Het vlammetje wordt even heel fel als het in aanraking komt met onze haren en bloed. Als een vallende ster.
Ik maak twee diepe buigingen. Mijn stem klink hol in de kamer.
"O hoeders van dit huis, help uzelf." Als een echo herhaalt Ryan wat ik zeg.
"Uw trotse woning wordt geteisterd door buitenstaanders. Er zal een beproeving op uw standvastigheid volgen, o grote hoeders." Het hout begint zachtjes te kreunen.
"Wees u alstublieft vergevingsgezind tegenover dezen. Zij zullen vernielen en verstoren. Hoede gij voor uzelf, dan hoede gij voor anderen."
Zo gaat het een tijdje door, terwijl het gekraak alsmaar erger wordt. Als onze benen lam worden van de harde vloer vind ik het wel genoeg geweest.
"Ik denk dat dit wel goed is. Nu kunnen we alleen nog maar hopen. Succes is nooit gegarandeerd, mar soms wil het wel helpen," zeg ik. Samen blazen we de kaarsen uit.

- Jade

"PAUZE" gil ik. Zane kan haast niet meer lopen dus we stoppen even. Ik ga bij Chuck staan maar hij doet bot. Dan slaat de deur open waar hij tegen aan leunt en valt hij naar achter. Ik moet mijn lach inhouden maar er komt toch een zachte giechel uit. Kwaad kijkt hij me aan.
"Gaat lekker Chuck," grinnik ik.
"Hou je kop Robyn, ik wil hier weg," bromt hij.
"Jeetje rustig. We gaan ook ontstnappen. Je hoeft niet de hele tijd zo bot te doen. Daar wordt niemand beter van," zeg ik beledigd. Hij mompelt iets dat ik niet versta en loop weg. Jemig. Sterre is druk met Zane. Volgens mij vindt ze hem leuk. Zuchtend zak ik op de grond en bekijk mijn voeten. Ze zijn helemaal ruw en er zitten splinters in. Één voor een trek ik ze er uit. Auw. Ik wil ook weg. En ik heb nog steeds honger.
"WIE HEEFT ER ETEN," roep ik. Iedereen schudt van nee. Aarrghh.
"We hebben wel eten nodig," merkt Sterre op.

~ Robyn

"Mensen, we moeten echt wachten, ook al heeft niemand eten en gaan we halfdood. Maar om 2 mensen achter te laten is ook zo ziek." zeg ik snel, voordat iedereen weer ergens naar toe gaat. "We moeten echt even hier blijven, daarna gaan we ontsnappen." Sammy kijkt naar me. "Oh god, Macy, jij weet het natuurlijk wel weer he. Nee ik ga helemaal niet wachten, ik wil hier weg." "Ik ook." zegt Ally. Wat? Stemt Ally in met Sammy? "Pff en ik ook. Er zitten splinters in mijn voeten!" zegt Robyn overdreven. De anderen lijken het met Sammy eens te zijn. "Jongens, we moeten...wel..wachten.." kreunt Zane. "We wachten toch sowieso al, doordat jij niet verder kan." merkt Charlot op. De rest knikt. "Euh ja, dat weet ik wel, maar we moeten langer wachten en niet verder gaan tot iedereen weer bij elkaar is!" zeg ik dan.

-Macy McCandy-

Ik liep ergens achteraan het groepje, er werd voorgesteld om hier te wachten. Fijn, daar had ik zin in... niet echt.
"Er zitten splinters in mijn voeten." Klaagt Robyn.
"Was dan je schoenen gaan halen." Mopper ik. Ik wordt een beetje moe van dat gezeur, net alsof iedereen het hier makkelijk heeft. Ik laat me tegen een muur naar beneden zakken maar wordt dan opgeschrikt door gerommel.
"Wat is dat?!" Roept Macy. Een oorverdovend kabaal overstemd het gegil van een aantal mensen en stof vult de gang. Kuchend en proestend komen we overeind en kijken om ons heen.
"is de gang nu ingestort?" Hoor ik iemand zeggen met bange stem.
"We zitten vast." Mompel ik.

