Heel erg leuk!

Nooit gedacht dat Anthony dat zou doen, idd een klootzak. En dan je familie zomaar achterlaten ;o

YAY update
hij was weer es geweldig :3

^ Idd! ;o
Superupdate!! <3333333

super up!!!! ik wil niet tot donderdag wachten je schrijftaal bij het begon vond ik heel leuk Maar Anthony is echt een klootzak.. Maar iedereen heeft wel iets meegemaakt in dit gezin en volgens mij heeft Ally er meer ervaring mee

^Ja he, Vanessa is prachtig! Leuke updaaate

Thank you all :3

Anthony.. Niet van hem verwacht. Leuke updatee! <3

Vanessa is super mooi! allen moet ze STOPPEN met afvallen want dan word ze alleen maar lelijker!
agh.. die annelore en hoe zit t met dei ouders dan?
ik kan niet wachten tot de volgende up!!

super leuke update! =D

Arme Annelore

Dank jullie ! Next update donderdag :3

Oeeeeh vandaag update (L)
Heb er zin in om het te lezen natuurlijk ...

Hoofdstuk 2

You can take everything I have, you can break everything I am, like I'm made of glass, like I'm made of paper. Go on and try to tear me down. I will be rising from the ground, like a skyscraper, like a skyscraper.



Annelore is druk bezig op haar keyboard, de prachtige noten van muziek vliegen door haar slaapkamer. Zwijgend sta ik aan de zijlijn toe te kijken, de creactiviteit is ongelovelijk. Zingen, dansen, muziek maken, ze kan het allemaal.



Terwijl de laatste noten eindigen begin ik te praten, de stilte doorbreekt. “Lieverd, pak je jouw laatste spullen?”. Ik zie haar zuchten, en ik begrijp goed waarom. Maar het kan niet anders, ik moet undercover. “Het spijt me echt schat.” probeer ik te troosten.



“Ik ben er aan gewend.” fluistert ze, nog steeds zittend achter haar keyboard, en staat op. “Ik beloof dat het anders gaat worden.”. Even stopt ze met inpakken, ze staat op het moment om te spreken, maar er komen geen woorden.



Ik loop de woonkamer in, het geluid van fluitende vogels baant zich een weg het huis in, via het openstaande keukenraam. Mijn ogen vallen op het gekleurde schilderij aan de muur. Het voelt perfect aan, ook al zijn het alleen maar kleuren.



Ik voel me trots op mijn huis, ik knijp in mijn handen, glimlach. Maar tegelijkertijd voel ik me schuldig, gemeen en vreselijk. Door mijn werk moet Annelore tijdelijk bij haar vader en moeder logeren. Dat meisje verhuist zichzelf maar heen en weer, zonder iets ervoor terug te vragen.



“Laten we dan maar gaan, hè.” zegt ze met een nep glimlach, en om die te verbergen richt ze haar ogen op de houten vloer. Ik knik, begin met lopen. Ik voel me naar, maar kan er niks aan veranderen. Met deze klus kan ik het geld dat Anthony op gemaakt heeft weer verdienen.



Op de stoep zie ik een trillend meisje staan, mijn zusje, gebroken. Ik besef nu echt dat er meer aan de hand is. “Annelore, vertel me wat er nu echt is?” zeg ik lief. Geen reactie, haar lippen trillen. “Lieverd, vertel het maar..” probeer ik opnieuw.



Ik loop het trappetje af. “Niks. Er is niks.” zegt ze vervolgens. Ik weet en zie duidelijk dat ze liegt, maar niet klaar is het te vertellen aan mij of iemand anders. “Misschien krijg ma er iets uit..” fluister ik tegen mezelf, en stap vervolgens in de taxi.



De reis verloopt zonder enig moment van praten, stilte overheerst en een ongemakkelijke sfeer is aanwezig. Ik kijk uit het raam, starend naar een veld zonnebloemen. Al de knoppen staan even vrolijk overeind, richtend op de warmte van de zon.



Als we voor de deur staan van mijn ouderlijk huis, klinkt het rinkelen van een telefoon. Mijn vader komt naar buiten lopen, om ons vrolijk te begroeten, maar vrolijkheid past op dit moment niet in een plaatje. Annelore slaat haar hand voor haar mond en barst in tranen uit, zodra ze haar telefoon opneemt.



Ik kijk naar mijn vader. Zijn gezicht ziet bezorgd, bezorgd om Annelore en mij. Ik kijk hem twijfelend aan, niet wetend wat te doen. Hij gebaard dat hij en mam er wel voor zorgen, dat ik me niet druk moet maken. Maar dat doe ik wel.



Ondanks dat mijn vader me het afraade, nam ik toch het risico uitgescholden te worden. Annelore is iemand die haar punt meteen duidelijk maakt, als iemand iets twee keer vraagt wordt ze erg boos. “Annelore, wat is er?” vraag ik, terwijl ik naar haar toe kom rennen.



“Er is niks. Echt niet.” zucht ze. In haar ogen zie ik verdriet, afwijzing. “Annelore Luna de Bruijn, vertel mij nu meteen wat er aan de hand is!”. Nu wordt ik boos, als ze het niet gewoon wilt vertellen trek ik het wel uit haar. Ik wil niet dat ze van binnen opgevreten wordt door iets.





“Oké. Ik vertel het dan maar gewoon..”. Ik kijk haar vragen aan, nieuwsgierig naar de waarheid. Haar ogen zitten vol tranen, tranen van angst en onzekerheid. Er heerst heel even een stilte, maar uiteindelijk wordt deze doorbroken door schokkend nieuws.


De spanning is om te snijden neem ik aan ? Maandag een update; zoals gewoonlijk. Geloof me, het is een hele onverwachte wending die niemand verwacht. Maar om toch de vragen, wat denken jullie? Reactie's please ?

Aaaah :l
Stomme cliffhangers :l
Maar de update is vet nicee! :3

Jimmy, jimmy Jimmy....
Hoe durf je weer aan cliffhangers te beginnen

nu ben ik benieuwd

Jij altijd met je cliffhangers!!!! Maar.. Geweldige update! Het is volgens mij best moeilijk om zulke goeie cliffhangers te maken. Je stopt echt precies op het goede moment (Grrrr) maar ja... Heeeeeeel erg leuk!

Zeker ;o
Maar ik heb geen idee. Is ze ook zwanger ofzo? ;o

V i know, maar ik wil gewoon weten wat er gaat gebeuren ;(

Dank jullie

^ Het zal niet voorkomen dat ik verhaallijnen ga herhalen

Nouhouu
Ik wil 't weten! ;o
Coowle up c:

Ze gaat dood? *

Iig, je bent gemeen ;o
Precies op zo'n moment stoppen ;o

Wel een te gekke update <33