Ik had wel zin om een verhaal te maken, maar omdat ik redelijk inspiratieloos was heb ik dit
verzonnen. Lees dit goed door, voordat je begint met kiezen: Ik maak een verhaal,
maar op het einde stopt het, en dan is het jullie taak om te kiezen wat ik moet doen.
Bijvoorbeeld: Moet Nancy aan haar moeder vertellen dat ze zwanger is? Dan krijg je 3 á 4
keuzes om te kiezen. Bijvoorbeeld: ja, nee, alleen aan haar vrienden. De meerderheid wint,
en zo blijf ik het verhaal verder maken. Nu wil ik wel even als tip mee geven, dat je geen
medelijden met de hoofdpersoon moet hebben : dus ga niet alleen voor de ‘veilige’ weg,
maar probeer ook iets spannends.

Belangrijk: Het kan zijn, dat op deze site iets heel anders staat wat er gebeurt. Dat komt
hierdoor: Ik post dit op een paar andere sites, en het kan voorkomen dat op een andere site
de score anders is. Ik ga alle stemmen bij elkaar optellen, om zo het gemiddelde te krijgen.
Nog iets belangrijks: Het kan ook zijn dat ik eerder de stemmen heb gezien, en dat de rest
allemaal te laat is. Sorry maar dan ben ik al bezig met een vervolg.


The choice is yours
_________________________________


Nancy is een meisje van 15 jaar. Ze is niet populair op school, maar heeft 2 goede vrienden.
Matthijs en Erick. Ze gaan elke zondag met elkaar uit, en dat is vanaf de basisschool al zo! Ze
zit heel erg met zichzelf in de war. Moet ze zich nou gedragen als haar klasgenoten, of toch
haarzelf blijven?


Erick is 15 jaar. Hij is de beste vriend van Nancy. Mensen verklaren hem voor gek, omdat hij voor
vermaak boeken leest. Hij heeft een oogje op Nancy, maar hij weet zelf ook dat hij nooit kans kan
maken, als ‘beste’ vriend!


Matthijs is 14 jaar. Hij is ook een vriend van Nancy. Hij is als een broertje voor haar. Hij helpt haar
met haar huiswerk, en ze kunnen veel plezier met elkaar beleven! Matthijs is makkelijk kwaad te
krijgen. Maar als je hem voor de leeuwen gooit, komt hij er zelfstandig uit!


Jan is 41 jaar oud. Het is de leraar Wiskunde en Godsdienst. Nancy vind hem niet heel aardig omdat
hij het altijd op haar heeft gemunt. Jan is een afwezig persoon, en niemand snapt wat er in hem
doorgaat. Hij maakt rare telefoongesprekken tijdens de les, is er toch iets belangrijks wat ze nog
niet weten?


Johan is 32 jaar. Hij is de Gymleraar, en iedereen vind hem aardig. Hij is grappig, ziet er goed uit, en
hij is nog gespierd ook. Nancy vond hem stiekem nog leuk ook, tot ze uit de ringen viel…


Wie is zei? Het enige wat we van haar weten is dat ze de lerares Nederlands is, en dat ze niet eens
doorheeft dat er kinderen missen in de les!

The choice is yours

Binnenkort het eerste deel!


Ben al een tijdje gestart op andere fora's dus zet elke keer een nieuw deel, en daarna kunnen jullie mee stemmen!

Ik heb 2 vrienden. Matthijs en Erick. Vrienden. Niet één vriendin. Op de basisschool plaagde
ze me ermee. ‘Jij speelt alleen maar met jongens!’ en dingen als ‘Nancy is een jongensgek!’
werden er naar mijn hoofd geroepen. ‘Erick is mijn neef!’ zei ik dan. ‘En Matthijs is mijn beste
vriend!’


Zondag is onze dag. Door de weeks zien we elkaar op school, maar in het weekend gaan we
leuke dingen doen. Dit deden we al toen we heel jong waren. Nu lijkt het wel of het moet,
we vragen er niet eens meer naar. Het is zondag dus we komen bij elkaar!


