Ik ga ergens zitten in Finns tent, en kijk naar hem. Een viool had ik altijd al een geweldig instrument gevonden, en ik vond het sowieso fantastisch om te luisteren hoe andere mensen talent hadden.
Ademloos luister ik naar Finn. Het is niet voor het einde van zijn optreden dat ik mezelf eraan herinner te ademen.
"Whoaa, je speelt geweldig!" roep ik uit.
"Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?" Jacob wijst naar mijn hand.
Ik haal mijn schouders op, en wijs naar het kapotte lijstje.
Hij snapt er nog steeds niks van, maar ik heb geen zin om het uit te leggen.
Het blijft even stil.
"Zeg, weet jij dat ik viool speel?" klets ik eroverheen.
Ik bekijk mezelf even. Gympen, broek met een gat op de knie.
Niet echt de uitstraling van iemand die viool speelt.
Ik neem Jacob bij de hand, en neem hem mee naar het muzieklokaal
Daar pak ik de viool, en begin ijverig met de strijkstok over de snaren te strijken.
Shoot. Diner gemist. Nou ja dan maar een nachtje honger lijden. Geen van beiden wilden we elkaar loslaten. Ik gaapte en legde mijn hoofd op zijn schouders. De laatste daren waren nogal inspannend geweest. Ik had slecht geslapen en als ik al sliep had ik nachtmerries. Daar wilde ik liever niet aan denken.
"Ga slapen Chloé. Dan ga ik weer naar mijn tent," stelde hij voor. Nee. Oh nee! No way. Ik ging níét Heaht alleen laten.
"Kom jij maar met mij mee," zei ik glimlachend en pakte zijn hand. We slopen naar binnen. Ontweken zo veel mogelijk licht. Nu kwam het risico stuk. We moesten langs het kantoor van mijn vader. Ik keek door het raampje. Hij was er niet. Huh? Nou ja.
"Rennen," giechelde ik en we zetten een sprintje in. Geen geschreeuw. Geen alarm. Geen rennende voetstappen. Niemand had ons gezien of gehoord! Alleen een klein stukje door de gangen van het penthouse en we waren er! Ik controleerde de gangen. Leeg. Kon niet beter! Hand in hand renden we naar mijn kamer. We stormden naar binnen en ik draaide de deur op slot. Glimlachend keek ik hem aan. We hadden het gered.
Ik duw Scott aan de kant en ren weg van alles. Overal van.
Dan sta ik weer voor Ray's tent. Ik struikel naar binnen. Ray zit over een boek heen gebogen in een hoek.
Ik ga zitten en staar hem aan. Mijn ogen flitsen door de tent.
Er ligt een schrift voor Ray's neus en een pen bungelt in zijn hand.
Ik gris het ding weg en begin de antwoorden in zijn schrift te krabbelen.
"Sophia blijf van mijn huiswerk." Brult Ray. "Nu is het mijn huiswerk." Mompel ik.
Snel schrijf ik verder. Als ik klaar ben klap ik het boek dicht en smijt het voor zijn neus neer.
Ik sla mijn armen over elkaar en kijk Ray aan. "Sophia je neus." Mompelt Ray.
"Gebroken." Sis ik.
"Hoe?"
"Erop gestampt."
"Door?"
"elite."
"Pijnlijk."
"Minder pijnlijk dan wat jij me aandeed."
Stilte. "Niks meer te zeggen?" Mompel ik.
Ray schud zijn hoofd. "Ik wel. Scott heeft me geholpen." Siste ik.
Ik ben echt vergeten, ik wil opstaan en naar de kamer gaan, maar iets vertelt me dat het geen goed idee is.
Dan maar buiten slapen.. Ik steek mijn zoveelste sigaret op en staar voor me uit, je zag hier veel mensen voorbij lopen, sommige in tranen en andere weer niet. Sommige staren naar me, anderen niet.
Zoveel verschillen, zoveel liefdes, en ik hoor daar niet bij.
Ik zucht en staar voor me uit, ik wil drank, sterke drank, ik wil alles vergeten, maar waar haal ik in godsnaam nu drank vandaan?! Bij de kerkratten kan ik niks vinden, en ik heb geen zin om in tenten te kijken.
