---
Hoofdstuk 7 - Een wolk met gebeurtenissen
Samenwonen met Strawberry was ongelooflijk makkelijk. Zij werkte overdag thuis aan haar beelden, terwijl ik op kantoor stukken voor de krant schreven. We zorgden ervoor dat we elkaar vaak genoeg zagen, en met haar had ik nooit het gevoel dat ik in een sleur zat. Ik hield zo erg van mijn lieve Strawberry. Het was raar, ik dacht dat ik nooit van een ander zou houden. Maar ik had mijn verdriet een plaats weten te geven en ik keek nu naar de toekomst.
‘Ice, waarom wilde je nou zo graag nu naar dit park?’ vroeg Strawberry. Ze pakte zachtjes mijn handen en ik werd knalrood. Ik wist niet hoe ik dit moest aanpakken, aangezien ik zoiets nog nooit gedaan had. Onzeker pakte ik het doosje vast in mijn broekzak. Hoe deden die jongens op tv dat? Zij hadden altijd de juiste woorden, maar ik niet. Ik keek in Strawberry’s ogen en toen wist ik het.
Ik liet me zachtjes op een knie vallen en hield haar het doosje voor. Met grote ogen keek Strawberry me aan. ‘Wil je met me trouwen?’ vroeg ik. Meer hoefde ik niet te zeggen. Strawberry gilde een harde ‘ja’ en omarmde me stevig. We wisten allebei niet of we er klaar voor waren, maar het was nu of nooit.
We hadden best wel veel mensen uitgenodigd naar ons huis voor onze bruiloft, maar we wilden natuurlijk met iedereen delen dat we een getrouwd paar waren. Snow wist ook veel van zijn vrienden mee te nemen waardoor de bruiloft een grote mix vol mensen was.
‘Ben je er klaar voor?’ vroeg ik Strawberry zachtjes. Iedereen was er, en nu gingen we toch echt trouwen. ‘Ik ben er klaar voor, als jij er klaar voor bent.’ Fluisterde Strawberry terug. Ik knikte en vroeg toen iedereens aandacht. Het begon al donker te worden; we wilden graag bij maanlicht trouwen.
De bruiloft ging als in een flits aan me voorbij. Ik had alleen maar aandacht voor de vrouw tegenover me en niemand anders. Iedereen om me heen had een goede tijd, en daar ging het om. Ik had mijn bruiloft op geen andere manier gehad.
Na het feest was het al vroeg in de ochtend maar Strawberry en ik gingen nog even door. In onze slaapkamer.
Het duurde dan ook niet lang of Strawberry voelde zich misselijk en wat bleek: ze was zwanger. We wilden erg graag een kindje, en we waren allebei benieuwd hoe hij of zij zou zijn. We hadden de babykamer al snel ingericht en konden niet wachten op ons kindje.
Strawberry stond er op dat ze een beeld uit ijs van mij maakte. Ze wilde namelijk uit proberen of ze mijn gezicht kon beeldhouwen… in ijs. Ik vond alles best, ik was ook best wel benieuwd wat het resultaat zou zijn.
Toen het beeld klaar was riep Strawberry me naar haar werkplek. ‘Kijk Ice! Hier is je ijsbeeld!’ gniffelde ze. ‘Haha grappig,’ mompelde ik. Maar ik moest toegeven, het beeld zag er prachtig uit. Ik kuste haar op de wang. ‘Mooi hoor lieverd!’ Strawberry glimlachte. ‘Ik moet even naar de wc,’ zei ze toen en ze liep weg.
Plotseling hoorde ik een gil. ‘Ice!’ riep Strawberry wanhopig, zo snel mogelijk rende ik naar de badkamer.
‘De baby komt! De baby komt!’ Ik schreeuwde ontzettend hard. Ondanks dat ze helse pijn had bleef Strawberry beleefd. ‘Ice, stop met gillen als een klein meisje en help me!’
Na een hectische bevalling die vooral in de war werd gebracht door een panische vader was onze dochter dan toch eindelijk ter wereld gekomen. Kleine Sugar Ice was een gezonde sterke meid met twee glinsterende ogen.
---
Sorry voor de nogal hectische update, maar ik wilde hem gewoon afschrijven zodat ik weer kon spelen ;p
