Ik kwam net bij het tehuis aan. Gelukkig, niemand was er behalve Miki.
'Hoi, is het lijk van Kenji weg..?' vroeg ik voorzichtig.
Miki keek verstoord op.
>Rini Krimiean<

'Waarom praat je met zo'n triest kind, Shinju?' Vroeg ik aan Shinju, die met Kimmiko aan het praten was. Ik plofte op mijn bed in de meisjes slaapzaal.
'Weet je het nog niet, Naomi?' Vroeg Shinju terwijl ze Kimmiko trooste.
'Nee? Wat?'
'KENJI IS DOOD STOMME SNOL!' Riep Kimmiko opeens.
'Huh wat?' Ik begreep er helemaal niets meer van.
'Naomi, waar was je de hele dag?' Vroeg Shinju opeens.
'Wat? Ik was naar de stad om sigaretten te halen, hoezo?' Shinju kijkt me ongelovig aan.
'Wat...? Je denkt toch niet dat ik iets heb gedaan? Wtf!' Boos stond ik op, en gooide de deur met een knal dicht. Wat dacht ze wel niet? Mijn beste vriendin, hoe durft ze?!

-Naomi Nomade

Naomi was net boos weggestampt. "Je moet maar achter je vriendin aan.." Zei ik tegen Shinju. "Maak je maar geen zorgen om mij.." Ik deed mijn pruik af en mijn haar zag er niet uit. Ik liep naar de spiegel en borstelde mijn haar. De bendes zaten hier in het huis..

- Kimmiko Chan

Niemand keek naar me, terwijl ik er maar stond, vol afgrijzen staarde ik naar Kenji's dode
lichaam, het kippenvel stond op mijn armen. Ik sloot mijn ogen en probeerde rustog te worden, maar het lukte niet. Gek was het niet, ik bedoel er zijnbendes in dit huis!
'He... Gaat het?', klinkt een stem, ik draai me om en zie Shino staan, die er wat zenuwachtig bij staat, ik schud mijn hoofd en kijk naar Kenji's dode lichaam.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Zoals elke avond werd er weer een hoop bij elkaar geschreeuwd door de meiden. Alleen was het deze keer niet van blijdschap. In de jongensslaapkamer was iedereen heel stil. Taiki zat naar zijn boek te kijken, Chiyo staarde voor zich uit en ik.. Ik luisterde naar mijn muziek om het verschrikkelijke beeld van Kenji uit mijn hoofd te krijgen. Opeens kreeg ik het rare gevoel om te kijken of het wel goed ging met Hotaru. Wat gebeurde er met mij? Ik liep naar de trap en ging erop zitten. Ik nam mezelf voor om hier af te wachten wat er in de meidenslaapzaal zou gebeuren en er voor Hotaru te zijn als ze haar gingen beschuldigen van alles wat er is gebeurd. Tenminste, dat denk ik..

-- Takeshi Tako --

'Het komt wel goed.' Antwoord ik sussend tegen Sakura. Dat een bendelid hier in huis was en dit gedaan had was zeker. Kenji kan dit niet zelf gedaan hebben, of hij moet het heel goed gepland hebben. Maar dat denk ik haast niet. Sakura staart nog steeds naar het lichaam van Kenji. Langzaam glijd er een traan uit Sakura's ooglid. Niet wetend wat ik moet doen sla ik uiteindelijk maar een arm om Sakura's schouder. Verward kijkt ze op en de o zo bekende rode gloed verschijnt weer op mijn wangen. Sakura wend haar hoofd af en kijkt weer naar Kenji's lichaam. Langzaam komt Kimmiko ook aanlopen en staart naar Kenji.

-' Shino Chan '-

Ik zat met tranen in de ogen op bed. Mijn laatste woorden tegen Kenji waren niet bepaald de vriendelijkste geweest. Ik veegde mijn ogen af met mijn trui.
Opeens kwam er iemand naar me toe, ik was haar naam vergeten. 'Was jij niet diegene die zo schreeuwde tegen Kenji twee dagen geleden? Wou je wraak ofzo?'
'Wat? Nee -' Mijn mond viel open van die beschuldiging, hoewel ik wist dat ik bij Miki was geweest. Maar Rini? Waar was zij geweest? Door al deze gekte wist ik niet meer wie ik moest vertrouwen.

-Hotaru Kiun

Ik loop naar de badkamer, en staar naar Kenji's lichaam. Opeens komt mijn eten naar boven ik ren naar de wc's en kots het uit. Het kwam niet omdat ik Shino en Sakura samen zag, maar ik was misschien ziek. Na de bende voelde ik me nog duizeliger en misselijker. Ik houd me aan de muur vast. "Kan iemand helpen.." Kreun ik, en alles word zwart, ik was flauw gevallen..

- Kimmiko Chan.