Vandaag is het weer zondag, en dit keer zitten we in mijn kamer. ‘Zullen we…’ Ik schrok me rot!
Ik was ingedut. ‘Zei je wat?’ vroeg Matthijs. ‘Nee, ik bedoel Tuurlijk…’ zei ik krampachtend. ‘Zullen
we naar het schoolplein?’ vroeg Erick, die eindelijk zijn zin kon afmaken. Met een rare blik keek ze
hem aan. ‘Is er iets?’ vroeg Erick. En hij opende zijn mond om iets te zeggen… Maar hij hielt zich in.
‘Pak je fiets, ik wacht wel bij de schuur’ zei Matthijs, Daar stonden we dan, opweg naar school.
TERWIJL het zondag is! ‘Waarom wil Erick naar school?’ vroeg ik. ‘Geen idee, misschien mist hij Jan!’
zei Matthijs plagerig.


Daar fietste ik dan. Ik zat in mijn eigen wereldje, en lette niet op. Wat Matthijs en Erick ook zeiden,
ik verstond ze toch niet! Langs het gemeentehuis zag ik een groepje kleine meisjes staan. Een jaar of
7 schat ik. ‘Waarom heb ik toch geen vriendinnen?’ vroeg ik mezelf af. Net of mijn eigen hoofd daarop
antwoord wist.


Toen we op school aankwamen, voelde het niet goed. Niet dat je zondags niet op het schoolplein mag
spelen ofzo, maar ik snapte de laatste tijd niks meer van Erick. Ik probeerde het te vergeten. ‘Wat is je
favoriete boek?’ vroeg ik aan Matthijs. Ik kon ook nooit een leuk onderwerp vinden hé! En hij stammelde
iets onverstaanbaars. We waren Erick helemaal vergeten die tijdens ons gesprek de schoolplein op was
gerent.


Hoe hard ik ook mijn best deed, het lukte me niet om het te vergeten. Wie kan er zo iets doms verzinnen
als een speelplaats op school op je zondag middag. Het zat me toch dwars. Zo ken ik Erick helemaal niet!


Een paar minuten later hoorde ik keihard mijn naam. ‘Nancy!’ ‘Nancy kom is.’ ‘Die stemmen herken ik’ riep ik
hard, en keek achterom. Het waren drie kinderen uit mijn klas! Van zo`n populair groepje meiden, en ze riepen.
Is dit de kans om eindelijk vriendinnen te krijgen?

The Choice Is Yours



Wat moet Nancy doen?

A – Ik was met Erick en Matthijs, dus ik blijf bij hun! Als het belangrijk is, komen ze maar naar boven!
B – Ik nergeer ze, en ga als de kans schoon is weg!
C – Men vrienden moeten ook bedenken dat ik vriendinnen wil, ik ga er gewoon heen!

Leuk idee met dat stemmen

Ik kies voor C - Mijn vrienden moeten ook bedenken dat ik vriendinnen wil, ik ga er gewoon heen!

Ben benieuwd wat het wordt.

Hier komt het volgende deel, want de stemmen zijn geteld! Wat het is geworden? Kijk mee zou ik zeggen:


‘Nancy kom je nog?’ zei het meisje waarvan ik haar naam niet eens wil weten. ‘Nee. Ik blijf hier!’ riep ik terug, op een toon die
Matthijs en Erick niet van mij kende. ‘Moeten we je komen halen?’ gilde de ander. ‘Durf je dat wel!’ Riep Erick hen na. ‘Het is
veel te hoog, voor je nagels’ gilde Matthijs.


Als blinken konden doden, lagen wij met zen drietjes op ons ruggetje in de zandbak. Ze zeiden niks meer. ‘lekker rustig zo!’ zei
Erick lacherig. Na een tijdje in stilte stonden de meisjes er nog steeds. ‘Ik moet plassen!’ zei ik. ‘Ik ga wel mee.’ Zei Erick
onverwacht.


