Rustig zat ik in mijn kamer. Het ontbijt had ik overgeslagen, omdat ik geen zin had in die drukte en al die mensen enzovoorts. Die beslissing had wel als gevolg dat ik honger zou krijgen ver voor de volgende maaltijd. Maar dat had ik ervoor over.
Ik besloot een boek te gaan lezen, maar mijn gedachten dwaalden telkens af naar de situatie op de school en alle mensen. Na een tijdje betrapte ik mezelf erop dat ik lukraak bladzijdes om aan het slaan was zonder iets te lezen.

~Ashi York

"weet je zeker dat ik het moet vertellen, ik schaam me er nogal voor"
Rachel zei: "ja vertel maar het komt wel goed"
"oke, maar vertel het niet door"
ze beloofde dat ze het niet door zal vertellen
ik zei dan maar: "het is nogal schamend maar ik val op jongens"
Daarna barste ik in huilen uit en huilde in de armen van Rachel

-Jerrel-

"Wat moet ik nou doen, Keira?" vroeg ik wanhopig. Ik trok mijn benen op en sloeg mijn armen om mijn benen heen. Mijn hoofd legde ik op mijn knieën.
"Hoe belangrijk vind je je imago?" Was het antwoord. Dat was een goeie. Ik dacht aan Heath. Niet belangrijk genoeg.
"Minder belangrijk dan jeweetwel. En ik heb altijd nog mijn vader..."
"Dan moet je er gewoon voor gaan!" opperde Keira. Makkelijker gezegd dan gedaan.
"Ik denk er nog even over na, oké?"
Ze knikte begrijpend. Ik plukte aan mijn rokje. Er zat een los draadje aan die steeds langer werd, naarmate ik er mee ging spelen.
"Je molt je kleren, Chlo," zei Keira grinnikend. Ik schrok op uit mijn gedachte.
"Huh?"
"Je rokje valt uit elkaar zo," zei ze en ze wees naar het draadje. Ik lachte. Ik liep naar mijn nachtkastje, toverde een nagelschaartje tevoorschijn en knipte het draadje zo kort mogelijk af.

CHLOE ARCHIBALT

Wacht, hoor ik Jerrel nou huilen? Jerrel, de stoere quarterback?
Ik steek mijn hoofd om het hoekje. Ja hoor, daar zit hij in de armen van Rachel.
Ik onderdruk een gegrinnik. Misschien wordt het eens tijd dat ik medelijden ga krijgen. Nee, wacht, nooit!
Ik duw me tegen de muur. Moet ik dit doorvertellen? Nee, of misschien wel?
Nee, misschien niet. En anders kan ik het nog altijd later vertellen.
Ik loop terug naar Heath en Jacob.
"Even repeteren?" stel ik voor.

-*- Avalon-*-

"Sam je moet is stoppen met roken joh. Later wordt je er alleen maar lelijker van" zei ik.
"Ja ik weet het maar het is zo lastig. Heb jij het huiswerk voor literatuur al af trouwens?"
"Nee ik ben niet gek." Grinnikte ik, "Die kerkrat, Jacob ofzo. Maakt het voor me."
"Jongens zijn zo makkelijk te beheersen" zei Samantha
En we barsten in lachen uit. De hele groep meiden om ons heen ook.
"Laten we lekker online shoppen" zei ik.
"Goed idee" zei Samantha "Keira kom mee!"
En we liepen naar het penthouse.

- Bianca Rosewood

ik zag Avalon, ik zei: "Rachel vertel dit alsjeblieft niet door en ik zla het proberen maar eerst"
ik veegde me tranen weg en rende achter Avalon aan
toen ze bij Heath en Jacob stond wees ik mijn wijsvingen oper Avalon en riep:
"jij!!! moet je er niet mee bemoeien ja!"

-Jerrel-

Ik keek rond, en kreeg wat kramp in mijn buik.
Ik besloot om naar de bibliotheek te gaan en te lezen in mijn boek vol met spreuken. Zal ik nu misschien geesten oproepen? Misschien kunnen die me helpen te overleven? En de rest ook?
De geesten stonden namelijk altijd aan mijn zij. Ze hielpen me overal mee, en soms wel zelfs met proefwerken.
Ik zuchtte diep en ging kijken naar de boeken die er waren in de bibliotheek.