Boos liep een meisje langs mij de trap op, ze stampte de meisjesslaapzaal binnen. Ik leunde naar achter zodat ik kon zien was ze ging doen. Ik zag hoe ze naar de huilende Hotaru liep en haar van vanalles beschuldigde. Ik voelde de drang om het meisje tegen te houden. Toen ze van geen ophouden wist, liep ik de slaapzaal binnen. Ik had een hekel aan dat soort mensen die ieder makkelijk doelwit grepen en de nek van dicht draaide.
'Wil jij wel eens even ophouden,' zei ik boos tegen haar terwijl ik de protesten van de andere meiden nergeerde. Nu keek ze mij ook boos aan.
'Nou, als zij het niet is, heb jij het vast gedaan. Hij heeft je toch aangevallen?' ze wees naar mijn schouder. Ik nergeerde haar.
'Gaat het een beetje, Hotaru?' vroeg ik. Verschrikt keek ze me aan. Het leek wel alsof ze niet wist wat ze moest denken.

-- Takeshi Tako --

v Vind ik stiekem ook, maar ik moet me wel een beetje aan de omschrijving houden die Liza heeft gegeven x33

Ik keek hem verschrikt aan. Wat moest ik doen? Half en half vond ik het echt lief van hem dat hij me hielp, maar ik moest ook denken aan mijn voornemen. Ik nam een besluit en probeerde hem niet in de ogen te kijken. 'Ik hoef je hulp niet, ik kan me prima redden hoor.' zei ik met een schorre stem.
Hij fronste zijn wenkbrauwen en liep verward de kamer uit. Ik vroeg me af of ik wel het juiste besluit had genomen.

-Hotaru Kiun
(Ik vind ze echt leuk samen, Takeshi en Hotaru

EDIT: Oeps sorry oke, zal ik doen - volgende keer )

Ik zucht en leun tegen Shino aan, ditmaal stromen er wat meer tranen over mijn wangen, 'ik ben zo bang dat ik de volgende ben', fluister ik schoor. 'Ik...Ik ook', fluistert Shino. Ik sluit mijn ogen en probeer mezelf rustig te maken, 'waar is Kimmiko gebleven?', vraagt Shino plots naar achteren kijkend. Ik haal mijn schouder op en maak me voorzichtig los van Shino, ik geef een licht kneepje in zijn hand, eerder dat hij zich niet zorgen moet maken, maar hij verkleurd weer.
Ik loop zoekend rond, en stop bij het meisjes toilet, waar ik wat gebraak hoor. Ik duw de deur voorzichtig open en stap naar binnen, totdat ik zie wat er op de grond ligt. Nee, is het waar, ik kniel neer bij Kimmiko en schud aan haar arm, 'wakker worden!', schreeuw ik in haar oog, 'alsjeblieft', voeg ik er fluisterend aan toe. En meer tranen dan net over mijn wangen.

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Boos zat ik buiten een sigaret te roken. Ik ben niet naar Kenji geweest, ik wilde het gewoon niet zien... Hoe kon Shinju mij er ooit van verdenken? Ik ben g#*+domme haar beste vriendin!
Opeens hoor ik dat de deur open gaat. Eerst denk ik dat het Shinju is, die zich komt verontschuldigen, maar het is tot mijn verbazing Chiyo.
'Hoi' zegt hij zachtjes en komt naast me zitten op het muurtje.
Ik geef hem mijn aansteker, omdat ik weet dat hij die van hem vaak kwijt is. Een lange tijd zeggen we niets, gewoon een beetje rokend. Toch is het Chiyo die de stilte verbreekt.
'We moeten een keertje stoppen met roken.' Zegt hij terwijl hij net een rookwolkje uitblaast.
Ik kijk Chiyo aan. Hij glimlacht naar me.
'Het maakt me rustig.' Zeg ik dan. Ik kijk weer voor me het donker in.
Chiyo lacht even en blaast weer een rookwolkje uit.
'Erg he van Kenji?' Vraagt hij dan. Ik knik. Ik kan er niets over zeggen, ik heb geen woorden. En dan komt het.
Tranen.
Voor het eerst sinds tijden.

-Naomi Nomade

Ik zat een boek te lezen op de jongensslaapkamer om mijn gedachte ergens anders op te richten dan het verschrikkelijke beeld van Kenji's dood, maar telkens moest ik eraan denken en kwam dat beeld van Kenji in mijn hoofd. Wie heeft dit gedaan en wie is het volgende slachtoffer?
Het zou iedereen kunnen zijn! en zouden ze mij verdenken? Een heleboel vragen gingen door mijn hoofd. Ik sloot mijn boek dicht en liep naar naar de woonkamer om wat tv te gaan kijken.

