leuk hoor

ik heb zin in de update!
wanneer komt die weer?

^ Haha nou ik heb gister nog ge-update hoor ! Nee, ik hoop dat ik morgen de update online kan zetten, vandaag vooral veel gespeeld omdat ik toch verder moet komen hè met mijn Sims

Bedankt iig allemaal

Hoofdstuk 5

Starend in de spiegel, beseffend wat ik heb gedaan, wacht ik op iets, maar ik weet niet wat. De laatste dagen zijn heel hectisch geweest voor mij, en als ik het goed gedaan heb, heeft niemand iets gemerkt, tot nu toe. Om een frisse start goed te doen verlopen ben ik naar de kapper geweest, een nieuw kapsel vrolijkte mij normaal gesproken altijd op.



Tot dat ik achter het nieuws kwam, het vreselijke, mogelijk geweldige nieuws. Iets wat zo onschuildig begint, maar met grote gevolgen kan eindigen. Het geluid van Anthony, die mij probeert te roepen laat me realiseren dat ik nog met hem moet oefenen. Ik loop naar de woonkamer en til hem op.



Wiebelend van de honger, van de schrik en van alle stress baan ik me een pad door zijn speelgoed heen. “Jeez Anthony, wat heb je er weer een lekkere troep van gemaakt.” zeg ik sarcastisch, maar boos ben ik niet.



Mijn poging om met Anthony een gesprek aan te gaan mislukt bij zijn poging om te gaan wandelen. Ik besluit me er maar aan over te geven en help hem een handje. “Ja, goed zo, en nu recht op, lopen!” moedig aan, maar uiteindelijk ploft hij toch weer neer.





Terwijl wij samen druk bezig zijn valt het me niet eens op dat Mitchell komt binnenlopen, zonder iets te zeggen blijft hij staan kijken in zijn werkoutfit. Als ik me omdraai en zijn gezicht zie krijg ik bijna een hartaanval. “Nou! Mitchell!” schreeuw ik van de schrik. Hij begint te lachen. “Mag ik het eens met hem proberen?” vraagt hij, en pakt zonder dat ik antwoord Anthony’s handje.



Ik kan niet anders doen dan toekijken en glimlachen. Beseffend dat Anthony een geweldige vader heeft moet ik moeite doen niet te beginnen met huilen, de laatste tijd ben ik emotioneler dan ooit.



Weken vliegen voorbij, en des te meer tijd er passeert, hoe meer klachten ik krijg. Minstens twee keer per dag moet ik op bed gaan liggen voor mijn rug, die doet pijn als een bezetene. Die avond loop ik rond vijf weer de woonkamer in, de avond is gevallen en er staat nog geen eten op tafel.



Ik herinner me dat Mitchell nog een vergadering had en Anthony ligt heerllijk te slapen op bed. De woorden van mijn moeder spoken door mijn hoofd. “Je moet het hem vertellen..”. Ik begreep dat heel goed, maar doen kon ik het niet.



Ik loop de badkamer in om een normale outfit aan te trekken. Voor de deur blijf ik heel eventjes wachten, hopend op een idee, inspiratie, of misschien nog beter. Een oplossing. Maar niks, er zit niks anders op, ik moet het vertellen. “Morgen ergens.. Of volgende week.” zucht ik.



Proberend de pijn in mijn rug te negeren roer ik in een bak met verschillende groentes. De avond is gevallen en ik heb het licht zo vel staan dat het net dag lijkt. Mitchell zegt gedag als hij binnenkomt, loopt de badkamer in, en komt zwijgend naar buiten.



“Ally.” vraagt hij kortaf, angstig en verward, terwijl hij achter me staat. Ik stop met roeren, mijn hart bonkt in mijn keel. Ik weet dat de vraag komt, maar ben er toch bang voor. “Ben je zwanger?”. Ik zwijg, hij zal blij zijn, maar ik niet.



Ik geef geen antwoord, in feiten ben ik helemaal stil, ik adem amper. Ook Mitchell is stil, en zo staan we een aantal minuten. “Ik ben inderdaad zwanger.” antwoord ik uiteindelijk, omdat ik geen uitweg meer zie de waarheid te ontweiken. “Waarom zei je dan niks?” vraagt hij verbaasd.



Hierop kan ik antwoord geven, maar pijnlijk zal het zeker zijn. Ik denk zelfs dat hij gebroken is, kapot, verscheurd. “Ik denk dat ik het snap. Is de baby wel van mij?”. Ik bijt op mijn lip, hij heeft goed geraden, hoe moet ik mij hieruit redden. De baby is van Stefan, waarschijnlijk.



Met het motto ‘een leugentje om bestwil’ draai ik me lachend om. “Natuurlijk is de baby van jou!” zeg ik, terwijl ik hem een knuffel probeer te geven, maar om mij tegen te houden legt hij zijn hand op mijn schouder, zonder ook maar iets te zeggen.



Om het pijnlijke moment in de doofpot te stoppen pak ik een bord en ga aan tafel zitten. “Neem jij ook een bord, lief?” vraag ik, als of er niks aan de hand is. Ik begin te eten, zo snel mogelijk. “Ally.” zucht hij vervolgens. “Ik weet van je affaire met Stefan. Is het zijn, of mijn baby?” vraagt hij vervolgens. Een stukje groente schiet in mijn keel, waardoor ik me verslik. Hoe ga ik me hier uit redden?




PAM PAM PAM PAAAAAM! Ja, zo'n moment is het nu. Wat gaat ze zeggen, van wie is de baby en houd hun relatie stand? Jullie zullen het zien in de volgende update Reactie's a.u.b. ?

Echt leuk! Maar ze moeten getrouwd blijven

ik haat je omdat je niet de volgende up post

leuke update en ben zeeeer benieuwd

Ik wil meeeeeeer!
Het is een verslaving ;P

Ik ben benieuwd! (Er staat trouwens 'Thomas' in het stuk, i.p.v Mitchell ;p)

MEEERRRR :3

word steeds spannend en verslavend whahah je kan goed schrijven

Aaaah die stomme cliffhangers!

Jij bent echt zo gemeen!
Van die verschrikkelijke schrijvers, die hun lezers eenzaam en alleen achterlaten met cliffhangers!

Nee grapje! Ik hou van dit dagboek en de cliffhanger is niet zo erg, als je maar binnen nu en 3 dagen update

Aaaaaah, spannend...

Dank jullie allemaal

Wanneer weer een update?

Ik heb momenteel toetsweek, en ben heel erg druk, ik heb al sinds vorige week niet meer gespeeld en kom er komende week ook nog niet aan toe. Maar geloof me, in de vakantie ga ik heeeeeel veel uppen !

BTW sorry voor PP !

ik heb zin in de volgende update. het is echt verslaafd!!!!

^ Ik heb de update geschreven ga proberen(!) morgen foto's te maken. Als het morgen niet lukt, wil alvast melden dat het het wachten zeker waart zal zijn.. ! Omdat het zo lang duurt, alvast een teaser:

Mijn ogen dansen heen en weer terwijl ik de brief lees, een traan moet ik laten, een glimlach verschijnt. Ik weet niet of ik het goed of slecht moet vinden, of ik blij of boos moet zijn. Ik vouw het spierwitte papier op en laat de envelop vervolgens zachtjes neervallen. Als een boomblaadje in de herst daalt het zachtjes en sierlijk naar beneden, tot het de kille grond bereikt.

Sorry voor de PP (alweer )!

YAY ik ben benieuwd :3
don't let me wait!

MeerMeerMeer