Toen we beneden kwamen riep Matthijs ons nog even na. ‘Niet zoenen op de wc hé!’ De meiden stonden er nog, en keken ons
vuil aan. Met opgeheven hoofd liepen we naar de ingang van de school. ‘Shit, het is zondag, dan kun je de school niet in!’ zei Erick,
en schopte tegen de vuilnisbak aan. ‘Jammer dat je geen jongen bent, dan kon je…’ Erick kon zijn zin niet afmaken, tot de meiden
naar ons toekwamen. En ze spraken me aan!


‘Hee, Alles goed’ zei een meisje. ‘Ik ben Lisanne’. En ze stak haar hand voor zich uit. Ik wist niet precies wat ik moest doen, dus ik
gaf maar een hand terug. ‘Dit is Chantal en Kirida.’ De meisjes glimlachten op een ik-moet-even-lachen-manier.


‘Zal ik je helpen’ vroeg het meisje waarvan ik nog niet wist of ze nou Chantal of Kirida heette. ‘Waarmee?’ zei ik vel. Ik schrok een
beetje van mijn toon tegen de meiden. ‘Ik weet hoe je in de school kan komen.’ Zei het meisje en ze haalde een sleutel onder een
bloembak vandaan. ‘Het alarm is 4309. Ik ga mee, ik moet nog de antwoorden pakken voor de toets van morgen!’ zei het meisje.
En we liepen de school binnen.


Daar stond ik dan, samen met een meisje die ik niet kende in een school op zondag. Zo was ik niet, ik was een meisje die netjes en
beschaafd was. In de mond van de populaire mensen heet dat een nerd. Ik liep snel de wc in. Het zat me niet lekker, alleen in de
school. Opeens hoorde ze een deur keihard sluiten. Ik schrok me rot, en stond in het hokje van de wc te beven als een rietje.


‘Nancy!’ het was het meisje die me de sleutel gaf. ‘Nancy ben je er?’ ging ze verder. ‘Stil, straks hoort iemand ons.’ Zei ik zacht.
Ik kwam de wc uit, en we liepen samen weer de school uit. ‘Ik ben kirida, let maar niet op mijn vriendinnen.’ zei ze vriendelijk.
Zei was het enige meisje die wat tegen me zei. In zoveel jaar wachten. ‘Heb je zin om samen met mij te gaan winkelen?’


The Choice Is Yours!

Wat moet Nancy doen!

A – Nee dankje, ik moet nog ehh.. men moeder helpen met boodschappen doen!
B – Gezellig, morgen na school?

‘Tuurlijk, morgen na school?’ antwoorden ik. ‘Ja, neem je fiets maar mee, ik wacht op het schoolplein op je.’ Dit was de eerste keer in zoveel jaar dat ik iets ging doen met een meisje. Ik vond het zo leuk, en dat met een meisje die ik zelf ook aardig vond. Opeens hoorde ik wat, het was een mannenstem.


‘Ja, morgen in het winkelcentrum’ hoorde ik de man nog zeggen. Kirida trok me mee, we zaten achter de kastjes van de kantine. Opeens fluisterde ze ‘Dat is Jan!’ Men hart bonkte in men keel, we hadden ingebroken. Ik was zo bang dat ze ons gingen betrappen. We hoorden voetstappen onze kant op komen. We gingen ons alsmaar kleiner maken. Daar stonden we dan, tussen de tomaten en de hamburgers in. We stonden zover naar voren, dat we bijna in de kastjes zaten.


Het leek wel uren te duren, en ik hoorde het regenen buiten. Erick en Matthijs waren vast al weg! De voetstappen kwamen steeds dichterbij. ‘Ik sla hem met wat hamburgers.’ Zei Kirida zachtjes. De voetstappen gingen weg, en de deur van de school werd op slot gedaan.


‘Hij is bang geworden van mij!’ Zei Kirida lacherig. ‘Kom we moeten gaan, anders worden onze ouders ongerust.’ Zei ik nog zachtjes. Maar Kirida stond al recht. ‘Hoevaak ben je nou alleen in de school?’ Riep Kirida hard. ‘Wat een leven.’ En ze pakte een pakje sap uit de kantine. Ik bleef nog even zitten, want ik zag iets. In één kastje zat een doorgang, naar een soort kelder…


‘Hoe moeten we er nu uit?’ vroeg ik me af. ‘Niet, we moeten hier overnachten.’ Zei Kirida. Eerst schrok ik even, maar ze maakte maar een grapje. ‘Wat denk jij nou, ik heb de sleutel natuurlijk mee naar binnen genomen.’ En ze hielt de sleutel uit haar broekzak, en opende de deur.


