^^ Tja, dat komt hopelijk nog wel ^-^ Je kunt ze aan de kleding ook voor een groot deel herkennen =D
^ All about Style
Naar sims 3 --> clothing--> female adult casual tops/bottoms/whole =) Panthera's jurkje is één van de laatsten van whole, en Rama's pak staat bij tops/bottoms
Oh god, Manon, ik lach me hier rot. Ik zie meneer Woldring al helemaal voor me. Vrolijk met zijn reiskoffertje door de woestijn rennend of op zo'n leuk sims scootertje. Ook al is dat een heel andere soort Woldring. :} Ik had in eerste instantie niet verwacht dat dat Rama's werk was. Ze weet trouwens wel weinig van haar schepseltjes. Hihi, leuk. <3
"Ik voel me o zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk, ik voel me o zo vrolijk, zo vrolijk was ik nooit!" zong Sushila vrolijk terwijl ze haar vingers vrolijk over de vrolijke toetsen liet glijden.
De grote piano in haar - en Meade's - woonkamer was knalgeel geverfd. Ze had wat geschokt gereageerd toen de piano-maker haar had gezegd dat ze piano's niet in het geel hadden. Uiteindelijk moest ze hem zelf geel verven. Ze dacht aan wat Rama had gezegd, dat ze allemaal een normale baan moesten zoeken om te infiltreren in de lokale bevolking. Normaal.. Normaalnormaal...
En plotseling had ze het! Ze sprong op van de piano, het liedje onafgemaakt latend, en rende naar buiten, waar een groot deel van de goden zat. Of in ieder geval degene die zij nodig had.
"PANTHERAA!!" riep ze al voor ze überhaupt buiten was.
"PANT- o, hoi Rama- ERAA!" Ze zwaaide even naar haar moeder, die bezig was met de was - een heel menselijk klusje. Het zag eruit alsof ze nog wat moeite had met bepalen wanneer de was droog was - ze voelde om de zoveel seconden even.
"PANTJE!" riep Sushila nog eens.
"HA! Daar ben je!" Sushila bleef triomfantelijk voor haar 2-na-favoriete familielid. Eerst Meade, o, dan Rama en dán Panthera. 3-na-favoriet.
"Wat is er, Sush?"
"Heb jij al een baan gevonden?" vroeg Sushila opgewonden.
"Nee, maar ik was ook niet echt van plan te gaan wérken. Al werkt wel voor mij."
"Alcaeus? Pft. Dat is toch niet leeuuk!"
"Wat was je van plan?"
"Oké, hou je vast! We vormen een BAND!" gilde Sushila enthousiast. "Jij bent goed in gitaarspelen, of als je dat niet bent dan wordt je het even, en ik ben goed in piano spelen!" Ze sprong vrolijk op en neer.
"Okey, een band. Waarom niet?"
"Yay!" riep Sushila. "Ik ga meteen kijken of we ergens kunnen opteden! RAMAAA! RAAMAAAA!" riep ze, zich omdraaiend en wegrennend.
"Rama? Panthera en ik gaan een band worden, is dat goed? Ik heb al een naam bedacht; Goddelijk. Vanwege onze goddelijke muziek, natuurlijk. Ik speel piano en Panth gitaar, want dat past bij haar. En vanavond gaan we kijken of we misschien ergens kunnen optreden, en we worden vast heel beroemd!"
"Oké, liefje. Natuurlijk is dat goed. Ik zal bij jullie eerste optreden komen kijken," beloofde Rama glimlachend.
"Dank je!" Sushila rende opgewonden weg.
Die avond stonden Sushila en Panthera voor een miezerige kroeg genaamd Waylon's geraamte. Sushila had besloten haar haar los te doen en ze hadden beiden hun gloednieuwe uitgaanskleding aan.
Binnen was het zo mogelijk nog miezeriger dan buiten, maar je moest ergens beginnen, nietwaar. Er waren geen mensen in de kroeg, zag Sushila verbaasd.
