Samen met Tina bezoek ik regelmatig even de sportschool. Volgens de schooldokter heeft ze namelijk een beetje overgewicht en dat wil ze er graag af hebben. Samen rennen we dan een paar uurtjes op het loopapparaat en ondertussen kijken we naar de televisie.
'Vind je dat ik te dik ben?' vraagt ze als we na het sporten weer naar huis lopen.
'Nee hoor, schat, je bent geen dun modepopje, maar ik vind je niet dik. Je mag zijn zoals je bent!'
Iedereen in het gezin is helemaal gek op het spelletje wat bij ons in de achtertuin staat. Boas, Pansy en Rose spelen een aantal potjes, totdat Pansy en Boas er geen zin meer in hebben en weggaan.
Rose blijft alleen over en probeert alle houten dingen omver te krijgen, wat nog best lastig is. Terwijl ik zelf met Tina binnen zit, hoor ik af en toe kreten zoals 'yes!' en 'nee, niet weer!'.
Boas en Pansy zijn nu al oud genoeg om uit te gaan en dat vinden ze ook erg leuk om te doen. Ze gaan dan meestal naar de bar midden in de stad, want een echte disco kun je hier niet vinden.
'Ik vind je echt leuk,' fluistert Pansy in zijn oor.
'Ik jou ook, schat,' zegt Boas tegen haar.
Ik vind ze echt een lief stelletje en hoop dat ze nog lang bij elkaar zullen blijven!
Tina heeft nog geen vriendje, ze heeft daar ook helemaal geen behoefte aan. Ze helpt liever mee in het huishouden en ze zorgt graag voor Marc als ik het druk heb.
Af en toe praat ik er wel eens over met haar, maar dan stopt ze snel het gesprek.
'Mam, niet weer,' zegt ze dan, 'jongens zien mij gewoon niet staan en op school zijn er al helemaal geen leuke jongens te vinden.'
Zwijgend kijk ik haar dan aan, iets in mij zegt dat ze diep vanbinnen best wel verkering zou willen.