--Taiki Doto--

Miki zegt niks. Lichtelijk gegeneerd loop ik naar binnen zonder om te kijken naar Naomi en Chiyo, bijtend op mijn onderlip.
Miki kan me toch niet verdenken? Ik ben een van haar vriendinnen..
Ik heb geen leven meer hier als Hotaru en de rest me ook verdenkt..
>Rini Krimiean<

Verbaasd door de afwijzing van Hotaru liep ik de meisjesslaapzaal weer uit. Ik had eigenlijk verwacht dat ze huilend in mijn armen zou vallen, maar ze moest het zelf weten. Ik had eigenlijk trek in een sigaret, maar toen ik de stemmen van Naomi en Chiyo buiten hoorde, veranderde ik van gedachten. Ik liep naar de jongensslaapzaal en begon met tegenzin aan mijn huiswerk, wat ik normaal nooit maakte, om mijn gedachtes ergens anders op te brengen dan het beeld van Kenji dat ik mijn geheugen stond geschrift.

-- Takeshi Tako --

Vanaf een afstandje keek ik tv. Een paar andere meiden zaten op de bank één of andere show te kijken. Ze zeiden ook niet veel, want ze waren ook aangedaan door hetgeen wat vandaag gebeurde. Opeens schrok ik op en maakte zelfs een heel klein gilletje. Gelukkig hoorde niemand het. Wat als Taiki was vermoord ging even snel door me heen. Er is een moordenaar op school en misschien had iedereen het slachtoffer wel kunnen zijn? Of zou de moordenaar met opzet Kenji genomen hebben? Dat kan toch niet? Kenji was zo braaf altijd..

--- Usagi ---

Ik had even geen behoefte aan Rini of Hotaru gehad. Ik zat langer dan een uur tegen die muur.
Uiteindelijk besloot ik maar naar binnen te gaan, naar de meisjeszaal.
Ik plofte naast Rini neer, die naast Hotaru zat.
''Ik heb geen idee wat ik hier van moet denken.'' Zei ik. ''En school begint morgen ook weer.''
''Ik ga maar naar bed.'' Zei Hotaru zachtjes. Ik knikte en liep naar mijn eigen bed toe.

-Miki Domoto-

Sakura kneep in mijn hand en liet 'm los. Al gauw verdween ze richting de slaapzaal van de meiden, vast op zoek naar Kimmiko. Het zou me niets verbazen als die weer eens flauw was gevallen. Dat had ze wel vaker, niets bijzonders. Die kwam wel weer bij. Ik slofte richting de buitendeur en liet mezelf tegen de muur aanvallen.

-' Shino Chan '-

Terwijl ik van topt tot teen zit te huilen en te rillen lijkt Kimmiko bij te komen, vermoeid kijkt ze me aan maar is klaar wakker wanneer ik haar bijna plet. 'Ik dacht dat je dood was', sniite ik. Kimmiko glimlachte aarzelend. 'Wil je mee lopen naar de meidenzaal?', vraagt ze vermoeid, ik knik en hijs haar overeind.
Samen slenteren we naar de meidenzaal en het lijkt eeuwen te duren, de hele tijd heb ik het geveol alsof ik kan bezwijken, geen idee hoe het komt. Terwijl ik moeizaam ahter Kimmiko aan loop beginnen mijn benen te trillen. Als ik de meidenzaal zie stop ik en laat me abrupt door mijn benen zakken, Kimmiko draait zich verschrikt om en grijpt dan naar haar hoofd. 'Mijn benen doen pijn', zucht ik. 'Ik kom er zo aan', Kimmiko knikt, kijkt me even aan en draait zich dan langzaam om en loopt weg.
Zodra mijn benen minder trilde stond ik op en slofte de richting uit waar Kimmiko ook heen ging. Binnnen in de meidenzaal laat ik me op het bed vallen, zonder mijn kleren te veranderen of mijnnpruik af te doen. Ik kon het niet, vandaag was zo'n schokkende dag!

~.~ Sakura Karamiga ~.~

Na een tijdje was ik naar binnen gegaan. Chiyo en ik hadden nog een tijdje gepraat. Nadat ik had gehuild had hij me een beetje onhandig getroost. Een arm om me heen, en ik huilde uit. Ik schaamde me kapot. Ik was Naomi. Naomi! En Naomi huilt nooit! Chiyo vond het natuurlijk ook een beetje raar. Ik bedoel, ik was een bitch. Ik liet mezelf nooit zien.

Ik zag dat Shinju niet in haar bed lag, toen ik de meisjes slaapzaal binnenkwam. Die lag vast stiekem bij Sato... Och, Sato... Wat wou ik toch graag dat ik bij hem was...
Ik kleed mezelf snel om en plof in bed.
Chiyo.. Sato.. Shinju.. Het spookte allemaal door mijn hoofd.
Chiyo was zo anders dan Sato, aardiger... Maar wat moest ik ooit met Chiyo? Met een zucht deed ik mijn mobieltje uit, zette mijn wekker en ging slapen.

-Naomi Nomade
(Sorry voor raar stukje, ben moe ;p)