ik wil m aanvullen en toen.... viel hij in het water
heel leuk

Spannend!!!
Snepl uppen jullie !

Love it !

leuk!

vervolg aub...

LEUK.. SPANNEND.. MEEEEER!!!

Dankjulliewel allemaal voor die vele reacties! Echt heel leuk Ik ben de komende drie dagen weg dus jullie zullen nog even moeten wachten

Ahhh! Geweldig!! Drie dagen wat een oneindigheid

Superrrr! :0

Geweldig!!

.. en toen bam op de grond.
Einde dagboek?

Haha, leuk.

Cool!

thanks y'all! ;D

@Refurd: dan zou het verhaal wel erg kort zijn :'3

wauw, spannundd

Waneer update

Wow, ik denk dat ik al denk hoe het verhaal gaat worden.. daar ben ik echt heel goed in, maar ik werd er echt stil van..

Dankjewel allemaal, ik ben weer thuis dus ws binnenkort een update

Hoofdstuk 1



Met grote ogen stapte ik uit de taxi en liep ik richting het hek wat al langzaam open ging. Hier stond ik dan, voor een gigantische kostschool waar ik de komende jaren zou doorbrengen. Ik keek nog even achterom, maar de taxi was al verdwenen. Mijn ouders hadden mij niet eens gebracht, zo weinig gaven ze om mij.
Maar nu was ik hier en helemaal klaar voor een nieuwe start, ook al had ik er niet zo veel zin in.
Nog één keer keek ik naar het grote gebouw wat nu mijn thuis werd, en toen liep ik door het hek richting de deur.



Nog voordat ik mijn hand kon bewegen om de klink vast te pakken, zwaaide de deur open.
‘Welkom meneer Finn, het is mij een genoegen dat u hier gaat verblijven. Ik ben de directeur van de beste kostschool hier in Bridgeport. Ik hoop dat u een fijne tijd hier zal hebben met de andere leerlingen. De regels staan daar geschreven,’ zei de man en hij wees op een papier in een lijstje aan de muur, ‘die kunt u zo even lezen, maar ik denk dat alles wel duidelijk is. Als u nog vragen heeft, mijn kamer is helemaal boven. De andere leerlingen kunt u vinden in de relaxruimte, ik zal u voorgaan.’
Ik liep achter de man aan en keek nog snel even op het papier met de regels, die mij gestolen konden worden. Ik hield echt niet van regels.



We liepen een eindje en de directeur liet wat kamers zien, maar ik vergat het gelijk weer. Het kon mij eigenlijk allemaal niks schelen. De man opende de deur en ‘Born this way’ van Lady Gaga vulde de ruimte. Ik keek rond en nam alles in mij op. Een meisje stond op de dansvloer, een jongen las een boek en twee anderen waren aan het gamen. Pfoe, wat een aparte figuren allemaal.
‘Dit is Juliëtte,’ zei de directeur en hij wees het dansende meisje aan, ze was best knap. De directeur liep verder een wees Brian aan, een echte nerd. De twee gamers werden voorgesteld als Lucy en Stephan, hij was een echte gothic. Zoals in de aanmeldingsbrief had gestaan klopte het inderdaad dat we één ding gemeen hadden: ouders die beroemd waren en niet voor ons konden zorgen. Maar dan hield het ook op, want alle vier waren ze echt heel anders dan dat ik was.



Stil ging ik naast Brian op de bank zitten en opeens begon hij te praten. Hij was best wel een aardige jongen, maar je moest even door de nerd heen kijken. Net toen het schemerig werd kwam de kok, maar ook onze docente vertelde Brian, vertellen dat de broodjes worst klaar waren.
We vertrokken naar de eetzaal en kregen allemaal een lekker broodje. De andere leerlingen vroegen van alles aan mij, waar ik vandaan kwam, wie mijn ouders waren en, voor de meiden erg belangrijk, of ik een vriendin had. Ik vertelde over Belle en dat vond ik erg knap van mezelf. Normaal sprak ik namelijk nooit zo open tegen onbekende mensen.
We aten alle broodjes op en daarna vertrok ik met mijn tassen naar mijn nieuwe slaapkamer om alles uit te pakken.



Het was geen hele grote kamer, maar groot genoeg voor mij. Alles wat ik nodig had was aanwezig: een computer en een bed. Met een grote sprong viel ik op mijn bed en daar bleef ik even liggen. Ik had veel te verwerken, opeens nieuwe ‘vrienden’ van wie ik nog veel moest leren over deze school en een nieuwe omgeving. Het was hier in ieder geval wel prachtig, dat had ik echt niet verwacht. Mijn ouders moesten vast veel geld betalen. Mijn ouders… zij hadden mij hier gedropt en eigenlijk moest ik daar erg boos om zijn. Maar ze voelden niet als mijn ouders, ze voelden meer als verloren vrienden.
Na een tijdje werd er op mijn deur geklopt en ik deed open. Lilly stond voor de deur en stelde zich nog eens goed voor.



Nadat ik even met Lilly had gepraat hoorde ik van haar dat om 10 uur alle lichten op de gang uit gingen en dat betekende dat iedereen op zijn eigen kamer moest zijn. De klok gaf aan dat het al kwart voor 10 was, dus snel nam ik mijn spullen mee naar de badkamer en poetste daar mijn tanden.
De deur ging open en ik schrok, maar het was Stephan. Hij kwam naar mij toe en beschamend keek ik hem aan, ik stond namelijk in mijn onderbroek.
‘Eh, sorry, ik ga zo weg,’ verontschuldigde ik mij, maar Stephan legde zijn hand op mijn schouder.
‘Doe maar rustig hoor, ik kwam alleen even kijken of er iemand was. Welterusten alvast,’ zei hij en toen verdween hij weer.
Om stipt 10 uur stapte ik in mijn bed en moe van die dag viel ik in een diepe slaap.

Leuk ;D

Het lijkt een goed verhaal te worden, het begin en de opbouw komt op mij erg positief over. Volgens mij lezen jullie ook boeken, op de zinsbouw en taalgebruik te beoordelen.
Niet leuk voor andere verhalenschrijvers maar het valt mij meteen op dat er geen irritante taal en schrijffouten inzitten en dat vind ik heel ontspannen lezen.
Ga zo door, Jeremy en Nina, ik ben heel benieuwd naar het vervolg...

ps
ik ben wel zeer nieuwsgierig waarom Stephan ineens de badkamer binnenkwam