Ik laat me vallen op mijn zij en krul me op, ik gooi mijn peuk weg en maak me zo klein mogelijk, ik hoop dat ik niet opval, gelukkig helpt mijn zwarte jack daarbij.
Ik sluit mijn ogen, maar ik krijg de slaap niet goed te pakken, verdorie!
Ik lig met mijn hoofd zachtjes op zijn schouder geleund. Ik kan zo uren blijven liggen. We hebben over van alles gepraat. Van mijn dromen tot Veronica. En het heeft me enorm opgelucht. Veronica was nog eventjes langs geweest maar dat was niet langer dan een minuut. Ze zei ook niks. Ze kwam even binnen, bleef in de deuropening staan.. En liep daarna weer weg. Wat een raar geval. "Ze vind je leuk hè?", vroeg ik aan Dylan. "Ja. Dat zei ze. Maar ik vind jou leuk, meer, veel meer dan leuk", er verscheen een glimlach op mijn gezicht. "Ik vind jou nog meer dan jij mij meer dan leuk vind", informeerde ik. Ik tilde mijn hoofd op en drukte een kusje op zijn oor. Toen was het stil. En tot nu bleef het stil.
"Wanneer mag je weer uit je bed?", vraag ik.
Ik werd moe ik had allang het straf werk af, ik had al gegeten en nog steeds liep ik te duppen, was ik nou familie van Heath? ik dacht ik vraag het na. ik sloop richting de tent van Heath, ik keek stiekem naar binnen, leeg. leeg? hoe kan dat nou weer? hij zal toch niet gepakt zijn als wraak actie van Chloe's vader? moest Chloe dit dan niet weten? nee.... duidelijk niet anders zal ze zichzelf gaan verraden.
ik pakte mijn spullen bij elkaar in een rugzak. Ik deed hem om en ik sloop terug, op naar het kantoor van Chloe's vader, de directeur. Toen ik aangekomen was zag ik dat het leeg was, ik liep naar zijn slaapvertrek en zag hem daar rustig slapen. Ik rende terug naar het kantoor en gritste tussen alle papieren, en de dosiers. Ik pakte die van Chloe en Heath en maakte er snel foto's van zodat je alles wel weer opnieuw kon lezen en stopte het weer terug. Ik rommelde door totdat ik ergens zag staan: "vrede bewakers rond de school worden aangesterkt, gericht op het achter halen van valse personen, speciaal onderzoek gericht op Heath Byrle, ter zake van een relatie met Chloé Archibalt. Geweld mag gebruikt worden." Wat ik maakte hier snel ook een foto van totdat ik iemand hoorde aankomen, ik vluchte weg maar eerst ruimde ik alles op, penthouse werkt al bewaakt. Dat wordt dus plein, ik had er al rekening meegehouden. Ik koos een stil en rustig plekje in een donker hoekje en viel in slaap. Ik moest dit alles morgen aan Chloé en Heath vertellen, wat moest ik nou toch doen? ik hoopte maar dat ik Chloé zou kunnen redden en natuurlijk Heath want die was nu dus een halfbroer van me.
'Ik weet niet, tot die rib weer goed is. Een aantal dagen denk ik?' zeg ik terwijl ik over Lorna's haar probeer te strelen. Maar het doet teveel pijn.
'Blijf je hier vanacht?' vraag ik aan Lorna die ziet dat ik soms veel pijn heb.
'Ik weet niet. Straks stoot ik tegen je aan.' ze geeft een kusje op mijn lippen.
Ik knik. Ik begrijp haar wel, maar ik wil haar gewoon bij me hebben. Lorna zucht. Ze weet dat het tijd is om terug te gaan.
'Ik kan ook mijn matras halen en hier slapen...'
'Nee, ik laat je niet twee keer door het donker lopen.'
'Maar, Dylan. Ik wil bij jou slapen.' zegt ze een beetje als een klein meisje dat zeurt om een ijsje.
Ik moet glimlachen daardoor en druk een kusje op haar voorhoofd.
'Misschien ligt er ergens nog een matras onder dit bed?' Lorna stapt uit het bed, en bukt om eronder te kijken.
