Ik zat op een bankje op het terras een zelf gekweekte meloen te eten en was al een tijdje gestopt met tuinieren, want als ik te lang door ga krijg ik last van mijn rug. Ik herinnerde me dat Helena zei dat zij en pimpel vandaag zouden koken. of ze hadden niks gekookt, of ze hadden wel iets gekookt en waren vergeten te vragen of ik kwam eten. Maar dat zou ik morgen wel zien, want ik zat naar een mooie sterrenhemel te kijken. Nu kon ik even lekker nadenken.

Ik had nog niet zoveel nagedacht over de moord van dr. Swart, maar ik had wel al een paar verdachten, hoewel er bijna geen bewijs was. Pientje bijvoorbeeld, het was raar dat ze bij de moord en de dood van avora aanwezig was. Zou zij misschien iets met de moord te maken hebben? Direct daarna verandere ik van gedachte dat ze dat nooit gedaan zou hebben. Want in de tijd dat ik haar kende was ze niet zo snugger geweest.
Ik had mijn meloen op en viel zonder dat ik het merkte in een diepe slaap.

Rex Bruin

Ik liep door het huis dat nog steeds chaotisch was. Je kan eigenlijk niemand vertrouwen toch? Ik kwam in de hal die behoorlijk leeg was Saskia tegen. Ze blijft een ongewoon persoon. Ik dacht ik pak mijn moment en ik ga vragen wie zij nou precies is en wat zij nou precies komt doen. ''Hey Saskia, niemand kent jou hier? Wie ben jij eigenlijk en waarom heeft mijn vader jou uitgenodigd'' zei ik beducht.


Mandy Coraal.

Gister was Avora ongelukkig aan haar einde gekomen. Dit ongeluk had weer het hele huis op zijn kop gezet. Verrassend genoeg was die Pientje weer als eerste ter plaatse. Ik vraag me af of ze echt zo dom is als ze zich voordoet.
Ik had mij gister maar wat op de achtergrond gehouden, ik kon zo'n vreemd ongeval niet in de weg laten komen van mijn relaxte dagje in dit enorme huis, toch? Ik kwam netjes aangekleed, en veel te laat, de eetzaal binnen om aan mijn ontbijt te beginnen.
'Wat ben jij laat. En waar was jij gisteren trouwens?' vroeg iemand die nog aan tafel zat.

Rosa Roodhart

ik werd wakker van de vogels die floten, met de gedachte dat ik het nogal frisjes vond in mijn kamer. Ik was namelijk even vergeten dat ik op het terras in slaap was gevallen. ik vroeg me af waar de meloen van gister was gebleven die ik op had gegegeten, maar ik kon de meloen nergens vinden. ik keek op mijn horloge hoe laat het was, het was al 12 uur geweest. Ik had even het gevoel dat de dood van Avora een droom was geweest, maar het had er zo echt uitgezien dat het geen droom kon zijn. Ik stond op en ging naar binnen om naar de eetzaal te gaan. Ik wou vandaag met paar mensen praten want dat had ik sinds het feest nog bijna niet gedaan.

Er zaten nog een paar mensen aan tafel met elkaar te kletsen en Rosa zat als enige nog te eten. Toen ik binnen kwam lopen moesten oppeens iedereen lachen. "waarom moeten jullie lachen" vroeg ik.
"nou rex, zei een iemand van de gasten, er kleeft namelijk een meloen aan je gezicht".
Ik was nog niet helemaal wakker dus toen merkte ik pas dat er inderdaad een meloen aan mijn gezicht kleefde

Rex Bruin

Ik ben op zoek naar die Pimpelmees, hij zal toch onderhand wel een plannetje voor mij hebben?
Zo niet, dan krijgt hij er nog van langs. Ik ga even op zijn kamer kijken, maar daar is niemand.
Ook zijn kamergenoot Inspecteur is Lauw is er niet.
Dan ga ik maar even kijken in de bibliotheek, is hij vast weer in één van zijn nerderige boekjes aan het lezen.
Maar hij zat ook niet in één van die luxe fauteuils van mijn broer.
Zou hij dan in de tuin zitten, achter, bij het bankje? Nee.
Maar vanuit de tuin zag ik dat hij in de serre zat, samen met Pientje.
Ik liep op hem af en zei: "Pimpel, kan ik jou even spreken?"
Ik keek Pientje aan: "Onder vier ogen graag."

