'Hey Sakura, kan je even helpen?' Grijnsde ik en wees met een van mijn krukken naar de trap naar boven. Sakura giechelt en pakt mijn krukken aan. 'Nog bedankt dat je met me mee ging.' Antwoord ik droog als ik de trap op hinkel met één been. Sakura antwoord niet maar loopt achter me aan de trap op. Als ik bovenaan de trap sta is Sakura nog maar halverwege. Ze gooit een kruk naar boven zodat ik niet meer tegen de muur hoef te leunen maar verliest haar evenwicht en valt achterover de trap af.

-' Shino Chan '-

En nog altijd was iedereen verliefd. Het was er soms om gek van te worden,
maar ik moest toch altijd grijnzen als ik iedereen zo anders zag doen als diegene er bij was.
Ach ja, morgen was het weekend en was ik verlost van al deze stelletjes.
>Rini Krimiean<

Ik gooi een kruk naar Shino, zodat hij niet moeilijk hoeft te doen, als ik de kruk naar hem gooi begin ik te wankelen, ik wil de leunen grijpen, maar ik val al naar achteren.
Voordat ik het weet raakt mijn lichaam met een harde klap de grond, 'Sakura!', gilt Shino. Ik wil mijn lippen bewegen, zeggen dat er niks aan de hand is, maar het lukt niet. 'Iemand?', roept Shino bezorgd. Ik wil mezelf bewegen, maar weer staat mijn lichaam het niet toe, het enige wat ik kan is de pijn voelen en Shino horen roepen.
'Wat is e-', klinkt een stem, daarna wordt ik heen en weer geduwt. 'Sakura?', roept de stem in mijn oor. "Ja", wil ik antwoorden, maar mijn lippen reageren niet.
Nu pas werd de angst duidelijk bij mij.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Rustig liep ik richting de slaapkamer. Ik wilde nog wat huiswerk maken zodat ik niet zoveel in het weekend hoefde te doen. Plotseling zag ik Shino, ik wilde me omdraaien, maar toen zag ik dat er iemand op de grond lag.
'Wat is e-' zei ik. Toen zag ik Sakura liggen. Ik knielde naast haar neer en duwde haar zachtjes. 'Sakura?' vroeg ik. Geen reactie.
Ik keek ontzet naar Shino. 'Ze is toch niet dood?' vroeg ik. Shino keek me nijdig aan. 'Tuurlijk niet, dombo. Je ziet haar toch ademhalen?'
Ik beet om mijn lip, ja, dat was eigenlijk best duidelijk. 'Ga je mijn vriendin nog helpen, of wat?' vroeg Shino ongeduldig. Ik keek hem verbaasd aan, en hij wees geïrriteerd naar zijn krukken.
'Oh,' mompelde ik. Ik pakte mijn mobiel en belde snel naar een ambulance.

- Chiyo

ik zat een beetje rustig te doen.. Het was weer weekend, en ik had nieuwe laarzen gekocht, en andere spullen, het ware nogal goth spullen, maar het was nodig voor mijn nieuw. De stijl die ik uit ging proberen in Harajuku. Ik wou naar beneden lopen en zag een groepje mensen naast Sakura zitten. "SAKURA!!!!" Gilde ik. Ik donderde zowat de trap af, maar ik kwam eindelijk bij het groepje aan. "Sakura, blijf leven." Huilde ik, ik pakte haar hand vast en wreef erover heen, een traan druppelde op het verband. "Sakura, komop, dit lukt je." Na een tijdje kwam de ambulance ik was bang, zo bang, alles speelde zichopnieuw af.
- Kimmiko Chan

Weer probeerde ik mijn mond te bewegen, weer wilde ik wat zeggen. Maar het lukte niet, het enige wat ik nu kon was ademen, ik hoorde niks meer.
Het was eng, ging ik dood? Nee hé?
Allemaal enge dingen spookte door mijn hoofd, ik probeerde mezelf te kalmeren, maar het lukte niet.
Ik wilde naar adem happen, maar het lukte niet. Ik voelde hoe ik begon te hijgen.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

'Sakura! Sakura gaat het!' Riep ik naar beneden. Ze lag levenloos op de grond maar ademde nog wel. Ik hinkelde voorzichtig de trap af maar het duurde naar mijn mening te lang en ik begon mijn andere been maar te gebruiken. Mijn gezicht vertrok van de pijn wanneer ik mijn gebroken been gebruikte maar ik kwam beneden aan. Er stond inmiddels een groepje mensen om Sakura heen en ook Kimmiko zat erbij. Ze zat te huilen en hield Sakura's hand vast. Ik ging naast Kimmiko zitten en pakte haar andere hand. Een van de ambulance medewerkers vroeg wat er gebeurd was en ik zei dat ze van de trap gevallen was. Hij trok een raar gezicht en haalde een brancard uit de ambulance.

