Leuk!!

Weerzien (deel 2)


'We komen net terug van de begrafenis,' zei Jacob. 'Ik vermoedde al zo iets, het spijt me zo dat ik het niet kon halen. En Larissa en Jamie? Komen zij er zo aan?' Jacob zuchtte en Chris liep weg zonder nog een woord gezegd te hebben tegen haar halfzusje. 'Ze zijn niet gekomen.' 'Wat? Hoezo niet gekomen?' 'We hebben van jullie alle drie niets gehoord, dus..' 'Nou ik ben hier nu, maar.. Ik kan gewoon niet geloven dat ze niet gekomen zijn. Wat verschrikkelijk,' zei Maud. Jacob haalde zijn schouders op. 'Misschien betekende ma voor hen niet hetzelfde als voor ons.' Even was het stil tot Maud merkte dat Chris weg was. 'Chris is naar de paarden?' Jacob knikte. 'Ik volg haar even, ok?' zei ze tegen haar broer en ze liep de stallen in.


'Hee Chris, ik hoorde net van Jacob dat de Larissa en Jamie niet gekomen zijn. Wat erg.' 'Jij hebt anders ook niets van je laten weten,' zei Chris terwijl ze de hooivork wegzette. 'Pardon? Ik ben er nu toch? Ik kon er niets aan doen dat m'n vlucht gecanceld werd.' Chris reageerde niet en draaide zich om. 'Kun je zorgen dat je binnen een uur weg bent, je auto staat ontzettend in de weg,' zei ze nog voordat ze naar de paarden liep.' Mauds mond viel wederom open van verbazing. Wat heb ik haar aangedaan? vroeg ze zich af. Bovendien wou ze eerst helemaal niet binnen een uur vertrekken, haar plan was juist om een nachtje op de boerderij te blijven, maar als het op deze manier moest..

Gemengde gevoelens


Maud had aangeboden het diner te maken en onmiddelijk toen ze in de keuken kwam wist ze dat het geen makkelijke opgave zou worden. De koelkast was slechts gevuld met kant en klare maaltijden of verpakte erwtensoepen en hutspotjes. Ze besloot van alle restjes een soepje te maken en riep daarna Chris en Jacob naar binnen. Het diner verliep niet al te soepel. Er werd bijna niets gezegd en elk gesprek wat Maud probeerde te beginnen liep dood. 'Ik euh.. ik zou vanavond graag in m'n oude kamer willen slapen.' Chris keek op. Maud wou blijven? Dat had ze niet verwacht, maar ze liet zich niet kennen. 'Je doet maar.' 'Ik loop zo wel even met je mee,' bood Jacob vriendelijk aan.


Zoals beloofd liep Jacob mee de oude trap op, voor hem een alledaags ritueel, voor Maud een hele beleving. Vroeger liep ze elke dag deze trap op die er in haar herinneringen veel mooier uit zag. Alles in dit huis leek verouderd, de meubels, de muren en vooral haar halfzus en halfbroer. Eenmaal boven opende Jacob de deur van Mauds oude kamer. Haar bed stond er nog, haar radio, kledingkast en alles wat haar slaapkamer zo eigen maakte waren vervangen door een oud bureautje met een computer er op. 'Ik help Chris nog even met de paarden,' zei Jacob en hij draaide zich weer om. 'Wacht even, alsjeblieft,' smeekte Maud. 'Kun je me alsjeblieft vertellen wat ik verkeerd heb gedaan in Chris' ogen?' Jacob haalde zijn schouders op. 'Trek je er niet te veel van aan. Chris is erg veranderd de laatste jaren en ze heeft zo haar problemen.' 'Problemen?' 'Misschien moet je dat aan haar zelf vragen, maar maak je niet te druk.' Maud knikte. 'Ok, bedankt.'


