Leukk!! Egt heel leuk!

Thnxxx

Ik ben bezig met een up

Update 3

Xander's lippen gleden naar mijn keel. "Jij bent nu mijn donor hmmm." Fluisterde hij zachtjes in mijn oor. "Ja.." Had ik ademloos geantwoordt. Xander had geglimlacht, maar dat had ik niet gezien, "je moet je ontspannen, anders gaat dit meer pijn doen." Waarschuwde hij me.

"Ontspannen" Fluisterde hij nog even, daarna gleden zijn lippen weer naar mijn keel, ik hield mijn adem in, niet lang daarna voelde ik een brandende pijn, ik had mijn lippen op elkaar geklemd, het deed altijd pijn, zo'n eerste keer. Niet lang daarna ging het gevoel weg, ik merkte dat Xander gulzig dronk. Gulzig maar met beleid. Daarna trok hij zicht terug.
"Je hebt lekker bloed." Fluisterde hij in mijn oor. Ik glimlach, "bedankt." Mompel ik. Voorzichtig liet Xander zijn armen zakken, ik deed hetzelfde maar dan sneller. "Kan je op je benen staan?" Had hij bezorgt gevraagd, als antwoord had ik geglimlacht en geknikt.
Xander wierp een blik op de muur, nieuwsgierig keek ik hem aan. Langzaam keek hij naar me, hij grijnsde "misschien kan je beter gaan slapen."
"Hoe laat is het dan?" Had ik gevraagd.
"Half 2, 's avonds."
Oké, dus ik moest slapen, fijn! Hier in? In deze kleren!
Xander had grijnst, "je kleren liggen in de kast." Zei hij, alsof hij mijn gedachte had gelezen. Kan hij dat? "Ja dat kan ik, maar alleen als je veel mensenbloed op hebt, als je bijvoorbeeld dierenbloed drinkt, dan heb je wel Machten, maar deze zijn heel zwak." Xander had geknipoogd. "Ga je maar omkleden."
Twijfelend had ik hem aangekeken, toen vond ik dat hij mij nog niet in mijn ondergoed mocht zien, hij mocht er toen helemaal niet bij zijn als ik me zou omkleden of uitkleden.
"Ik ga al." Grinnikte hij.


Ik kleedde mij uit tot mijn ondergoed, ik had mijn armen om me heen geslagen.
"Papa...Mama." Had ik gefluisterd. Ik mistte ze, nu nog steeds. Ik voelde wat tranen over mijn wangen lopen. "Heb ik wel de goede keuze gemaakt?" Had ik gemompeld, gepeinsd.
Ik zuchtte en trok mijn pyjama aan. Langzaam, eerst het shirt, dan het broekje. En ik dacht nog steeds, ik kon wel meerdere dingen tegelijk. Ik was geen leeghoofd, zo noemde mijn wiskunde leraar mij altijd. Wat had ik toch een hekel aan die man!

Door Xander:

May had geroepen dat ik weer naar binnen mocht komen. "Ga maar slapen." Had ik gepreveld tegen haar. May had geknikt, ze leek angstig, maar zo gek is dat niet, als je met iemand op een kamer moet slapen die je niet eens kent. Toch? Ik zucht en kijk toe hoe May gaat liggen, ze werpt me nog een waterige glimlach toe Hij heeft het beste met mij voor, toch? Ging door haar hoofd, ik knikte, ik wist niet of May het zag, want zodra ze lag, viel ze inslaap. Het was een lief gezicht. May..... Wat was ze knap!

Zuchtend was ik op bed gaan liggen, May's bloed kleefde nog aan mijn lippen, gulzig likte ik het bloed op. May's bloed was echt.. ik had er geen woorden voor. Het bloed was zo lekker! En het vulde goed.
Ik trok een boek onder mijn kussen vandaan en blies het stof eraf, het was een oude roman, de kaft was half gebroken, volgens mij was dit het boek uit 1900. Ik wist het niet zeker, ik sloeg het open en begon te lezen.