‘Dag school!’ riep ze, en we liepen samen naar onze fietsen. Matthijs en Erick stonden er niet meer. ‘Ik dacht dat je anders was, maar…’ Kirida bleef even stil. ‘…maar je bent echt een aardige meid!’ Men wangen werden knalrood. Dit was de eerste keer dat een meisje dit tegen me zei. ‘ehh.. ’


Ik fietste snel terug naar huis, want het was al laat. Ik opende de voordeur, en toen begon de ellende. ‘Waar was jij meisje!’ riep men moeder, en ze ging van de bank af. ‘We waren heel erg ongerust.’ Ging men vader verder. ‘En ik heb je toetje opgegeten.’ Zei Bart men broertje, met nog chocolade sporen op zijn mond.



The Choice Is Yours.

Wat moet Nancy tegen haar ouders zeggen?

A – ‘Ik was bij Matthijs en Erick!’
B – ‘We gingen schuilen voor de regen!’
C - ‘We hebben ingebroken op school, om daar naar de wc te kunnen gaan!’

oeee C lijkt me leuk

‘Ja, ik ehh…’ Ik bleef even stil, en hoopte dat ik zo min mogelijk hoefde te zeggen. Maar alle ogen waren op mij gericht. ‘We
gingen schuilen voor de regen…’ En het bleef weer even stil, tot mijn broerje riep ‘Met je vriendje?’ en hij lachten er zachtjes
bij. ‘Bart! Ga jij maar naar boven!’


‘Wie zijn we?’ ging mijn moeder verder. ‘ehh… Matthijs en…’ ik kon mijn zin niet eens afmaken. ‘en Erick? Dan was de regen op
een ander moment dan jij, want die zagen we kletsnat thuis komen!’ Ik plofte neer op de bank. Ze hadden het door, moest ik
de waarheid vertellen, of alles een beetje ombuigen…


‘Ik heb een vriendin’ begon ik. ‘Kirida’ Ik zag de gezichten van mijn ouders een beetje oplichten. ‘Dus je bent… Lesbisch’ probeerde
mijn moeder. ‘Nee!’ En ik liep de trap op! Stampend op de trap riep ik ‘Ik ga morgen na school met haar winkelen.’ En ik gooide de
deur dicht.


Toen ik in bed lag, zat ik nog te piekeren. ‘Hoe konden men ouders zoiets denken?’ Ik viel inslaap met oortjes in men oren, en
had niks in de gaten wat er buiten bezig was.


De volgende morgen werd ik wakker, en keek op mijn wekker. Ik schrok omhoog, ik was te laat voor school! Ik kleedde me snel
om, en nam snel een koek mee op de fiets. Eerst liet ik Matthijs en Erick vallen, en nu kon ik niet mee fietsen, wat zouden hun
wel denken? ‘Tot vanavond!’ riep ik naar boven, ‘Ik ga naar school!’ en gooide de deur dicht.


Mijn vader kwam naar beneden gerent. ‘Ik heb het met je moeder erover gehad, en…’ het bleef even stil. ‘Je mag niet winkelen
met Kirida!’ En hij bleef stil staan. ‘WAT!’ riep ik, en keek hem boos aan. ‘Het lijkt ons de beste straf omdat je niet eerlijk tegen ons
bent geweest!’ En hij liep de trap op!


‘Ik ga toch!’ bedacht ik me. Maar hoe kwam ik aan geld? Ik keek rond in de huiskamer, en zag de tas van mijn moeder hangen.
Wat moet ik doen?


The Choice Is Yours!

Hoe moet Nancy aan haar geld komen?