'Kom op Heaven, we gaan even een ritje maken,' zei Chris tegen de oudste knol uit de stal. Heaven was het paard van haar moeder, altijd al geweest. Ook zij werd er niet jonger op en wedstrijden deed ze al lang niet meer. Chris opende de staldeuren en ging op de rug van het oude paard zitten. Daarna verdween ze in de duisternis van de nacht.

Vet stoer!!

Waterkant


Maud gooide de deken van haar af en ging op haar bed zitten. Ze klopte het kussen op en dacht aan vroeger. Vroeger, toen alles nog goed was. Ze zou dan zo naar beneden zijn gelopen waar haar moeder dan al een lekker ontbijtje had gemaakt. Jamie zou waarschijnlijk al buiten aan het spelen zijn met Jacob of Larissa en Chris zou vast aan het paardrijden zijn met Mauds vader. Maar nu.. Chris en Jacob waren waarschijnlijk al aan het werk. Ze zou beneden komen in de oude, ongezellige woonkeuken en met een beetje geluk zou ze nog een verse boterham kunnen vinden. Maar vandaag liet ze zich niet van het veld slaan, ze ging genieten van haar vakantie in Australië voordat ze weer terug moest naar New York.


Met haar laarzen, met hak trouwens, daar kon ze wel op lopen na jaren op de boerderij, liep ze richting de stallen. Heaven graasde buiten in de wei en Chris en Jacob waren weg met Rayton en Bryson, wist Maud, dat betekende dat er nog één paard in de stal stond.


'Hé Ocean,' groette Maud het paard. 'Hebben ze jou ook al in de steek gelaten?' Ze nam één van de wortels die ze meegenomen had uit de koelkast en voerde het aan het paard. Ze aaide Ocean haar hoofd. 'Wat een mooi paard,' fluisterde ze. 'Zullen wij ook maar eens naar buiten gaan? Waarom zou de rest wel mogen en wij niet?' grapte ze. Maud dacht dat ze het paardrijden nog wel onder de knie had maar het bestijgen van Ocean ging niet zonder moeite.


Op de rug van Ocean ging Maud langs de waterkant. In het prachtige water van het dorpje Allison zag ze haarzelf op het paard zitten. Vroeger deed ze dit regelmatig. Als haar ouders eens boos op haar waren. Als ze gedumpt was, als ze niet uitgenodigd was voor een feestje, eigenlijk bij alle tegenslagen in haar leven kwam ze terug bij deze rivier. Ze maakte dan een ritje langs het water of ging gewoon in het zand zitten. Kon ze maar een dagje terug naar vroeger..

Leuke updates.
Jij kan trouwens altijd heel leuk/goed dagboeken schrijven

Dankjewel zeg!

Leuk!!!

en, wow... wat post jij snel!!

Leuke update ben benieuwd wat er nou met Chris is

Wauw, mooi verhaal!

Spannend, ik ga dit zeker volgen

Voorbij


'Als ik het goed in geschat heb gaat Rayton morgen zeker winnen,' zei Chris tegen haar broertje. 'Ik hoop het, het prijzengeld is niet niks.' Chris reageerde niet. Ze hield er niet van om over geld te praten. Geld maakte alles kapot, dat had ze wel geleerd in haar leven. 'Waar is Maud eigenlijk?' vroeg Jacob toen. De telefoon rinkelde in de hal dus Jacob kreeg geen antwoord. Chris stond op en liep naar de hal. Ze nam de telefoon op. 'Vermeer,' zei ze.


