whoo super

Echt weer een super mooie update!

Bedankt voor alle reacties.

Zondag komt er weer een deel.

Deel 6.



Het is een stille ochtend. Joost zit wat bij te werken op zijn computer, terwijl Marloes haar handen wast. Ze denkt aan het kind in haar buik, zal ze het hem zeggen? Dat ze het kind niet wilt? Joost wilt het zo graag. Marloes blijft haar handen wassen, terwijl ze al lang schoon zijn.
‘Ik wil geen kind.’ zegt ze plotseling. Het is stil.



Joost loopt naar haar toe. Hij blijft op een afstandje staan.
‘Sorry?’ zegt Joost onzeker.
‘Ik wil het niet, ik wil geen kind.’ zegt Marloes, ze kijkt naar haar handen die ze nog steeds wast. Joost staat stil. Marloes durft niet om te kijken. Ze is bang dat hij gekwetst is en dat hij boos wordt. Hij loopt naar haar toe. Marloes doet de kraan dicht.



‘Lieverd, ik wil het zo graag.. je weet toch..’ zegt hij snel. Marloes houdt haar natte handen tegen haar voorhoofd.
‘Ik niet.. ik moet alle zorgen dragen, Joost. Misselijkheid, pijn, de gevoelens.. en wat moet jij doen? Jij hoeft alleen...’ Ze maakt haar zin niet eens af.
‘Kom op! Je laat het niet weghalen! Je...’ Ook hij maakt zijn zin niet af.


Hij loopt verdrietig richting de deur, die al open is omdat Olivia er doorheen komt lopen.
‘Ik wil het wel!’ roept hij. Joost gaat naar de woonkamer. Olivia kijkt Joost na en kijkt dan naar Marloes. Olivia weet waar het over gaat, Marloes heeft nooit kinderen gewild. Al vanaf kinds af aan. Olivia was altijd de gene die kinderen wilde.



‘Wat doe je nou.’ zegt Olivia die naar Marloes toe gelopen is.
‘Hoezo?’ Marloes doet alsof er niks gebeurd is. Olivia kijkt haar verbaasd aan.
‘Een kind is een geschenk van god. Dat kun je niet zomaar weg doen. Je moet blij zijn dat je een kind kunt krijgen. Ik ken iemand die het heel graag wil, maar het lukt niet. Je moet een kind niet wegdoen. Je moet ervoor zorgen en ervan houden.’ Ze heeft gelijk. Een kind is een geschenk, een geschenk wat niet iedereen krijgt. Ze besluit het kind toch te houden. Vooral voor Joost.


‘Joost?’ Marloes komt de woonkamer in en kijkt naar Joost. Hij staart uit het raam.
‘Ik heb er eens over nagedacht en..’ begint ze. Ze vindt het moeilijk om te zeggen. ‘Ik wil het toch.’ Joost draait zich nog niet om.
‘Weet je het zeker? Niet dat mijn geluk direct weg is.’
‘Ik weet het zeker, ik zal ervoor zorgen en ervan houden.’ Ze herhaalt de woorden van Olivia, omdat ze dat goed gesproken vind. Maar ze meent het ook.



Joost loopt naar Marloes toe en pakt haar handen.
‘Ik hou van je.’ zegt hij. ‘We worden fantastische ouders. En we krijgen een fantastisch kind. En jij wordt een fantastische moeder.’ Zijn geluk kan niet op. Eindelijk zou het gebeuren. Hij krijgt een zoon of dochter. Hij zoent haar en vertelt nogmaals dat ze fantastische ouders worden.




Simone zit op de rand van de fontein in het park. Ze leest het boek:
Eenzaam en zwanger. Isabella loopt door het park heen en ziet Simone het boek lezen, het boek heeft ze drie keer gelezen omdat het zo emotioneel, zielig en mooi is.
‘Mooi boek hè.’ zegt Isabella tegen Simone. Simone kijkt op.
‘Prachtig boek.’ zegt Simone. Ze legt het boek neer en staat op.