Hélène Bordeaux

Niet te geloven dat ik dit doe, maar ik achtervolg Hélène.
Die ochtend, dat Avora was overleden en ze de kamer van Alex in kwam, liep ze, zonder iets te zeggen, de kamer weer uit. Ik stond op van het bed en keek waar ze heen ging. Dat was dus de kamer van Pimpel en kort daarna kwam ze er ook weer uit. Hij was er blijkbaar niet, maar ze was wel naar hem op zoek. Ik besloot haar dus te achtervolgen, je kan zo'n mens niet zomaar vertrouwen en nu sluip ik achter haar aan, de tuin in. Ik voel me net zo'n speurneus uit de film.
Die lelijkerd loopt de tuin in en we zien, op hetzelfde moment, Pimpel met Pientje in de serre zitten. Ze wil hem 'onder vier ogen spreken' dit betekent natuurlijk niets dan goeds, laat ik mijn speurtocht maar voortzetten, zodat ik hun kleine gesprekje kan bijwonen. Die twee zouden zomaar twee moordenaars kunnen zijn, die allemaal plannetjes maken om de volgende te grazen te kunnen nemen en dat laat ik niet zomaar gebeuren.

Mevrouw Elanoire Fuchsia

Ik liep stap voor stap door het huis ik zocht mijn moeder, want de relatie die wij hadden is de afgelopen tijden flink verminderd. Ik keek om mij heen maar ik zag mijn moeder nergens? Ik vind het zo jammer dat de relatie veel minder is geworden met mijn beide ouders. Helaas, kan ik de relatie die ik met mijn vader had niet meer redden, maar met mijn moeder wel toch? Ik ben ondertussen getrouwd met een militair, maar mijn ouders waren nooit op het huwelijk geweest, terwijl mijn vader mij weg moest geven. Dit verhaal wil ik kwijt aan mijn moeder.


Mandy Coraal.

Ik ben nog steeds in liefdesverdriet over de dood van mijn stiekeme geliefde Alexander. Maar niemand mag het weten. Ook Mandy mijn beste vriendin niet. Mijn geliefde Alex is dood en onlangs Avora dood. "Wat is dit voor villa" gil ik. Ik wil weten wie mijn grote liefde heeft vermoord. Ik verdenk iedereen!!! Ik ben boos. Terwijl ik naar boven loop raak ik de trapleuning aan die mijn lieve Alexander Swart ooit heeft aangeraakt.

Lieve Mint

Mijn vrouw sprong spontaan, uit het niets uit bed en rende naar beneden. Na een tijdje kwam ze hollend de trap op weer terug. Ze schudde me wakker en zei huilend in mijn nek: "Het is verschrikkelijk, gewoon echt vreselijk!!" Ze huilde op mij schouder al het verdriet uit dat ze had, en tegelijkertijd gaf dat me hoop dat er tussen ons echt een sterkere band kwam. Want de laatste jaren is het niet zo soepel in onze relatie gegaan.

Hoe dan ook, ik vroeg aan haar: "Waar, waar?!" "De muziekkamer!", reageerde ze. Dus ik greep mijn ochtendjas en snelde me naar beneden, en ik rende meteen de muziekkamer in. En daar zag de o zo onschuldige en lieve Avora Orange dood op de grond liggen met een grote plas bloed bij haar hoofd. En ik vroeg meteen aan een paar mensen:"Hoe heeft dit kunnen gebeuren?" "Nou ik hoorde van die persoon daar dat ze helemaal in de muziek van Pientje zat en begon te dansen en toen ze wilde lifte ging het fout, want er was helemaal niemand waar ze mee kon liften dus ze viel hard met haar hoofd op de grond en ze was opslag dood." Ik schrok me kapot van deze situatie en barstte bijna in tranen uit, maar ik hield het in.

