'Oké meiden, jullie hebben niks tegen mama gezegt hé?', vroeg ik, 'helemaal niks!', antwoordde Sterre trots en ze glimlachte, 'en jij Caitlin?', ze reageerde niet, totdat ze opeens een stukje van haar stoel af kwam, Sterre keek haar woedend aan, 'helemaal niks!', piepte ze snel.
'hmm', zei ik zachtjes, 'oke meiden!'
Snel kleedde ik me aan en liep naar buiten. Elenor zat in de tuinstoel wat doelloos voorzich uit te staren. Ik glimlachte, 'Lieverd', zei ik, Elenor keek me aan, 'zou je even opwillen staan..?', vroeg ik aarzelend ze knikte.
Toen ze opstond knielde ik gelijk voor haar neer, 'lieve lieve Elenor Jonshen, zou... Zou je met me willen trouwen..?', vroeg ik, ze hapte naar adem, ik zag de tranen ik haar ogen.
Einde door Dirk
'Tuurlijk!', riep ik door mijn tranen heen, 'als ik mijn achternaam maar houd', zei ik met een glimlach, Dirk schoot in de lach en schoof mijn vinger om mijn ring.
Ik vloog hem om de hals, 'ik houd van je, ik houd van je', herhaalde ik de hele tijd. Ik zou gaan trouwen, met de man van mijn dromen.
Ik trok me iets los, en drukte toen koortsachtig mijn lippen tegen de zijne, we kusten zo een hele tijd.
Toen ik naar binnen liep, liep is als eerste naar mijn kinderen, Caitlin staarde naar de tafel en Sterre keek me nieuwsgierig aan, 'jullie wisten het dus!', ik hapte naar adem en keek naar mijn kinderen, Sterre giechelde en Caitlin zei niks.
'Caitlin...', mijn blije gevoel verdween en maakte plaats voor verdriet, 'was is er lieverd?'
'Ja, wat is er?', siste Sterre woedend. Ik schrok.
'Er is niks!', piepte Caitlin en ze kroop weg van Sterre, 'lieverd, wat is er?', Caitlin keek angstig naar Sterre die haar doodkalm aanstaarde, Caitlin slikte hoorbaar, 'niks mama', fluisterde ze.
'Sterre, moet jij niet naar bed? Je hebt morgen toch een spreekbeurt?', vroeg ik, 'je kan het ook gewoon zeggen als ik weg moet gaan!', snauwde ze naar me. Ik schrok.
Toen ze weg was keek ik naar Caitlin, 'wat is er lieverd', vroeg ik, en Caitlin begon te vertellen.
Dat is inmiddels alweer al een paar jaar geleden, mijn meiden waren nu beide 16. En vandaag was een grote dag.
Sterre en Caitlin waren een soort van vrienden, in iedergeval katte Sterre Caitlin niet meer zo af.
Ik wist zowiezo dat Sterre bij het zwembad zat, en ja hoor, toen ik naar buiten liep zag ik ze zitten, haar benen hingen in het water.
Sterre was echt een barbie pop geworden, ik vond het maar niks, maar het is haar stijl.
Caitlin is nu echt zichzelf, nouja, dat hoop ik.
'Sterre? Waar is je zus?', vroeg ik aan haar, ze haalde haar schouders op, 'weet ik veel', mompelde ze.
'Sterre, waar is je zus?', herhaalde ik weer, ze zuchtte, '"weet ik veel" zei ik net, denk je echt dat ik het nu wel weet?', gromde ze boos.
Net toen ik Sterre straf wilde geven kwam er een bos nat zwart haar naar boven, 'werd ik geroepen?', klonk een tinkelende stem, ik glimlachte, 'ja, willen jullie even naar binnen gaan?', vroeg ik.
Caitlin klom al uit het water en liep al naar binnen, 'waarheen?', vroeg ze, en haar hoofd kwam uit de deuropening, 'oma's werkkamer', antwoordde ik, en het hoofd verdween weer, ik wendde me tot Sterre, 'moet jij niet naar binnen gaan?', vroeg ik boos.
