Zuchtend staar ik voor me uit. Gabriella zit een beetje rond te dolen en Dylan ziet nou ook niet bepaald goed uit. Ik loop weg. Vandaag had ik geen zin in Emily. Ik zocht rond naar Max. Hij zat in de kantine.
"Hoi Max." grijnsde ik. Ik ging naast hem zitten. "Hoi Bree." Bromde Max.
Wade en ik liggen opgekruld, tegen elkaar aan, Wade sliep als een blok, maar ik kon de slaap niet vatten. Wat als ik wel zwanger zou zijn? Een zachte rilling kruipt over mijn rug, ik wil geen kinderen! Niet nu, wel ooit, maar nu nog lange niet!
Wade spant zijn armen in zijn slaap, waardoor ik dichter tegen hem aangedrukt wordt, Wade was warm, fijn warm, prettig warm.
Ik zucht en nestel me dichter tegen Wade aan, wat eigenlijk niet mogelijk was.
Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen.
Ronald loopt langs alle prikborden en bomen en laat er een briefje achter:
opgelet. allemaal! Morgen hebben jullie geen les. In plaats daarvan mogen jullie je nog mooier maken dan anders. Er worden namelijk schoolfoto's genomen. De foto's komen o.a. In het jongerentijdschrift Freetime te staan. De mooiste foto wint ik nog eens een plekje op de cover!
Verzamelen om 09.00 uur in het wiskundelokaal.
Verveeld krabbel ik de antwoorden op papier. Ik haat huiswerk en deze school. Ik sla mijn boek dicht. Geen zin in. Ik kruip uit mijn tent en loop richting de school. Bij alle prikborden blijven mensen even staan. Ik loop op een prikbord af en lees wat er staat.
Opgelet. Allemaal! Morgen hebben jullie geen les. In plaats daarvan mogen jullie je nog mooier maken dan anders. Er worden namelijk schoolfoto's genomen. De foto's komen o.a. In het jongerentijdschrift Freetime te staan. De mooiste foto wint ik nog eens een plekje op de cover!
Verzamelen om 09.00 uur in het wiskundelokaal.
Nee hè, schoolfoto's? Ik sta altijd stom op foto's. Nooit is er eens eentje perfect. Of ik knipper met mijn ogen, of ik moet net gapen. Ik ga weer terug naar mijn tent om te kijken of ik nog leuke kleding heb.
Ben toch maar opgestaan. De rare dingen en beelden zijn weg. En mijn hoofd deed weer normaal. Heb ik dit alles maar gedroomt? Ik heb wel nog steeds het gevoel van een enorme kater, maar dat gaat nog wel. Moeizaam looop ik naar beneden, misschien kan ik nog wat eten. Er staan een groepje mensen om een prikbord heen, en ik loop erheen omhet te lezen.
Opgelet. Allemaal! Morgen hebben jullie geen les. In plaats daarvan mogen jullie je nog mooier maken dan anders. Er worden namelijk schoolfoto's genomen. De foto's komen o.a. In het jongerentijdschrift Freetime te staan. De mooiste foto wint ik nog eens een plekje op de cover!
Verzamelen om 09.00 uur in het wiskundelokaal.
Ah, nee alsjeblieft. Ik zal er op staan als een brakke pinguïn. Dan zie ik Lorna staan. Ik wil naar haar toegaan, maar kan natuurlijk niet. Ze ziet me ook. Ik geef haar een knipoog, ze glimlacht. Ik draai me om en loop naar de kantine. Ik moet gaan zitten.
Ik word wakker en leun overeind. Samantha kijkt op. ''Hebben we vanacht... jeweetwel...?'' vraag ik. Samantha knikt en leunt ook overeind. Ze kust me. ''Wil je samen douchen?'' vraagt ze. Ik knik en we lopen samen naar de badkamer.
Opgelet. Allemaal! Morgen hebben jullie geen les. In plaats daarvan mogen jullie je nog mooier maken dan anders. Er worden namelijk schoolfoto's genomen. De foto's komen o.a. In het jongerentijdschrift Freetime te staan. De mooiste foto wint ik nog eens een plekje op de cover!
Verzamelen om 09.00 uur in het wiskundelokaal.
Sophia en Bree moesten allebei komen. Moeilijk.
Ik liep kreunend weg. Moest dit nou echt?
Ik glimlach, voor Wade was het dus blijkbaar een 'soort' droom, en dat was voor mij ook, snel zet ik de douche aan en stap erin, Wade volgt, we praten, kussen, knuffelen, en wassen elkaar, ik schiet in de lach als er wat sop op Wade's kin komt, Wade grinnikt en spoelt de zeep weg.
Snel spoel ik alle zeep van me af en stap de douche uit, Wade doet me na.
Daarna drogen we elkaar af, en we kussen elkaar, helaas, moeten we ook een keer wat 'leven' vertonen, en ik had honger, dus helaas kleden we ons aan, hand in hand liepen we naar de kantine, waar inmiddels het dinner bezig was.