En in mijn ooghoek merkte ik al gauw op welke arrogante man hier weer stond:"Inspecteur Grauw!" Ik kreeg echt een bloedhekel aan deze man! En daar ging hij weer hoor met:"Ik zal dit onderzoek wel leiden!" En ik zag ook al snel dat mijn maat Stan Groenewoud zich ook al aan deze man ergerde. Dus ik liep naar Stan toe en zei:"Vind jij deze man ook al zo vervelend?" "Ja, zeg dat wel. Maar ik ben moe dus ik ga nu.", zei hij en hij ging naar bed.

Een tijdje later was ik ook wel weer uitgekeken daar en ik liep de trap op naar de slaapkamer, en ik deed de deur open. M'n vrouw lag al te slapen, ik deed mijn ochtendjas uit en hing hem op aan de kapstok die aan de deur hangt. Ik kroop mijn bed in met een beangstigend gevoel, maar dat gevoel nam ik mezelf weg. Door mezelf in het bed om te draaien en mijn vrouw te omhelzen. En daar kwam het gevoel van onze groeiende band weer...

~Kolonel Peter van Geelen~

Toen Peter weer terug was gekomen van beneden, was ook hij weer in bed gekropen. Zijn ogen leken rood, maar niet nat. Hij had niet gehuild, maar het had niet veel gescheeld. Er was een warme golf door mijn lichaam gegaan, dit was de man van wie ik hield. Die gevoelige, doch standvastige, man. Ik had beseft dat het tijd was om onze liefde weer terug te halen, ons huwelijk te redden. Hij was naast me in bed gekropen en had zijn handen om me heen geslagen, het voelde vreemd. Het was ook zo lang geleden.
Inmiddels had ik me voorzichtig losgemaakt uit zijn omhelzing en was, in mijn zijden ochtendjas, naar de muziekkamer gelopen. Ik probeerde een blik te werpen op het tafereel daarbinnen, maar Grauw gooide de deuren voor mijn neus dicht met de woorden "Mevrouw, dit is voorlopig verboden toegang." Zuchtend begaf ik me naar de serre, waar ik genoot van het ochtendzonnetje.

Stephania Blaauw van Draet.

De volgende morgen lig ik te woelen in mijn bed.. Het gevoel over Avora is er nog steeds, Verdriet en pijn...
Weer heb ik die gedachte, diezelfde gedachte nog als 1 dag geleden: 'Waarom, waarom ben ik verdrietig, ik kende Avora immers heel weinig..' Ooit zal ik weten wat die gedachten was.. Maar nu niet. Ik kan niet meer slapen en loop naar beneden..
Beneden is die Saskia er weer, Wat haat ik haar! Gaat er door mijn hoofd... Ik loop door naar de serre.
Ik plof neer op een stoel en staar voor me uit.. 'Wat heb ik hier toch te zoeken..' Zeg ik tegen mijzelf
Toen kwam Saskia binnen.. 'Niet nu! Saskia! F*ikker op!' Maar nee, ik DACHT dat Saskia binnen kwam maar het was Helene, 'Hallo, goeie morgen.. Wat heb jij voor ochtend gehad zeg!' Ze ging zitten tegenover mij.. 'En.. Hoe vind je het hier?' Vraagt Helene met een stom lachje, 'Verschrikkelijk, ik kan hier bijna niemand vertrouwen.. En degene waar ik misschien goie vrienden mee kon worden is Dood!'
Het laatste woord schreeuw ik, om al die woede en haat uit mij te schreeuwen..
Toen kwam pimpel binnen.. 'Kom', zei Helene, 'Ja, is goed..' zei pimpel, Samen liepen ze de kamer uit, ''Waar zullen we zitten?'' Hoorde ik pimpel zeggen en ze liepen weg.. Ik stond verbaast te kijken.. Helene had hier gewoon gewacht op Pimpel om met hem een gesprek te starten.. Het was Zo duidelijk dat ze op pimpel wachtte..
Ik staar verder.. In mijn gedachten zweven nu 3 gedachten.. Nog steeds het zelfde als altijd.. Mijn neiuwschierigheid en 'Ik wil een nieuw betrouwbaar iemand ontmoeten..'

