Ik werd weer terug gegooid en kreeg nog een steek in mijn hand, mijn laatste kreet om hulp was: "Rachel, Chloe!!!!!!".
en daarna zakte ik weg in een hele hele diepe slaap en ik stierf langzaam, geesten konden mij niet helpen dat wouden ze ook niet.
Ik begin tranen in mijn ogen te krijgen. Ik, victoria, was gefaald. Ik begin te huilen, voor het eerst in mijn hele leven. Ik kijk naar Avalon, die ook begint te janken samen met Tiffany.
Ik laat Jerrel los en loop naar een hoekje in de bibliotheek toe. Ik hoorde en zag niks en niemand.
De geesten waren boos op mij, of misschien eerder teleur gesteld. Maar dat was nu waarschijnlijk iedereen. Ik wist dat ik hier nooit aan moest beginnen, mijn paranormale krachten gebruiken voor Jerrel en het vertellen aan Tiffany. Ik schrik even. Rachel! Haar moest ik nog spreken. Ik hoop maar dat ze me vandaag nog belt.
Ik liep richting de band , ik zat er nog niet in maar met mijn rappers kwaliteiten moest dat zeker lukken iemand riep mijn naam wisten ze wie ik was? Wiste ze hou de bruine jonge heete? Ik keek om en zag..
Ik hoorde een gil.
Die kerkratten zij vast weer aan het klooien. Laten we er heen gaan" zei ik.
er was vast iets ernstigs gebeurdd de gil klonk zo angstig.
Onderweg botste ik tegen iemand op.
Het was een keerkrat, eigenlijk was hij best leuk.
"He! Waarom sta je zo in de weg kun je niet zien dat mijn vriendinnen en ik er langs willen?" Zei ik.
" ja nou.........euhmmm." zei de jongen.
Boos liep ik verder op weg naar de bieb.
Bijna daar horde ik mensen huilen. Er was is ergs gebeurd. Ik slikte.
Avalon was weg gelopen en ik en Heath waren alleen achter gebleven, nouja, niet helemaal alleen. We hadden publiek. Ik wandelde naar het drumstel toe.
"Hey, zullen we even stoppen?" Vroeg ik bedenkelijk.
"Nee, vraag even of er iemand bas kan spelen." Antwoordde hij afwezig. Ik haalde mijn schouders op, is ook wel grappig. Ik liep naar de microfoon. "Kan er iemand bas spelen?"
Er volgde wat gemompel van de mensen voor ons. Ik zag Chloe staan, ze leek te twijfelen.
"Kom jij eens." Zei ik en wees naar Chloe. Ik gaf de basgitaar, dit wordt lachen.
-=- Jacob Orchid -=-
Laatst gewijzigd door Jozz op zo 27 feb 2011, 17:41, 2 keer totaal gewijzigd.
Ik open de rits van de tent. Ik geef een zachte gil. "Pak snel een doek, verband of iets anders!" Al snel vind ik een verband doos, ik verbind zijn hand en binnen een paar minuten stopt het met bloeden. Hij wordt wakker en ik ren weg. Snel pak ik mijn telefoon en toets het nummer in van Victoria. "uhm, hoi.." Zeg ik zachtjes..
Wauw. Ik mocht basgitaar spelen. Jay! *kuch*
Maar ik aarzelde niet. Dit ging leuk worden. Zo kon ik indruk maken op Heath!
"En wat moet ik dan spelen?" vroeg ik uitdagend.
"Doe eens wat," antwoordde Jacob. Ik glimlachte. Ik kon basgitaar spelen. Niet goed. Twee liedjes ongeveer. Daar hield het ook mee op. Maar, het was voor nu goed genoeg. Ik zette mijn vingers goed en met een grote grijns speelde ik het moeilijkste deuntje dat ik kende. Hah!
"Jij... kan gitaar spelen?" stamelde Jacob. Ik lachte. Het publiekje deed mee.
"Twee deuntjes," grinnikte ik. Jacob lachte ook.
"En nu iemand die het wél kan?" vroeg hij in de microfoon.