Sushila en Panthera gingen beiden aan de bar zitten. Panthera trok haar neus op en keek sceptisch om zich heen.
"Kom op, Panth, we moeten toch ergens beginnen? Ik vind dit een goede plek voor ons eerste optreden."
"Moeten we nog wel mogen optreden, je had toch nog niets geregeld?"
"Kijk en leer," mompelde Sushila voor ze zich tot de barman wendde. "Goedenavond, goede man. Wij zijn Panthera en Sushila van de beroemde band 'Goddelijk.'"
"Nooit van gehoord," zei de man nors.
"Ooit zul je van ons horen. Wij vroegen ons namelijk af of we hier op mochten treden!"
Sushila glimlachte smekend naar de barman. "Alsjeblieeftt?"
De barman keek wat onverschillig naar haar en gaf niet eens antwoord.
Hij draaide zich simpelweg om en ging verder met waar hij mee bezig was. Sushila bleef nog even naar hem kijken, maar kwam er toen achter dat hij echt niet van plan was antwoord te geven.
Sushila en Panthera keken naar elkaar.
"Geef het maar op, Sushi," zei Panthera zacht. "Die barman is een idioot."
Sushila schudde haar hoofd. "Ik heb een plan," verklaarde ze.
Ze liet zich van haar kruk af glijden en liep naar buiten. Panthera keek haar verbaasd na.
"Sushila! Wacht! Wat voor plan? Ik heb wel genoeg van die plannetjes van jou!"
Sushila pakte haar telefoon uit haar zak en toetste een nummer in. Ze wachtte terwijl de telefoon overging.
"Sush, wat doe-"
"Shhh!" maande Sushila Panthera tot stilte. "Met Sushila Chots, hallo. U bent de eigenaar van Waylons geraamte? Juist ja, goedenavond meneer Waylon."
"Ik wilde u een speciaal aanbod doen. Nee, ik ben niet zo'n amateursbandje dat graag wil optreden." Sushila giechelde zacht. "Ik wil uw kroeg kopen."
Panthera begon te lachen. "Ohh, Sushi, je bent geweldig!" grinnikte ze.
"Hou je mond, Panth."
"Ja, meneer, ik snap dat het veel geld gaat kosten. Ik moet een bod doen? Wat dacht u van... 80.000 simeolons?"
"U verkoopt het?! Dat is geweldig! Ja, ik kom het geld morgenvroeg brengen. Dank u wel!"
Het was nog donker, maar de zon kon ieder moment opkomen.
"Stomme zon," mompelde Sari, die op haar motor door de stad reed. "Stomme mensen. Stomme Sushila, Perele, Lothar, Meade, Panthera en Alcaeus."
Nee, Sari's relatie met haar broers en zussen was niet al te geweldig.
En ja, hoor. Dáár was de zon. Sari gromde even; ze hield niet van het daglicht. Of het nachtlicht. Of ergens anders van. Ze had een paar eeuwen besteed aan plannen maken om de zon te vernietigen, maar ze was erachter gekomen dat ze niet sterk genoeg was om de kracht van haar moeder, Rama, te verslaan. Ze gromde weer.
Ze was aangekomen in de achterbuurt van dit stadje, het gedeelte dat door de gemeente verwaarloosd werd omdat ze er toch niet veel mee konden. Het was vooral moeras en mist, merkte Sari op.
Eindelijk bereikte ze haar bestemming; een klein, vies huisje dat precies in deze omgeving paste. Een lapzwans had haar verteld dat hier de meest beruchte dievenbende van de stad zat, maar als Sari dit zo zag, geloofde ze die geruchten niet helemaal.
Ze besloot dat ze toch maar moest gaan kijken en liet met een simpele handzwaai haar motor verdwijnen. Geen godenmagie? Ja daa-aahg! Sari keek even naar de voordeur, en bedacht zich dat áls hier een bende zat, ze in ieder geval niet in dat huis zaten. Niet als het echt waar was dat ze het meest berucht waren.