<< Jason >>

Ik wrijf over Zane's rug. "Ga maar even zitten", zeg ik en help hem omlaag. "Robyn, wil je anders mijn schoenen aan?", stel ik voor. Ze neemt me nauwkeurig op. "Welk merk?", vraagt ze. Ik zucht en rol met mijn ogen. "De geesten hebben geen fotocamera's, en nee Robyn, hier zit ook geen paparazzi. Het zijn gewoon schoenen van de Scapino", zeg ik licht geïrriteerd. "Goed dan.. Welke maat heb je?", ze gaat bij ons op de grond zitten en ik maak mijn veters los. "39", antwoord ik en trek een schoen uit. Ik overhandig hem aan haar alsof het een juweel is. "Oké, dat pas ik wel", zegt ze en trekt met een moeilijk gezicht de schoen aan. Daarna de ander. Ze helpt zichzelf overeind aan een deurklink. Ze springt op en neer. "Deze schoenen zitten eigenlijk veel beter dan de mijne", zegt ze lachend. Op dat moment wordt heel veel kabaal gemaakt en stof stuift alle kanten op. Iedereen begint te hoesten. "Is de gang nu ingestort?", vraag ik bang. "We zitten vast..", mompelt Jason.

~Sterre

Stof vult de gang. Er klinkt een oorverdovend gerommel en gegil. Ik kijk om me heen maar het enige dat ik zie is stof. En vallende stenen. Angstig kijk ik om me heen en begin te hoesten. Dan trekt de stof weg en het
lawaai houdt op. Een deel van de gang is ingestort.
"Verdomme," mopper ik en probeer op te staan. Maar ik wordt door iets tegen gehouden. Ik kijk naar mijn been. Hij zit klem onder een dikke laag stenen en rommel. De pijn begint ook door te dringen. Ik probeer mijn been los te trekken maar het lukt niet. Ik probeer de stenen te verschuiven. Lukt ook niet.
"Ik zit vast!" piep ik. Jason komt naar me toe.
"Shit," mompelt hij.
"Zeg dat wel"
Overal hoor ik gejammer en er komen mensen bij me staan. Met zijn allen proberen ze de brokken van mijn been te tillen...

~ Robyn

"Nou Macy, je hebt in ieder geval je zin, want we moeten inderdaad wachten. De gang is ingestort." bijt Sammy me toe. "Shit, nu kunnen de anderen ons misschien niet bereiken.." mompel ik. "Ik zit vast!" hoor ik Robyn zeggen. Jason en de rest snellen naar haar toe. Ik besluit om ook maar te helpen. Met z'n allen proberen we de zooi van haar been af te krijgen, maar echt lukt het niet. "Jullie.....gaaaannn....aallleeenmaaaaall.....eeeeeen...ovooorrrr....eeeeeeenn......eeeeeenn....pijjnlijkkeeee...ddooodddd....
.teegeemooehoeohoeeett...." hoor ik zachtjes. "Jongens, hoorden jullie dat ook? zeg ik angstig.

-Macy McCandy-

Ik loop snel naar Robyn toe als ze roept dat ze vast zit.
"Shit." Mompel ik. "Dit is niet goed." Er komen nog wat mensen om haar heen staan. Voorzichtig probeer ik een paar stenen opzij te schuiven, maar ik wordt bij iedere kreun van Robyn voorzichtiger.
"Ik hoop niet dat hij gebroken is." Piept ze.
"Rustig maar." Sus ik. "Vast niet."

<< Jason >>

Bang kijk ik naar mijn been. Hij zit muurvast.
"Sorry van je schoenen," piep ik tegen Sterre. Ze grinnikt en trekt haar gezicht dan weer snel in de plooi. De jongens gaan bij elkaar staan en pakken met zijn allen het bovenste blok steen vast.
"Gewoon doortrekken, maak niet uit wat ik zeg of doe," zeg ik tegen Jason. Hij knikt.
"Op drie!"
alle jongens knikken.
"1...2...3"
Met zijn allen duwen ze het blok van mijn been af.
"AUW godverdomme," gil ik en een traan rolt ove rmijn wang. Snel veeg ik hem weg. Ik kijk naar mijn been. Het grootste deel is bevrijd. Maar hij ziet er niet goed uit. Een hele hoop schaafwonden en een paar diepere wonden. Van Sterre's schoen is ook niet veel meer over.

