Ik zat ergens op een tafel en Rini stond naast me.
'Ik ga naar bed.' Zei ze en liep weg. Het feest was eigenlijk niet zo heel boeiend, helemaal opgedoft voor niets.
Ik stond op en rekte mijn benen. Langzame muziek kwam uit de speakers, dé muziek voor stelletjes.
Geïrriteerd liep ik de deur uit en stak een sigaretje op. Ik zag Shino staan.
'What's up?' Zei ik en graaide in mijn tas. Een fles sterke drank kwam eruit en ik nam een slok.
Shino staarde me geschokt aan.
'Drink jij?' Vroeg hij en ik knikte.
'Zo is er misschien nog iets aan. Moet jij niet bij Sakura zijn?' Zei ik en nam nog een slokje, het brandde in mijn keel. Hij haalde zijn schouders op.
'Mag ik ook wat proberen?' Vroeg hij. Ik gaf hem de fles.

-Miki Domoto-

Oké, het is iet wat weird, maar er komt een dubbelstemronde geval, dat betekend dat er twee dood gaan. ;D
-------------
Shinju en Naomi zaten rustig in de kamer, ze hadden een beetje ruzie.. Het was niet heel erg ofzo. "Weetje, ik mag je niet.." Zei Shinju opeens, Naomi werd bozer na al die opmerkingen van Shinju en ze greep naar Shinju's keel, natuurlijk liet Shinju zich niet kennen en deed ze hetzelfde.. Na een tijdje stikten ze, ze waren dood..

-----
Naomi & Shinju zijn dood. ( Kben effe hun dubbelrollen vergeten, en door wie ze gespeeld worden.. Dus jah.. dat edit ik zo wel.)

Ik kwam nog steeds sacherijnig van mijn kater de slaapzaal uit. Mijn zus Shinju had mijn stijltang gestolen en ik wou hem terug.
'Shinju, als je zegt waar je bent ga ik je niet slaan!' Schreeuw ik en kom stampend de trap af. Ik kijk om de hoek van de woonkamer en zie Shinju en Naomi.
'Shin, geef dat ding terug!' Zeg ik en duw haar tegen haar schouder. Shinju geeft erg veel mee en valt van de bank af. Dan zie ik haar bleke, ietwat blauwe gezicht. Ik kreeg het benauwd en werd warm.
'Shinju?' Zei ik zacht en voelde haar pols. Niks. Ik begin te huilen en val op mijn knieën.

-Miki Domoto-

En weer was het een stuk rustiger in het huis. Noami en Shinju hadden elkaar gewurgd. Geen idee waarom, maar het was nou eenmaal zo. Je voelde de spanning duidelijk in het huis hangen. Het feest van zaterdag was nogal gefaald, waarschijnlijk omdat niemand echt in de feeststemming was. Ik zuchtte en pakte mijn gitaar. Rustig speelde ik een paar deuntjes terwijl ik de slaapzaal rondkeek. Taiki zat zoals gewoonlijk een boek te lezen en wat Shino aan het doen was,, tja.. Opeens dacht ik aan een paar weken geleden toen Hotaru hier naast mij zat en ik voor haar speelde. Een traan liep over mij wang. Het leven leek gewoon geen zin meer te hebben.

-- Takeshi Tako --

'Aaahhh shit!' zei ik zachtjes. Ik wilde het niet toegeven, aan niemand en vooral niet aan mezelf, maar ik was doodsbang. Ik liep zachtjes weg uit het huis. Het mocht eigenlijk niet, maar ik had wat ruimte nodig. Als verdwaasd liep ik door de straten. 'Wat moest ik doen?'

- Chiyo

Rillend lag ik op mijn rug, ik kon niet slapen van al die moorden.. Ik pak de deken en trek die nog hoger op, buiten hoor ik de wind langs het huis suizen. Ondanks mijn angstwerd ik slaperig, maar
ik durfde niet in slaap te vallen.
Trillend sta ik daar, het was donker in de kamer, ik zag geen hand voor ogen. Plots komt er iets naar me toe, ik knijp mijn ogen samen om beter te kunnen zien wie het zou zijn. "Sakuraaa!", gilt de stem
plotswling
Net niet gillend wordt ik wakker, ik tril over mijn helelijf. God wat was ik bang.

~.~Sakura Karamiga ~.~

Ik plofte op een bank, en keek in het rond. Ik pakte mijn mobiel. 'Waar the hell ben je..' smste ik naar Chiyo. Ik miste hem, ik zag hem nauwelijks. Er was weer veel gebeurd, en ik was bang dat ik de volgende werd, de moorden waren een tijdje gestopt, maar mensen vermoorden elkaar. Ik moest een luchtje scheppen, en pakte mijn jas, en liep met tranen in mijn ogen naar buiten. Het regende, en het was ijskoud, mijn dunne jas kon de kou niet tegen houden en het leek alsof ik bevroor, maar ik moest buiten blijven, anders vond echt iedereen me een mietje.