Ze liep om het huisje heen en zag dat ze gelijk had - zoals altijd, natuurlijk. Een stenen trap in de tuin leidde naar een nu nog onzichtbare ruimte. Even wilde Sari omkeren en teruggaan naar huis, want dit aanzicht maakte haar mismoedig. Welke beruchte bende maakte de ingang naar hun geheime schuilplaats nou zó zichtbaar?
Beneden hoorde ze het geluid van een videospelletje en een lachende man, en ze trok half geamuseerd-half geïrriteerd haar wenkbrauwen op. Nu ja, dit was waarschijnlijk de enige bende in dit vreselijke stadje, dus ze moest het er maar op wagen dat er in ieder geval één slecht iemand daar beneden was.
Bijna al haar hoop werd de grond in gedrukt toen ze afdaalde naar beneden. Deze schuilplaats was de vreselijkste die ze ooit had gezien... en ze had er al veel gezien.
Een jongen speelde een videospelletje op zo'n dom ouderwets ding. De jongen was zeker niet ouder dan zestien, bedacht Sari zich. In de hoek was een man bezig met een trainingsapparaat, en de twee andere mannen waren aan het tafelvoetballen.
O help, dacht Sari wanhopig bij zichzelf.
"Goedemorgen, heren," zei Sari zacht maar verstaanbaar toen niemand haar opmerkte. Met een ruk draaiden alle mannen zich om en na ze van de verrassing waren bekomen omcirkelden ze haar dreigend.
Een dikke man met veel tatoeages nam de taak van uitsmijter op zich, want hij begon tegen Sari te schelden en dreigde dat ze snel weg moest gaan. De andere twee mannen stonden erbij en keken ernaar. De jongen stond op een paar meter afstand zenuwachtig heen en weer te drentelen.
Sari lachte haar schijnheilige lachje naar de Dikke, die daarop erg kwaad werd.
"Val me maar aan," glimlachte Sari schertsend. "Ik wed dat ik je aankan."
De Dikke brulde en lanceerde zich naar Sari, die heel rustig bleef staan. Zonder dat ze één vinger uitstak naar de man, lag hij op de grond. De twee kijkers schrokken en deden een pas naar achteren.
"Nog iemand die wil?" glimlachte Sari vals naar hen. Één van hen, de man met een donkere huid en kaalgeschoren hoofd, begon plotseling te lachen, tot Sari's verbazing en irritatie; ze haatte lachende mensen.
"Geweldig!" juichte hij. "Je móet me een keer vertellen hoe je dat deed. Tot nu toe heeft niemand Chuff ooit verslagen," grijnsde hij.
"Mijn naam is Benjamin," stelde hij zichzelf voor. "Dat is Chuff," hij gebaarde naar de Dikke die verontwaardigd wegliep. "Let maar niet op hem," verontschuldigde Benjamin zich. "De jongen daar is Howard. Hij is nog maar zeventien, maar een held met computers, je moet hem echt eens zien. En dan hebben we nog Roswell. En jij bent..?" Sari keek Benjamin wat schattend aan. Hij was zelfverzekerd, charismatisch en duidelijk de leider van dit stelletje onbenullen.
"Sari," antwoordde ze na een tijdje. "Men noemt mij Sari. Ik ben.." Godin, had ze willen zeggen. Jullie Godin. "... berucht dievegge in... S-spanje."
"Aah! Así que eres un ladrón español? Eso es impresionante!" sprak Benjamin in vloeiend spaans. *
"Gracias, por lo que es el líder de ese grupo de locos en un sótano mal disimulada? Eso es patético." **
"Hahaha," lachte Benjamin weer. "Die zit."
*Dus je bent een spaanse dievegge? Dat is indrukwekkend!
**Dank je, dus jij bent de leider van dit stelletje gekken in een slechtverborgen kelder? Dat is zielig.
Benjamin riep iedereen bij elkaar om aan de vergader-tafel te gaan zitten, zoals hij het noemde.
"Laat ik het maar eerlijk zeggen," begon Sari. "Ik kwam hier in de hoop een bende te vinden die het waardig was met mij samen te werken, maar ik ben zwaar teleurgesteld."