Snel pakken we wat en gaan eten.
Ik loop langs het prikbord en mijn oog valt op een briefje, snel lees ik de tekst en ik geef een zachte gil. "Dat wil ik niet." Fluister ik tegen mezelf.
Voor geen goud kom ik op die schoolfoto, nee echt niet.
Ach, bekijk het positief. In ieder geval morgen geen school.
Mokkend dwaal ik door de gangen van de school.
Ik slenter de trappen van het penthouse op, en loop richting het eetcafé.
Beneden lopen Samantha en ik hand-in-hand door de gang. We zien het schoolfoto-briefje hangen. ''Ga jij pp die foto?'' vraag ik. ''Jij niet dan?'' antwoordt Samantha. ''Ik weet het niet. Ik kan net zo goed wegblijven. Niemand die het merkt...'' ik glimlach naar haar, en we lopen verder.
"Ik heb het trouwens niet zo op camera", lip ik zachtjes, Wade staart me verbaast aan, "jij? Dat geloof ik niet! Ik bedoel, je bent ongelofelijk knap, je zou net zogoed fotomodel kunnen zijn ofzoo!", ik moet blozen omdat Wade dat zei, "nietus", protesteer ik zwakjes, Wade zucht en wikkelt zijn armen rond mijn middel, "je bent een kleine idioot", grinnikt hij en hij drukt zijn lippen tegen mijn voorhoofd, "ik ben niet klein", zucht ik, "neem alles niet zo serieus, lief", lipt Wade, ik rol onzichtbaar met mijn ogen en kus Wade uitbundig.
Schoolfoto's! ik vervloek de gene die dat heeft bedacht, wat is het nut ervan. Ik doe net overal weer aan mij en dan krijg je schoolfoto's! Was ik nog maar weer ziek of liever dood! ik had Chloe en Heath al een tijdje niet meer gezien, maar goed die mochten elkaar niet zien dus. Op dat moment kreeg ik een smsje van Heath: ik ben verloofd met Chloe
Heath
Was hij verloofd nu, maar ze mochten elkaar toch niet zien. Ik leip naar buiten en zag vredebewakers van hot naar her rennen. En ze riepen: "vind die Chloe, ze is nog niet binnen geweest!"
huh hoe kon dit nu, ik legde alles bij elkaar. Heath met Chloe verloofd, Chloe al heel lang niet meer binnen geweest. Ze waren in het tuintje bij de muur, met dat gat. Ik liep erheen, al vluchtend om niet te zien te worden, ik had nog steeds een wapen. Eenmaal aangekomen vond ik daar Chloe en Heath dol gelukkig samen. Ik stamelde:
"w-w-w-wat doen jullie hier?"
Nietsvermoedend stapelt Veronica wat vieze borden op en legt ze in de gootsteen. Een druppeltje afwasmiddel erbij, wat water laten stromen en er ontstaat een lekker sopje. Ze begint met het boenen van een ontbijbordje als ze plotseling een klap op haar hoofd voelt. Scherven van een mok boren in haar schedel en kletteren op de grond.
Ze valt met haar hoofd vooroevr in de wasbak, het hete water stroomt over haar gezicht. Het leven heeft haar verlaten.
Veronica Carvalho/cupido is vermoord. De dubbelrol was leerling. Je mag nog niet stemmen!
cupido mag nog een laatste keer posten over de dood.
Laatst gewijzigd door Hikari-desu op zo 13 mar 2011, 20:27, 2 keer totaal gewijzigd.
Ik zit nog steeds in de kantine. Heb niets te doen, en voel me toch niet goed om te wandelen door de school. Opeens hoor ik een gil en een paar scherven die kapot vallen. Veronica! Meteen ren ik naar de keuken van de kantine en zie een plas bloed op de grond. Mijn hoofd draait. Dit kan niet waar zijn. 'VERONICA!' roep ik. Ik val naast haar neer op mijn knieën en buig naar haar gezicht. Scherven steken in haar huid. 'Nee, Veronica. Nee!' schreeuw ik. 'HELP!' gil ik zo hard als ik kan, maar ik hoor niemand aankomen. 'Veronica, nee! Blijf hier!' ik streel haar voorhoofd. Maar ze is al weg. Ze is dood. Emoties spoelen door mijn hoofd. Woede, verdriet, pijn, weer verdriet en angst. Ik zak neer op de grond terwijl er meerdere mensen naar me toe komen rennen.
