De tijd vloog. Voor ik het doorhad was het al zomer, en tijd voor mijn eindexamen. Ik bracht het grootste deel van mijn tijd studerend door, in mijn kamer. Naar een privéschool gaan betekende meestal dat je meer aandacht voor jezelf had, maar dat de stof ook moeilijker was. Jeej.
De situatie was erg hetzelfde als een half jaar geleden. Ik hield Madelena met zorg verborgen voor mijn ouders, want ik verwachtte dat ze een confrontatie niet zou overleven. Madelena snapte dat gelukkig.
Ik nodigde Madelena niet vaak bij mij thuis uit, vanwege mijn ouders. Meestal ging ik 's nachts naar haar, want hoewel haar vader me niet aardig vond, mocht ik er wel zijn.
Op één dag, toen mijn ouders met Anne's ouders naar één of andere ceremonie gingen, belde ik Madelena om haar uit te nodigen. Aangezien het een prachtige dag was, raadde ik haar aan haar zwemkleding mee te nemen.
We zaten een tijdje in het bubbelbad, toen ik gekuch hoorde. Ik keek me om en zag Anne, die wat gegeneerd naar ons keek.
Geschrokken kwam ik uit het bubbelbad. Madelena keek me verward aan. "Wat moet ik doen, Sky?" Fluisterde ze. Ze keek even naar Anne, die naar de vloer keek.
"Kom. Het werd sowieso tijd dat jullie elkaar ontmoetten..." Ik trok haar uit het zwembad en liep met haar rond het zwembad.
"Anne, dit is Madelena. Madelena, Anne." Ik stelde ze wat onwennig aan elkaar voor. Hoe moest je je verloofde aan je vriendin voorstellen?
"Leuk je te ontmoeten," zei Anne zacht. "Sky, kan ik je even spreken?"
"Madelena, wil je binnen even wachten?" vroeg ik Madelena. Ik kneep even in haar hand, en ze liep weg.
"Dus.. Dat is haar, huh?" vroeg Anne aan me toen we alleen waren.
"Ja. Dat is haar." Ik keek naar de grond. Ik kon Anne's puppyoogjes niet aan.
"Het spijt me dat ik hier ben. Mijn ouders zijn met de jouwe mee, en ze vonden het een leuk idee als ik dan de middag bij jou zou zijn, in plaats van alleen... Ik leef met je mee." zei ze tot mijn verbazing.
Ik keek haar verward aan. "Ik leef met je mee," zei ze weer. "Ik.. Het lijkt me vreselijk als je verloofd bent met iemand en verliefd op iemand anders."
Ik knikte maar gewoon. Ik had nooit verwacht dat ze het zo soepeltjes zou opvatten! Niet dat ik wel iets anders had verwacht; ik had deze situatie gewoon nooit verwacht.
"Ik vind het niet erg." zei ze toen ik geen intelligent antwoord gaf.
"Waarom niet?"
"Nou. Ik ben niet verliefd op je." Ze grijnsde naar me. "Je bent mijn vriend, mijn beste vriend, als het aan mij ligt. Ik wil dat je vrolijk bent. En ik kan je niet vrolijk maken. Ik zal niets zeggen."
Weer staarde ik haar verbaasd aan. Toen viel ik haar dankbaar in de armen.
Anne lachte. "Wacht! Je zwembroek is nat!" Ze liet me los. "Ga maar naar je liefje." plaagde ze. "Ik ga naar huis." Ze zwaaide naar me voor ze om de hoek van het huis verdween.
Ik zwaaide Anne uit en trok toen mijn kleding weer aan, voor ik naar binnen liep. Madelena zat op de bank bij het raam en staarde naar de tv die uit stond.
"Madelena," trok ik haar aandacht.
"Sky." antwoordde ze. "Hoe gaat het?"
"Geweldig! Ze vond het helemaal niet erg en alles. Anne is geweldig."
"Dat is super! En ze zegt niets tegen je ouders?" Madelena stond op.
"Nope. Ze zei dat ze met me meeleeft, en dat ze niet verliefd op me is en het dus goed vindt. En ze leeft met me mee."
Madelena lachte en omhelsde me. "Dus alles komt goed?"
"Wie weet! Maar mijn ouders komen zo thuis.."
Madelena's gezicht betrok. "Tja. Probleem 1 opgelost. Nu hebben we het andere nog."
"We verzinnen wel iets." Ik zoende haar gedag.
Een week later was mijn examen. Een vreselijke vrouw genaamd 'mevrouw Streng' (ik was er bijna zeker van dat ze haar naam ooit had veranderd, en anders was het wel heel toepasselijk) was de surveillant. Er was maar één andere jongen die op dat moment examen had, en ik had echt geen idee wie dat was. Misschien iemand uit een andere stad. Aan het einde van het examen moesten we even - een paar uur - wachten, en toen kregen we de uitslag.