"Ik heb er echter vertrouwen in dat jullie door mijn hulp misschien kunnen veranderen van dieven op sokken naar een middelmatig niveau, wat voor mij op het moment genoeg is."
Sari draaide zichzelf naar Benjamin. "En? Ben je bereid mij als je nieuwe leidster te erkennen?" De andere 3 diefjes hielden verrast hun adem in, waarschijnlijk omdat ze verwachtten dat Benjamin gevaarlijk was. Gevaarlijk, schamperde Sari in gedachten. Mocht-ie willen.
De ex-leider verbaasde zijn bendeleden echter. "Daartoe ben ik bereid," glimlachte hij. "Para una señora tan encantadora como usted haría cualquier cosa." De blik die hij Sari toeworp was zo weerzinwekkend dat Sari geen poging deed zijn Spaanse zin te vertalen.
"Goed," besloot ze. "Dan is het dus geregeld. Jullie gaan nu allemaal weg, want ik moet dit hol veranderen in iets dat ik wel kan aanschouwen zonder te kokhalzen."
Een uur later bekeek Sari kritisch het resultaat van haar kelder-make-over. De oude keuken was vervangen door een moderne versie, en ze had lampen op laten hangen. De lelijke tafel was nu rood en met bijpassende stoelen.
Er stond een bureau met een moderne computer en een bank met een tv. De lelijke videogame machine was weg, evenals de train-apparatuur. Over het algemeen was Sari tevreden met zichzelf.
Benjamin kwam de achtertuin in en zag verbaasd alle struiken rondom de trap staan, waardoor de trap niet meer zichtbaar was. Hij vroeg zich gepuzzelt af hoe Sari dit zo snel voor elkaar had gekregen, maar besloot het niet te vragen. Glimlachend daalde hij af om te zien hoe het was geworden.
"Waauw," hoorde Sari Benjamin achter zich zeggen. Stomme jongen, dacht ze geïrriteerd.
"Het is echt perfect," glimlachte hij naar haar. "Perfecto, mi maestro!" Sari vroeg zich geïrriteerd af wanneer hij eens zou stoppen met dat Spaans, maar zei er niets van.
"Ik heb een idee," kondigde Benjamin aan. "Ik verzeker je dat het geweldig is." Hij knipoogde grijnzend. "Die bendeleden van mij, dat zijn idioten, zoals je al had opgemerkt. Un grupo de locos.. Maar dat ben ik niet."
Sari luisterde geïnteresseerd, al verwachtend wat er zou komen. Hij had gelijk, hij was niet gek. Sari zag het in zijn ogen; deze charmante jongen was meedogenloos.
"Als wij samenwerken," fluisterde Benjamin, "alleen wij tweeën, dan zijn we onverslaanbaar. We dumpen die anderen en worden het beruchtste duo van deze streek!" Hij keek haar aan met grote blauwe ogen. "Vamos a trabajar juntos por favor?" *
*Zullen we alsjeblieft samen werken?
"Oke," antwoordde Sari simpelweg. Ze trok haar mond met wat moeite in een glimlach.
"Partners?" vroeg Benjamin glimlachend.
"Partners," knikte Sari.
Benjamin spreidde zijn armen en keek haar geamuseerd smekend aan. Het duurde even voor Sari doorhad dat hij en knuffel wilde. Ze dacht even na over dat concept, en besloot toen dat het geen kwaad kon. Ze zou deze jongen gebruiken voor haar plannen die ze niet alleen kon uitvoeren, en hij zou niet meer zijn dan een marionet.
--------------------
Bedankt iedereen <3 Ik had heel veel lol met Sari, ik vind haar nu al geweldig. Vooral als ze op die motor zit.. En ik hou van Benjamin <33 Hij was een toevallige creatie, maar ik vind hem nu zo lief! =D
De volgende is Perele, de hopeloos romantische Godin van de liefde.
Hihi, leuk. <3