-' Shino Chan '-

Ik stond bij het bed van Sakura, ze lag in het ziekenhuis, ze ademde zwaar. Ik huilde zo hard als ik kan, Chiyo legde een arm om me heen. Ik zag Shino me boos aanstaren. Iedereen van het tehuis was in het ziekenhuis, we mochten allemaal bij Sakura staan. Het ging slecht. Ik stond naast Miki die Chiyo nog steeds niet kon uitstaan. Ik gaf Miki een stomp omdat ze me zo slecht aankeek. "Au." Kreunde ze. Langzaam opende Sakura haar ogen. "Sakura." Riep ik. Ik pakte Sakura's hand vast en wreef er teder over. "Kom opmeis, het lukt je, je word beter."

- Kimmiko Chan

Ik slikte. Het was fijn, iedereen was even bij elkaar, niemand had nog even tijd voor ruzie.
Alleen de reden..
>Rini Krimiean<

Het was heerlijk stil in huis. Ik was niet meegegaan naar het ziekenhuis voor Sakura. Ik vond het wel erg voor haar enzo, maar ik voelde me te slap om op te staan. Ik had ook geen zin om te socializen. In welke situatie dan ook. Al vier dagen bleef ik gewoon in bed liggen en had ik steeds gespijbeld. Ik miste Takeshi gewoon te veel. Ik was blij dat hij bijna terug kwam. Weer staken de tranen op, die deze dagen nooit ver weg geweest waren.

- Hotaru Kiun

Ik stond naast Kimmiko en keek Chiyo boos aan. ''Au.'' Mompelde ik toen ze me stompte. Ik kon het niet uitstaan, maar dat had ik nooit gekund. Ik keek naar Sakura. Het arme meisje lag in bed en kon niks doen. Ik zuchtte en keek om me heen. Alle gezichten keken naar Sakura. Iedereen was aan het praten. Opeens werd de rust verstoord. Iemand liep buiten adem de kamer binnen.

-Miki Domoto-
-Wie o wie? -

Pff... Miki deed weer eens moeilijk, wat is daar nieuw aan? Ik keek naar Sakura, en wist niet goed wat ik moest doen. Shino keek me aan, was hij nou nog steeds boos? Het kon me allemaal niet zoveel meer schelen. Het ging ook niet goed met Kimmiko om een of andere reden. Haar donkere humeur, zorgde ervoor dat ik zelf ook een beetje depri werd. Als we weer uit dit ziekenhuis waren zou ik haar er wel een keer naar vragen.

- Chiyo

"Ik denk dat ik maar ga." Mompelde ik. "Ik voel me niet zo lekker.." Langzaam liep ik naar buiten. Ik ging tegen een muurtje aanstaan. "Gaat het?" Vroeg Chiyo die me besloop. Ik schrok. "Besluip me niet zo jij.." Mijn hoofd deed pijn. Chiyo stak een sigaret op. "Geef mij ook één." Ik was een beetje levenloos bezig. Ik pakte de sigaret van Chiyo aan. "Misschien moet je niet gaan roken?" Vroeg Chiyo. Ik haalde mijn schouders op. "Ik rookte vroeger ook." Ik nam een trekje en blaaste de rook uit. "Klote leven.." Mompelde ik onverstaanbaar.
- Kimmiko Chan

Ik pakte mijn spullen weer in. De begrafenis was zwaar geweest. Ik was ergens blij dat ik morgen weer terug zou zijn in het tehuis. Ik kon niet wachten totdat ik Hotaru weer kon zien. Ik zag mijn telefoon voor me liggen. Zal ik haar bellen? Zonder na te denken toetste ik haar nummer in en wachtte tot ze opnam.
'Takeshi' zei ze vrolijk door de telefoon. 'Ik heb je zoo gemist! Ik kan niet wachten tot je morgen weer thuis komt!'
'Ik ook niet,' zei ik blij terug.

