Eindelijk kwam mijn bus aan bij de halte. Ik had een bijna een uur vertraging gehad omdat het super druk was op de weg. Ik stapte snel uit en sjokte naar het huis. Hotaru stond al op me te wachten bij de poort. Ze viel blij in mijn armen.
'Ik heb je zo gemist,' zei ze.
'Ik jou ook,' antwoordde ik en gaf haar een kus op haar haar.
'Ik moet je iets geven,' zei ik, 'Kom even mee naar de tuin.' Hij keek wat verbaasd, maar volgde me toch. Ik ging op een bankje zitten en hij kijk om zich heen.
'Nou, wat moet je me geven?' vroeg hij, terwijl hij ook ging zitten.
'Dit,' zei ik, en ik kuste hem zacht.
Ik zat op de bank in het tehuis, iedereen kwam thuis. Mijn leven bestond niet meer echt uit kleur, dus ik ging niet naar harajuku. Een traan gleed over mijn wang, waar was ik in beland? Snel veegde ik de traan weg toen Chiyo naast me kwam zitten. "Ik wed dat alles goed komt met Sakura." Ik haalde mijn schouders op. "Misschien wel.." Ik had haar de laatste tijd helemaal geen aandacht gegeven ze was vast boos, als ze weer naar huis kwam. Ik ging tegen Chiyo aanliggen. "Ik ben bang, dat ze nooit meer zou kunnen lopen.." Mompelde ik en tranen stroomden over mijn wangen.
'Sakura, ik moet je iets heel belangrijks vertellen.' Ik slik. Dit word moeilijk. 'Je bent precies zo gevallen dat,' Ik slik nog een keer. 'Je.. Je..' Stotterde ik. Heel langzaam biggelde er een traan over mijn wang. 'Ik kan het je niet zeggen.' Sakura opende haar ogen langzaam. Ze keken me triest aan.
Ik was verrast door de kus van Hotaru. Ik sloot mijn ogen en kuste haar terug. Het vreemde gevoel leek op hol te slaan in mijn buik. Toen onze lippen elkaar weer loslieten, keek ik haar liefdevol aan. Ik sloeg mijn armen om haar heen. Ik had nooit zoiets moois in mijn leven durven te dromen. Op dit moment was ik de gelukkigste jongen op aarde.
'Sakura, ik moet je iets heel belangrijks vertellen', begon Shino, hij sloot zijn ogen en slikte even. 'Je bent precies zo gevallen dat', weer stopte Shino. 'Je.. Je..', stotterde hij. Toen schudde hij zijn hoofd, 'ik kan het je niet zeggen', fluisterde hij.
Ik haalde diep adem, 'wat niet?', dwong ik mijn lippen te zeggen, weer schudde Shino zijn hoofd.
Chiyo keek me aan. "Wat is er toch met je.." Vroeg hij zachtjes. Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet, ik weet het niet meer." Ik viel in Chiyo's armen. "Ik weet het echt niet.." Snikte ik. "Sakura word echt wel weer beter.." Ik veegde mijn tranen weg. "Denk je echt?" Ik keek Chiyo ongelovig aan. Hij knikte. "Oké dan." Ik omhelsde hem, en gaf hem een kusje op zijn wang. "Ik ben echt doodop." Gaapte ik. "Ik ook.." Antwoorde Chiyo. "Uhm.." Moest ik het vragen. "Nou uhm, kijk.. Zijn we eigenlijk al officieel vriendje en vriendinnetje?" Vroeg ik aan Chiyo.
'Uhh...' Blozend keek ik de andere kant op. Ja toch? Dacht ik. Ik wist in ieder geval dat ik het ontzettend graag wilde. Kimmiko keek me verlangend aan. 'Ja... ik denk het wel,' mompelde ik. Kimmiko lachte breed, voor het eerst sinds een tijdje. Toen ik haar uitgelaten gezicht zag, moest ik zelf ook lachen. Ik legde mijn arm om haar heen. Voor eens voelde het leven weer fijn.