'Christine, lieve zus van me, je spreekt met Larissa,' antwoordde de stem aan de andere kant van de lijn. 'Larissa.. hallo..' 'Zeg, ik bel even over m'n rekeningnummer..' 'Rekeningnummer?' 'Ja of wou je het geld per post sturen?' vroeg Larissa waarna ze begon te lachen. 'Nee, maar je kunt het over maken op..' ging ze verder. 'Wacht even, welk geld?' 'Van de boerderij, heb je je advocaat niet gesproken?' 'Nee, Larissa, wacht, ik begrijp het niet helemaal geloof ik.' 'Mama is overleden, toch?' Chris kon het niet uitstaan op welke toon haar halfzusje dat zei. Wie dacht ze wel niet dat ze was? 'Ze laat een klein bedrag achter wat wordt verdeeld onder ons en de boerderij, waar zij de eigenaresse van was. Deze is ook verdeeld onder ons, maar je begrijpt dat ik die boerderij niet hoef,' zei ze wederom lachend, 'dus ik wil graag dat je me uitkoopt.' Chris zuchtte. Dit had ze niet aan zien komen. Larissa noemde het rekeningnummer en vertelde daarna welk bedrag Chris over moest maken. Haar mond viel open. Dat geld kon deze boerderij toch niet waard zijn? En dan was het nog maar een vijfde deel ook wat ze aan Larissa moest geven. Hoeveel was ze dan kwijt aan Jamie en.. Maud! 'Christine?' hoorde Chris door de telefoon. 'Ik moet gaan,' zei ze en ze hing op.


Maud kwam weer vrolijk aan op de boerderij met Ocean en zag in de verte haar halfzus al aankomen. Misschien zou ze wel trots zijn als ze haar zo gemakkelijk op het paard zag rijden, maar toen Chris dichterbij kwam zag ze al dat er iets niet goed was. Misschien mocht Ocean helemaal niet naar buiten, of misschien mocht er niet op haar gereden worden, misschien was het wel iets heel anders. In een supersnel tempo ging Maud haar ochtend na, had ze iets gedaan wat misschien verkeerd was. 'Meekomen,' zei Chris en ze draaide zich weer om. Snel maakte Maud Ocean vast aan het hek met de teugels en liep achter Chris aan. Chris stapte in de jeep en Maud volgde braaf.


Onderweg werd weinig gezegd, maar Maud hield hoop dat ze onderweg waren naar een doorbraak. Misschien had Jacob Chris aangestuurd om haar mee uit eten te nemen. Voor het theater stopten ze, maar dat zei nog niets. Daar bevonden zich ook de kantoren van verschillende bedrijven en instanties, zoals de krant en de bank. Chris keek Maud aan. Eindelijk, dacht Maud. Chris wou uitstappen zonder nog iets te zeggen, maar dat liet Maud niet gebeuren. 'Zeg nou eerst wat we hier doen, Chris.' Chris trok de deur weer dicht. 'Wat we hier doen? Ik ga een einde maken aan jouw verblijf hier. Je krijgt wat je wilt en dan kun je vertrekken?' 'Hoe bedoel je?' vroeg Maud geschrokken. 'Je krijgt je geld. Jacob en ik kopen je uit. Hopelijk hebben we niet te veel van je kostbare tijd ingenomen,' snauwde ze.

Dank jullie! Ja ik post in het begin van een nieuw dagboek vaak snel!

Was even aan afleiding toe. Moest alweer zoveel namaken van de Gouden Kooi en het zoetzure leven dat ik even toe was aan iets nieuws. Dus bij deze.. Zie het maar als een tussendoortje, heb er nog niet heel veel plannen mee hoor!

Oeh jee zag ik daar toch even een hele grote fout! Hopelijk niemand opgevallen.

EDIT: Sorry voor de megamegapowerpost!

Leuke update!

Awesome :3
Ben echt benieuwd naar de rest

^
Ik ook ;o

Aahw thank you.

Schijnvertrek


Maud keek haar slaapkamer rond. Haar tranen probeerde ze binnen te houden. Één grote teleurstelling was haar verblijf hier geweest. Wat had ze gehoopt dat alles weer als vroeger zou zijn. Alle goede dingen gaan voorbij. Een verschrikkelijke regel van het universum, vond ze. Maud zuchtte. 'Ga je?' hoorde ze ineens achter haar. Het was Jacob. Ze knikte. 'Ja,' zei ze zachtjes. 'Ik begrijp het wel, jij hebt zo ook je leven. Je kunt hier niet blijven.' Even was het stil. Maud pakte de envelop die op haar bed lag en gaf hem aan Jacob. Hij keek haar vragend aan. 'Voor jullie. Nou ja, eigenlijk was het al van jullie. Ik wil dat je weet dat dit niet de reden is waarvoor ik gekomen was.' Jacob begreep niet helemaal wat Maud bedoelde, maar zag ook dat ze haast had. Toen ze haar koffers pakte bood hij aan te helpen.