'Hoe wist je dat?' schreeuwt ze bijna uit.
'Ik weet alles, liefje.'
Lorna legt het bed neer op de grond en drukt op de afstandsbediening van mijn bed zodat ie op het laagst zit. Het lijkt bijna alsof we in één bed slapen. Ik gooi de helft van mijn dekbed naar haar toe, zodat we wel samen onder een deken liggen. Ze steekt haar arm uit en zoekt mijn hand. Ze geeft er een zacht kneepje in.
'Slapen we alweer bij elkaar.' zegt ze glimlachend.
'Niet dat ik het erg vind.' zeg ik tegen haar.
Ze lacht, heel lief, naar me en streelt over mijn wang. 'Dylan, ik wil je nooit meer kwijt. Ik houd van je.'
Dan drukt ze een kus op mijn lippen, en ik moet me inhouden om haar niet op me te tillen.
'Slaaplekker, mijn lieve Lorna.'
'Jij ook, Dylan.'
En zo liggen we nog een tijdje te praten, en weer welterusten te zeggen, maar dan toch weer praten en dan toch 'Welterusten' zeggen. Tot we uiteindelijk te moe zijn om te praten en samen in slaap vallen.
Ik heb geen zin om te eten. Ik hoef ook niet te eten.
Eigenlijk wou ik nog met Bianca gaan praten maar die is vast bezig.
Chloe daar kan ik wel terecht!
Ik stap uit bed. En loop naar de kamer van Chloe die 2 deuren verder is.
Ik klop een keer. Ik hoor gefluister en gerommel zou daar nog iemand zijn?
"Chloe? Wie is daar nog meer?" vraag ik voorzichtig. Weer hoor ik gefluister.
"Keira kom maar binnen! Maar sluit de deur meteen achter je oke?" zegt Chloe vanaf de andere kant van de deur.
Ik hoor het slot opengaan. Ik duw de deurkruk naar beneden en ren naar binnen. Ik sluit de deur voordat ik kijk. Zo die zit op slot.
Ik draai me om en zie daar niet alleen Chloe maar ook Heath staan.
"Chlo?! Hebben jullie iets? Awwhh dat is zo schattig!" zeg ik verbaasd. Chloe en Heath kijken me verbaasd aan. "D-dus je vind het niet erg?" vraagt Chloe voorzichtig.
"Erg wat denk jij nou? Ik heb zelf tegen je gezegd dat als het je niks uit maakte je ervoor moest gaan!" zeg ik weer normaal. Wat is dat toch lief liefde van twee verschillende 'rassen' zou ik het zo noemen.
"Oh nou dat is dan goed! Fijn dat je het begrijpt!" zegt Heath voorzichtig. Je ziet dat hij is geschrokken.
Geboeid kijk ik naar Tiffany's viool spel. Het was prachtig, ik had er geen woorden voor. Midden in een rustig deel van haar liedje keek ze op en glimlachte. Ik voelde een koude rilling langs mijn rug gaan, waaauw.
Ik pakte er gauw een kruk bij en bestudeerde haar spel. Het klonk echt goed.
Tiffany stopte.
"En?" Vroeg ze verheugd.
"Wauw, prachtig!" Zeg ik enthousiast en geef haar een applaus waar ze verlegen van wordt.
"Zo goed ben ik niet hoor." Zegt ze blozend naar de grond starend.
"Wacht even." Zeg ik, ik schiet omhoog van mijn kruk en pak een akoestische gitaar erbij. "Speel dat nummer nog eens, ik volg je." Tiffany begon weer te spelen en ik probeerde er een mooi achtergronddeuntje bij te improviseren. In onze oren klonk het erg goed.
Na het spelen stelde ik voor om samen de opdracht voor muziek te gaan doen, die inhield om met een groepje van twee een eigen nummer te maken. Mijn plan was eerst om samen met Heath iets te doen, maar dit was vele malen interessanter.
"Ik ben moe." Zeg ik plots.
"Ik wilde ook naar bed gaan." Zegt Tiffany. "Kom je mee?" Oh dat had ik niet verwacht, maar dit aanbod mag ik natuurlijk niet afslaan.
