Update 4
Sorry dat het even heeft geduurd, iets van een week denk ik. Maar nu is hij hier.
Dex en (vooral) Lee zien er misschien anders uit, maar dat komt omdat ik eerst een non-default skin gebruikte en die heb ik verwijderd, maar nu hebben ze een default skin. Zonder de eerste skin zag Lee er nogal ja... lelijk uit, dus daarom heb ik haar een beetje aangepast.
‘Lee, toe nou, dit ga je toch echt niet doen? Wat als hij je betrapt? Dan heb je geen redelijke verklaring waarom we hier zijn.’ drong Beth, mijn beste vriendin, aan.
Dat is ergens wel waar, zei een stemmetje in mijn hoofd. ‘Maar ik moet het zeker weten,’ zei ik meer tegen mezelf dan tegen Beth.
‘Ik had me je vrijgezellenfeestje toch anders voorgesteld hoor. Als je met hem trouwt, moet je toch zijn vrijgezellenfeestje niet gaan bespieden? Na zo’n feestje heb je alleen maar spijt. En als hij werkelijk vreemd zou gaan, kun je toch nog altijd scheiden, als je getrouwd bent? Dit is echt zielig, Lee.’
‘Dat is net de reden waarom ik hier kom. Dan kan ik gewoon meteen het huwelijk afblazen als hij me bedriegt. Ik wil geen foute beslissing nemen!’
‘Trouwens, Beth, als je dit toch zo’n stom idee vind, waarom heb jij dan een prostituee je huis ingesmokkelt om te kijken of je Vito je niet bedriegt? Als DAT niet zielig is, dan weet ik het ook niet meer.’
Vrijwel meteen nam ze weer haar gebruikelijke snobistische houding aan. ‘Pfff,’ zei ze met haar neus hoog in de lucht, ‘Toen lagen de zaken heel anders!’
Ik negeerde haar, als ze in zo’n humeur was kon je haar beter niet al te veel tegenspreken, en ik ging voor het raam staan om Dex te bespieden.
Ik had wel een beetje een schuldgevoel tegenover Dex, dat ik hem niet vertrouwde. Zijn aanzoek was inmiddels iets minder dan een jaar geleden, en ik hield steeds meer en meer van hem. ‘Ik wil gewoon niet dat hij na al die fantastische maanden mijn hart breekt.’ Tranen glinsterden in mijn ogen, hoewel ik niet echt wist waarom.
‘Je weet toch dat je dat net aan het uitlokken bent hè?’
fluisterde Beth. ‘Ach kom hier.’ zei zei ze toen ze me moeizaam de brok in mijn keel zag doorslikken. We knuffelden even.
‘Hij is niet Michael, Lee. Hij zal je niet bedriegen, dat moet je zelf toch ook wel weten? De manier waarop hij naar je kijkt. Alsof je een engel - zìjn engel - bent. Alsof je zijn zon op aarde bent.’ Een zwakke glimlach vormde zich om mijn lippen. Dex was heel de tijd aan het praten met zijn vrienden en vriendinnen, maar toen een van de dansers van het feestje met hem probeerde te flirten, wees hij haar meteen af. Gelukkig.
‘Zie je wel?’ glimlachte Beth. ‘Kunnen we nu - Hee! Wat is Vito daar aan het doen?!’ Haar ogen lichtten op van boosheid. Het zou me niets verbaasd hebben als er stoom uit haar oren gekomen was. Onmiddelijk kwam ze in actie. Ze liep op haar snelste tempo, sneller dan ze ooit had gejogd, rond het huis. Ik volgde haar meteen. Ik had wel zo’n reactie verwacht.
‘Beth! Wat ga je doen?!’ riep ik, ook al wist ik het antwoord al. ‘Stop! Wacht! Niet doen! Alsjeblieft!’
Maar het enige wat ik terugkreeg was een kwade grom. Ze stormde mijn huis binnen en liep onmiddelijk naar haar man.
‘JIJ! Hoe durf je!’ schreeuwde ze zo hard dat iedereen omkeek. ‘Beth...’ zei Vito met zwakke stem. ‘Nee! Geen ge-Beth! Ik heb je vergeven na het prostituee-voorval, maar ik weet niet of ik dit nog kan slikken! Maar jij komt later.’ zei ze met een vurige blik.
Nu werd haar stem zo zacht en breekbaar dat dat nog tien keer bedreigender overkwam. ‘Mijn man verleiden hè.’ zei ze tegen de danseres die eerder nog met Dex probeerde te flirten. ‘Dat zal je leren!!’ schreeuwde ze terwijl ze de danseres verschillende keren sloeg met haar handpalm.
‘Lee? Wat kom je hier doen?’ zei een stem die akelig veel op die van Dex leek. Ik verstijfde helemaal. Wat moest ik zeggen? Maar plots zag ik een uitweg - een fles nectar. ‘Jou natspuiten!!!’ riep ik terwijl ik de fles van tafel griste, goed schudde en de hele inhoud op hem besproeide. We lachten samen en nadat de nectarfles - tot mijn grote spijt - op was, kuste hij me hartstochtelijk. Zijn lippen smaakten erg lekker naar nectar.
‘Ik hou van je.’ fluisterde hij in mijn oor.
---
Hetzelfde zinnetje zei hij de volgende dag tegen me in het gezelschap van wel dertig mensen. Hij schoof de prachtige zilveren ring die we samen gekozen hadden om mijn ringvinger. Toen keek ik in zijn ogen, waar ik steeds in verdronk.
We zetten een stapje naar elkaar toe en toen zoenden we zacht. Het publiek begon te juichen. En dan vooral Beth en mijn moeder. Ik merkte er niet zoveel van, want ik had het te druk met dolgelukkig zijn.
Verder naar update 5
Reacties?
Laatst gewijzigd door Luna op zo 28 aug 2011, 10:27, 1 keer totaal gewijzigd.