3.3 De derde eliminatieronde

‘Welkom bij alweer de derde eliminatieronde.’ Zei de stem. De kandidaten waren nerveus, je wist het maar nooit met het publiek.
‘Het publiek heeft weer gestemd en de winnaar van deze week is Hannah, je ontvangt 33 contactpunten. Mallory en Tipper, jullie ontvangen beide 25 contactpunten en Staci en Lucas ontvangen beide 8 contactpunten. Faith, Armani, Juul en Jean ontvangen geen contactpunten. Jean en Juul, jullie zitten in de gevarenzone. Dan beginnen we nu met stemmen.’

‘Lucas, wie zie jij het liefst op de rode stoel?’
‘Ik kies voor Jean.’ Zei Lucas knipogend naar Juul.
‘Mallory, wie zie jij het liefst op de rode stoel?’
‘Juul, sorry meid.’
‘Tipper, wie zie jij het liefst op de rode stoel?’
‘Jean, sorry dude.’
‘Staci, wie zie jij het liefst op de rode stoel?’
‘Ook ik kies voor Jean.’
‘Dennis, wie zie jij het liefst op de rode stoel?’
‘Jean.’ Zei hij recht voor z’n raap.
‘En als laatste Hannah, wie zie jij het liefst op de rode stoel?’
‘En ik kies Jean, sorry.’

‘Jean, je mag plaats nemen op de rode stoel.’ Sprak de stem. Zuchtend stond Jean op en nam plaats in de stoel. Het de tweede keer op rij, maar hij had er vertrouwen in dat de zijn medekandidaten hem er niet uit zouden stemmen.

‘Tipper, stuur jij Jean naar huis?’
‘Jean, ik mag je, maar er moet echt iemand uit, om die rede stuur ik je naar huis.’
‘Hannah, stuur jij Jean naar huis?’
‘Ja, sorry, ik krijg een beetje de kriebels van je.’ Hannah bloosde.
‘Lucas, stuur jij Jean naar huis?’
‘Ja, er moet iemand uit.’
‘Dennis, stuur jij Jean naar huis?’
‘Ik heb dezelfde rede, er moet iemand uit, dus ja, ik stuur je eruit. Hopelijk tot nooit meer ziens.’
‘Mallory, stuur jij Jean naar huis?’
‘Ja, ook ik stuur je naar huis. Je zondert je te veel af en ik kan slecht contact met je leggen. Sorry, maar het is je eigen schuld.’

Jean kreeg het spaans benauwd, nog maar één persoon te gaan en als die hem er ook uitstemde vloog hij er echt uit. Hij had dit niet verwacht. Vol spanning luisterde hij naar de laatste.
‘Staci, stuur jij Jean naar huis?’
‘Jean, ik ben het eens met de rest. Je zondert je af en je bent moeilijk bereikbaar. Laat me het zo zeggen, je bent een apart geval. Je bent niet echt gezellig in het huis en ik denk dat de rest je daarom naar huis stemt. Maar… Ik wil je nog één kans geven, misschien ben je wel een hartstikke leuk persoon, dus nee, ik stuur je niet naar huis.’
En last viel van Jeans schouders. Jean knikte vriendelijk naar Staci, maar de rest keek haar niet echt vriendelijk aan. Er was nog steeds niemand uit.