Geïnspireerd op Don’t Forget van Demi Lovato.
Mijn ogen, omlijst met de lange wimpers die jij altijd zo mooi vond, volgden al je gracieuze bewegingen. Waarom? Elke keer dook die vraag weer op, elk uur, elke minuut. Elke seconde die ik leefde vroeg ik me dat af.
En nooit had ik een antwoord.
Ik wist dat de tijd samen met jou ver achter me lag. De tijden dat we samen met onze vrienden in het gras lagen te klooien, de tijden dat we elkaar alles konden vertellen.
Ik miste die tijden. Met heel mijn armzalige hart.
Mijn halve leven was gebaseerd op het sprookje dat onze relatie heette. Elke ochtend wanneer ik de sms’jes las die je me had verstuurd, nestelde er een warm gevoel in mijn buik.
Elke dag wanneer ik me herinnerde dat jij bij mij hoorde, glunderde ik.
En altijd, altijd wanneer ik je zag, maakte mijn hart een sprongetje.
Misschien was ik naïef geweest, misschien gewoon dom. Alle sprookjes liepen ten einde, zelfs die perfecte versie van ons. Ik had geen idee waarom ik zo lang had geloofd dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven.
Wel dat het enorm veel pijn deed toen bleek dat het niet zo was.
Je lieve stem die zachtjes woordjes in mijn oor blies, voor de rest onhoorbaar. Hoe je zelfverzekerd mijn hand vast pakte en me leidde als ik aarzelde. Je gespierde armen die me dikwijls stevig en teder vastpakte.
Allemaal verleden tijd.
Je geloofde echt dat het weer goed tussen ons zou komen, dat we vrienden zouden blijven, merkte ik toen ik op die bewuste dag in je helderblauwe ogen keek.
Volgens jou zou het voor ons allebei uiteindelijk beter zijn als we verdergingen als alleen vrienden.
Je had deels gelijk.
Want in de dagen erna zag ik jou steeds verder opbloeien, terwijl ik net als de blaadjes van een bloem steeds verder verwelkte.
Ik wilde niets liever dan vrienden met je blijven, ook al was het alleen om bij je te zijn. Ik probeerde mijn verliefdheid opzij te zetten, echt waar. Maar ik kon het gewoon niet. Het zat te diep daarvoor. Dus was ik gedwongen om het contact te verbreken. Met jou, maar ook met alle anderen.
Daar stonden jullie dan. Als ik eerlijk was, deed het me pijn hoe snel jullie me vergeten waren. Al mijn vrienden, waarmee ik gelachen en gehuild had, gingen verder met hun leven alsof ik nooit bestaan had.
Jij ook. Alsof we nooit iets meer hadden gehad dan vriendschap.
En elke keer dat ik jullie zag, vroeg ik me af wat jullie zouden doen als ik plotseling tevoorschijn zou komen. Waarschijnlijk zou het voor jullie er niet beter op worden.
Dus bleef het bij kijken.
Het geluid van voetstappen, enigszins verstomd door het gras. Jullie keken allemaal tegelijkertijd op en op jouw gezicht verscheen de grootste glimlach van allemaal.
Ik vroeg me af of die er ook ooit in dat formaat was verschenen toen ik eraan kwam. Ik beet op mijn lip.
Nee. Nooit.
Tranen brandden in mijn ogen toen ik zag hoe ze jullie begroette. Ze ging naast jullie staan alsof het een gewoonte was en ze nooit wat anders had gedaan.
Mijn oude vrienden. Mijn ex vriendje. Ons oude gezamenlijke plekje.
Niets van dat alles was nog echt verbonden met mij. En zou dat ooit weer zijn.
Mijn plekje was in zijn geheel over genomen door het meisje. En dat was ook beter voor jullie, bleef ik tegen mezelf herhalen.
Jullie moesten me wel vergeten om verder te kunnen gaan met mijn leven. En wat maakte mij het uit?
Veel. Heel erg veel, als ik eerlijk was.
Maar dat was ik niet, niet tegen mezelf.
Als een van jullie mij had opgemerkt en vroeg waarom ik onze vriendschap zo plotseling had verbroken, zou ik zwijgen.
Waarom wist alleen mijn hart, niet mijn hersens. Waarom ik jullie toch bespioneerde? Mijn hersens wisten die reden, mijn hart wilde die ontkennen.
Omdat ik jullie niet los kon laten.
Jullie gingen gewoon verder met jullie leven, alsof ik nooit bestaan had. Mijn naam was uit jullie hersens gewist, onze foto’s waren alleen nog maar foto’s, de herinneringen die wij ooit samen hadden waren uit het geheugen verdwenen.
Bij mij was dat allemaal niet. En dat zou ook nooit gebeuren.
Waren jullie echt alles vergeten?
Laatst gewijzigd door marlinde op ma 23 apr 2012, 16:05, 2 keer totaal gewijzigd.