Dankje voor reacties <3

^Wie is Mara?

Ikke ben Madame Mara. ^^

Nogmaals, snel verderrr!

Haha, leuke update hoor. Bruise is echt knap.

Omg, Bruise begint echt heel lastig te worden zo. Bah hij is zoals zijn vader aan het worden... Wel leuke update, more more more

yeah uppie

Leuke oepdeet
Dat wordt idd een Teen Pregnancy

Ohhgodd.. Tienerzwangerschap

Hopelijk komt er snel weer een andere update

@Snooki
Oh, haj Mara n_n

Dankje allemaal!

Leukk!

Oeeeh, spannend! : D

Dankje

Oeh, heb net alles zitten lezen & ii loveeee it.

^Dankescheun <3

Ik heb Hoofdstuk 11 af, maar ik ga gemeen doen... Ik ga hem pas ergens deze week posten. n_n

Gemenerik ._.

Ohh das gemeen... Ik kan niet meer wachten tot de volgende update , het is te spannend/leuk!

Nee. Dan ga ik dood en haat school omdat ik nog zoveel dagen moet wachten op een up. Don'tttttt

Hoofdstuk 11 ~ Sixteen and pregnant
Door Bruise
‘Ding dong.’ De deurbel onderbrak mijn TV-moment. ‘Maak jij alsjeblieft even open Bruise?’ Riep mijn moeder. Zuchten stond ik op uit mijn luie stoel. Vanuit het raampje van de deur kon ik zien wie het was, Purple. Snel opende ik de deur. ‘Hee, schat. Wat doe je hier? We hadden toch niet afgesproken.’ Zei ik. ‘Uhm, ik dacht. Ik kom even langs, om te praten.’ Zei Purple die heel nep lachte. ‘O, tuurlijk. Kom binnen.’


We liepen naar mijn kamer en keken verder naar het programma waar ik al naar keek. ‘Nou, waar wou je nu over praten?’ Zei ik in de reclame. ‘Uhh, nee. Laat maar zitten. Hebben we het nog wel eens over.’ Zei Purple ongemakkelijk. Ik haalde mijn schouders op en begon haar te zoenen.


Na een tijdje stopte ze met zoenen en keek even naar beneden. Daarna keek ze me diep in mijn ogen aan. ‘Bruise, ik ben zwanger.’ Mijn ogen werd groter en mijn mond viel open. ‘Nee, nee, nee.’ Bleef ik herhalen. ‘Jawel Bruise.’ ‘Nee, dat kan niet!’ ‘Het is zo…’ Ik maakte me los van haar.


‘Hoe weet je dat?’ ‘Ik was misselijk… En ik ging kijken op boogle wat het kon zijn. Er stond zwangerschap tussen, dus ik haalde een zwangerschapstest… En ja. Toen wist ik het dus.’ ‘Wat zeiden je ouders?’ Ze keek naar haar handen die begonnen te trillen. ‘Ze hebben me het huis uitgegooid, letterlijk. Met al mijn kleren.’ ‘Wat… Wat erg.’ Purple knikte.


‘Alsjeblieft. Ga nu niet bij me weg Bruise. Je moet me helpen. Ik kan nergens naartoe en het is ook jouw kind.’ Ik begon te trillen en dacht aan wat mijn vader had gedaan. Dat wou ik niet. Ik wou niet dat mijn kind hetzelfde als ik moest meemaken. ‘Oké.’ Zei ik en pakte haar hand vast. ‘We doen het samen.’


Zo zaten we nog de hele avond op mijn kamer, te praten over vele dingen. Uiteindelijk viel Purple in slaap op mijn schoot. Een traan rolde over mijn wang en viel in d’r haar. ‘We gaan het samen doen.’ Fluisterde ik en wreef door haar haar. Morgen zouden we het mijn moeder vertellen, ik was heel benieuwd naar haar reactie, maar ook heel bang. Ik wist eigenlijk al wel hoe ze zou reageren. Boos, woedend. Dat zeker.
Einde door Bruise


‘Mam, wil je even naar de kamer komen?’ Hoorde ik Bruise roepen. ‘Ik kom al!’ Riep ik terug. Met een serieus gezicht zag ik Bruise en Purple zitten. Bruise maakte een gebaar dat ik moest gaan zitten. Het leek net alsof ik weer de tiener was die te horen kreeg dat ze stamhouder werd.


Blij plofte ik naast Bruise neer op de bank. ‘Wat is jongen.’ ‘Mam, ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dit moet vertellen en ik ben heel bang naar je reactie.’ Ik trok mijn wenkbrauw op. ‘Mam, Purple is zwanger, van mij.’ Mijn blije blik verdween als sneeuw voor de zon, mijn ogen werden groter en ik voelde woede in me opkomen. ‘Spa, rustig. Spa, rustig.’ Zei ik tegen mezelf, maar het hielp niet.


Ik sprong op van de bank. ‘Wat?! Ongelooflijk! Je hebt echt niet naar me geluisterd, je luistert nooit! Dit gebeurt, dit is precies hetzelfde als bij mij met jou echte vader gebeurde. Verdomme! Ik wou zo dat het je niet gebeurde. Je luistert gewoon niet! Denk je dat ik je ga helpen als je een baby hebt? Dacht van niet hé mannetje! Het zijn niet mijn daden, maar de jouwe! Denk maar niet dat het makkelijk wordt.’ Ik schreeuwde het uit. Ik bleef maar door ratelen. Ondertussen schreeuwde Bruise terug. ‘Mijn god mam! Doe eens rustig!’ Nadat ik vijf minuten had staan schreeuwen had ik rust. Ik zuchtte diep. ‘Ik ben heel boos op jullie, maar ik had niet zo moeten schreeuwen. Het spijt me. Purple, wat vonden jouw ouders?’ Ik zag een traan over Purple haar wang rollen. Bruise pakte haar hand vast.


Purple slikte. ‘Ze hebben me het huis uitgegooid.’ Mijn mond viel open. Boos zijn, oké. Huisarrest geven, oké, maar je gooit geen kind het huis uit, zowiezo niet en al zeker niet als ze zwanger is. ‘Dat vind ik heel erg rot.’ Zei ik ‘Wat ga je nu doen?’ ‘Mam, zou ze hier mogen wonen?’ Zei Bruise. ‘Nee, Bruise. Ik wil je moeder niet tot last zijn.’ ‘Nee, Purple. Het is goed. Je mag hier wonen.’ Purple keek me ongelovend aan. ‘Meent u dat? Echt heel erg bedankt!’ ‘Dankje mam. Ik hou van je.’ Ik voelde me warm van binnen. Bruise had nog nooit tegen me gezegd dat hij van me houdt. ‘Ik hou ook van jou jongen en ik hou ook van jou Purple. En ik hou ook heel veel van het kindje waar ik oma van ga worden.’


En zo veranderde Bruise in een zorgzame jongen. Hij zorgde super goed voor Purple. Ook zorgde Bruise ervoor dat zijn kamer groot genoeg was voor hem Purple en de toekomstige baby. Eindelijk was mijn zoon een zorgzame jongeman.

__________

Jullie voorspelling kwam uit n_n
En ik zei dat het nog even zou duren, ik kon nu niet meer wachten met uppen, dus jullie hoefde maar 1 dag te wachten

Ahh.. wat lief
Het is niet raar dat Spa zo reageert

Leuk ;D

Wat schattigg. <3
Gelukkig mogen ze wél bij Spa blijven wonen..