CHLOÉ
"En nu iemand die het wél kan?" zei ik in de microfoon. Chloe keek me verbaasd aan.
"Hahaha, grapje." Lachte ik. "Maar goed, ken je onze nummers?"
"Om eerlijk te zijn... niet." Antwoordde Chloe die de andere kant op keek.
"...."
Heath sloeg met zijn hand tegen zijn voorhoofd.
"Fijn."
De hele middag heb ik met Ronald piano zitten spelen. Niets vermoedend van wat er buiten allemaal was gebeurt. Een melodietje fluitend loop ik naar buiten. Het gras is verwoest en er ligt een spoor van bloed op het plein. Wat was hier gebeurd? Ik volgde het spoor van bloed. Deze kwam uit op een tent. Er komt een meisje uit die weg rent. Ik probeer haar tegen te houden maar ze hoort me niet. Snel rits ik de tent open. Wat ik daar zie doet me denken aan mijn verleden. Ik zie alles heel snel voor me en zak onderuit. Het is een chaos in mijn hoofd en ik probeer die te stoppen. De jongen die in de tent ligt kijkt me angstig aan. Ik schud uit alle macht mijn hoofd maar het heeft geen zin. De gedachten gaan niet weg. En dan val ik flauw.
Ik negeer het bloed en loop naar mijn eigen tent. In de tent naast de mijne eindigt het spoor van bloed. Ik kruip in mijn tent en luister naar wat er gezegd wordt. Volgens mij is daar iets heel ergs gebeurd. Ik hoor namen vallen die me bekend voor komen. Rachel, Victoria. Wat was er toch allemaal gebeurd?
'Lorna Baker.
Laatst gewijzigd door Anna op zo 27 feb 2011, 17:58, 1 keer totaal gewijzigd.
"Hoi, Rachel, kom maar naar m'n tent, we praten daar wel verder."
"Oke, ik zal er zijn." zei Rachel.
Ik veegde mijn tranen weg, en doe mijn haar los.
Ik loop naar mijn tent toe, en zie Rachel al.
ik hoorde gespeel en geluiden ik hoorde Jacob iets roepen door een microfoon, ik dacht wat is dit?
ik werd wakker en zag Rachel met gebogen armen bij me zitten, ik dacht oh nee, nu wordt ze ook neergeslagen: "ik zei Rachel kijk uit hij gaat je ook neerslaan" en daarna zakte ik jankend in elkaar
Rachel wiegde me heen en weer en heen en weer, ik ontspande een klein beetje. dit dacht ik tenminste want bij ergste spijt Rachel was alweer weg en ik lag helemaal alleen te janken was Rachel een geest versvchijning waren we allebij dood en nu in de hemel? of was het hel want ik zag bloed maar geen vuur ik dacht dat is waarschijnlijk buiten de tent,
elite gaat dood is zeker hel
kerkrat gaat dood is zeker hemel dacht ik
"Wacht, hebben jullie bladmuziek? Ik kan wel noten lezen," bedenk ik me dan. Ik krijg een blaadje in mijn handen gedrukt. Dit is niet heel lastig. En het is maar basgitaar, die hoor je ook niet goed. Ik probeer even zachtjes om het deuntje te spelen. Dit gaat nog wel.
"Mag ik de bladmuziek er bij houden?" vraag ik glimlachend. Jacob en Heath knikken. Heath telt af en daar gaan we. Het is niet makkelijk, maar het lukt wel!
Als we klaar zijn ben ik erg trots op mezelf.
"mag ik nu de gitaar kapotslaan? Als een echte rocker?" vraag ik grinnikend.
"vooral doen als je dood wil," lacht Heath.
Ik loop naar de tent van Victoria en zwijg. "Hoi.." Zegt ze. "Ik heb het leven van Jerrel gered." Kan ik alleen maar uitbrengen.. Ik zucht en Victoria opent de rits van haar tent. We gaan zitten op haar matras. "Maar wat wou je kwijt?" Zei ik tegen haar.
"Nou, ik wou je alleen helpen maar ik denk dat ik het nu beter niet moet doen, ik, ik heb al te veel mensen pijn gedaan..."