Niet veel later klapte ik het boek dicht en kroop onder de dekens, een vampier heeft ook slaap nodig.
Einde van Door Xander

Ik had een ongelofelijke nachtmerrie ik begon te woelen.
In een speer zat ik overeind, maar ik viel uit bed. Ik landde boven op mijn nek. "Auwww!"

MEER

Monstermummie schreef:MEER

We want moree!!

Bedankt beide .
Hier nog een up, alleen is deze heel erg kort .

Update 4!

Ik draaide me op mijn buik, mijn benen schoven onder het bed, ik probeerde overeind te krabbelen, maar ik had vaak mijn rug gestoot. Het deed ongelofelijk veel pijn.
Door Xander:


Ik hoorde iemand huilen, dat kon maar 1 iemand zijn, May. Snel had ik mijn bed uitgeklommen,
May stond huilend voor haar bed, "May!" Hoorde ik mezelf zeggen, het klonk geschrokken, bezorgd.
Ik had mijn arm om May heen geslagen, "sssss, rustig maar May" Had ik gefluisterd, "rustig!" Oo arme May, "wat is er?" Had ik gefluisterd, May begon harder te huilen, ik trok haar wat dichter tegen me aan, "alles..." Begon ze te stotteren, "niks...." May had maar door gestotterd.

Ik trok May tegen mijn borst, de begroef haar hoofd in mijn shirt, "rustig, May!" Had ik geschrokken gefluisterd, May was door haar knieën gezakt, oo! Die arme May.
Ik had har even later snotteren, daarna kwamen we omhoog, "gaat het weer een beetje?" Had ik gefluisterd, May had geknikt.
Ik sloeg mijn armen om haar heen, May legde haar kin op mijn schouders. Ik wreef over haar rug.

Zachtjes had ik May op haar bed gezegt, daarna had ze tegen mij aangeleund en was inslaap gevallen, zachtjes had ik haar neergelegt en was naar haar gaan kijken, "oo May." Fluisterde ik zachtjes, ik wist zeker dat ze het niet hoorde, ze sliep heel erg diep.
"Oo May." Zei ik weer, "ik denk dat ik verliefd ben, na al die jaren, heb ik eindelijk iemand gevonden, helaas, het is tegen de regels, om wat te beginnen met je donor. Tenminste...." Had ik erachteraan gezegt.

Snel meer <33

Simsfreak schreef:Snel meer <33

Uhu

Danks

Ik zal proberen dit weekend nog te uppen ^_^

Leuk dagboek!

Danks!

Update komt eraan


Update 5

Gapend werd ik wakker, de dagen gingen 'gewoon' voorbij, alleen had Xander 'regels' bedacht. Vreselijk! Nu heb ik er minder last van, maar toen was het vreselijk. Xander vond dat ze zo min mogelijk 'contact' mochten maken, waarom? Omdat hij bang was dat hij me plots zou aanvallen. Sorry hoor, maar ik was er zeker van dat hij dat niet zou doen, iets zei me dat Xander te veel van me hield om me pijn te doen.
Ik wreef met mijn vuist in mijn ogen, daarna deed ik ze open. Xander was nergens te vinden. Slik.

Een windvlaag maakte mij wakker, ik schrok me dood toen Xander plots voor me stond, ik hapte naar adem. "Sorry", mompelde hij. "Wat was je doen?" Het flapte eruit, ik wist dat Xander niet van dat soort vragen hield, ik kreeg dan ook een boze blik. "Ga 'ns rechtop zitten?"
"Waarom?", vroeg ik uitdagend, "luister maar gewoon", was het antwoord.

Ik ging rechtop zitten en Xander kwam naast mij zitten, we begonnen wat te praten, "heb je dorst?", vroeg ik, ik wou zo graag dat gevoel nog eens voelen, toen Xander mijn bloed dronk.
Tot mijn verdriet schudde Xander zijn hoofd, "nee, ik zit nog steeds vol." Ik wist dat dit gelogen was, mijn ogen knepen zich samen.

Xander had geglimlacht als antwoord, zijn ogen deden ook mee, ookal stonden ze een beetje bezorgt.
"Kom eens", zei hij, ik staarde Xander met grote ogen aan, wat bedoelde hij?