Jippie, ik was geslaagd. (lees: neee! *dramatisch* ik wil niet weg!)
Anne was ook geslaagd, en we zouden over een tijdje samen naar de universiteit gaan. Dus, op de avond van mijn vertrek - Anne vertrok iets later - hielden we een afscheidsfeest.
Ik had al afscheid genomen van Madelena, die van haar vader niet naar de universiteit mocht vanwege het geld. Dus mijn humeur was niet zo geweldig tijdens het feest.
Anne had haar belofte gehouden, ze had niemand over Madelena verteld. Maar ik had geen idee hoe dit zou aflopen.
Mijn ouders hadden voor mij en Anne een klein huisje laten bouwen op de campus. Eerst was het de bedoeling dat het een prachtig landhuis zou worden, maar dat wilde ik niet. Ik vond dat zoiets ons imago op de universiteit omlaag zou halen, en dat ik Anne ooit had horen zeggen dat ze haar imago heel belangrijk vond. Dus dat ging niet door.
Aan het einde van de avond nam ik afscheid van mijn ouders, en stapte in de taxi naar mijn studentenleven...
Anne en ik groeiden op tot jongvolwassenen. Het was vreemd om mee te maken dat deze mensen op de universiteit onze reputatie als verwende, rijke idioten niet kenden. Anne maakte er positief gebruik van en werd snel populair op de campus. Omdat ze atletisch bleek, werd ze gevraagd cheerleader te worden. Het was vreemd naar haar transformatie te kijken; ik had nooit verwacht dat ze zo zou worden. Misschien had ze toch nog wat eigenschappen van haar moeder geërft.
Ik had nog wat moeite met dingen als populariteit. Ik was nooit echt een spontaan type geweest, maar omdat ik samen leefde met Anne, werd ik door de meeste mensen ook als een populair iemand gezien. Anne gaf me een make-over, omdat ze dat nodig vond, en ik was best tevreden met het resultaat.
Ze had mijn haar korter geknipt - dat had ze waarschijnlijk ook van haar moeder - en ik liet een baardje staan. Anne had me een zonnebril op mijn neus gedrukt om het af te maken. Ik verwachtte niet dat het veel verschil zou maken, maar dat deed het wel. Plus, ik ging naar de try-out van het sportteam van de campus, en de coach was van me onder de indruk. Ik merkte dat meisjes me plotseling nastaarden en begonnen te giechelen tegen elkaar als ik naar hen lachte. Ik vond het niet erg.
Ik besloot politiek te gaan studeren, hoewel ik daar weinig tot geen intresse in had. Politiek was macht, en macht was goed. Of zoiets.
Ook nam ik afscheid van de piano waar ik al vanaf kind op had gespeeld. In plaats daarvan koos ik een instrument dat meer bij mijn nieuwe ik paste; een drumstel.
Anne had veel nieuwe vrienden gemaakt, waarvan de meesten cheerleaders waren. Ik was er niet zeker van dat ik hen heel aardig vond, maar dat maakte niet zoveel uit. Anne vond hen aardig, dat was wat telde.
Anne beweerde trouwens dat zij mij wel aardig vonden. Volgens haar noemden ze me 'lekker ding' en ze roddelden over me. Ik wist niet precies of dat een goed teken was of niet, maar ja.
Ook ik had nieuwe vrienden gekregen. De meesten ervan waren sporters, zoals ik, en we oefenden vaak in mijn achtertuin die veruit de grootste was van waarschijnlijjk de hele campus. Harry en ik waren eens met een rugby aan het gooien toen Anne opeens langsrende met haar vriendinnen, vrolijk lachend.
"Hè, Sky. Wat is er nou tussen jou en Anne?" Vroeg hij me toen ze weg waren.
"Um.. Niets. We zijn gewoon vrienden."
"Dus ze is vrij?" Hij klonk opvallend nonchalant.
"Voor mijn part wel." Anne zou hem later wel uitleggen hoe het zat.
Maar toen ik aan het einde van de middag de hoek om liep, zag ik Anne en Harry staan. Zoenend.
Ik wilde tussenbeide komen en Anne waarschuwen, maar ik wist dat zij ook in deze situatie had gestaan. Zo voelde het dus.
Dat was trouwens de eerste keer dat ik weer aan Madelena dacht; mijn gedachten waren hier erg bezet met andere dingen.
Vanaf die dag sloop Anne vaak 's nachts het huis uit. De eerste paar keren had ik het waarschijnlijk niet gemerkt, maar ik was één nacht nog wakker toen ik haar weg voelde gaan. En niet terug voelde komen tot de volgende ochtend. 3x raden waar ze heen ging...
Ik vond het niet heel erg, maar ze moest wel oppassen.
Één nacht werd ik wakker gemaakt door haar stem.
"Sky? Sky! Word alsjeblieft wakker.." Ik kon tranen in haar stem horen, dus ik kwam meteen bezorgd overeind.