"Natuurlijk ga ik mee." Antwoord ik en omhels haar. "Je bent mijn liefste."
"En jij bent die van mij." Fluisterd Tiffany in mijn oor. Ze drukt haar lippen op de mijne, de wereld om ons heen verdwijnt voor even. We worden weer op vaste grond gezet door een knal aan het einde van de gang. Over Tiffany's schouder heen kon ik zien dat het Samantha was die een deur dicht mepte.
"Zullen we naar boven gaan?" Fluisterd Tiff.
"Jup." Antwoord ik. Samen sluipen we het penthouse in naar Tiffany's kamer en ploffen neer op het bed.
"Lekker slapen liefje." Fluisterd Tiff.
"Jij ook." Antwoord ik.
Het was heel gezellig geworden gister avond met Keira en Heath. Ze vond het niet erg gelukkig. Langzaam deed ik mijn ogen open. Ik lag dicht tegen Heath aan en hij had zijn armen stevig om me heen geslagen. Mijn hoofd lag heel dicht bij die van hem. God wat is hij schattig als hij slaapt! Ik kroop nog dichter tegen hem aan en hij brabbelde iets in zijn slaap, ik kon niet verstaan wat. Zo goed geslapen als vannacht heb ik nog nooit geslapen. Geen nachtmerries. Niet bang wakker worden 's nachts. Geen zorgen dat Heath iets overkomt. Want hij is bij me. Ik stop mijn hoofd onder zijn kin en druk mijn neus tegen zijn shirt.
Snel schoot ik omhoog.
Was ik in slaap gevallen?? Ray lag in bed en sliep.
Ik krabbelde naar hem toe. Ray ademde zacht in en uit.
Ik aaide door zijn haar. Er rolde een traan over mijn wang.
"Het spijt me." Fluisterde ik zacht. Ik drukte mijn lippen kort tegen die van hem.
Ik sloop de tent uit. Haastig keek ik rond en begon te rennen. Ik sloop het elitegedeelte in.
Heith en Jacob mochten hier dan makkelijk binnenkomen ik dus niet.
Mijn hart klopte in mijn keel. Ik sloop langs de ruimtes.
Ik gluurde door een raampje en zag Max zitten. Ik keek de kamer verder door en zag niemand.
Voorzichtig kwam ik overeind voor de deur en deed hem open.
Max keek op en sprong overeind. "Wat moet jij hier?" Siste hij.
Ik deed de deur dicht en liep rustig naar hem toe.
"Ik wil weten waarom je mij de hele tijd moet hebben." Grinnikte ik.
Max rolde met zijn ogen.
Kalm leunde hij tegen de muur. "Ooit vertel ik het je misschien." Grijnsde hij.
"Is die ooit misschien nu?" Vroeg ik.
"Nee." Grinnikte Max. "Ik zal je een hint geven. Toen ik drie was heb jij me in het meer geduwd." Ging hij verder. Ik begon te graven in mijn gedachtes. Toen vond ik het.
Max. Ons buurjongetje en mijn neefje. "Max?" Vroeg ik. Mijn mond hing wagenwijd open.
Hij legde zijn hand onder mijn kin en duwde mijn mond dicht. Tevreden knikte hij.
"Dat was jaren geleden!" Riep ik verontwaardigt uit. Max drukte snel zijn hand tegen mijn mond.
"Hou je bek sukkel! Emily kan ieder moment komen." Siste hij. Plotseling werd er aan de deur gerammeld.
"Max doe open!" Schreeuwde iemand voor de deur. Max duwde me ruw in zijn kast en deed de deur dicht.
Ik keek door een kier van de deur naar buiten. Het roodharige meisje kwam binnen.
Zei heette dus Emily. Ik keek trillend toe.
Emily en Max begonnen te praten. Zou dit nog lang duren?
Ik werd snel wakker...En ik lag op de vloer. Kreunend kwam ik overeind en ik kromde mijn rug.
Ashi lag nog te slapen. Ik aaide kort over haar wang.
Man wat zag ze er lief uit. Ik pakte haar hand vast en kneep er zacht in.
Ik stamp naar de kamer, ik probeer de deur open te doen, maar de deur ging niet open, blijkbaar opslot.