A – Geld pakken uit haar moeder’s tas!
B – De Creditcard van haar vader zoeken!
C – Geld uit de spaarpot van haar broertje stelen.

Ik liep snel naar boven, en pakte al het geld uit de spaarpot van mijn broertje. Liep naar beneden en knalde met mijn
hoofd tegen de lamp aan die in de woonkamer stond. En fietste snel naar school toe.


De uren op school gingen maar niet voorbij. In de pauze zat ik te dromen, en na de lessen was ik er niet bij. ‘Kom je
na school bij mij?’ vroeg Matthijs, en hij gaf me een duw tegen mijn schouder. ‘Ik… ik kan niet’ En ik liep naar de laatste
les toe. ‘Jongens, even luisteren!’ De lerares Nederlands probeerde de klas stil te krijgen. ‘Ik heb iets te melden…’
iedereen bleef doodstil zitten.


‘Ik kan jullie geen les vandaag geven, dus jullie zijn 2 uur eerder uit.’ De hele klas was rumoerig, en liep zonder doei
te zeggen de klas uit. ‘Zullen we nu gaan?’ vroeg Kirida en ze pakten haar fiets.


Daar stonden we, in een kledingzaak. Dit was de eerste keer dat ik ging winkelen met een meisje, die niet familie
van je zijn. ‘Pas dit is, dit is helemaal in!’ riep Kirida en ze hielt een kort jurkje omhoog. Toen ik het gepast had, zat
het super mooi. ‘Deze moet je nemen.’ Zei Kirida, en ze sleepte me mee naar de kassa.


‘Er staat hier iets leuks.’ En ik ging zitten in de stoel. ‘Dit is mijn Kapster, ze is heel goed.’ En de vrouw begon te
knippen. Na een tijdje was ze klaar, en ik keek in de spiegel. ‘Schitterend!’ zei ik enthousiast. ‘Wilt u betalen, en
dan moet ik u vragen de winkel te verlaten. We gaan sluiten.’


‘Dat wordt dan 25 euro 95’ zei de kapster. Ik keek in mijn zak, en had nog maar 20 euro. ‘Kir…’ en ik tikte haar aan.
‘Ik heb nog maar 20 euro, kun je wat voorschieten?’ ‘Tuurlijk, als jij me morgen op een tosti trakteert.’ En ze gaf de
vrouw 6 euro.


Was het al zo laat? En ik sprong geschrokken op de fiets. ‘Ik moet weg, mijn ouders maken me af!’ en stapte op de fiets.
‘Moet ik je helpen? Met ze praten?’


A – Ja, misschien mag ze dan ook blijven slapen …
B – Nee, straks komen ze erachter dat ik geld heb gestolen!
C – ‘Kan ik niet bij jou logeren?’

A: lekker slaappartijtje

c

‘ehh… kan ik misschien bij jou slapen?’ vroeg ik aarzelend. En liet mijn fiets in de bosjes vallen, en haalde het haar uit
mijn ogen. ‘Nou, het is heel druk, en ehh.. het kan niet!’ Riep Kirdia vel, en zette haar fiets op de standaard. ‘Moet je
niet weg?’ vroeg ze. ‘Nee, ze zullen me vast niet missen!’ en ik fietste weg.


In het park aangekomen keek ik naar een half versleten beeld in het vijvertje. Vroeger werd er altijd aan mij verteld dat
het een man was die was versteend door alle leugens. Eerst geloofde ik het, tot ik ouder werd. Al kijkend naar het beeld
besefte ik dat ik verkeerd bezig was.


Zouden mijn ouders ongerust zijn? Of zijn ze gewoon tv aan het kijken? Kom ikzelf op tv? In de kranten.. Alles speelde
in men hoofd, ik kon niet meer terug.


Mijn buik knorde van de honger, en ik kreeg maagsteken. Er waren twee opties, niks eten of eten zoeken in de prullenbak.
Zou ik… ik twijfelde en keek even rond of ik niemand zag.


Met mijn neus dicht, en men ogen opzij-kijkend tilde ik de deksel van de prullenbak op, en legde hem naast me neer.
Voordat ik maar 1 stukje van het blikje dat bovenop lag had aangeraakt voelde ik een hand op mijn schouder.