'Nah, geen zin', zei ze, en maakte zich klaar om zich in het water te laten zakken.
Ik greep haar woest bij haar boven arm en sleurde haar naar binnen.
'He! Laat los gast!', riep ze boos, mijn woede werd alleen maar erger.
Ik stampte woedend naar de kamer van mijn moeder en gooide Sterre op een stoel en ging zelf in de hoek zitten. Ik zag dat Caitlin ons even nieuwsgierig aankeek.
Ik vertelde precies hetzelfde als mijn moeder toen vertelde tegen Mitchel en mij, 'en ik heb gekozen als volgende stamhouder...', ik hield even stil, wat onnodig was, Caitlin keek me met tinkelende ogen aan, ik knipoogde naar haar, 'is Sterre'.
'Ja! Donderop! Ik ga echt geen k*tkinderen op de wereld zetten! Dat mag iemand anders doen, ik wil die eikels niet opvoeden, ik ga, tot nooit!', krijste ze en ze stampte weg.
Niet veel later holde ze met haar kleren aan het huis uit, ergens was ik opgelucht, Sterre was echt..
'Net goed', hoorde ik Caitlin mompelen, ik glimlachte, 'jij bent de volgende stamhouder Caitlin, gefeliciteerd'.
Ze liep naar me toe en knuffelde me, 'je zal trots op me zijn', beloofde ze me.
'Dat ben ik altijd al geweest lieverd', zei ik met een glimlach, 'ik weet zeker dat je de beste stamhouder word'.
Einde van generatie 2
~~~~~~
Laatst gewijzigd door Simmielove op do 28 jul 2011, 17:57, 1 keer totaal gewijzigd.
Generatie 1 & Generatie 2 nog niet gelezen? Klik dan hier om te beginnen met hoofdstuk 1 van Generatie 1
Generatie 3
Hoofdstuk 1
Ik zuchtte toen ik de deurbel voor de zoveelste keer hoorde gaan, 'wat!', schreeuwde ik toen ik de deur open rukte, 'zusje!', kirde Sterre, ik kreunde.
Sterre zag er niet uit, 'ze moeten echt beter op die mensen gaan passen in die kliniek', mompelde ik, Sterre snoof, 'ik mag toch wel even langs komen bij mijn liefste zusje van de wereld?', glimlachte ze en ze keek me met grote ogen aan.
'Nee, dat mag je niet', siste ik met moeite, mijn woede brandde. Ik wilde op haar springen, dat barbie gezicht rammen.
Sterre snoof, 'en ik doe wel zoveel moeite om langs te komen', zei ze. 'Hoezo? Had de mode politie je haast te pakken?', katte ik, Sterre kneep haar ogen samen en draaide zich om.
'He, Ster!', riep ik toen ze wegliep, ze draaide haar hoofd een stukje en keek me geniepig aan, 'de gek van het jaar belde, hij wil zijn kleren terug', grijnsde ik, 'o!', zei Sterre dom en ze draaide zich weer om en hief haar kin in de lucht.
Ik grinnikte, ze was blijkbaar vergeten dat het ongelofelijk ongelijk is aan de voorkant van het huis.
Ik hoorde wat geknak, 'nee!', krijste Sterre, 'mijn hak is gebroken! Moet ik weer terug naar de winkel!', snifte ze.
'Sterre, de winkel neemt alleen dingen terug die er goed uit zien!', riep ik haar na terwijl ze hinkend wegliep.
Ja, ze verdiende het, na al die jaren. Eigenlijk, kon ze er zelf niet veel aan doen, toen de 10 was kreeg ze een jointje aan geboden en durfde geen nee te zeggen, ze was altijd boos op me omdat ze afkickverschijnselen kreeg, die stomme trut.
En nu zit ze dus in een afkickkliniek waar ze van mij haar hele leven wel mag zitten, die bitch.