Ik sla tegen de deur aan, "doe open!", sis ik.
"Stil! Wie is daar", klinkt het aan de andere kant, "Samantha Jackson!", sis ik, "doe open!"
"Keira? Wil jij open doen?", klinkt Chloé's stem, ik bonk nog een keer op de deur, ten teken dat ze (Keira) moet opschieten, "rustig, rustig!", mompelt Keira, "niks rustig!", sis ik.
Als de deur open is stamp ik naar binnen en smijt de deur achter me dicht, daarna loop ik naar de deur van het balkon, ik doe de deur open en smijt ook deze dicht. Ik hoor het glas trillen, en een slaperige stem wat vragen, ik loop naar het hekje en staar voor me uit.
Niet veel later steek ik een sigaret op en haal mijn handen een paar keer door mijn haar, ik zet mijn armen gekruist op het hekje en begin te huilen, mijn schouders schokken en mijn hoofd is gebogen.
Ik haat mezelf, mijn leven, en dat allemaal zonder reden.
Ik voel mijn knieën knikken en laat me zakken.
Ik kijk Samantha verschrikt na. Wat doet ze toch raar de laatste tijd!
Ik zie dat Chloe ook al wakker is. "Hey chlo, Is ding er nog?" vraag ik zacht zodat niemand het hoort.
"Ja hij is nog aan het slapen!" antwoord Chloe zachtjes. "O dan gaan we een elite ontbijt op bed voor hem maken!" zeg ik vrolijk tegen Chloe.
"Oh ja, is goed tuurlijk!" zegt Chloe verbaasd. Ze is waarschijnlijk verbaasd dat ik niet bij Bianca zit te shoppen op de computer.
"Ik hoef zelf niks hoor!" zeg ik als we naar de kantine lopen. "Waarom? Je bent al zo dun!" zegt Chloe naar mijn buik kijkend. "Nietes! Ik ben hartstikke vet!" sis ik terug. We moeten maar snel van onderwerp veranderen.
Ik pak een broodje met sla en kipvilet. "Dit vind hij vast lekker!" zeg ik tegen Chloe.
"Oh ja die zijn ook lekker!" zegt Chloe enthousiast. Ze is het alweer vergeten!
Chloe loopt naar de sapjes. Ze pakt er 3. 1 met banaan 1 met kiwi en appel en 1 met mango en lyche.
"Dan kan hij kiezen!" zegt ze enthousiast. Ik loop naar de warme dingen en vraag een eitje met spek. Dat ga ik zelf natuurlijk niet eten!
De man geeft het aan mij en ik loop naar Chloe toe. "Hier ook voor Heath!" zeg ik iets te hard.
"Sssst, straks horen ze ons!" zegt Chloe geschrokken. "Sorry Chlo zullen we maar bij jou gaan eten?" vraag ik zo onopvallend mogelijk.
We lopen naar het penthuis als opeens een jongen komt aanrennen. "Chlo loop jij maar door ik kom zo." sis ik in haar oor.
"Oh hoi Jason!" zeg ik nep verbaasd. "Ja hoi Keira!" zegt Jason zenuwachtig. Alsof hij me iets wil vertellen.
Hij is echt heel leuk! Dat honkbalvestje en dan die mooie groenblauwe met dat bruine haar!
"Keira wil je met me uit morgenavond?" vraagt hij snel. Zodat ik hem haast niet kan verstaan.
"Wat zei je?" vroeg ik. Ik had het echt niet verstaan.
"Wil je morgenavond met me uit?" zegt hij al wat rustiger.
" Ja hoor leuk! Wat gaan we doen?" vraag ik nieuwschierig. "dat zie je dan nog wel" fluistert hij.
Hij geeft me een knipoog en loopt weg. Wat is ie toch leuk! Dit moet ik aan Chloe vertellen!
Ik ren naar het penthuis en ruk de deur open. Doe hem snel achter me dicht en loop naar de kamer van Chloe.
"Chloooo! Ik heb een date met Jason!!" roep ik enthousiast.
~~Keira~~
Elite
Laatst gewijzigd door ladyygaga77 op za 05 mar 2011, 09:59, 2 keer totaal gewijzigd.