"Met wat wou je me dan helpen?"
"Nou, het leek alsof je heel verdrietig was laatst, en ik dacht dat ik wel wist waarom."
Het was niemand , tuurlijk niet niemand kent de bruine jongen alleen de kerkratten ik liep vedernaar de band " wie heeft er een rapper nodig." vroeg ik opgetogen
Ik loop weg bij Avalon's tent.
Jemig, ik heb iemand haast dood zien bloeden. Jerrel nog wel.
Ik loop naar de gang toe, waar ik bekende deuntjes hoor.
Thunderstorm.
Ik kom steeds dichterbij de menigte die erom heen staat.
Even sta ik te kijken als een klein meisje voor de ruit van een speelgoedwinkel.
Chloé staat een nummer te spelen. Ze kan het wel aardig goed.
ik raapte al mijn moed bij heen ik zou de hel dan wou verkennen,
ik liep naar buiten de tent uit ik knipperde en toen zag ik overval vuur en ik viel naar beneden,
"Neeeeeeee,aaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!" ik hield me kramp achtig vast aan iemand die wel erg op Chloe leek alleen deze speelde de muziek dus ik was echt dood
ik pakte Chloe vast (was blijkbaar wel de echte wist ik pas veel later) en zakte naar beneden waardoor Chloe boven op me viel
Jerrel! Wat was er met hem gebeurd! Hij kwam binnenkruipen, zakte op de grond en sleurde me mee.
"JERREL!" gilde ik. De kerkratten haalden hun neus op. De quarterback. Een Elite. Natuurlijk!
"Jacob, Heath, help!" smeekte ik. Samen sleepten we hem mee naar het penthouse. Helaas waren er een paar Eliten.
"CHLOÉ WAT DOEN DIE KERKRATTEN HIER!" bulderde iemand.
"Ga," fluisterde ik naar Heath en Jacob. Ze knikten en gingen snel weg.
"Doet er niet toe. Wat is er met Jerrel?" vreog ik.
Ik zucht. Moe slof ik mijn tent binnen.
"Sophia!" Klinkt er achter me. Ik draai me om.
Kon alleen maar een mede kerkrat zijn. Finn stond op twee meter afstand van me.
Het viel me nu ineens op dat hij verdomd mooie ogen had. "Is er iets Finn?" Vroeg ik nieuwsgierig.
"Huiswerk voor morgen." Grijnsde hij. "Oh ja daar zou ik je mee helpen he." Lachte ik.
Finn knikte en ik trok hem mijn tent binnen.
"Dus het huiswerk..." Mompelde ik. Hij trok zijn spullen tevoorschijn.
Ik knikte. Voorzichtig sloeg ik zijn boek open. "Juist." Ik liet mijn ogen over de blazijdes glijden.
Ik wist al wat mensen bedoelden als ze me vroegen om te helpen met huiswerk.
Ik hoefde ze niet te helpen. Ik zou het moeten maken.
Ik rukte Finn's pen uit zijn hand en begon te schrijven. Finn leunde achterover en trok zijn koptelefoon over zijn oren. Na vijf minuten klapte ik zijn boek dicht. "Dankje." Grijnsde Finn naar me.
Ik rukte de koptelefoon van zijn hoofd en hield hem tegen mijn oor. Klassieke muziek galmde mijn oren binnen. "Finn..Klassiek?" Lachte ik. De koptelefoon werd uit mijn handen gerukt. "Ja?" Mopperde hij.
"Niks." Snel keek ik weg.
"Wat is er met Jerrel?" Vroeg Heath verbaasd terwijl we de trappen af liepen en terug gingen naar het oefenhok.
"Geen idee, maar ik zag bloed op zijn kleren." Antwoordde ik. We zeiden niks meer tot we bij het hok kwamen.
"Hey! Jullie zijn van Thunderstorm!" Riep een meisje enthousiast.
"Jaa..." Anwoord Heath onbegrijpend. "Dus?"
"Ik ben fan! Ik ben Tiffany!" Antwoord ze blij.
Ik keek naar Heath, een fan?
