Ontdek ik hem nu pas ;o
Goed geschreven, niet alsof het een 'echt' verhaal is - dat is dus een groot compliment- en je kan echt merken dat ze een familiemens is.
Je hebt er dus een nieuwe fan bij ;D

super leuk :3

Hoofdstuk 4



Na de verjaardag van Boas heb is er iets meer rust in huis gekomen. Natuurlijk moet ik nog wel voor hem zorgen, maar eten pakken, spelen en slapen kan hij nu allemaal zelf. Hij speelt zelfs graag met zijn zusje, zodat ik af en toe even een dutje kan doen zonder wakker te worden van gekrijs. Ze spelen dan het spelletje 'kiekeboe' of hij houdt haar handje vast zodat ze een stukje kan lopen met haar grote broer. Ze zijn echt de perfecte broer en zus, terwijl ze dat biologisch niet eens zijn. Omdat het zo goed gaat in huis, kan ik binnenkort weer het adoptiebureau bellen en vragen of ik nog een kindje kan adopteren.



Boas gaat nu ook naar school en heeft daar al veel leuke vriendjes en vriendinnetjes ontmoet. Zo ook Pansy, een meisje wat vlak achter ons woont en waar Boas graag mee speelt. Ze doen dan tikkertje, maken samen hun huiswerk of kijken tv. Wel bij Pansy thuis, want wij hebben hier geen tv. Af en toe komt Boas zo enthousiast thuis en roept hij dat hij ook een tv wil hebben, maar hij snapt gelukkig dat ik die nu niet kan betalen.
'Als je groot bent kun je ook gaan werken en dan kan je misschien een tv kopen,' leg ik hem dan uit.



Al snel wordt ook Tina een kind en gaat ze samen met haar broer naar de 'grote' school. Het is een spannende dag, want nu zit ik helemaal alleen thuis, niks te doen. Met een traantje in mijn ooghoek zwaai ik de kinderen uit, met de telefoon al in mijn hand. Vandaag ga ik het adoptiebureau bellen, want als ik zie hoe deze twee kinderen opgroeien wordt ik helemaal blij.
'Doei mama!' roept Tina nog één keer voordat ze de bus instapt en wegrijdt.
'Veel plezier op school!' roep ik nog snel.



Meteen bel ik het adoptiebureau en ze vertellen dat ze nog iemand nodig hebben voor een Afrikaans meisje. Natuurlijk zeg ik meteen ja. Het meisje kan nog niet gelijk komen, ze moet eerst helemaal vanuit Afrika naar Twinbrook komen, maar over een paar weken kan ik haar in mijn armen sluiten.
'Prima,' rond ik het gesprek af, 'dan hoor ik het over een tijdje wel. Bedankt.'
Met een blij gevoel loop ik terug naar binnen. Eigenlijk zou het huis wel eens opgeknapt moeten worden: een verfje op de muren binnen en buiten, wat extra kamertjes boven en een nieuwe keuken en badkamer. Snel scroll ik door mijn contacten in mijn telefoon en bel een kennis die aannemer is. Hij komt gelijk zodat het klaar is voordat het derde kindje komt!

awesomeee

Leuuk! ;D

Dankjewel

Oehh leuk!! Ik volg het nog steeds!

Ik ook

Nicee. (:

Geweldig geschreven. Je hebt een nieuwe volger

+ volger! super leuk!

Heel leuk!
;d

Hoofdstuk 5



Twee weken later is het zover: ons nieuwe huis is klaar! Omdat we veel gratis of goedkoop konden krijgen is het nu helemaal naar mijn smaak ingericht. En ook belangrijk: een stuk groter. Er zijn meerdere slaapkamers, groot genoeg dus voor alle kinderen die er zijn en nog komen. Binnen twee dagen komt ook het derde kindje, daar kreeg ik vandaag bericht van. Ze is in Twinbrook aangekomen en moet alleen nog even onderzocht worden. En daarna mag ik haar eindelijk in mijn armen sluiten.



De volgende dag komt ze, mijn nieuwe dochter Rose. Ze is een prachtige, Afrikaanse baby met schitterende oogjes en een mooie lach. Trots kijk ik toe als de andere twee kinderen thuiskomen en Rose bewonderen.
'Ze is wel donker,' zegt Boas terwijl hij nadenkt hoe dat kan.
'Dat klopt, Boas, Rose komt namelijk uit Afrika en daar zijn de meeste mensen donker.'
'Oh... maar ik vind het wel erg mooi.'