Verveeld schuifel ik heen en weer in de kast. Ze waren nu bijna al een uur aan het praten.
"Naja morgen maar weer he." Lacht Max ineens. "Ja. Ik ze je vanavond." Grijnst Emily.
De deur gaat open en zwaait weer dicht. Een fel licht prikt in mijn ogen als Max de deur open doet.
"Je kan beter gaan." Mompelt hij. Ik schud mijn hoofd.
"Ga nou." sist Max. Ik zucht en laat mijn schouders hangen.
Max grijpt mijn arm vast en duwt me naar buiten.
Zuchtend loop ik terug naar mijn tent. Ik zet mezelf op de grond.
Hoe had ik het nooit kunnen merken? Mijn eigen neef zat hier ook en ik had het zelf niet eens gemerkt.
Met het eten glip ik de kamer in. Ik zet het op mijn nachtkastje en maak Heath voorzichtig wakker.
"Wakker worden slaapkop," fluister ik in zijn oor en strijk wat haren uit zijn gezicht. Glimlachend doet hij zijn ogen open.
"Morgen Chlo," zegt hij slaperig en drukt zijn lippen op mijn mond. Ik wijs hem het brood aan.
"Voor jou," zeg ik glimlachend. Hij kijkt verbaasd naar het voedsel.
"Dat is elite-eten," zegt hij verbaasd. Ik knik.
"Samen met Keira gestolen uit de kantine," grinnik ik.
Ik lag te slapen in Finns tent. Het lag niet heel comfortabel, maar dat merkte ik niet. Mijn dromen waren niet duidelijk, maar wel mooi. Er waren allerlei kleuren, en de lucht was helder blauw, zoals hij al lang niet meer geweest was. Ook waren er allerlei gezichten, sommige van mensen die ik kende, sommige niet. Mijn ouders, grootouders, Avalon, Finn..
Op dat moment werd ik wakker. Finn zat naast me en hield mijn hand vast.
"Hee," zei ik gapend.
"Goedemorgen. Lekker geslapen?" vroeg Finn glimlachend.
"Ja. Ik heb een mooie droom gehad." Ik ging overeind zitten en rekte me uit.
"Waar ging hij over?"
"Vergeten."
Ik zie dat ze druk bezig zijn met elkaar. "Oh laat maar ik laat jullie wel eventjes alleen!" zeg ik.
"Nee, Keira kom nou!" roept Chloe me na. Ik hoor voetstappen en binnen 5 tellen staat Chloe voor me.
"Kom nou binnen?" vraagt Chloe voorzichtig. "Ik heb het ook moeilijk hoor! Ik heb anorexia of bolumia en dan gunt Bianca me ook al bijna geen blik waardig!" zeg ik snikkend. Chloe kijkt me geschrokken aan "Anorexia b-bolumia?" ze pakt mijn arm vast. "Ja anorexia of bolumia omdat ik hartstikke dik ben en iedereen zegt van niet!" schreeuw ik.
Ik heb geen zin meer om te praten. Ik ruk me los en ren naar mijn kamer.
Kleren kopen. Ik ga kleren kopen.
Ik pak mijn laptop en zoek mijn lievelings site op.
Ik rolde vrolijk met mijn ogen. "Ik weet nog wel waar ik over heb gedroomd." Lach ik vrolijk.
"Waarover." Vraagt Ashi nieuwsgierig. "Over jou." Grijns ik.
Langzaam trekt er een blos over Ashi's gezicht. "Laten we gaan eten." Grijns ik vrolijk.
Ashi knikt. Ik trek haar overeind en loop het veld op.
Sophia sloft langs. "Hoi Soph. Waar was je?" Vraag ik nieuwsgierig.
"In een kast,in de kamer van een elite die me al tijden probeert te verminken." Bromt ze.
"In een kast? In de kamer van een Elite? Die je al tijden probeert te verminken?" Herhaal ik.
"Wat moet je daar nou weer?" Vroeg ik. Sophia haalde haar schouders op.
"Hoe ben je daar terechtgekomen?"
"Gelopen."
Ik knik. "Ik ga eten. Ga je mee?" Vraag ik.