In plaats van dat ik naar Xander toe schoof, schoof hij mijn kant op, 1 arm legde hij om zijn schouders heen, met de andere pakte hij mijn hand.
Plots leek hij te verstijven.

Ik kneep in Xander's hand, hij mocht niet weg schuiven, dat mocht niet! Xander zucht, "May, dit is niet goed, als ze hier achter komen", ik haalde mijn schouders op, "dan houden we het toch geheim?"
"Zo makkelijk is dat niet"
"Oo", was mijn antwoord.

Ik had geen idee hoelang we zo hadden gezeten, ik schrok me dood toen Xander me opeens op schoot trok, ik hapte naar adem, "rustig maar", mompelde hij. Zijn hand streek even over mijn wang, ik sloot mijn ogen en zuchtte, eindelijk!

Dagen streken voorbij, het leek wel alsof mijn hart elk moment uit mijn borstkas kon vliegen, elke keer als Xander mij aanraakte, elke keer, ging mijn hart harder te keer.
Xander's lippen hielpen me om weer bij het 'heden' te komen, om me te helpen mij uit mijn gedachte te halen.
"Oo May", fluisterde hij, "hoelang ik dit verborgen heb moeten houden, hoe erger het werd, en nu. Nu is al dat weg", hij kuste me, zachtjes, "je bent nu van mij", fluisterde hij.

Leuke update! Ik ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren...

Verder!!!

Bedankt beide

Update is coming up!

Update 6

Zo zaten we vaak, knuffelend, en telkens maakte mijn hart een sprongetje.
Xander's hand lag op mijn rug, hij trok me iets dichter tegen zich aan.

Toen duwde Xander me naar achteren, hij drukte zijn lippen tegen die van mij, telkens heftiger, en telkens verlangde ik meer naar hem, Xander's hand gleed over mijn ruggengraat, ik begon zachtjes te hijgen.

Xander trok me omhoog, zodat ik half op zijn schoot zat, en hij zelf tegen de muur.
Plots liet hij me los, hij duwde me weg en schoof zelf een eindje op.

"Nog niet, niet nu", mompelde hij. Ik begreep het niet, deed ik wat verkeerd?
"Xander?", vroeg ik, "ja", mompelde hij afwezig.
"Deed ik wat verkeerd?", vroeg ik, tranen brandden in mijn ogen. "Nee, ik doe wat verkeerd, iets gruwelijk verkeerd", zijn stem trilde.
"Xander..", fluisterde ik, ik schoof wat naar hem toe, maar Xander schoof weg, ik schoof weer naar hem toe, zorgde ervoor dat Xander vast zat in het hoekje, maar helaas, Xander stond op.

"Xander!", er lopen wat tranen over mijn wang, waarom deed hij zo! Hij had mij gekwetst, afgewezen, het deed pijn. Ik had het gevoel alsof er iets brak vanbinnen. Xander draaide zijn rug naar me toe.

Ik stond op en liep om Xander heen, zodat ik hem aan kon kijken, "Xander, waarom doe je dit?", vroeg ik half snikkend.
"Omdat ik.......", hij bleef even stil, "omdat ik bang ben jou pijn te doen"
"Dat doe je niet!", antwoordde ik, veelste snel. Ik sloeg mijn armen om hem heen, "dat doe je niet!", fluisterde ik weer.

Al snel liet ik hem los, "sorry", mompelde ik, Xander hijgde wat en legde zijn hand even op mijn schouder, hij trilde lichtjes, "May, wil je even gaan zitten?", fluisterde hij.

Ik knikte en ging snel zitten, ik was als de dood dat hij weer zo... zo... ja zo werd. Ik had er gewoon geen woorden voor.
Xander draaide zijn rug naar me toe, alweer, als ik eraan terug dacht wat hij toen, zei, brak mijn hart weer.
"May..", hij sprak mijn stem langzaam uit, 'ja' wou ik antwoordde maar Xander was me voor, "May, misschien moeten we een tijdje uitelkaar gaan, elkaar een tijdje niet meer zien", mijn adem stookte in mijn keel.