"Anne, wat is er?" Vroeg ik geschrokken. De tranen stroomden over haar wangen en haar ogen waren rood.
Ze bleef snikken, en viel in mijn armen.
Bezorgd wreef ik over haar rug. "Rustig maar, rustig... Alles komt goed," zei ik maar, hoewel ik niet wist wat er was.. Alhoewel.. Ik had een idee.
^
Tjaa.. Anne verbrandde op vakantie, en Sky had een zonnesteek x'D Ziet er heel grappig uit als je sim opeens neervalt op de grond omdat hij het te warm heeft [a]
"Wat zeg je?" Ik staarde Anne geschokt aan. Tranen rolden over haar wangen en ze keek naar de grond.
"Ik ben zwanger.." fluisterde ze. "Sorry, Sky."
Ik omhelsde haar. "Zeg geen sorry tegen mij. Harry is de vader?"
Anne knikte. "Hij weet het nog niet. Ik ben er pas net achter gekomen.."
"Hoelang ben je al zwanger?"
"Ongeveer een maand.." Anne streek even over haar buik.
"Een maand.." fluisterde ik. Ik kon amper bevatten dat we hier al langer dan een maand waren, maar het was waar. "Harry komt vandaag de wedstrijd kijken. Misschien vind je dan gelegenheid om het te zeggen. Hij zal het wel accepteren."
Anne knikte.
Die middag kwam Anne's vriendin, Jane, om mij te schminken voor de wedstrijd. Eigenlijk had ik Anne gevraagd om het te doen, maar Jane stond erop.
"Sky! Zit stil!" giechelde ze om de zoveel minuten.
"Ik zit stil!" Ik grijnsde even naar haar.
Toen ze klaar was liet ze me een spiegel zien. Ik zat onder de verf - precies zoals ik gewild had.
"Whoaa, dank je Jane!" zei ik dankbaar.
"Graag gedaan!" Jane lachte naar me en maakte een beweging alsof ze me wilde knuffelen.
Ik wilde niet dat Anne's beste vriendin me zou gaan haten, dus ik ging er maar in mee. Ach..
Laat in de middag - of vroeg in de avond, hoe je het maar wilde noemen - kwamen de jongens joelend mijn huis in gerend. Ook zij waren allemaal geschminkt, waarschijnlijk door Anne's andere vriendinnen. Toen Harry binnen kwam wierp ik een blik op Anne, die op de bank zat.
Anne stond alleen op en gaf Harry een kusje op zijn wang, voor ze mij veel plezier wenste en naar boven rende.
De wedstrijd was al even bezig - de lama's stonden met 3-1 voor - toen ik de deur open hoorde gaan. Ik verwachtte niemand meer, dus ik keek niet om. Vast iemand voor Anne.
"Sky?" Hoorde ik toen iemand zeggen. Die stem zou ik altijd herkennen, en ja hoor; ik keek om en zag Madelena daar staan. Ik herkende haar amper, vanwege haar nieuwe... kledingsmaak en haar haar.
Ongelovig keek ik haar aan, en zij keek ongelovig terug.
Harry had haar inmiddels ook ontdekt en begon te lachen. "Sky, ken jij deze idioot?" Grinnikte hij.
Madelena keek me aan om mijn antwoord te horen.
Ik keek nietsziend naar het beeldscherm. "Nee, weet niet wie ze is."
"Luc." Beval Harry. Luc keek om naar hem, en Harry wees naar Madelena. "Je glas." zei hij geluidloos.
Luc grijnsde en stond op. Quasi-nonchalant liep hij met een glas water dat op tafel stond naar Madelena, en gooide het in haar gezicht.
Harry begon te lachen, net als Luc en Barry. Madelena keek even gekwetst naar mij, en rende toen weg.
De rest van de wedstrijd keek ik voor me uit, proberend niet te denken aan het meisje dat net hier was geweest.
Waarom was ze hier? Ze zou niet naar de universiteit komen! Daar had haar vader niet genoeg geld voor! Ze kon ook niet hier op bezoek zijn, want het was veel te ver weg..
Na de wedstrijd - de lama's hadden gewonnen - gingen we naar een nachtclub ergens in een andere stad.
Die nacht kwamen we laat - en dronken - thuis. De jongens zouden bij ons blijven slapen, maar we hadden nog weinig zin om naar dromenland te gaan. Dus ik besloot een groot kampvuur in de tuin te maken. Barry en Luc begonnen een vreemde dans en Anne slaagde er eindelijk in Harry apart te krijgen. Plotseling was Jane daar, in haar zwemkleding - geen idee waarom ze niet gewoon kleding aan had - en ze begon met mij te dansen.
Ondertussen probeerde Anne de stomdronken Harry duidelijk te maken wat er aan de hand was, maar hij begon keihard te lachen. En vanaf toen kon ik me eigenlijk weinig herinneren van die nacht. Ik weet nog wel dat Jane erg dichtbij kwam - misschien iets te dichtbij..
