Leukk n_n

Jaa, een standaard reactie maar meer kan ik niet bedenken x'D

Nice =D

Idd nais ;o
Niet voor haar
maar je begrijpt het idd wel ;p

Awesome D:

Ja, misschien is wat er gebeurt niet zo awesome, maar het verhaal is dat wel D:

Leuk (falende reactie ;P)

2. It Isn't The Same Anymore (door Eline)

De schommel ging heen en weer, heen en dan weer terug. Stil zat ik voor me uit te staren en ik wilde geloven dat er helemaal niks was gebeurd. Natuurlijk was dat juist omgekeerd, er was juist teveel gebeurd. Zoveel, dat ik het allemaal niet meer terug kon halen. Wel dacht ik aan Nick en aan de leuke tijden, samen met hem.


Samen door de tuin heen, ik op de schommel en hij met zijn knap gezicht tussen al die prachtige bloemen. Toen hadden we nog geen eens het idee om aan kinderen te beginnen. Hoe kon alles verpest zijn door maar een wens!


Ik voelde de warme tranen weer lopen. In mijn hoofd spookten wel honderd leuke herinneringen aan
ons. Ik keek naar de lucht, die me deden denken aan nog een herinnering, toen alles nog goed was.


Hand in hand liepen we over het grote grasveld. We lachten allebei en maakten veel grapjes. Hij tilde mij op, ik probeerde hem op te tillen, maar het was natuurlijk wel te verwachten dat ik dat niet kon. We lachten allebei even hard om zulk soort dingen.


Ik was weer met mijn gedachten in de tegenwoordige tijd, maar het liefst zat ik nu nog in die leuke herinnering. Ik had die gedachten met Nick willen delen, maar ik was zo lomp om tegen hem te zeggen dat het allemaal aan hem lag dat het kinderen krijgen gewoon niet lukte. Opeens kwam er een groot schuldgevoel naar boven. Hoe had ik het ooit in mijn hoofd gehaald?

o mooi geschreven

Omg zielig. :"(

mooi geschreven!

Mooi geschreven idd

Leuk! =D

Dankje

Ik ga maybe H3 online zetten.. Maybe.. Eerst moet Marlinde reageren
Ahaha, dan moet je nog heel lang wachten :l
Maarjaa, Marlinde's mening is het belangrijkste, ik heb haar inhoudelijke berichten nodig ^^

En daar ben ik dan ;P
Ik ben het stiekem wel eens met de anderen hoor, jij kan net zo goed als Elisa schrijven Eline ;o
Je merkt het gelukkig ook bijna niet dat het door twee verschillende mensen is geschreven, wat je meestal
wel merkt. En Rosalie moet nou niet wéér gaan huilen hoor ;o

3. The Only Chance (door Elisa)

Het was avond, en ik besloot om Stone Sour nog eens uit te laten. Ik voelde me een stuk beter nu ik door de uitgestorven straten van Appaloosa Plains liep. Natuurlijk had ik mijn excuses aan Nick aangeboden, maar ik wist dat het hem echt gekwetst had. Daarom was ik ons huis uit gevlucht.


Toen we in het park waren aangekomen, maakte ik Stone Sour los, en ging op een van de bankjes zitten. Ik staarde naar de donkere lucht waar eindeloos veel sterren te zien waren. Waarom was het leven zo moeilijk? Ik verachtte mezelf om wat ik tegen Nick had gezegd, maar het was de waarheid. Hopeloos dacht ik na. Ik had er werkelijk geen idee van wat ik zou moeten doen, ik wilde Nick niet kwijt, maar een kindje.. ik wilde het zo graag. En ik wist, tot mijn grote schaamte, dat ik een kindje zou verkiezen boven Nick.


'Mag ik erbij komen zitten?' vroeg iemand in een keer, waardoor ik opschrok uit mijn gedachten. Omdat ik niet in staat was om iets te zeggen, knikte ik maar. 'Dus.. Sinds wanneer laten mensen hun honden om middernacht nog uit?' Ik haalde mijn schouders op. 'Sinds hun baasjes liever niet thuis zijn.' Met opgetrokken wenkbrauwen keek de man me aan. 'Ik.. nou, het is nogal.. moeilijk..' Toen gooide ik alles eruit, wat veel makkelijker leek nu ik het tegen een vreemdeling kon vertellen, niet iemand die het zou beoordelen vanuit mijn oogpunt. 'Mijn man en ik zijn drie jaar geleden getrouwd en.. nou, ik hou heel veel hem maar..'


'Nou.. een paar dagen geleden deed ik weer een zwangerschapstest, en hij was alweer negatief..' De man keek me vragend aan. 'Het lukt al jaren niet om zwanger te worden.. en een paar dagen geleden, na die test, heb ik hem er de schuld van gegeven.. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van hem, en ik weet dat hij er niets aan kan doen, maar..' Ik haalde mijn schouders op, ik wist het gewoon niet meer. Toen barstte ik alweer in tranen uit.

Ik voelde hoe hij zijn arm om me heen sloeg, en gek genoeg, vond ik het fijn. Ja, het was gestoord dat ik hier met een volslagen onbekende zat te knuffelen, maar het voelde zo vertrouwd.


En toen keek ik hem aan. Stel.. Stel dat ik met hem wel een kindje kon krijgen? Nee, ik had Nick, en ookal kon hij me geen kinderen geven, hij bleef toch mijn man. Maar het verlangen naar een eigen kindje was sterk, zo sterk..


Dat ik mijn lippen op de zijne drukte. En op dat moment voelde het zo goed, dat ik zelfs niet meer aan Nick dacht.

0_o

Dat hadden we kunnen verwachten van Rosalie.
Stiekem vond ik die man best grappig;

Dus.. Sinds wanneer laten mensen hun honden om middernacht nog uit?'

Dat zorgt ervoor dat ik die man iets minder eng vind, als hij dat gezicht op dat 1na laatste plaatje maar
nooit meer trekt in dit dagboek ;p

^ Idd

Oi oi oi, arme Rose. En vooral arme Nick.

^^ Haha, ik ging strak om je reactie

Maar leuk dagboek, ik volg het Alleen, wat is Rose naïef.

^ tja...

oke, ik zeg geen leuk meer, dus ik zeg mooi!

Hoezo naïef? ;p

Maar dankje allemaal! :3
Morgen komt er weer een update, dit dagboek is alweer bijna afgelopen, want we moeten nog 2 hoofdstukken maken, en dan hebben we alles al gemaakt, al staat er nog niet eens de helft online