Hoofdstuk 4
Op een middag waren Max en ik weer in het park. We stonden in de warme zon bij de prachtige fontein, we konden hem voelen spetteren.
Opeens begon Max raar te doen. Ik moest even wachten. Ik begreep maar niet waarom. ‘Gewoon lachen.’ Dacht ik en dat deed ik.
Het werd me allemaal duidelijk toen hij op z’n knieën ging. Mijn mond viel open. Max begon in z’n zak te grabbelen en haalde een doosje tevoorschijn, nu was ik helemaal zeker. Hij opende het doosje en zei; ‘Lieve, lieve, allerliefste Jenny. We wonen nu al een tijdje naast elkaar, sinds we zestien waren. Toen ik tegen je aanliep en je dus de eerste keer zag, was ik direct verliefd en ik ben het nog steeds en mijn liefde voor jou groeit met de dag, ik wil mijn leven met je delen. Lieve Jenny, wil je met me trouwen?’ Ik lachte van oor tot oor. ‘Ja, ja, ja! Natuurlijk wil ik met je trouwen!’ Schreeuwde ik uit. Max schoof de ring om mijn vinger.
Hij glom prachtig in de zon. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. Ik keek naar de ring en naar Max. Max had een big-smile op z’n gezicht.
Ik vloog in zijn armen en hield hem stevig vast. ‘Ik hou van je Max.’ Zei ik. ‘Ik ook van jou .’ Zei Max en hij gaf me een kus op m’n wang.
En voordat we het wisten, was het de dag van de bruiloft. Alles was geregeld. Ik trok mijn jurk aan en bekeek me van top tot teen in de spiegel.
Mijn jurk was prachtig, vond ik dan. Ik bleef kijken, zat er niks fout, want dat zou een drama zijn! Wat moesten de mensen dan wel niet denken.
‘Hee schat!’ Twee grote handen pakte mijn heupen vast. ‘Ik schrik me kapot.’ ‘Dat hoeft niet, ik ben het maar.’ Max gaf me een kus op mijn wang. ‘Lieverd, kijk eens. Is m’n jurk helemaal goed, zit er niks fout?’ Hij keek me van top tot teen aan. ‘Ja, daar! Een grote bruine vlek op je kont!’ Schreeuwde Max. ‘Waar! Haal het weg!’ ‘Grapje schat, je jurk is helemaal goed hoor.’ ‘Gemenerik.’ Zei ik met een pruillip. ‘Sorry schat.’ Zei Max lachend en gaf me een dikke zoen.
Ongeveer twee uur voor de bruiloft waren we er al. We keken of alles goed stond en gingen ons zitten. Samen keken we een tijdje naar de zee.
De gasten kwamen al aan en wij begroette alle gasten. Iedereen was in een goede stemming, maar wij waren natuurlijk het blijst.
Toen het donker begon te worden gingen we eindelijk echt trouwen. Iedereen ging netjes zitten en keek naar ons.
Na de belofte van trouw mochten we de ringen om elkaars vingers schuiven. Eerst schoof Max de ring om mijn vinger en daarna ik om zijn vinger. We legde onze handen op elkaar en keken elkaar nog eens diep in de ogen.
‘Je mag de bruid kussen.’ En dat deed Max. We zoende voor de ogen van iedereen. Ik vond het altijd wel een raar idee, maar als je het dan deed, dan was het niet zo raar meer.
Mensen klapte voor ons en juichte, maar onze moeders waren allebei aan het huilen. Ze moesten ons loslaten.
Ik keek vol liefde naar mijn ring. In de ring stond geschreven
Max 07-07-1967 en in de ring van Max stond natuurlijk
Jenny 07-07-1967
En zo ging het feest nog door tot middernacht, waarin iedereen danste, praatte en zich vermaakte.
Thuis trokken we onze kleren uit, de ouders van Max gingen voor een nachtje bij mijn ouders logeren, zodat wij Privacy hadden.
‘Wil je dit echt?’ Vroeg Max. ‘Natuurlijk, ik heb zo lang gewacht en ik weet zeker dat jij de ware bent.’ En zo bedreven we samen de liefde.
Laatst gewijzigd door Marit. op za 02 jul 2011, 17:28, 1 keer totaal gewijzigd.