Sandra de la beige

ik stond op met de gedachte dat er moordenaars onder ons zaten, zaten ze al te beramen wie de volgende is of lieten ze het rusten en laten het lijken of ze niks gedaan. Ik was nog niet zoveel wijzer, maar vroeg of laat zou ik toch iets te weten moeten komen. Ik moest eigenlijk ook iemand in vertrouwen nemen, want in je eentje schiet je niet zoveel op. Ik ging de personeelskamer uit om wat te gaan eten in eetzaal.

Toen ik in de eetkamer aankwam zag ik dat saskia daar zat. ik had geen zin om bij haar te zitten dus ik pakte wat uit de koelkast en ging naar de serre om het daar op te eten. Ondertussen zag ik pimpel en helena door de gang lopen naar de bibliotheek. Wat zouden die twee nu weer gaan bespreken dacht ik bij mezelf, maar ik had geen zin om ze af te luisteren want ik had heel erg honger.

Bij de serre aangekomen zag ik sandra zitten. In eerste instantie wou ik weglopen, maar toen bedacht ik me dat ik iemand in vertrouwen moest nemen en sandra leek niet echt de persoon om iemand te vermoorden. Dus ging ik bij haar zitten en begon een gesprek.

Rex Bruin

Ook mijn beste vriend, Peter van Geelen, had een hekel aan die arrogante Inspecteur Grauw. Ik vertrouwde die man niet. Waarom wil hij zo nodig dit zaakje leiden? Omdat hij misschien zelf de moordenaar is en iedereen op een ander spoor wil zetten, zodat hij niet verdacht wordt? Dat laat ik niet gebeuren! Ik ga dit zaakje zelf uitzoeken! Maar dat kan ik niet alleen. Peter van Geelen, die wil me vast wel helpen. Vastbesloten liep ik naar hem toe. Hij was in de slaapkamer, alleen. “Heb jij het ook zo gehad met die ene Inspecteur Grauw” begon ik. Hij knikte. “Wij moeten dit zaakje zelf gaan leiden. Wij samen. Wij gaan erachter komen wie onze vriend heeft vermoord, Dr. Swart. Dus? Wat vind je? Doe je mee?”

Dominee Stan Groenewoud

De eerste moordronde

Pientje liep verslagen door het huis. Zoveel mensen verdachten haar van moord, terwijl zij in heel haar leventje nog nooit een vlieg kwaad deed. Ze keek naar de traptreden toen ze naar boven liep en snikte hardop. 'Ach, huilebalkje toch,' hoorde ze ineens iemand fluisteren van boven. Daar stonden vier schimmen. 'Wat.. wat is dit?' vroeg Pientje. 'Waarom doe je zo gemeen?' De vier schimmen keken elkaar aan en lachten met elkaar. 'Pientje, Pientje Perzik, toch,' zei één van hen luid lachend. Ineens werd er een loden pijp omhoog gehaald en hard naar beneden geslagen op Pientjes hoofd. Ze gilde nog één keer hard en lach daarna verslagen onderaan de trap. Vermoord. De vier moordenaars wisten op tijd te ontkomen.

Pientje Perzik is in de eerste moordronde vermoord. Zij was de roddeltante.

"nee, niet weer.." ik wilde wel in paniek zijn, schreeuwen. Maar mijn hersenen waren als verdoofd. Pientje had weer een gil gegeven. Verscheidene mensen renden om me heen, op weg naar het geluid. "Wie is het?" "Waar?" "Hoe?" Lukrake vragen, nog onbeantwoord. "Ze is dood.." hoorde ik opeens. Plotseling, als bij donderslag, besefte ik dat het weer was gebeurd. Ik rende over de overloop en bleef boven aan de trap staan. Onderaan lag Pientje, een grote plas bloed vormde zich rond haar hoofd. Ik dwong mezelf mijn hoofd af te wenden, maar toch bleven mijn ogen strak op het levenloze lichaam gericht. Dit kon ze zichzelf niet aan hebben gedaan, onmogelijk. Dit was moord.
Grauw was al snel ter plekke en hield iedereen op afstand van het lijk. Eindelijk deed mijn lichaam weer wat ik wilde, ik stapte langzaam achteruit. Weg van de trap, tot ik tegen iemand op botste. Ik struikelde en viel, net als degene die achter mij had gestaan. "Oh, het spijt me, ik.. Gaat het?" murmelde ik, waarna ik naar mijn hoofd greep, die een flinke klap had gekregen. Ik keek om en keek recht in de ogen van... (wie?)

