij wandelde hij naar binnen. Kreunend en langzaam, hij had duidelijk pijn. Ik draaide mij om naar de enge man. 'Jij gaat hiervoor boeten!' Zei ik met een sluwe blik. Hij nam me niet serieus. Ik draaide mij terug naar Shane en we keken elkaar aan. Ik wilde om zijn nek vliegen maar ik was bang dat hij pijn zou hebben. Ze moesten hem geslaan hebben, anders kon Shane wel eens tegen een duwtje. Mijn hart begon sneller te slaan, mijn benen begonnen te trillen. Ik kreeg het koud aan mijn handen en voeten en stilaan mijn hele lichaam. Mijn ogen vulden. Toch zette ik een stap naar hem toe. Hij siste: 'Je bent gekomen.'
Zijn stem was weg, hij moest ook veel geschreeuwd hebben. Een traan gleed over mijn wang.
Ik kon mezelf niet meer bedwingen.



Ik pakte hem zo stevig vast dat hij mijn hart misschien kon voelen botsen tegen zijn borstkas. Ik siste in zijn oor: 'Laat me nooit meer los.'
'Dat zal ik nooit doen.' Siste hij terug
Hij pakte mij nu ook steviger vast. Het voelde alsof ik hier voor altijd kon blijven staan. Ik voelde me veilig. Niets kon nog verkeerd gaan, de hele wereld kon me geen barst schelen. Ik was helemaal veilig in zijn armen. Wij zijn alledrie veilig, Shane, ik en ons kleine...

EINDE
VAN SEIZOEN 1

mooie update

Awwwww Spannend ook

Prachtig!!!
Super mooi !
:applaus

Spannend en supermooi!!

super

Heel mooi Vamp!

GEWELDIG SPANNEND

kan niet wachten op seizoen 2

Wat super leuk!! Meer!!

super

Oh ja een vraagje( eigenlijk 2 )

1. In welke stad woont Lauren?
2. Wanneer is de volgende update?

1. Lauren woont in Sunset Valley
2. De volgende update is na 29 Juni 2010

Echt prachtig! Fantastisch!

(positief bedoeld)

WOW. GEWELDIG! Heel creatief! Wat een topseizoen!

Dankje Jordy !

Vampsessed schreef:1. Lauren woont in Sunset Valley
2. De volgende update is na 29 Juni 2010

Okeey dankje ='D

Sunset Valley blijft boven alle dorpen en steden toch mijn favoriet, haha.
Op naar seizoen 2 :applaus