~ Robyn

"Ieuw!" gil ik. "Ik kan niet tegen wonden!" Snel draai ik me om. De rest kijkt geirriteerd naar me. "Jemig, Macy, doe eens normaal." zegt Sterre. "Oke sorry." mompel ik en ik draai me weer om. Ally slaat een arm om me heen. "Geen zorgen, kijk er gewoon niet naar." Ally is de enige die mij goed kent en weet dat ik echt niet tegen bloed en dat soort dingen kan. Daarom was het misschien geen goed idee geweest om dit huis te betreden. Plotseling barst ik in huilen uit. "Ook dat nog." hoor ik iemand mompelen. "Ik mihihis Princess!" snik ik. Ally probeert me te troosten. "Rustig maar, Mace. Binnenkort zie je haar weer." sust ze.

- Macy McCandy -

Ik zit nog steeds op de grond en daar maakt Sterre gretig gebruik van, ze heeft zichzelf tegen em aangedrukt en streelt nu mijn rug. Ik ben er niet echt blij mee, maar het lijkt me het verkeerde moment om te gaan protesteren, ik ben nu immers afhankelijk van de anderen. Net als ik wil zeggen dat ik een beetje duizelig wordt en dan er misschien een nieuw shirt om mijn been moet, gilt Robyn het uit van de pijn.
"Gaat het wel?" Zeg ik wat onhandig als ik de tranen over haar wangen zie lopen. Ik duw Sterre's arm van me af en pak Robyn hand vast omdat ze een beetje staat te wankelen.
"Oké, we zullen nu rechtdoor moeten. Maar misschien moeten we gaan slapen en dan om de beurt de wachten houden voor als de anderen eraan komen."

-Zane Trippleton'

