"Rustig maar, ik ben het", zeg ik tegen Suzy. Ze kijkt me geschrokken aan, gevolgd door een blik van herkenning. Gelukkig, ze heeft me door.
"Waarom ben je hier?", vraagt ze. Ze probeert het niet bot te laten klinken.
"Je bent de laatste tijd niet in het restaurant geweest, niet waar? Logisch, want die moordenaars bedreigen ons. Maar nu heb ik weer personeel nodig..", ik kijk haar smekend aan.
"Je wil dus dat ik kom helpen in de keuken?", ik knik heftig van ja. Inmiddels heb ik zo'n 10 mensen bij elkaar kunnen rapen. "Nou, ik weet het nog niet hoor. Ik wil niet te veel rond lopen. Er is volgens mij-"
"Helen! Helen!", wordt Suzy grof onderbroken. Ik kijk de gang in en zie Dave op me af komen rennen. Hij stapt zonder pardon de kamer binnen en kijkt naar Suzy die nog steeds op bed zit. "Dag mevrouw. Ik weet niet waar jullie het over hadden, maar ik moet Helen echt even spreken", Dave trekt me al half de kamer uit.
"Ga je me helpen?", roep ik nog naar haar over mijn schouder. Ze geeft antwoord* en de deur klapt achter ons dicht. "Wat is er zo dringend, Dave?"
* Suzy, wat is je antwoord?
![:D :D](./images/smilies/msp_biggrin.png)
~ Helen Wane.