Ik onderbrak haar. Tara, het spijt mij echt, maar we moeten verder, Ik heb een adres van een oude vriend van mij waar ik graag naar toe zou willen gaan. Ik voelde mij een beetje beschaamd om Tara midden in haar verhaal af te breken, maar ik had het idee dat ze nooit meer op zou houden...
Bedankt voor al je goede zorgen Tara, vooral voor Lynn, zonder jou waren we verloren geweest.
Tara lachte mij toe en zei:
Oh grutjes, het spijt mij dat ik je zo lang heb opgehouden mijn lieve schat, ik weet dat ik soms te ver door kan draven met het vertellen van mijn levensverhaal, tja, zie je, ik krijg niet zo vaak bezoek en als er dan mensen komen, vertel ik ze graag van alles.
Huh? kon ze soms gedachten lezen?, ze keek mij even aan met een heel intense blik en plots liep er een koude rilling over mijn rug...
Zooo, ik maak nog even een paar boterhammen voor jou en 2 flesjes melk voor Lynn voor onderweg.
Je kleren heb ik reeds in een koffertje bij de deur gezet, je mag de kleren van mijn zoon behouden, eerlijk gezegd staan ze je nog goed ook, zei Tara opgetogen. Voor Lynn had ze een reismandje uit de schuur gehaald en ontdaan van een dikke laag stof. Lynn zijn dekentje was al weer droog.
Ik legde Lynn in het mandje en hij vond het geweldig, hij kirde het uit, waarop ik zelf ook begon te lachen.

Tara gaf mij nog een korte omhelzing en wederom die intense blik van haar...
Vaarwel goede elf, ik hoop dat verder alles in je leven voorspoedig mag verlopen en zorg goed voor je kleine broer.
Ik bedankte haar nog een keer en liep vervolgens weg zonder om te kijken, alhoewel ik het probeerde, het lukte mij niet...ik liep met het mandje, waarin Lynn de grootste lol leek te hebben, een tijd lang door totdat ik plots het gevoel had uit een soort van droom te ontwaken, ik voelde mij ietwat vreemd en rusteloos. Ik kon eindelijk achterom kijken, maar zag niets meer van het huisje van Tara. Naja, ik zal wel te ver weg zijn. Ik ging zitten onder een mooie grote eikenboom en besloot dat het tijd was om iets te gaan eten. Een flesje melk ging er bij Lynn ook wel in zo te zien.
Na ons avondeten, ja het begon alweer te schemeren...ik was een compleet deel van de dag kwijt, vreemd...besloot ik om de brief van mijn oude vriend nog een keer door te lezen om er achter te komen waar hij woonde. Hij had destijds gepoogd om mij de Mensentaal en schrijfwijze bij te brengen en ik hem de Elfentaal, maar helaas hadden we hier niet genoeg tijd voor. Het briefje had hij geschreven in de Elfentaal, althans, zo goed als. Het was fonetisch opgesteld en ik vroeg mij af of ik zijn adres ooit zou vinden...