Stephania Blaauw van Draet.

Het achtervolgen van Hélène en Pimpel had geen zin gehad, dus ik ging naar mijn kamer en lag op mijn bed. Ik kreeg het zelfs voor elkaar om weg te dommelen. Na een tijdje werd ik wakker van een geluid, geen idee wat, dus ik liep de gang op. Ik was nog half in slaap en had geen idee wat er allemaal gebeurde, tot iemand tegen me aan liep, waardoor ik met een smak om de grond terechtkwam. Door de steeds luider wordende klank van voetstappen, klonken de woorden:
'Oh, het spijt me, ik... Gaat het?'
Ik keek op. Het was Stephania en ze had haar hoofd tussen haar handen geklemd, zij was blijkbaar ook gevallen, maar was daarom haar gezicht zo bleek?
'Heb je een spook gezien of zo?' zei ik met mijn slaperige hoofd, maar toen realiseerde ik me waarom al die mensen op de gang waren. Het was geen spook... het was een lijk, nog een lijk!
Ik slikte en kroop naar de trapleuning, mijn benen wilde niet meewerken, dus ik trok me eraan omhoog. Pientje lag onderaan de trap, een plas met bloed had zich rond haar hoofd verspreid en een loden pijp lag een meter naast haar gezicht, waar de schrik en doodsangst nog op te zien was. Ik kon duidelijk zien hoe de inspecteur iedereen op afstand probeerde te houden, zelfs zijn gezicht was betrokken, verbaasd en misschien zag ik zelfs angst.
Ik kan heel wat hebben, ik ben een sterke vrouw, maar dat moment, werd alles me te veel. De pijn in mijn hoofd door de val, mijn overleden echtgenoot, alle verdenkingen in dit vervloekte huis en dan dit... Wat zullen ze nu weer denken? Wat zal er nu gebeuren? Complotten. Moorden. Wantrouwen. Ik kon het niet meer aan, ik kon hier niet meer tegen. Het werd voller en voller op de gang, ik kreeg te weinig zuurstof, ik stond op, ik wilde naar buiten, weg. Nu! Ik wist alleen niet meer hoe, want alles wat ik zag waren vlekken. Alles duizelde en ik voelde mezelf vallen, voelde mijn lichaam op de grond terechtkomen. Ik ben bang dat ik ben flauwgevallen, want ik weet niet meer wat er daarna gebeurde.

Mevrouw Elanoire Fuchsia

Ik liep verslagen door het huis. Waarom verdenken zoveel mensen mij van moord. Ik heb in heel mijn leventje nog nooit een vlieg kwaad gedaan. Toen ik naar boven liep zag ik een aantal schaduwen op de traptreden. Ik slikte hardop. 'Ach, huilebalkje toch,' hoorde ik ineens iemand fluisteren van boven. Daar stonden vier schimmen, maar ik zag niet wie dat waren. 'Wat.. wat is dit?' vroeg ik. 'Waarom doe je zo gemeen?' De vier schimmen keken elkaar aan en lachten met elkaar. 'Pientje, Pientje Perzik, toch,' zei één van hen luid lachend. Ineens werd er een loden pijp omhoog gehaald en hard naar beneden geslagen...........