Elke avond aten we gezellig met z'n allen - behalve Rose natuurlijk - aan tafel, een lekkere maaltijd die ik meestal zelf kookte. De kinderen vertelden over hun dag op school, over de schoolreisjes die ze hadden gemaakt en over het lastige huiswerk wat ze opkregen.
'Nog een toetje?' vraag ik als we allemaal klaar zijn.
Enthousiast knikken Boas en Tina, natuurlijk willen ze wel een toetje!



Als Boas en Tina overdag naar school zijn maak ik uitstapjes met Rose. Deze keer gaan we naar de stadstuin, waar je zelf fruit en groentes mag plukken. Ik pak een appeltje die op de grond is gevallen en neem er een hap uit. Mmm, heerlijk! Snel neem ik nog wat meer fruit mee voor thuis, want gratis eten is natuurlijk altijd meegenomen met een klein budget!

leuke up! en ja gratis eten is inderderdaad fijn!

leuk ;3

Hoofdstuk 6



Terwijl ik aan het afwassen ben, denk ik altijd na. Dit keer gaat het over de toekomst, een onderwerp wat vaak in mijn hoofd zit. Ik heb nu al drie kindjes geadopteerd, hoever zou ik nog gaan? En wie van mijn kinderen wilde verder gaan met deze legacy en ook tussen de twee en vijf kinderen adopteren? Ik moet het ze in ieder geval uitleggen, als het daar tijd voor is. Nu zijn ze daar sowieso nog te klein voor.
Ik pak een bord uit het water en ga er met de afwasborstel overheen, om het daarna snel weer op het aanrecht te zetten. Afwassen is echt mijn hobby niet, maar geld voor een vaatwasmachine is er nog lang niet. Eerst maar eens over mijn toekomst nadenken...



Af en toe doe ik wat leuke dingen met mijn kinderen. Vandaag heb ik een oppas voor Boas en Rose geregeld terwijl ik mij samen met Tina vermaak in het grote buurtzwembad van Twinbrook. Tina geniet ervan dat ik even de tijd heb voor haar alleen, normaal moet ze die altijd delen met haar broer en zusje.
'Zullen we een wedstrijdje houden?' vraagt ze als we al een tijdje in het water liggen.
'Is goed, wie het langste zijn adem kan in houden?'
We duiken allebei onder en tot mijn grote verbazing kom ik al na 10 seconden als eerste boven. Als Tina merkt dat ik heb verloren komt ze ook snel naar boven.
'Gefeliciteerd! Jij bent goed, zeg,' vertel ik haar terwijl ik haar een knuffel geef.



Ook Rose wordt ouder en groter, inmiddels is ze al een peuter. Als ik samen met haar door de buurt wandel worden we altijd nagekeken. Hoe kan dat? vragen de mensen zich vaak af. Een blanke moeder met een donker kindje. Af en toe vraagt er iemand naar en in geuren en kleuren vertel ik dat ik bezig ben om een aantal kindjes te adopteren die het thuis niet zo goed hebben.
'Wat knap van je!', 'Dat je dat durft!' en 'Is dat dan niet lastig?' hoor ik vaak als reactie.
Ik krijg dan altijd een warm gevoel vanbinnen, dat mensen het waarderen wat ik doe. Ik doe het voor de kindjes, maar natuurlijk ook een beetje voor mezelf.



Boas is alweer een tiener geworden. Hij heeft het uitgaan ontdekt, maar zorgt ook heel vaak voor zijn zusjes als ik moet werken of uitgeput ben. Wel zorg ik ervoor dat hij zijn huiswerk niet verwaarloost, hij moet namelijk wel een goed diploma halen.
'Mam?' hoor ik vanuit de badkamer.
Terwijl ik nog in mijn gedachten ben verzonken loop ik naar mijn gillende puber.
'Wat is er nou weer?'
Hij klaagt over puistencrème en dat het echt nodig is. Zuchtend zoek ik in de bovenste lade van mijn kledingkast naar het spul wat ik vroeger altijd gebruikte, en na een hele tijd zoeken heb ik het eindelijk gevonden en kan Boas het gebruiken. Terwijl hij niet eens puisten heeft, bedenk ik vermoeid.

Super!

Heel leuk

Superleuk verhaal, heb het pas ontdekt en ik ben al een fan

Zo leuk!!

Ik volg het al best lang! Het is zooo super!