- Kimmiko Chan

Het was koud buiten en het regende. Ik had het ijskoud. Rillend liep ik naar de keuken om lekker wat warme chocolademelk klaar te maken voor mij en Takeshi. Rustig liep ik weer naar de jongensslaapkamer en bracht Takeshi's zijn chocolademelk. Ik ging op bed zitten en pakte een deken die ik over me heen deed om het warm te krijgen.

-Taiki Doto-

Ik was die nacht weggebleven, hier was het tenminste veilig. Tenminste zo voelde het. Ik had geslapen in een leegstaand huis, en ik was helemaal koud geworden. Kimmiko had ge-sms't maar ik durfde niets terug te sturen. Wat als ze me kwam halen? Ik wilde liever hier blijven. Ik was stijf en ik had honger, maar de angst hield me weg van dat vreselijke huis wat ik nooit een thuis kon noemen. Ik dacht aan Chiya, en liet me vallen op de vloer. Op het moment was ik een hulpeloos hoopje mens, en ik deed niets om daar iets aan te veranderen.

- Chiyo

'Mag ik alsjeblieft mijn broer opzoeken? Ik wil weten hoe het met hem gaat en zo...' vroeg ik.
'Hm...voor één keertje dan. Ik werd je toch een beetje zat, je bent te druk voor de hemel.' antwoordde ze.

Voordat ik kon juichen, duwde ze me naar beneden. Ik viel op de grond, maar het deed geen pijn.
Logisch natuurlijk.
Ik keek om me heen. Mensen die naar huis gingen...mensen. Ik stond op en zweefde naar een verlaten plek. Ik zag een huisje en zweefde er naartoe.

Toen ik binnenkwam zag ik een mens liggen. Was hij dood?
Wacht eens, hij kwam me bekend voor.
...Dat kon toch niet?
'...Kan je me...horen?' vroeg ik.

-De geest van Chiya- (Ja dit mag vanaf nu, check het vragentopic. =D)

Hij had toegestemd, hij had toegestemd! Ik juichte en zweefde weg van de grote poort en kwam op aarde terecht. Maar ik had wel het gevoel als ik er niet hoorde, alsof ik niet thuishoorde in die wereld. Het voelde niet goed, alsof je groeipijn over je hele lichaam had. Ik schudde die gedachte weg, want ik zou diegenen bezoeken die me het dierbaarst waren. Toch was ik ergens wel bang dat ze me niet meer zagen als wie ik was, dat ze me niet zouden accepteren... Ik rilde bij die gedachte - voor zover doden konden rillen dan.
Alles kwam zo vreemd over, alsof het niet echt was. Maar toen ik eindelijk de gezichten had gevonden die al sinds mijn dood door mijn hoofd spookten, was ik opeens niet meer zeker van mijn stuk. Ik zag ze verward en bang naar me kijken. En toen zweefde ik terug weg. Doodsbang.

- Hotaru Kiun's geest

Ik keek op, maar zag niemand. Ik had toch echt die stem gehoord! Ik had gehuild, maar dat mocht niemand weten. 'Oh fijn, ik ben gek geworden.' zei ik bij mezelf. 'Ik hoor stemmen. Oh en ik praat in mezelf. Dat is twee punten dan voor de gekheid.' Plotseling voelde ik een hand op mijn schouder, iemand kneep zachtjes. Ik keek geschrokken naar de plaats waar iemand zou moeten staan, maar er was niemand. 'Okay, ik begin nu best wel bang te worden,' fluisterde ik.
'Chiyo?' hoorde ik toen. 'Ik heb je zo gemist, Chiyo'

- Chiyo

Ik zat met Taiki op zijn bed en kop warme chocolademelk te drinken. Ik had ook een deken om me heen geslagen. Opeens zag ik iets. Het leek op.. Hotaru! Nee, dat kon niet. Hotaru was er niet meer en ze zou ook nooit meer terugkomen. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen. Haar beeld was verdwenen. Had ik het me verbeeld, of had ze daar echt gestaan?
'Takeshi, wat is er?' vroeg Taiki.
'Niks, niks, laat maar,' antwoordde ik afwezig.

-- Takeshi Tako --

Mijn kleren waren doorweekt, en zo zwierf ik over straat. Mijn mascara en oogpotlood waren helemaal uitgelopen. Morgen ging ik maar niet naar school. Ik had er totaal geen zin in. Ik miste Chiyo, mijn hart stierf langzaam. Ik zakte op de grond, en ging tegen de muur aan zitten. Ik pakte ene pakje sigaretten, en probeerde hem aan te steken. Wat lastig ging, door de regen. Eindelijk was hij aan, en nam ik een paar trekjes, ik deed langzaam mijn ogen dicht. Ik mistte chiyo zo erg..