~~Victoria River

De elite-meisjes kwamen binnen. Ze ploften neer voor de computer en gingen shoppen. Ik zag er de lol niet van in. Leuke kleren oké, maar met zjin allen voor een computer kleertjes uit kiezen? Was dat niet saai? Ik ging maar weer een rondje lopen door de school. Keira was namelijk bij de meisjes gaan zitten. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Beneden hoorde ik Jerrel schreeuwen.
"Jij! Moet je hier niet mee bemoeien ja!" schreeuwde hij.
"Jerrel doe rustig man!" riep ik en rende naar hem toe. Pas toen kreeg ik in de gaten tegen wie hij stond te schreeuwen. En wie daarnaast stond... Jerrel keek me kwaad aan.
"OH?! Ga jij je hier óók nog mee bemoeien!" schreeuwde Jerrel naar me. Hij was lang, breed en sterk. Ik niet! Maar ik was niet bang.
"Nee. Maar laat ze met rust," siste ik en liep door. Die kerel had problemen.

CHLOÉ ARCHIBALT

Ik keek naar Jerrel, misschien konden we nog wel goede vrienden worden.. Ik zou het nooit door vertellen.. ik hoorde Jerrel roepen. Ik rende om de hoek en keek. Ik probeerde te gebaren naar Avalon; 'vertel niets door, het is iets belangrijks..' Ik liep langs jerrel en gaf een knipoog van; 'je geheim is veilig bij mij.' Ik liep naar de kantine en haalde mike op. Hij gaf me een knuffel. "Mama moest iets dringents doen." Mike brabbelde wat. "Mama.." Zei hij opeens, en ik had tranen in mijn ogen.

~Rachel Horn.~

ik draaide me om en zag Chloe staan: "chloe ik hoef niks te weten van Heath en Jacob maar Avalon heeft zitten afluisteren bij een gesprek wat nogal prive is, en ik vertrouw haar niet helemaal straks weet de hele school mijn geheim! zou jij dat willen Chloe dat je zal zakken in de stront van schaamte.
Ik wist wel dat ik hier niemand kan vertrouwen"
daarna liep ik heel langzaam naar Chloe toe en zei: "Chloe sorry voor alles wat ik deed het was niet mijn bedoeling"

-Jerrel-

Uiteindelijk legde ik het boek toch maar weg, want ik had meer denkruimte dan goed voor me was. Doelloos draaide ik een rondje om mezelf in mijn kamertje, hopend een ingeving te krijgen. Die ingeving bleef uit, dus ik wandelde de kamer uit; misschien was er in de school wel iets te doen..

~Ashi York

Jerrel kwam me achterna. Natuurlijk. Hij gaat me in elkaar slaan. Maar nee! Hij zei sorry! Voor alles!
"Chloe sorry voor alles wat ik deed het was niet mijn bedoeling," zei hij tegen me. Ik keek hem niet-begrijpend aan.
"Als het niet je bedoeling was, waarom deed je het dan?" vraag ik verward. Ik snap er niets meer van!
"I-ik... ik weet het niet. Ik dacht niet na, oké? Dacht gewoon niet na..." zei hij. Hij schudde zijn hoofd. Ik glimlachte. Hij deed dit niet voor mij. Hij wilde een goed woordje doen voor mijn vader.
"Doe je dit voor mij... of voor een goed woordje bij de directeur?" zei ik wantrouwend.
"Ik doe dit niet voor de directeur! Ik kan ook aardig zijn hoor!" schreeuwde hij. Angstig deed ik een stap achteruit.
"Oh sorry. Daar ga ik weer..." zei Jerrel zachtjes. Ik zuchtte. Ging ontspannen staan.
"Het is al goed Jerrel," zei ik. Toen fluisterde ik: "Maar vertel niemand, NIEMAND over Heath!"
Hij knikte.
"Dat beloof ik."

CHLOÉ ARCHIBALT

Na het eten bracht ik mijn boek terug naar de schoolbibliotheek waar Victoria zat te lezen.
Ik zette mijn boek terug op de plank waar hij vandaan kwam, en liep naar Victoria toe.
''Wat moet je?'' Zei Victoria.
Hoe kon ze me in hemelsnaam zien als ik achter haar stond. Ze was echt een 'apart' iemand.
''Wat-moet-je'' herhaalde ze duidelijk zonder dat ze ook maar opkeek uit haar boek.

