Die avond ging ik weer naar het appartement van Desire. Ik moest haar zeggen dat ik er niet mee door kon gaan. Ik moest op zoek naar de vrouw die mijn hart nog had, Bella.
‘Jay, hoor jezelf nou. Dit kan niet en het zal niet. Jullie worden steeds beter, nog even en je kan geen stao meer buiten de deur zetten of ze herkennen je!’ Waarom begreep ze niet dat ik voor de liefde moest kiezen?
‘Het spijt me Desire, maar je zal een ander moeten vinden in mijn plaats.’ Ze keek me aan met een verdrietige blik. ‘Ik wil niemand anders Jay, begrijp je dat dan niet?’
Ze deed een stap dichterbij, sloeg haar armen om me heen en drukte haar lichaam tegen me aan. ‘ik kan jou toch niet zomaar vervangen?’ Heel kort en heel zacht drukte ze haar mond op de mijne.
‘Desire..’ Mijn stem stierf weg in haar mond terwijl ze die nogmaals op de mijne deed.
‘Jay, geef me nog één kans. Ik beloof je dat je gelukkig zal worden.’
Ik kon dit niet geloven, misschien was mijn kans op een toekomst, geluk en liefde wel hier!
‘Slaap maar eens een nachtje goed Jay. Morgen ziet alles er beter uit.’ Ze streelde mijn wang en liep al heupwiegend weg. Het enigste wat ik kon doen was omdraaien en haar nakijken.
Die nacht in bed herdacht ik alles. En hoe graag ik ook gelukkig zou willen zijn met Desire, het zou nooit kunnen. Ik vind het heerlijk om op het podium te staan maar dat is niet mijn wens in dit leven. Ik wil oud worden met iemand en heel veel kleinkinderen om me heen hebben rennen. Dat plaatje kon ik me beter met Bella voorstellen dan met Desire.
De volgende morgen ging ik naar de bibliotheek waar ik Bella had ontmoet. Het voelde als jaren geleden dat ik hier was geweest. Maar dat kon niet, mijn gevoel voor Bella voelt nog te nieuw.
Maar ze was er niet. Er was zelfs geen hint dat zij er ooit was geweest.
Met mijn schouders omlaag en een rot gevoel in mijn maag liep ik naar beneden om weer terug te gaan naar Desire.
Plots stond de vrouw achter de balie voor mijn neus. ‘Ben jij niet Jay? Die bekende gitarist?’ Dit kon ik even niet hebben, ik wilde even niet die Jay zijn. Maar het moest. ‘Inderdaad, dat ben ik.’
‘Je hebt haar teleurgesteld wist je dat? Ze heeft hier nog weken gezeten in de hoop dat je weer terug zou komen. Bella was af en toe zo overstuur dat ik haar naar huis moest brengen!’ Bella?
‘Bella? U moet me vertellen waar ik haar kan vinden!’ De vrouw sloeg haar armen over elkaar.
‘Je hebt haar echt pijn gedaan. Hoe weet ik dat je dat niet weer zal doen.’ Ik pakte de vrouw bij haar schouders. ‘Ik moet weten waar ze is, daarom ben ik hier! Ik wil alles opgeven als ik maar bij haar kan zijn.’
‘Oke,oke. Rustig aan mijn jongen. Ze woont net buiten de stad, maar je zal je best moeten doen. Je hebt haar diep teleurgesteld.’ De vrouw gaf me het adres.
‘Ik zal mijn best doen, maar eerst is er iets dat ik moet regelen.’