- Kimmiko Chan

Er knipperde iets, en ik zag vaag Chiya. Maar niet Chiya zoals ze was, er was iets anders aan haar. Iets waar ik m'n vinger niet op kon leggen. Zo snel als het beeld er geweest was, was het ook weer weg. 'Chiya?' kraakte ik.
'Chiyo...' Haar stem brak halverwege mijn naam. 'Oh man, ik ben echt gek geworden hè?' vroeg ik. Chiya lachte schokkerig. 'Dat was je altijd al! Ik weet niet... ik ben gewoon terug. Gekker dan normaal ben je in ieder geval niet.' Ik beet op mijn lip. 'Dat vind ik moeilijk te geloven.' 'Dat is niet erg hoor,' zei ze, en even zag ik mijn glimlachende zusje. 'En nu?' vroeg ik toen. 'Je moet naar je vriendin... Kimmiko.' zei Chiya. 'Oh,' zei ik zachtjes.
'Kom op broer, ze heeft je nodig!' Ik keek naar mijn grote voeten. 'Ze wil me vast niet meer, Chiyo de huilbaby.'

- Chiyo

Ik lag rillend in bed. Door de moorden was ik mezelf niet meer en was ziek, een soort zenuwachtig gevoel gierde door mijn lichaam, ik was altijd nat van het zweet en een emmer stond naast mijn bed om in over te geven. School was onmogelijk geworden, geestelijk en fysiek veel te uitputtend. Ik rolde in mijn bed om en stond op. Wankelend liep ik de overloop op om een glaasje water te halen. De lucht werd opeens koel, alsof iets langs me raasde. bang keek ik om me heen maar zag niks. Ik liep waaks de trap af, op de laatste trede weer een zucht wind. Ik raakte uit balans en struikelde over mijn voet die vervolgens dubbel ging. Vloekend hinkte ik vermoeid de keuken in en pakte een glas water, schoof aan tafel en nam een slok. Een zacht geneurie klonk door de kamer en de lucht werd weer koel. 'Miki...' fluisterde iets in mijn oor.

-Miki Domoto-

Vermoeid hang ik in de rolstoel, doordat ik gister nacht geen oog dicht kreeg was ik helemaal
op. Ik wilde naar Shino toe.. Vertellen dat ik van hem hou. Hem knufellen.. Zoveel dromen.. Ik sluit mijn ogen een paar secondes om kracht te krijgen en rolde de rolsto naar buiten... Wat ik daar aantrof was een rokende Shino..

~.~ Sakura Karamiga ~.~

'Tuurlijk wil ze je wel! Ik...Ik voel het. Ze huilt nu misschien wel..Je moet naar haar toe. En ik ga met je mee. Kan je de 'nieuwe' Chiya aan d'r voorstellen, haha!' zei ik. Ik was blij dat ik eindelijk weer mijn broer kon zien. Ik kon niet wachten om de rest te zien. Ik had ze heel erg gemist...

~De geest van Chiya~

'Maar... m'n ogen zijn rood, wat als ze me een loser vindt?' Chiya zuchtte zacht. 'Chiyo, hou toch op man. Je bent geen loser.' Ik durfde niet op te kijken maar ik knikte zachtjes.
'Mooi, en ga nu maar eens naar je vriendin!'
Ik liep naar buiten, en werd meteen helemaal nat. Ik mompelde wat lelijke woorden en liep richting huis, of tenminste waar ik het huis verwachtte aan te treffen. Ondertussen keek ik om me heen; zoekend naar Kimmiko. Of in ieder geval een bekend gezicht die me de weg kon wijzen.

- Chiyo

Vaag staarde ik door de harde regen, een silhouet, dat me bekend voor kwam passeerde me. "Chiyo?" Huilde ik. Hij knikte en riep: "Ja, ik ben het." Ik stond op, en rende in zijn armen. "Ik heb je zo gemist." Wazig zag ik dat zijn ogen rood waren. Wat mooi, een man die zijn emoties toont. "Ik.. ik tkazie Chiya weer, ze is bij me." Ik legde mijn hand op zijn borstkas net waar zijn hart lag. "Wat mooi." Ik geloofde altijd al in het paranormale, niet dat ik het zelf bezat. Ik drukte een kus op de mond van Chiyo. "Ik heb je zo gemist." Snikte ik. Hij legde een arm op mijn schouder. "Ik jou ook."

- Kimmiko Chan