Met de dopjes van mijn mp3 in m'n oren loop ik door de school. Ik heb de muziek lekker hard staan. Ik zie Dylan in de kantine zitten en verstop me achter een pilaar. Opeens springt hij op en rent de keuken in. Wat is daar mee aan de hand? Ik sluipt voorzichtig achter hem aan zodat niemand me hoort. In de keuken tref ik Dylan huilend aan. Hij zit op de vloer en voor hem ligt.. Veronica. Overal om haar heen ligt bloed. Ik zet mijn mp3 uit en loop langzaam naar hem toe. Ik leg mijn arm op zijn schouder. Geschrokken kijkt hij op. Verrast, heel even. Daarna zie ik weer dat verdriet in zijn ogen. Ik kom bij hem zitten en sla mijn arm om hem heen. Ik druk een kus op zijn wang. "Ik ga de andere halen", ik probeer sterk te zijn maar dat gaat lastig. Het was Dylan's eerste beste vriendin. Ik sta op en laat Dylan alleen achter. Gillend ren ik door de gang, roepend om hulp.
Met een ruk draai ik me om. Lorna rent panisch door de gang, schreeuwend om hulp.
Snel doe ik mijn sjaal weer om.
"Wat is er aan de hand?" vraag ik.
"Kom gauw, dan kan je het zien!" zegt ze. Samen met een paar andere leerlingen volg ik haar naar de kantine, de keuken in. Daar treffen we Dylan, die Fin, huilend aan samen met Veronica. Maar Veronica huilt niet. In plaats daarvan staart ze ons aan met dode ogen. Over haar linkeroog loopt een straaltje donkerrood bloed, dat uit een grote wond op haar voorhoofd komt.
"Ver- Veronica." stamel ik. Ze was altijd zo lief, zelfs als iemand een rotdag had en tegen haar stond te schreeuwen als ze vroeg of je spinazie bij je aardappelpurree wilde.
Ik moet me er stevig van weerhouden om niet in huilen uit te barsten. Was Ray hier maar.
Ik ruk me los van Wade als ik Lorna voorbij zie lopen, ze kwam uit de richting naar de kantine, "kom", murmel ik in Wade's oor, ik pak zijn hand en sleur hem mee naar de kantine.
Ik merkte dat er telkens meer spanning door mijn lijf gierde, wat zou eraan de hand zijn?
Ik vergroot mijn passen en sleur Wade nu echt me, "Samantha, liefje, moet het niet wat rustiger?", ik schud mijn hoofd en stamp door naar de kantine, daar aangekomen gooi ik de deur open en hap naar adem, voor ik kon vallen voel ik hoe Wade me opvangt, Veronica, ze lag dood op de grond, tranen vullen mijn ogen, ik ging dan wel niet veel met haar om, maar ik zag haar elke dag, en ze was ook altijd zo vrolijk...en..en. Ik begin zachtjes te huilen, Wade trekt me tegen zijn borst en aait door zijn haar, "sssj, rustig Samantha, rustig", maar in plaats van 'rustig' te worden, worden de tranen als maar erger, waarom zij? Waarom Veronica! Wie had het op haar gemunt?
Ik verberg mijn gezicht tegen Wade's borst, hij aait nog steeds over mijn rug, wel voel ik wat warms in mijn nek lopen, ik begin harder te huilen.
Wade trekt me naar een stoel toe, ik ga bij hem op schoot zitten.
"Net...net hebben we nog eten gehaald bij..bij...Veronica..", snik ik, "ik weet het", fluister Wade.
Langzaam kijk ik in zijn ogen, er stonden ook tranen in, snel verberg ik mijn gezicht weer in zijn shirt, "waarom zij?", snik ik, de tranen werden erger als nu, ik had niet gedacht dat ik zo erg zou kunnen huilen.
Langzaam kijk ik weer naar Veronica's dode lichaam, ik zie vanuit mijn ooghoeken dat er alsmaar meer mensen in de kantine verschijnen, maar dat boeit me geen zier.
Ik had weer het gevoel alsof er wat in me brak, dat had ik gehad bij de dood van Kevin, en Victoria, zou ik weer zo worden als toen?
Ik hoop het niet, en nu, nu heb ik Wade, het zou niet gebeuren, ik weet het zeker!
Samantha zit huilend op mijn schoot. Ik aai haar door haar haar. Snikkend brabbelt ze wat, maar veel kan ik er niet uit opmaken. Ik druk haar nog dichter tegen me aan.
Nee, nog iemand dood.. Het word langzamerhand een gewoonte!
Terwijl iedereen nieuwschierig naar de kantine toe loopt, probeer ik zo onopvallend mogelijk naar buiten te komen. Ik heb geen zin om al dat bloed en huilende mensen weer te zien.
Ik loop naar een klein muurtje toe, en ga met mijn rug tegen de muur aanzitten.
Het leven is gewoon één groot drama.
Ik zocht mensen. Heath of Avalon. Het liefst Tiffany maar daar zouden we problemen mee krijgen. Ach, die problemen, die maakten me niet meer uit. Ik liep langs het muzieklokaal, niemand. Ik liep langs de kantine, niemand.
Moedeloos ging ik naar buiten, naar ons muurtje. En ik zag Tiffany zitten. Ik schrok en kon niet uit mijn woorden komen.
"Hey!" Riep ze verheugd en vloog me om mijn hals.
"Ik heb je te lang niet gezien." Fluisterde ik in haar oor.