‘Ik heet trouwens Simone, Simone van Dijk.’ Ze maakt een gebaar om een hand te geven. Isabella schudt de hand.
‘Isabella Hager.’ zegt ze vriendelijk.
‘Heb je het boek ook gelezen?’ vraagt Simone.
‘Ja zeker, drie keer. Toen ik zelf zwanger was.’ zegt ze.


Simone en Isabella gaan op een kleed in het park zitten, Isabella pakt een broodje met kaas. Ze hebben het al heel de tijd over van alles en nog wat.
‘Zeg eens, heb jij kinderen?’ vraagt Isabella. ‘Ik kan wel zien dat jij erg op kinderen gericht bent.’ Simone kijkt naar de rood en witte blokjes.
‘Nee, het is wel mogelijk maar het gaat heel moeilijk.’ zegt ze. ‘Laats was het weer niet gelukt. Het is nog nooit gelukt. Maar ik wil niets liever.’
‘O het spijt me.’ zegt Isabella, Simone glimlacht naar haar. ‘Ik hoop echt dat het je een keer lukt.’


Na nog een kwartiertje praten over kinderen en over Melissa, waar Simone heel veel over wilde weten, staat Simone op.
‘Ik ga maar weer eens.’ zegt ze. ‘Dirk wacht op me.’ Ook Isabella staat op.
‘Nou, het was leuk je te ontmoeten.’ zegt Isabella. ‘Misschien kunnen we nog een keer iets gaan doen.’
‘Dat lijkt me leuk.’ Simone geeft Isabella een knuffel en vertrekt.


Simone loopt haar appartement binnen. Dirk zit op de bank tv te kijken. Simone denkt aan Isabella. Wat een aardige vrouw. Simone zag echt dat Isabella het haar echt gunt. Dirk kijkt om en staat dan op zonder de tv uit te zetten. Hij loopt naar Simone toe.




Hij pakt haar handen vast. Hij ziet er heel enthousiast uit.
‘Waarvoor zo enthousiast?’ vraagt ze verbaasd. Dirk lijkt bijna niet uit zijn woorden te komen.
‘Heb je misschien zin om morgen bij de Bristo te eten? Wij tweetjes?’ zegt hij zenuwachtig maar enthousiast.
‘Bij de Bristo? Dat is super duur.’ zegt ze en ze kijkt naar hem. Hij kijkt haar verliefder dan ooit aan.



‘Dat weet ik.’ zegt hij. ‘Ik heb een verrassing voor jou.’ Een verrassing? Wat zou dat zijn?
‘Oké, wat voor een verrassing?’
‘Een verrassing zeg je nooit.’ zegt hij. ‘Wacht maar tot morgen.’ Hij streelt haar wang. Simone is benieuwd.
‘Ik hou van jou.’ zegt ze en ze geeft hem een kus.

wat is de verassing,,,,,,,,,,,,,,,,

GEWELDIG!

Hahaha.. Dat zie je de volgende keer tessiegirl

ga zo door!

Welke familie vinden jullie eigenlijk het leukst om te volgen?

ik vind het allemaal leuk

Weer super hoor!

Deel 7.



Willemijn zit aan tafel, ze kan maar aan één ding denken. Stefano. Ze ziet alleen nog maar beelden van hem. De beelden dat hij haar uitscheldt, dat hij haar slaat. Willemijn is bang dat Stefano terug zal keren om haar iets aan te doen.
‘Hier kom je niet mee weg!’ Die zin hoort ze weer heel de tijd in haar gedachten, die zin komt dreigend over.
‘Mevrouw Holmders?’


Willemijn schrikt. Ze is helemaal weggezonken in haar gedachtes.
‘Ja, wat is er?’ Willemijn staat op een loopt naar de vrouw toe.
‘De sloten zijn vervangen, die van het balkon en van de voordeur.’ zegt de vrouw.
‘Oké, hartstikke bedankt. Hoeveel kost dat?’ Willemijn en de vrouw rekenen af en de vrouw vertrekt. Willemijn heeft de sloten laten vervangen omdat Stefano nog de oude sleutel heeft.