‘Ik schrok me rot!’ zei ik. ‘Wie ben jij?’ En ik keek naar de man met vel blauwe ogen, en wenkbrauwen die bijna in
elkaar doorliepen. ‘Ik ben Klaas’ en hij bleef me strak aankijken. Na een tijdje leek zijn gezicht te ontspannen en
begon hij met praten. ‘Wat doe je in mijn prullenbak?’


‘Ooo ik dacht, ik ehh… wou…’ en ik kwam niet uit mijn woorden. ‘Het geeft niet, je heb honger. Ik ken dat gevoel!’
en hij wreef met zijn hand over zijn buik. ‘Heb jij geen slaapplaats voor mij?’ vroeg ik aarzelend. ‘Ik slaap altijd in de
openlucht.’


The Choice Is Yours


Waar moet Nancy gaan slapen?

A – Bij Klaas (de zwerfer) in de open lucht.
B – In de school, ze weet nu waar de sleutel ligt.
C – Slapen, dat is het laatste waar ze aan moet denken.

‘Nee, ik ehh… moet weg!’ zei ik snel en liep weg. De school was gelukkig dichtbij, dus ik pakte mijn rugzak en ik wist niet
hoe snel ik voor de deur van de school moest staan.


Met mijn ogen halfdicht pakte ik de sleutel uit de bloembak, en ik opende de voordeur. In de school was het eng stil, ik
hoorde alles kraken, en het tikken van de klok in de aula. ‘Waar ben je mee bezig?’ vroeg ik me af. ‘Je maakt het zo alleen
maar erger!’ ik kreeg hoofdpijn van het denken.


Ik moest gaan slapen, maar waar? Het moest niet bij een raam zijn, maar ook niet goed zichtbaar als de eerste mensen kwamen.
Opeens kwam er een plek in me op, het lokaal Nederlands! Er was daar geen raam, en de lerares had eerste twee uur vrij.


Het voelde eng en leuk tegelijk, ik was HELEMAAL alleen, en ik plofte neer op de stoel van de lerares. Ik keek een beetje rond, en
zag in mijn ooghoeken een papiertje op het bureau liggen. Ik graaide het papiertje van het bureau…






Van de schrik gooide ik alle papieren van het bureau af, en liep snel het lokaal uit. Ik moet hier weg! Kirida helpen! Naar de politie! En
ik liep naar de voordeur van de school. ‘Shit!’ riep ik! De deur was dichtgevallen, en de sleutel zat nog in de buitenkant. Ik kon er niet
meer uit!


Ik had de hele school doorgelopen en nergens was een raam te vinden waar ik doorheen kon. Niet in de wc, of in het kantoor van de
directeur. Ik moest eruit, iedereen waarschuwen, en ervoor zorgen dat ze Kirida niet krijgen.


Opeens hoorde ik stemmen buiten, het waren mensen! Ik keek om het hoekje, zodat ze me niet konden zien. Het waren
politieagenten…


The Choice Is Yours[/i]


Wat moet Nancy doen?

A – Hard kloppen op het raam zodat de agenten haar zien!
B – Het brandalarm af laten gaan, en als de brandweer komt snel wegwezen!
C – Overnachten op school.

Zoals beloofd komt er een nieuw deel, iets eeder dan ik verwacht zou hebben, maar tijdens het maken ervan
kwam ik er weer achter hoe leuk zo`n verhaal maken eigenlijk is, en ben ik de tijd helemaal vergeten! Met maarliefst
44 stemmen is er gestemd hoe het verhaal verder zou gaan, en wat er allemaal gaat gebeuren zie je nu!


'Moet ik nou kloppen of niet?' dacht ik bij mezelf. Met een korte twijfel klopte ik toch maar met mijn vuist op het raam.



De agenten keken verbaast naar mij. Ze maakte rare gebaren en ik snapte niet wat ze bedoelde. De mannelijke
agent wees naar de hoofdingang van het gebouw, en ik liep daar zenuwachtig naartoe. 'Zoude ze boos worden,
en straks worden mijn ouders gebeld'. En op hoop van zegen stond ik voor de deur te wachten.