- Tiffany Heart -

Ik liep naar buiten net wanneer Jerrel sorry zegt, ik kijk hem trots aan met Mike op mijn schouder. "ojjy ze." Brabbelt hij. Ik begrijp hem helemaal. Jerrel komt naar me toe. "Bedankt, het werkte.." Zei hij. "Geen probleem, ik help een vriend in nood, en het spijt me nog van die biatchklep." Lachte ik. Samen lachte we wat af.


~Rachel Horn~

"kan jij dan zorgen dat Avalon niks door zegt over alles wat ze gehoord heeft? het is heel erg schamend" ik voelde langzaam weer tranen opkomen en ik dacht oh nee niet nu niet nu! ik schudde verward mijn hoofd en het was weer even weg voor nu althans......
maar gelukkig zei Chloe snel: "zal ik doen"

Daarna liep ik naar Rachel toel, en vertelde dat het werkte
ik hoopte maar dat Avalon niks door zou vertellen

-Jerrel-

Jerrel had inderdaad wat problemen maar het grootste probleem was dat hij er niet open over durfde te praten.
Ik bedacht me ineens dat het misschien wel handig zou zijn als we met zijn alle bij elkaar kwamen en er openlijk over gingen praten. Er hoefde natuurlijk geen geheimen naar buiten te komen maar ze moesten wel weten dat ze voor alles maar dan ook alles bij mij terecht konden.
Ik begon te schrijven op een a-4tje met grote letters:

AANDACHT!
Alle leerlingen om 3 uur in de kantine verzamelen.
Mededeling aan iedereen.

Ik was dan maar een wiskunde leraar maar ik ben erg close met de leerlingen en hoop dat ze mij begrijpen.
Ik pakte een niettang opende hem en met een snel gebaar klikte ik het a-4tje in de hal op het prikbord.
Daarna pakte ik me telefoon en belde Samantha op.. 4 keer ging hij over maar helaas geen gehoor, ik hing op en liep de kantine in. Schoof met een aantal stoelen en zette 1 tafel aan de voorkant neer en ging geduldig zitten wachten.

*Ronald Jackson*

"Mag ik niet in jou buurt zijn?" vroeg Tiffany poeslief.
"Wil je dat je in gevaar komt dan?" zei ik terug.
"Waarom ben je altijd zo alleen?"
"Ik, ik... Ik weet het eigenlijk niet" zeg ik.
Ik wou nu huilen, maar als ik het zal doen zal ik spijt krijgen. Ik heb al sinds mijn geboorte nooit gehuild, maar wel vaak geschreeuwd.
Tiffany zwaaide met haar hand voor mijn ogen. Ik begin te schudden met mijn hoofd. Misschien moest ik haar wel een kans geven?

~~Victoria River

"Kan ik er wat aan doen dat ik het toevalliug heb gezien?" schreeuw ik.
"Wacht, gezien?" er verschijnt een domme uitdrukking op Jerrels gezicht. Met moeite kan ik mijn lachen inhouden.
"Ja, gezien ja. Alsof ik jullie gesprekken af zou willen luisteren! Ik zag jullie alleen maar, meer niet."
"O."
"En denk voortaan na voordat je iets zegt."
"Kon ik het weten!"
"Misschien, misschien niet. Ik ga." Ik draai me om en slof weg. Bij elke stap bonkt mijn basgitaar zachtjes tegen mijn billen. Het voelt vreselijk irritant, maar ik heb geen zin om er wat tegen te doen.
"Zag je hoe hij keek?" schatert Jacob. Heath lacht met hem mee maar ik zit met mijn gedachten ergens anders. Normaal had ik hem in elkaar willen slaan, maar dit keer kon ik het niet. En dat was niet vanwege Finn.

-*- Avalon-*-

''Waarom ben je altijd zo alleen?'' vroeg ik aan Victoria.
Ze haalde haar schouders op, en snoof.
''Waarom ben jij eigelijk altijd op je kamer?'' grinnikte Victoria.
''Ja, daar heb je een punt.'' lachte ik.
Ik ging naast haar zitten en bestudeerde haar boek.
''Spreuken door de eeuwen heen?'' las ik hardop.

- Tiffany Heart -

ik ging dan maar naar de kantine, en ik hoorde jacob en Heath lachen ja hoor het begint al ik hoop maar dat Wade Chloe en Rachel maar aardig blijven
ik dacht eerst dat ik alle kerk ratten haatte maar blijkbaar niet want Rachel is aardig haar zoontje ook, alleen Avalon maar goed als ik boos zou worden zal Chloe en Rachel me haatten

-Jerrel-