Willemijn loopt naar het fornuis omdat ze wat wilt gaan koken, maar dan gaat haar telefoon. Ze kijkt op haar schermpje: onbekend nummer. Ze weet niet of ze moet opnemen. Het kan Stefano zijn. Het kan ook ook Simone zijn of iemand anders. Ze drukt op het groene knopje.
‘Hallo?’ zegt ze onzeker. Ze wacht op antwoord en hoopt dat Stefano het niet is.


‘Met Stefano. Als je ophangt heb je een probleem.’ zegt hij dreigend. Willemijn is bang, maar ze durft niet op te hangen.
‘Je kunt me niks doen, de sloten zijn vervangen!’ zegt Willemijn onzeker. Stefano lacht.
‘Dus jij komt nooit op straat? Ooit moet je een keer op straat komen.’


Het is stil, allebei zeggen ze niks.
‘Jij hebt echt een probleem, Willemijn. Hoe durfde je mij te dumpen, hoe durfde je eigenlijk over mij te praten met die Simone.’ zegt Stefano dreigend. Willemijn durft niet meer en wilt ophangen, maar dan spreekt Stefano.
‘Ik ga jouw leven kapot maken, ik ga jouw leven verwoesten! Hier kom je niet mee weg!’ schreeuwt hij en hij hangt de telefoon op.



Ze laat de telefoon vallen en rilt. Ze durft niets meer, niet meer haar appartement uit. De laatste woorden van Stefano blijven door haar hoofd galmen: Ik ga jouw leven kapot maken. Willemijn barst in tranen uit. Ze is bang, bang voor wat hij haar aan gaat doen.



Simone en Dirk zitten aan een tafel bij de Bristo. Ze kijken elkaar aan.
‘Je ziet er prachtig uit.’ zegt Dirk. Simone voelt zich gevleid. Er komt een man in een net pak aanlopen en serveert het eten. Na het eten nemen ze nog een nagerecht en Dirk betaalt de rekening.
‘Het was heerlijk. Dit was een mooie verrassing.’ zegt Simone.
‘De verrassing moet nog komen.’ zegt Dirk lachend. ‘Ga je mee naar het strand?’



Ze komen aan op het strand en Simone loopt naar de zee. Dirk loopt haar achterna.
‘Wat is het toch mooi hè, de zee.’ Dirk kijkt naar de zee en dan naar Simone.
‘Simone, we kennen elkaar al vanaf de middelbare school. We waren brugpiepers.’ Simone lacht. ‘Ik vroeg jou verkering en je zei tot mijn verbazing ja. Tot nu hebben we altijd met elkaar gehad. Mijn eerste zoen was van jou, mijn eerste date was met jou, mijn eerste keer was met jou..’


Dirk gaat met een knie op de grond zitten. Simone kijkt verbaasd maar krijgt al een voorgevoel. Uit zijn rechterzak haalt hij een blauw doosje. Hij klap hem open. Er zit een rood kussentje in met een gouden ring erin.
‘Lieve Simone, wil je met me trouwen.’ Simone kijkt naar de gouden ring. Ze is sprakeloos.
‘Ja, heel.. heel graag.’ Een traan van geluk rolt over haar wang.


Dirk schuift de ring om haar vinger en staat op. Simone kijkt enthousiast naar de ring. Simone omhelst Dirk.
‘Ja ik wil.’ zegt ze nog een keer. Haar geluk kan niet op.. ze is verloofd. Ze kijkt naar de sterren die aan de hemel staan. Dit is de man waarmee ze gelukkig wil worden, en waarmee ze zal worden.

Volgende keer meer.

weer een geweldige update!

Aah spannend met Willemijn en Stefano hoor! Hup Hup update!

Ik kan niet veel verklappen, maar ik kan wel al zeggen dat er midden in seizoen 1 iets erg staat te gebeuren. Misschien voel je dat wel aankomen

gaat er iemand dood ofzo?

@Djon Black.

Zoals ik al zei kan ik niet te veel vertellen. Laat je verrassen. Het komt al bijna.

Kan niet meer wachten