'Oké, we zullen nu rechtdoor moeten. Maar misschien moeten we gaan slapen en dan om de beurt de wachten houden voor als de anderen eraan komen', zegt Zane, ik knik, 'ik houd wel als eerst de wacht', opper ik.
Ik werd wat aangekeken. Ik moest gewoon de wacht houden. Het is hier voor mij veelste druk. En dan kon de rest zich met elkaar vermaken, ik had niet echt het gevoel alsof ik erbij hoorde.
Ik loop een paar passen vooruit en leun tegen de muur.


~~~Sammy Jackson~~~

We lopen rechtdoor en er wordt een plan voorgesteld om ergens te gaan slapen. Waar wil je gaan slapen dan op de grond?
"Jaa dat is een goed idee." Begin ik. "Maar waar wil je dan gaan slapen? Niet op de grond denk ik toch." Er werd even nagedacht terwijl we doorliepen. Veel keus hadden we ook niet.
<< Jason >>

lang leve korte posts

"Dat is lief Sammy," ik glimlach naar haar, ze ziet eruit alsof ze graag alleen wil zijn en zich niet op haar gemak voelt. Daar hou ik niet van, mensen die niet weten wat ze met zichzelf aanmoeten. Sterre klemt opnieuw haar arm om mijn nek, ze lijkt wel dronken zo ninja-achtig als ze doet.
"Sterre, laat me eens los," zeg ik zachtjes, want ik wil haar niet op haar tenen trappen. Ik zie dat Ally met twee opgetrokken wenkbrauwen naar ons kijkt en later gaat ook Robyn bij me zitten. Ja, dat doe ik goed, ik zie Jason me verwachtingsvol aankijken.
"Oké, eh. Slapen dus? Op de grond ja..." Ik gaap en maak een prop van mijn vest waar ik mijn hoofd op leg.

- Zane Trippleton'

Ik veeg m'n tranen weg. Ik hoor geroezemoes over de wacht houden en slapen. "Jaa!" gil ik enthousiast. "Ik ga slapen. Ik ben doodop." "Maar waar wil je dan gaan slapen? Niet op de grond denk ik toch." zegt Jason. "Dat moet wel." zeg ik. Waarom moet hij m'n plan nou verpesten? "Tenzij jij in een van de slaapkamers in dit spookhuis wilt slapen, maar dat denk ik toch niet. Of wel, soms?" Ook ik ga op de grond liggen en sluit mijn ogen.

-Macy McCandy-

Ik kan niet slapen. Mijn been doet te veel pijn. Ik voel aan mijn been en kreun. Auw. Niet meer doen.
"Je been heeft rust nodig," zegt Zane.
"Jouwne ook, waarom slaap je nog niet?" kaats ik terug. Hij grinnikt. Ik leun met mijn rug tegen de muur en staar voor me uit. Ik wil hier weg

~ Robyn

Ik grinnik zachtjes na Robyn's opmerking. Ik zou best iets gevat terug willen zeggen maar bij Robyn weet je dat maar nooit dus misschien kan ik beter mijn mond gewoon dicht houden. Ik zucht en draai mijn nek een keertje, ik vraag of iemand kan ophouden met de hele tijd licht op me schijnen en bedenk me dat het Jay moet zijn.
"Jezus, kerel, ik ga heus niet met je meisje liggen zoenen of zo, doe niet zo gestoord," mopper ik. Robyn trekt een arrogant gezicht als reactie.

- Zane Trippleton'

Tranen lopen over mijn wangen. Ik haatte dit, waarom moest ik perse zo stom zijn? Waarom moest ik meegaan? Dit stomme huis in, ik zak in elkaar en sla mijn armen over mijn knieën.
Uiteindelijk haal ik diep en trillerig adem. Als we in dit huis zaten, hoopte ik dat nu de vloer het zou begeven en ik zou neerstorten, ik had niet eens een thuis. Ik woon bij mijn oom en tante, die een hekel aan mijn hebben. Of hun zouden dood zijn? Zou wel leuk zijn.
Ik glimlach door mijn tranen heen. Ik miste mijn ouders. Ik zou ze met alle liefde terug willen hebben, wat erook aan zou hangen, welke prijs ik zou moeten betalen. Ik zucht en kom weer overeind.
Ik hap naar adem als ik opeens de vloer hoor kraken, 'wie is daar?', vraag ik met een bevende stem, al beeft hij niet van angst, nee, hij beeft van verdriet.

~~~Sammy Jackson~~~

Uitgeput ga ik ergens in een hoekje zitten en draai me om. Ik heb hier geen zin meer in. Met niemand hier kon je ook een beetje normaal praten, dan niet he. Ik staarde naar de muur tegenover me.
Ik hoor iemand aankomen.
"Jason wat doe je?" Vraagt Ally.
"Wat denk je?" Mompel ik. Ze is even stil.
"Ehm, je doet niet veel." Gokt ze.
"Inderdaad." Zeg ik kortaf.
"Nou, ik ga wel dan." Antwoord ze.
"Nee wacht blijf even." Zeg ik haastig. "Kom even zitten, het is echt saai hier."

<< Jason >>

Ik zit ergens tussen slaap en wakker zijn in. K ben steeds bang dat als ik mijn ogen dicht doe, het huis instort en ik dood ga. Zo kan ik niet slapen. Zane slaapt al wel. Ik zucht en ga recht zitten. Ik pak mijn mobiel. Hij is uit. Ik probeer hem aan te doen maar nee. Helemaal leeg. Boos smijt ik hem tegen de muur, waar het schermpje breekt. Shit! Dat was niet de bedoeling! Ik bonkte met mijn vuist tegen de grond, trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er om heen. Plots kraakte er iets.
"Wie is daar?" hoorde ik Sammy zeggen. Ik keek op en zag alleen een vage schim...

~ Robyn