Heel leuk dagboek ^^
Ik heb een vraagje: welke skin tone gebruik je? x

^
Volgens mij deze

Leuwk! <33
Sandy is echt cute

Dankjewel

@Anna, ja dat komt nog
@Kimberley, die wat Sanne (simmielove) zei

Marit. schreef:Dankjewel

@Anna, ja dat komt nog
@Kimberley, die wat Sanne (simmielove) zei

Als het non-default is hoe zorg je dan dat je ook je kinderen en zo die huidskleur hebben?x

Als beide ouders die hebben krijgen de kinderen die huidskleur ook :3
Tenminste, zo doe ik het

Als ze allebei dezelfde huidskleur hebben is er 100% kans, heeft maar 1 het, dan is er 50% kans

Hoofdstuk 8

Omdat ik ouder werd, vond ik het tijd voor een nieuwe look. Een meer moederlijke look, die ook makkelijker is met het huishouden.



Mijn kleine kindjes kregen ook een nieuwe look. Bob werd een peuter en Sandy een prachtige meid.




Sandy kreeg natuurlijk ook nieuwe meubels. Een nieuw bed, nieuw nachtkastje, nieuwe kledingkast, een mooie grote spiegel, een mooi bureau. Het bureau was erg handig, ook om huiswerk te maken.



Bob en Sandy speelde vaak samen. Als Max naar zijn werk was en ik was aan het koken of aan het poetsen, kon ik Sandy altijd bij Bob vinden.


Ze waren goede vriendjes. Ik kon me geen betere kinderen wensen, die nooit ruzie maken, met elkaar spelen, voor elkaar zorgen.




Max was altijd in de morgen thuis, dan besteedde hij veel aandacht aan de kinderen, meestal natuurlijk aan Bob, want Sandy was naar school. Max leerde Bob dus ook lopen, zo makkelijk ging dat niet. Hij ging op het begin vaak zitten en had er geen zin in, maar natuurlijk na uren, lukte het wel.


Op een dag was ik alleen thuis met Bob. Bob zat in de speelkamer en ik poetste de badkamer. Ik keek naar mijn buik, was ik nou dikker geworden? Ik was toch meestal echt platter. Of… Was ik weer zwanger?


Ik pakte een zwangerschapstest uit een laatje en ging op de WC zitten. Ik keek naar het strookje, positief, ik lachte, ik was weer zwanger!


Na school vertelde ik het als eerste aan Sandy, zij vond het natuurlijk super! Toen Max terug kwam van zijn werk vertelde ik het ook aan Max, ook hij was er blij mee.


In mijn zwangerschap kreeg ik een groot cadeau van Max, een bureau en bureaustoel met een computer, dat was nog nieuw in die tijd. Het was voor mijn vrije tijd.


Op een avond ging ik surfen op het internet. Ik las iets over schrijven, dat moest geweldig zijn. Ik besloot het te proberen.


Ik besloot te schrijven over mijn zwangerschappen en deze zwangerschap dus ook. Ik ging er helemaal in op, ik schreef wel een uur achter elkaar.


Opeens kwam Sandy de kamer op. ‘Mama, wat doe je?’ ‘Mama schrijft.’ ‘Oh, leuk!’ Lachte Sandy ‘Maar Mama, ga je mee naar boven. Ik moet naar bed.’


Ik stond op van mij stoel. ‘Ga maar al naar boven, doe je pyjama aan en poets je tanden. Ik kom er zo aan, even de computer uitzetten.’


Elke avond moest ze nog even over mijn buik aaien. Ze gaf de buik dan een dikke zoen en zei ‘Truste nieuw broertje of zusje. En truste mama.’



Sandy was erg behulpzaam, altijd al, maar nu met mijn zwangerschap extra. Als ik ging koken, gaf zij Bob het flesje. Soms hielp ze me zelfs met poetsen. Ze nam me gewoon veel werk uit handen en dat was erg fijn.


Vaker als Sandy bijvoorbeeld de kamer ging stofzuigen, kon ik wat doen aan het leren praten van Bob.


Op een dag zat ik op de computer te schrijven, totdat ik weeën voelde. Gelukkig had Max een vrije dag. ‘Max!’ Riep ik. ‘Max! Kom! De baby komt eraan!’


Deze keer moest ik van Max naar het ziekenhuis toe. Hij belde snel een babysitter en bestelde een taxi. Al snel waren we bij het ziekenhuis.


De bevalling ging erg snel. Op de terugweg gingen we terug met z’n drietjes, Max, ik en onze nieuwe aanwinst, Tim de Boom.

Je dagboek is zo megasuperawesomewaanzinnig leuk!!

Aww, wat een schatje ;D
Leuk!

Dankjewel allebei

Zooooo leuk!

Hoofdstuk 9

Elke dag zat ik wel een half uur achter de computer. Soms zat ik alleen in het kamertje en soms was Max bij me aan het sporten.


We waren een gelukkig gezin, we deden veel dingen samen als we tijd hadden. Samen barbecueën, samen onder de sproeier, samen naar het park, zo’n dingen.


Ik kwam er weer achter dat ik zwanger was, misschien was het snel maar dat maakte niet uit. Dit kindje zou de laatste zijn en dan zou ons gezin perfect zijn.


Helemaal geweldig, nog zo’n kleine hummel. Ze zien opgroeien, zien hoe ze dingen leren. Dat is gewoon het leukste wat er is.