De agent kwam voor de deur staan en keek even naar mij. Terwijl de vrouwelijke agente de ramen controleerde of
ik niet had ingebroken in de school. Ik wees naar het slot waar de sleutel in zat, en de agent deed de deur open.


Het leek wel uren te duren. De agenten wouden alles van me weten. Of ik op deze school zat, waarom ik binnen zat,
waar ik woonde. De agent snapte het verhaal maar half en liet me met een waarschuwing gaan. 'De volgende keer zien
we het niet meer door de vingers mevrouw' zei de agent nog vriendelijk.


Toen ik naar mijn fiets liep zag ik een man staan die mij aan iemand deed denken. Hij bleek mij ook te kennen, want
hij keek geschrokken weg toen ik het hoekje om kwam gelopen.


Bij de fiets stond een dame met een rood met paarse jurk. 'Wie staan er zo laat nog bij de school?' dacht ik bij mezelf,
en pakte mijn fiets. Het slot lukte niet los en na wat trekken en duwen kreeg ik hem dan toch open.


De man en de vrouw bleken elkaar te kennen en begonnen tegen elkaar te praten. 'Ik vertrouw haar niet'
hoorde ik de man zeggen, zijn stem herkende ik, en opeens dacht ik bij mezelf: 'Ik weet wie dat is!'

Misschien zou je denken, 'Waar blijft de keuzemogelijkheid die ik moet maken?' maar ik heb even besloten dat
jullie deze keer niet mogen stemmen. Dat heeft als reden dat ik anders dit deel langer moest maken omdat
er nieuwe personages in het verhaal komen, en het heeft een beetje als reden dat ik zelf het hoofdverhaal had
bedacht, maar door jullie stemmen zijn we daar een beetje van afgedwaald :

Dit was alles wat ik had, volgende keer kunnen jullie stemmen!!

Wat leuk, en wat heb je er veel tijd ingestoken vandaag Super!!

:applaus :applaus

Bedankt allemaal

...Het is Jan, de leraar wiskunde en godsdienst die tegen haar sprak. Ik herkende zijn saaie grauwe stem
uit duizenden. Ik hielt de twee goed in de gaten. En vroeg mezelf af waarom Jan nu zwart haar had, terwijl dat
tijdens de lessen (gewoon) rood is...



Opeens pakte de vrouw een sleutel uit haar tas, en slopen ze samen de school in. Ik liep naar de hoofdingang
en haalde de sleutel uit de bloembak en liep ongezien achter het stel aan.


Ze stonden in het kantoor van de directeur maar toen ik door het raampje keek was er niemand meer te zien.
Langzaam liep ik door het kleine kamertje en voelde me heel machteloos.


Ik zag de vis staan die onze klas vorige maand had gevangen in het slootje voor mijn huis. Pierre heette hij, en
vroeg me al af waar de directeur de vis had gelaten.


Waar was het stel nou gebleven, er was nergens een deur te zien, en nergens waren kasten waar ze in of achter
konden staan. Ik zocht even snel door de papieren van de directeur in de boekenkast, en pakte het rode boek eruit.


De muur achter me viel weg en ik lag op de grond in een nieuwe ruimte. Toen ik iets verder liep sloot de muur
en zag ik een grote ruimte.


Er stond een grote klopt met daarop de tijd 5 over half één. Zouden ze daar Kirida voor nodig hebben, dat was
namelijk om twaalf uur morgen. Er stond ook een bordje met allerlei rare tekens. Wat het precies stond kon ik
niet zien, en ik liep dichterbij.


Opeens bewoog de vloer en de vloer onder het bordje viel naar beneden. Ik zag opeens dat er een trap
tevoorschijn kwam, maar wat zou daar zitten...

The Choice Is Yours

Wat moet Nancy doen?

A - Terug, straks komt de politie weer.
B - Ik ga naar beneden en verstop me daar tot het stel langskomt.
C - Ik ga zelf op onderzoek uit!

C

c