Maud probeerde niet in haar binnenspiegel te kijken. Het zou te veel pijn doen om te zien wat ze achterliet. Jaren geleden deed ze het met veel plezier. Weg uit het kleine, saaie stadje. Nu zou ze er maar wat graag willen blijven. Toen ze per ongeluk toch haar blik op de spiegel wierp en de oude boerderij zag begonnen de tranen te rollen.


Ondertussen had Jacob Chris gevonden in de keuken. De laatste plek waar hij haar midden op de dag zou zoeken. 'Maud is weg.' Chris gaf geen antwoord. 'Ik kreeg dit van haar, wat is het?' vroeg Jacob. 'Dat vraag je aan mij?' Jacob opende de envelop zelf en zag bankbiljetten. 'Wat heeft dit te..' Chris keek naar de envelop en leek verbaasd. 'Heb jij haar geld gegeven om te vertrekken?' 'Daar kwam ze voor. Ma heeft ons allemaal een gelijk deel van de boerderij nagelaten, vroeg of laat had ze om het geld gevraagd. Net als Larissa.' 'Wat? Dat was het laatste waar Maud voor kwam. Maud kwam voor ons, voor de boerderij, voor herinneringen en jij hebt haar een pakje geld gegeven om haar te laten vertrekken?' Chris probeerde haar echte gevoelens te verbergen, maar ze schaamde zich. Ze had gewoon haar zusje de deur uitgestuurd. Het zusje dat kwam om weer samen te zijn. 'Je bent niet wijs!' riep Jacob en hij rende de deur uit.


Hij startte de auto en trapte het gaspedaal helemaal in. Hij moest op tijd zijn om Maud tegen te houden. Ze moest een aardig eind rijden voordat ze bij het vliegveld was, hopelijk kon hij haar nog inhalen.


'Verdomme!' riep Chris en ze schopte tegen de stoel in de eetkamer. Wat heb ik gedaan, dacht ze. Haar handen steunden op het aanrecht. Ineens hoorde ze de voordeur sluiten. Snel kalmeerde ze. Jacob mocht niet weten dat ze zo doordraaide. 'Sorry, ik was m'n paspoort vergeten. Typisch, hè?' zei Maud. Chris schrok maar draaide niet om. Maud? dacht ze. Nu was haar kans om het goed te maken, maar als ze ergens slecht in was.. 'Nou, dan pak ik het even en dan.. nou ja, dan ben je van me af.' Maud draaide zich om en wou de trap op lopen tot haar zus haar vroeg te wachten. 'Wacht even.'


Maud draaide zich om. 'Ik.. ik ben blij dat je het geld hebt teruggegeven.' 'Kleine moeite,' zei Maud vriendelijk. Chris kon niet zo snel woorden vinden, dus Maud dacht dat dat het einde van het gesprek was en wou verder lopen. 'Ik.. ik dacht dat je gekomen was voor het geld. Of een deel van de boerderij of..' 'Chris, ik ben gekomen voor jou! Voor jou en Jacob. De boerderij, het dorp en..' Maud zuchtte diep. 'Voor m'n jeugd.' 'Ik heb je gemist, Maud,' zei Chris opeens. Maud keek alsof ze een spook gezien had. Zei Chris, haar emotieloze, verbitterde zus nu dat ze haar gemist had? 'Blijf alsjeblieft. Ga niet weg.'


Ondertussen.. een harde knal gevolgd door een grote stilte.

Spannende up