In mijn zwangerschap schreef ik weer extra veel. Ik was met een boek begonnen, het ging over mijn leven met Max, hoe ik hem heb ontmoet en alles.


Ik kon me er helemaal in inleven, omdat ik het dus echt had meegemaakt. Mijn vingers gleden snel over het toetsenbord, voordat ik het wist had ik weer een hoofdstuk af, die ik kon inleveren bij de uitgever.


Mijn buik groeide als kool. Elke dag zag ik hem groeien. Voordat ik het wist waren alweer negen maanden voorbij.



Op een vroege morgen toen ik ontbijt stond te maken kwamen de weeën. Ik riep Max, hij lag nog te slapen. Hij kwam snel naar onder gehold.


We kregen ons derde prachtige zoontje, Loek. Met hem erbij was het plaatje compleet.


De andere schatjes groeide ook weer op. Sandy werd een tiener, Bob werd een kind en Tim werd een peuter.


En ook Max en ik werden ouder. Ik kon mijn rimpels al tellen, wat werden we toch snel oud. Ik was echt niet meer die jonge tiener, waar Max verliefd op werd.

Hoofdstuk 10
‘Schat, ik ga hé!’ Riep Max. ´Ja is goed!´ Riep ik terug vanuit de woonkamer. Ik hoorde de deur dichtslaan.



Minder als een half uur later hoorde ik een harde gil. Ik rende naar buiten en trof Sandy bang aan. Voor haar zag ik Max liggen, bewusteloos, op de koude stenen.


Daar lag hij dan, in het witte ziekenhuis bed. Het was zo kil in het kamertje waar hij lag, heel eng.


Samen met Sandy zat ik naast zijn bed, niet wetend waarom we hier waren, waarom Max hier lag, waarom hij was flauwgevallen. De vragen spookten door mijn hoofd ik wou antwoord.


Ik knielde neer naast Max´ bed. ´Wordt alsjeblieft wakker, ik kan niet leven zonder jou.´ De tranen kwamen in mijn ogen. Nee, ik mocht niet huilen. Sandy was hier, ik moest sterk blijven, voor haar, voor de jongens.


Bij Sandy rolde een traan over d’r wang. Ik pakte haar stevig vast en drukte een kus tegen haar hoofd. ‘Ben maar stil.’ Zei ik. ‘Het komt allemaal wel weer goed.’ Niet wetend of het goed zou komen, ik hoopte het. Dat moest gewoon. Zonder hem was mijn leven niks meer waard.

Aaaaaahwww Hopen dat het snel goedkomt, maar ik heb zo'n gevoel dat dat niet snel zal zijn

Tjaaa..

Ik had wel wat meer reacties verwacht..

Sorry voor PP.

v Dankje

Leuk ;D
Wel zielig

Hoofdstuk 11

Daar zat ik dan, samen met Sandy in het kleine kantoortje van de dokter. Ondertussen was Max alweer een tijdje wakker. De dokter wist wat Max had en ging het ons vertellen. Ze pakte echt doceer en begon te vertellen. ‘Nou, bereid u voor op redelijk slecht nieuws.’ Ik slikte en pakte de hand van Sandy vast. ‘Max heeft nierkanker, dit kan dus flauwvallen veroorzaken.’ Mijn ogen werden groot. Wist ze dat heel zeker? Ik keek naar Sandy een traan rolde over d’r wang. ‘Stil maar lieverd. Ik ben hier, ik blijf hier.’ Fluisterde ik zacht.


De dokter begon weer te praten. ‘Er is goed nieuws. Het is een goedaardige tumor en jullie kunnen er dus voor kiezen om een chemokuur te pakken. Jullie moeten samen kiezen.’ ‘Dus het kan dat de tumor helemaal weg gaat?’ ‘Alles is mogelijk, maar als die weg is, is er kans dat de tumor terugkomt.’


De dokter vertelde Max hetzelfde en daarna bespraken Max en ik wat we gingen doen. ‘Schat, ik vind echt dat je een chemokuur moet doen. Ik wil je niet kwijt! En dan is er kans dat de tumor weggaat.’


‘Schat, ik ga nog nergens naartoe. Ik blijf hier en ja, ik wil ook die chemokuur.’ ‘Gelukkig.’ Zuchtte ik. We vertelde het direct aan de dokter. De volgende week kreeg Max de chemokuur al.


Voor een week kon Max nog gewoon naar zijn werk gaan en alles doen wat die wou. Maar als hij de chemo kreeg, moest hij rusten. De hele dag rusten en dat voor weken.


Omdat Max nog een week echt alles kon doen, leerde ik Tim praten en dus ook lopen. Ik deed het met plezier.


Ondertussen werd onze kleine baby, Loek ook een speelse peuter. Hij was de eerste met de haarkleur van Max.



Tim en Loek speelde veel samen, vooral met de blokken. Soms speelde Bob zelfs nog met ze mee, alleen zabbelde Bob niet op de blokken, maar hij bouwde ermee. Ik kon me nog herinneren dat Bob dat wel deed, het leek nog de dag van gisteren. Ze worden zo snel groot…

Jeeeeeh up maar hoezo is Tim blond??

^Geen idee Dat was gewoon zo toen die opgroeide. Ik verander geen haarkleuren Maar volgens mij was een van zijn opa's blond.