Martijn's droom valt uit elkaar.
"Waar ben ik?" dacht Martijn. Hij lag op de koude grond en had geen idee waar hij nu was. Het was zo donker en somber.
Op dat moment kwam Roy binnen lopen.
"Je bent in het gekkenhuis, Martijn. Ze hebben je opgesloten. Niemand wilt meer iets van je horen of zien. Ze zijn er allemaal achter gekomen dat jij zelfmoord wilde plegen."
"Nee, mijn ouders stoppen me nooit weg." zei Martijn terwijl hij probeerde op te staan.
"Jawel, ze stoppen je wel weg. Want jij bent dat zielige kind dat niemand wilt hebben. Die overal een drama overmaakt."
"Oh help me toch, ik wordt gepest nu wil ik zelfmoord plegen oh help me toch." zei Roy met piep kut stem.
"Dit is niet eerlijk!" zei Martijn.
"Weet je wat niet eerlijk is? DAT JIJ NOG LEEFT!" zei Roy die Martijn een knal gaf in zijn gezicht.
Martijn schrok wakker, het was weer een nachtmerrie. Hij hoorde het gelach van Roy in zijn hoofd.
De volgende schooldag was het de testdag voor het MBO. Roy wou naar de klas lopen maar zag Roy en Ray voor de deur staan.
"Ik had gisteren zo goeie horrorfilm gezien. Ik wil hem op dvd krijgen, ging over een meisje dat achterna werd gezeten door een moordenaar met een mes." vertelde Ray.
"Haha, je moest eens weten hoevaak ik dat heb willen doen met Martijn. Soms fantaseer ik erover dat ik hem dood wil steken." vertelde Roy.
"Ehm, kijk eens achter je." fluisterde Ray.
Roy schrok van Martijn.
"Oh jee, nu ga jij vast weer naar de docent toe? Martijn de dramaqueen van de school. Altijd het slachtoffer, is compleet heilig en doet geen vlieg kwaad." zei Roy treiterend.
Martijn probeerde groot te doen en zei het volgende:
"Jij kan mij niet meer raken, ik ga nu straks de testen doen en dan ben ik van je af. Als ik naar het MBO ga."
"Oja, dat is je grootste wens hé, doorstuderen nerd."
Ray voelde de spanning tussen Roy en Martijn en besloot zich niet mee te bemoeien.
"Maar, ik ken je nu wel langer dan vandaag, Martijn. Jij gaat de test niet halen, en weet je waarom? Omdat jij in mijn macht zit. Ik heb jou onzeker gemaakt, en dat zal ik blijven doen ook. Net zolang tot dat je zelfmoord poging een keer gaat lukken."
Martijn was inderdaad erg onzeker over zichzelf geworden, en maakte daarom perongeluk veel fouten tijdens de test.
Een paar weken later kwam de uitslag binnen, voordat de zomervakantie weer begon.
"Zou jij het goed hebben gedaan?" vroeg Sarina aan Ken.
"Mij maakt het niks uit." zei Ken.
Toen de docent binnen kwam in de klas werd het enorm stil. Hij had de uitslag gekregen.
"Er is slechts maar één persoon die kans maakt om naar het MBO te gaan." begon hij.
Nu was iedereen benieuwd wie het was.
"Gaat u het vertellen?" vroeg Charel.
"Dames, jullie moet ik helaas teleurstellen. Het is een jongen." zei de docent.
Martijn hoopte zo erg dat hij het zal zijn...
"En die jongen is....ROY!" zei de docent.
"WAT?" dacht Martijn. Zijn hart leek in stukken te breken nu alsof er een baksteen doorheen was gegaan.
"Roy, als je wilt kunnen we vanmiddag even spreken na schooltijd over jouw geweldige kansen!" zei de docent.
"Haha, bedankt meneer. Maar ik voel niks voor het MBO. Ik blijf lekker hier op school om de laatste twee jaar af te maken." vertelde Roy.
"Weet je het zeker? Je mist wel een hoop mooie kansen in je leven." vroeg de docent.
"Ik weet het zeker." zei Roy.
"Oké, dan gaat niemand van de klas dus naar het MBO. Zonde, jullie vergooien een mooie toekomst hiermee weg."
"Maar ik had zo graag gewild!" dacht Martijn, hij kon de woorden niet uitbrengen.
Martijn zat die middag verdrietig thuis. Zijn moeder was boodschappen doen.
"Ik kan het gewoon niet begrijpen, misschien ben ik toch stom. En heeft Roy gewoon gelijk, ik ben zielig en gestoord." dacht Martijn.
Martijn kneep zijn ogen dicht en maakte zijn handen tot vuisten, hij was kwaad,teleurgesteld en verdrietig.
"Ik ben alles kwijt...echt alles." dacht hij...
"Er is geen hoop meer, ik ben alles kwijt."
----------------------------
In de volgende update begint het vierde jaar
Ik snap het helemaal, ik ben/word zelf ook gepest, vanaf groep 2 al. Het is echt te erg en soms kon ik zelf nog niet eens geloven dat zulke mensen bestaan. Het is echt verschrikkelijk, maar ik vind het echt mooi hoe je dit in een verhaal hebt veranderd.
Maarjaa iedereen zijn eigen ding.. 