Pientje Perzik - laatste post

Nog voordat Peter van Geelen wilde antwoordde, hoorde we een harde gil. We keken elkaar aan. Alweer kwam de gil van Pientje, dit verklaarde niets goeds. Als een dolle rende we onze slaapkamer uit en kwamen bij de overloop terecht. Onderaan de trap lag Pientje, een grote plas bloed vormde zich rond haar hoofd, een gruwelijk beeld! Eerst Dr. Swart, toen Avora en nu Pientje! Worden we hier één voor één uitgemoord? Al snel kwamen mensen op het gegil af en ook Inspecteur Grauw was snel ter plekke. “Jongens, rustig blijven. ” riep ik om de menigte te kalmeren terwijl ik iedereen op afstand hield van het lijk. “Laat mij maar Groenewoud” begon Inspecteur Grauw. “Ik neem het wel over, ik kan het wel alleen. Achteruit iedereen, allemaal rustig blijven!” Tot ergernis liep ik naar Van Geelen. “Zag je dat?! Die egoïstische arrogante zak! Dit laat ik niet nog een keer gebeuren!”

Dominee Stan Groenewoud

Ik zat nog steeds in de serre te staren toen Rex binnen kwam.. 'Hey, Sandra' Zei Rex een beetje onzeker, 'Hey Rex' Zei ik terug, 'Hoe gaat het met je?' Vroeg Rex,
'Van buitenaf zie ik er nog wel goed uit maar van binnen ben ik gesloopt! Ik heb me nog nooit in mijn leven zo rot gevoeld, jij?' 'Nee, ik ook niet..' Zei Rex
In die minuten die volgde werden we steeds losser, we gingen praten over de band met Swart, over familie en over speculatie's over wie een moordenaar zou kunnen zijn..
'Ik vind je aardig, Rex' Zei ik op een gegeven moment zonder er bij na te denken.. 'Ik jou ook.. Ik kan iniedergeval goed met je kletsen..' Lacht Rex een beetje.. Samen praatte we nog even verder.. Soms een giechel en af en toe verdriet kwam er in het gesprek.. Uiteindelijk was het al laat en ging ik naar bed.. 'Ik ga Rex' Zei ik 'Oke, doei!' We gaven elkaar een knuffel en ik liep naar mijn kamer.. 'Wat een goede nieuwe vried heb ik erbij!' Zei ik tegen Saskia toen ik binnen liep, maar Saskia was er niet.. Mmm Vreemd... Saskia is er vaak rond deze tijd wel.. Ik plofte neer op mijn bed en viel in slaap..
Ik droomde over Rex, dat hij een moordenaar was.. Hij wou mij ook vermoorden en..' De droom maakte ik niet af.. Zonder iets van de droom te herrineren werd ik wakker gegild.. het kam vandaan de trap.. Ik rende ernaar toe.. 'Alsjeblieft.. Alsjeblieft!' Denk ik terwijl ik naar de trap loop..
Het is al best druk als ik aankom en ik weet het weer: 'Er is iemand dood!' Denk ik.. Ik loop naar de ballustrade en kijk naar beneden.. 'Daar ligt Pientje, Zo onschuldig hoe ze kijkt ligt ze daar.. Rood van het bloed.. 'Nee!' Schreeuw ik uit! 'Ik haat dit huis!' Schreeuw ik in het gezicht van Saskia..
Als zij dood was gegaan had ik het minder erg gevonden! ik doe hetzelfde als bij Avora.. Ik ren naar mijn kamer en het wordt me teveel.. Daarna weet ik niets meer, ik denk dat ik in slaap ben gevallen..

Sandra De la Beige

Hoe enthousiast ik in het huis kwam zo gereserveerd ben ik nu. Ik wil weten wie mijn geheime liefde Alexander heeft vermoord. Mandy is de enige die ik nog wat vertrouw, want ik geloof niet dat zij haar eigen vader heeft vermoord.

Met Mandy ben ik in de biljartzaal als we ineens Pientje horen gillen. Ik schrik en mijn keu scheurt de biljarttafel. "Wat heeft ze nou weer?" brom ik. Mandy schrikt ook. We horen een hels kabaal, het is net of er iemand van de trap valt. We gaan snel kijken wat er is gebeurd. Daar lag Pientje.

"OK! Dit is geen toeval" roep ik. "Wie heeft dit gedaan!"

Lieve Mint