Oh my gawd, zei hij nou ja? Ik kon wel springen van geluk maar dat deed ik maar niet. "Ik ga eventjes naar de tuin." Zei Chiyo. "Wacht ik ga mee!" Riep ik blij, ik volgde Chiyo naar de tuin. Opeens zag ik een mooi schattig kaarsje staan met een kaart. "Oh my.." Chiyo keek blij. Ik rende naar de kaars en pakte de kaart. Er stonden twee kussende manga poppetjes op, het leek op ons. "Zelf getekend?" Vroeg ik blij. Chiyo knikte. Ik maakte het open. "Omdat jij het bent ♥" Ik drukte het kaartje tegen me aan. "Wat lief!" Ik rende op Chiyo af en zoende hem. Onder het zoenen door fluisterde ik: "Omdat jij het bent."
Ik lag op mijn bed met mijn koptelefoon op. Ik dacht aan de kus van die middag. Meteen tintelde mijn lippen weer. Ik maakte met mijn vingers een denkbeeldig hartje in de lucht en schreef er een H en een T naast. Ik leek net zo'n verliefd meisje. Ik lachte hardop om mezelf. Taiki die op zijn bed een boek aan het lezen was, keek verbaasd op. Ik negeerde zijn vragende blik. Ik hoopte dat ik nog lang zo gelukkig kon blijven.
'Je, je bent precies zo gevallen op je achterhoofd dat je benen.. Ze..' Ik kon niet meer uit mijjn woorden komen. 'Je bent tijdelijk verlamd, meisje.' Maakte de dokter mijn zin af. 'Voor onbepaalde tijd.' Voegte ik eraan toe. Sakura liet haar hoofd op het kussen rusten en zuchtte eens diep. Ik wreef over haar been. 'Zal ik echt weer kunnen lopen?' Vroeg Sakura schor.
Ik zuchtte verliefd terwijl ik in bed lag. Ik kon niet slapen dankzij de kus van die middag. Ik staarde naar het plafond. Ik voelde me echt dolgelukkig met hem. Hij was gewoon perfect, en hij vond mij ook leuk. Denk ik.
'Jawel, maar se vraag is wanneer',!zei de dokter. Ik kreeg de neiging om te gaan janken. De dokter keek me nog even aan en liep weg, Shino streelde mijn wang, 'gaat het?', vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en sloot mijn ogen. Shino zuchtte en pakte mijn hand, 'ik zal je bij alles helpen', zei hij en drukte een kus op mijn hamd. 'Dankje', zei ik schoor.
School was vandaag een hel zonder Sakura, na drie keer verloren te hebben met vechtpartijen eindigde ik bij de directeur. Ik was voor een tijdje geschorst. Ik was zo anders dan normaal.. Zo anders. Ik was diep ingedachten totdat iemand zijn hand op mijn schouder legt. Ik schrik en draai me om, het is Chiyo. "Gaat het?" Vraagt hij lachend. Ik haal mijn schouders op. "Ik ben geschorst.." Mompelde ik. "Ik weet het, de hele school weet het.. Laat ik zeggen dat de directeur de omroep knop had ingedrukt.." Ik plof op de bank. "Nee hé! Dat is echt klote.." Mijn hart klopte toen Chiyo naast me kwam zitten, ik vond het nog zo leuk. Ik staarde naar de tv. "Al gehoord dat Sakura tijdelijk verlamd is?" Ik knikte. "Ja.." Ik stond op en liep naar buiten. Chiyo ging op de schommel zitten en trok me op zijn schoot. "Ik kan het niet geloven, was ik maar degene die viel.." We schommelden lichtjes geen en weer. "Ga je nou niet weer schuldig voelen.." Zuchtte Chiyo boos. Ik haalde mijn schouders op. "Nee doe ik niet.. Maar ik moet even niet aan Sakura denken, dan voel ik me zo, emotioneel.." Ik staarde naar de grond. "Maar dat betekend dat je een goede vriendin bent.." Zei Chiyo. Ik haalde mijn schouders op. "En, ik help je wel te ontspannen." Zei Chiyo, en hij kuste me, of kussen, het was eerder zoenen.
