Na twee maanden woonde Snow nog steeds bij ons in huis. Hij was af en toe op pad gegaan om een betaalbaar huis te zoeken, maar kwam dan vaak dronken terug. Het zou niet lang meer duren totdat ik Snow eruit zou zetten. Nou ja, aan Sugar vragen of ze hem eruit wilde zetten, ander wist Snow me zo weer over te halen om hem nog een paar maanden te laten blijven. Vandaag had ik met Strawberry afgesproken bij een mooi uitzichtspunt. We zagen elkaar amper, dus het was tijd om weer eens bij te kletsen.
Sip staarde Strawberry naar haar Briocheport. Het zou lang duren voor ze deze stad weer zou zien. Iemand kuchte verlegen achter haar, geschrokken draaide ze zich om. “Oh!” zei ze. “Ice, je bent er! Mooi zo, ik vroeg me al af wanneer je zou komen op dagen.” Ik lachte.
“Tja, je weet hoe het in de stad is… altijd die files!” Strawberry knikte. “Gelukkig ben je er nu, het is echt mooi hier, ze hebben er echt goed aan gedaan om de Sky Blue Viewpoint op te knappen, het is echt een mooie plek!”
“Het is echt lang geleden dat we elkaar voor het laatst echt hebben gesproken!” zei ik. “Ja, inderdaad!” antwoordde Strawberry.
“Hoe zit het nou eigenlijk met jou en Snow,” vroeg ik toen. Het was een vraag die me al een tijdje dwars zat, ik vond mijn broer niet echt een geschikt vriendje voor mijn best vriendin. Strawberry ontweek ongemakkelijk mijn blik. “Ik weet het zelf ook niet echt, het ene moment voelt het heel erg aan, en het andere moment lijkt het alsof we niet eens een koppel zijn.” Ik haalde opgelucht adem, het leek er niet op dat hij gemeen tegen haar was.
“Maar ik heb iets voor je,” zei Strawberry toen. Ze gaf me een blauw boekje, met op de voorkant een foto van mij en haar met de titel ‘Ice + Strawberry: Herinneringen’. “Ik hoop dat je het leuk vindt, zo kan ik in ieder geval zeker zijn dat je me niet vergeet.” Ik lachte. “Maar Strawberry, hoe kan ik je nou vergeten? We zullen elkaar heus nog wel blijven zien hoor!” Strawberry schudde verdrietig haar hoofd. “Sorry Ice, maar het is tijd voor mij om te verhuizen.”
“Wat?” vroeg ik geschrokken. “Waarom, ik dacht dat-… Strawberry…” verdrietig keek ik haar aan. Waarom zou mijn beste vriendin me juist nu verlaten? “Het spijt me Ice,” mompelde Strawberry. “Het wordt een grote verhuizing, naar heel ver weg van hier. Maar het is beter zo, echt waar.” zei ze zachtjes. “Hoe kan dit nou beter zijn… ik-ik..” Strawberry omhelsde me. “Geloof me nou maar Ice,” Ik hoorde haar zachtjes huilen, maar toen ze me losliet glimlachte ze dapper.
“Nee, sorry Strawberry, maar ik wil niet geloven dat dit het beste is en ik-” “TRIINNG!” “Oh dit is toch niet te geloven,” zuchtte ik. Chagrijnig nam ik de telefoon op. “Wat is er,” mopperde ik tegen de persoon aan de andere kant van de lijn. Mijn mond zakte open toen ik hoorde waarom ik gebeld werd. Ik slikte moeilijk. “Ja, ik kom er zo snel mogelijk aan.” Strawberry keek me vragend aan, maar ik gebaarde alleen dat ze in de auto moest stappen.
Het was drie uur ’s middags en Sugar was er klaar voor. Ze was uitgenodigd door een belangrijke baas in de muziekindustrie, die wilde horen wat ze in haar mars had. Dit kon haar grote doorbraak zijn! Wie weet was ze binnenkort van die rottige baan bij het kuuroord af, dan hoefde ze nooit meer andere mensen te verzorgen maar kon ze zelf in de watten worden gelegd. Ja, ze wist zeker dat haar leven vandaag zou veranderen.
Vrolijk neuriede Sugar haar liedje. Het was een prachtige dag, waarvan je automatisch het gevoel kreeg dat er niets meer fout kon gaan. Ze keek even om zich heen en besloot toen zo snel mogelijk over te steken. Ze was aan de late kant vertrokken en moest nu dus haast maken.
De taxichauffeur had haast, enorme haast. Hij was nu al voor de zoveelste keer aan de late kant en als hij nu niet op tijd terug kwam zouden ze de onkosten inhouden van zijn loon. Hij was vanaf half vijf ’s ochtends al bezig met rijden en was dus aan de moeie kant. Hard scheurde hij door de bocht en hij zag net te laat dat een roze vrouw de weg op was gelopen. Sugar slaakte een gilletje en probeerde nog weg te springen.
Maar het was te laat. De taxi-chauffeur trapte tevergeefs op de rem. Sugar klapte op de grond. Eerst voelde ze een vreselijke pijn in haar benen, en toen voelde ze plotseling niets meer in haar benen. Ze merkte vaag hoe ze veel bloed verloor uit de wond bij haar hoofd, maar al snel werd alles zwart en merkte ze helemaal niets meer.
Snow’s telefoon trilde in zijn broekzak. Geïrriteerd, omdat hij zijn ogen van het tv-scherm moest afwenden, pakte hij zijn telefoon. Het was een sms van Ice, wat moest hij nu weer? Toen las hij het berichtje van zijn broer.
“Shit,” mompelde Snow.
---
Tadaa! Een update, al is het niet zo'n vrolijke. Laat me weten wat jullie vinden n.n!
Bedankt voor jullie reacties ! Ik ben op het moment heel druk in het echte leven, dus verwacht niet meteen een update . Ik zat trouwens ook nog te denken aan een foto-shoot met de vier hoofd- en bijpersonen !
Haha ja . Dit is zeg maar als alles nog goed zou zijn . Dus de foto's die er komen zullen niet van Aardbeienijs zijn . De foto's komen waarschijnlijk morgen online, had vandaag niet zoveel tijd >.<
Jullie hebben echt veel te lang moeten wachten op zo'n slechte fotoshoot x.x Nou ja, iig enjoy:
Snow: "Buahaha, niemand kan op tegen zulke spierballen!
Strawberry: ">.>"
En toen besloten Snow en Strawberry over een hekje langs het water te lopen, omdat ze allebei een beetje stom zijn. Toen besloot Sugar te volgen, en wilde Ice niet achterblijven dus ging hij er ook achteraan.
Ice: Ooh, dit is zo eng...
Snow: "Hee Strawberry,"
Strawberry: "Wat nu weer Snow?"
Snow: "Ik wed dat je niet tegen kietelen kan!"
Strawberry: "Oh, Snow... NEE! Haal het niet in je hoofd... ik-"
*PLONS*
Sugar: "Aan de kant jongens, ik kom er aan!"
Ice: Oh, wat maakt het ook uit!
---
En toen waren ze dus allemaal nat geworden en kon ik niet verder met de fotoshoot . Ik was gewoon een beetje lui geloof ik x).
!
Bedankt voor jullie reacties 
:3!