Ik begon te huilen, "Xander!", snikte ik, Xander reageerde niet, "May, ik ga nu, blijf hier niet te lang hangen, je kan het best weggaan via het raam. Als ik terug kom wil ik dat je weg bent, pak je spullen, er ligt wel een tas onder het bed", Xander's stem klonk toonloos, emotieloos.
Terwijl ik mijn hart hoorde breken....

Wow! Sielugg!

Snel meer! Alsjeblieft!

Dat weet ik nog zo net niet
Haha, bedankt beide!
Ik zit nog even vast met hoe het verder gaat, ik heb namelijk 2 mogelijkheden . Ik probeer deze week nog te uppen

Snel meer

leuk!

Merci
Up komt!

Sorry dat-ie niet groot is ofzoo

Update 7

Zuchtend liet ik me op bed vallen, "als ik terug kom, ben je weg", had Xander gezegt, het deed me pijn, alsof mijn hart uit mijn lichaam werd gerukt.
Toen Mike (Xander's beste vriend) binnen kwam vond hij een hoopje `mij´ op mijn bed.
"Jezus! May! Wat is er gebeurt!", had Mike geschokt gevraagt.
"Xander...", fluisterde ik.
"Wat heeft hij gedaan?! Die rotzak!?", siste Mike, hij geeft om me, toen en nu.
"Hij heeft het uitgemaakt, hij zei dat hij `te ver´ ging. Hij kuste me gewoon", ik slikte en probeerde mijn stem terug te vinden, Mike staarde me ontzet aan, "hij...hij zei dat het beter was als ik zou gaan, hij is nu `ergens´ en als hij terug komt moet ik weg zijn, ik hoor nu eigenlijk alles te pakken, maar...", ik barst in tranen uit, mijn leven is oneerlijk.


Mike ging voor me staan en trok me overeind, "jij hoort hier! Jij hoort echt bij ons!", het deed me goed over die manier waarop hij `ons´ zei, ik hoorde dus echt bij de vampiers, ik glimlachte, "hij zei dat ik weg moest gaan", fluisterde ik, Mike haalt zijn schouders op, "pak je spullen, kleed je in iets makkelijks, voorlopig logeer je bij mij", ik merkte dat mijn ogen begonnen te glunderen, "dankje Mike!", Mike grijnsde en gaf me een klopje op mijn hoofd, "een beetje tempo", en hij knipoogde.

"Draai je om!", had ik naar Mike gesist, hij had alleen maar gegrinnikt, maar zich wel netjes omgedraaid, hij kon wel luisteren.
Snel trok ik de klerenkast open en pakte een tasje, ik propte er wat kleren in en gooide de tas op het bed, en trok wat kleren uit de la, een blauw shirtje, spijkerbroek, en natuurlijk schoenen.
Snel wisselde ik van kleren, daarna draaide ik me om naar Mike, "Mike....", begon ik aarzelend, "je vraagt je of hoe we er gaan komen hé?", Mike leek mijn gedachte te raden, ik had geknikt als antwoord.

Plots stond Mike ongelofelijk dicht bij me, ik slik, ik vind het niet fijn, alleen als Xander Mike was. Slik, Xander. "Wat is er?", Mike leek mijn gedachte te kunnen raden, ik slik, "dit doet me denken aan Xander", fluisterde ik zachtjes, "het zal snel voorbij zijn", stelde Mike me gerust, ik voelde zijn armen om me heen, ik moest me groot houden, ookal stond `de kraan´ op springen.

Plots stonden we in een andere kamer, Mike liet me los en stapte naar achteren, ik hapte naar adem en was haast gevallen. Mike grinnikte zachtjes.

"Heel even wachten, even de bank verwisselen voor een bed", knipoogde Mike.
`Houd daarmee op!´, dacht ik toen Mike weg was, ik had er een bloedhekel aan!
`Ik wil Xander terug´, had ik er verdrietig achteraan gedacht.
"Mike!", klinkt een bekende stem, mijn adem stookte in mijn keel, die stem, het was Xander, "Mike!", de stem klinkt luider, `kom niet aan de deur knop, kom niet aan de deur knop´, ik kruiste mijn vingers, mijn helaas, ik zag de deurknop langzaam omlaag gaan...

Whaa! Update snel of ik trek je hoofd eraf