Ik was met de muziek die uit mijn cd-speler kwam aan het meespelen op mijn gitaar. Vaag op de achtergrond hoorde ik een geklop. Hotaru kwam verlegen de slaapzaal in lopen.
'Mag ik naast je komen zitten?' vroeg ze. Ik knikte en glimlachte naar haar. Ze zong zachtjes met de muziek mee.
'Je kan erg goed zingen,' zei ik toen het laatste liedje van de cd was afgelopen. Ze bloosde.
'Jij kan erg goed gitaarspelen,' antwoordde ze. Ik glimlachte weer.
'Ik kan het je wel leren. Als je dat wilt tenminste,' stelde ik voor. Ze knikte. Ik legde mijn gitaar op haar schoot. Ik vouwde mijn armen om die van haar en begeleidde haar vingers over de snaren. Rustig legde ik haar alles uit. Zo bleven we nog even samen spelen en kletsten een beetje over muziek. Totdat ze opeens over ging op een ander onderwerp.
Usagi liep rustig door de tuinen, ze ging het bosje in, maar ze struikelde over een tak. Er waren altijd al mythes over deze bosjes. Usagi kon niet meer ontsnappen en werd opgegeten door de boze wolf.
---------
Sorry voor levenloze moordpost, maar ik had geen inspiratie
Het ziekenhuis liet me niet gaan, nog niet in iedergeval. Ik keek naar Shino, hij lag met zijn been omhoog op een stoel te snurken, ik glimlachte, hij lag er lief bij.
Ik draaide me moeizaam op mijn zij en trok de deken iets dichter over me heen. Ik voelde me een last, als ik weer terug mocht, moest ik bij állés geholpen worden, ik wilde het niet, ik wilde niet afhankelijk zijn van andere.
Ik was ziek. De hele dag had ik al buikpijn, hoofdpijn en koorts. Ik lag rillend van de kou in bed met een kop warme soep. Ik nam een slok. AU! en ik verbrandde mijn tong. Toen ik mijn soep op had zat ik na te denken. Wat doe ik hier in dit huis. Ik heb met niemand contact en iedereen vind me een nerd. Ik probeerde soms wel eens contact te maken met iemand in dit huis , maar dan wist ik niet goed wat ik moest zeggen en ging ik stotteren. Na al die gedachten in mijn hoofd viel ik in slaap. Toen opeens hoorde ik een stem. Taiki! wordt wakker.
Ik had school geskipt en was vannacht niet eens thuis gekomen. Ik was de hele nacht ik het ziekenhuis bij Saito. Dat was dus mijn oude vriendje. Het deed me goed hem weer te zien, maar niet hem te zien lijden. We hebben over van alles en nog wat gepraat, over hoe hij me miste en alles. Uiteindelijk vroeg hij me terug.Het was een moeilijk besluit, ook door Yukito, maar ik heb ja gezegd. Ik had hem een kus gegeven en had het ziekenhuis verlaten. Ik scharrelde over straat, huilend. Ik was gewoon zo in de war....
'Maar het is niet zo best dat je van school bent gestuurd.' zei ik zachtjes na een tijdje. 'Alsof jij dat zonodig moet zeggen, meneer Spijbelaar,' snauwde Kimmiko. Ik rolde met mijn ogen. 'Dat ik nou niet goed ben, betekent niet dat jij je toekomst moet verpesten. En je moet echt leren met je woede om te gaan, dat kun je echt...' Ik drukte een zoen in haar nek. Kimmiko giechelde, en zei toen: 'Ik zal het proberen,'
Plotseling hoorden we een gil, een angstige gil. We renden de hoek om, maar zagen niemand. Kimmiko was wit geworden. 'Dat was Usagi,' zei ze zachtjes. Ik weet het zeker.