-- Takeshi Tako --

'Dat moet je niet zeggen,' zei ik, terwijl ik keek naar de drukke weg voor ons. 'Je moet je leven koesteren, ervan genieten. Met volle teugen. Anders ben je zo meteen oud, en vraag je je af waar je jeugd is gebleven.' Kimmiko keek me met een opgeheven wenkbrauw aan. 'Je klinkt als een oude man,' zei ze zachtjes. Ik bloosde. 'Uh.. ja.. Ik heb het ook van een oude man,' zei ik. 'Mijn opa zei altijd dat soort dingen tegen mij en Chiya. Toen snapte ik nooit precies wat hij bedoelde, maar ik denk dat ik dat nu wel weet.' Ik zuchtte even terwijl ik dacht aan Chiya.
'Nu Chiya weg is weet ik dat ik wat met mijn leven moet gaan doen. Dat ik moet gaan denken aan mijn toekomst, en achter mijn dromen aan moet gaan. Ik meende het toen ik zei dat ik gitarist van een beroemde band wilde worden...' Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Ik voelde me een beetje achterlijk om deze hele preek te houden tegen Kimmiko. Maar ik wist dat ik zo niet verder kon gaan. Ik pakte mijn sigaret uit mijn mond, en pakte ook die van Kimmiko af. Ik gooide ze allebei weg.
'Waarom deed je dat nou,' zei Kimmiko chagrijnig. Ik keek haar recht in de ogen. Kimmiko keek me blozend, maar vastberaden aan. 'Het is niet goed om terug te gaan naar hoe het vroeger was, en je negatieve gevoelens vast te houden.'
Daarna kuste ik haar, een lange vurige kus.

- Chiyo

Chiyo gooide mijn sigaret weg, ik keek Chiyo boos aan. Hij vertelde een verhaal en kuste me. Ik werd rood. Chiyo stopte met zoenen hij hoorde iemand aankomen. Chiyo keek achter zich, en zag Shino. "Uhm, oké.." Zei Shino, hij werd niet boos. "Ik wou alleen maar even mijn excuses aanbieden." Hij buigde als sorry, een eerbetoon/gebaar iets in Japan. Chiyo glimlachte. "Bedankt." Zei Chiyo. Shino krukte weer naar binnen. "Waar waren we gebleven." Zei Chiyo. "Hier." Ik kuste Chiyo, lang.. Ik genoot, ik hield van hem. Ik wou hem nooit meer kwijt.

- Kimmiko Chan

Ik zat in de bus en luisterde naar mijn muziek. Nog even en ik was weer terug. Ik kon niet wachten tot ik Hotaru weer zou zien. Het was zo fijn om haar stem weer te horen gisteravond. Ik pakte mijn mobiel en typte een smsje naar haar.
Ik ben er over een uurtje. Kan niet wachten om je weer te zien.
Nu was het wachten op een reactie.

-- Takeshi Tako --

Toen ik Takeshi's naam op het beeldscherm van mijn mobieltje zag flikkeren, maakte mijn hart een sprongetje. 'Ik ook niet. x' typte ik in, maar eigenlijk wou ik er veel meer x'jes bijzetten. Ik besloot buiten te wachten op de bus, hoe lang het ook zou duren.

- Hotaru Kiun

Zachtjes staarde ik naar de persoon die binnenkwam, het leek op een dokter.. 'Wie is verantwoordelijk voor haar? Wie zorgt het meest voor haar?', hijgde hij. Iedereen keek verward om zich heen, zoekend wie het meeste voor mij zorgt. Precies op dat moment kwam Shino binnen, en hij keek de man vragend aan. Alle ogen rustten op Shino. 'Wat is er?', vroeg hij. De dokter herhaalde zijn zin en ik zag Shino aarzelen en naar mij kijken. Snel keek ik naar het plafond. Maar al snel keek ik naar Shino, knikte naar de dokter. Nu keek de dokter omzich heen en fluisterde wat in Shino's oor. Shino keek toen dodelijk bang.. Of..Of was het wat anders?
'Zou iedereen kunnen gaan?', beval Shino.
Toen iedereen weg was, kwam Shino met zijn krukken af op mij en liet zich vallen in een stoeltje. 'Sakura, ik moet je iets heel belangrijks vertellen', zei hij ernstig. Ik slikte.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Shino had iedereen weg gestuurd toen de dokter of wie dan ook binnenkwam. Ik slofte naar buiten en plofte neer op een bankje. Ik hoorde de sirenes van een ambulance die voor het gebouw stopte. Uit de ambulance kwam een brancard met een jongen erop, een bekend gezicht. Wie was dat? Saito. Een vriend van me toen ik nog bij die bende zat. Ik rende naar hem toe.
''Saito, wat is er gebeurd?'' Zei ik en rende met hem mee. Hij keek me aan.
''Miki?''
Ik bleef staan en keek hem verward na.
''Hij is gewond geraakt bij een overval.'' Ik voel een hand op mijn schouder en hoor een vertrouwde stem.
''Satomi!'' Ik vloog haar om de hals. ''Ik heb je al zo lang niet gezien....'' Ze lachte naar me. Satomi was altijd als een grote zus voor me geweest. ''Wat doe jij hier?'' Vroeg ze. Ik slikte.

-Miki Domoto-